.
Η χώρα αποδεικνύει συνεχώς στην ιστορία της πως κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο – κάτι που θα συμβεί ξανά σύντομα, στα πλαίσια του ασύμμετρου οικονομικού πολέμου που διεξάγει ειδικά εντός της Ευρώπης, με πρώτο θύμα την Ελλάδα λόγω των ανεπαρκών και δειλών κυβερνήσεων της. Οι απάτες, η διαφθορά και τα πονηρά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί για να εκμεταλλευθεί τους εμπορικούς εταίρους της, ζώντας εις βάρος τους, έχουν γίνει πια ορατές στους περισσότερους – οπότε μία ακόμη οδυνηρή ήττα της διαγράφεται καθαρά στον ορίζοντα, η οποία θα επιταχυνθεί με το BREXIT.
.
Ανάλυση
Το πρώτο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας οφειλόταν στη διαγραφή άνω του 50% του δημοσίου χρέους της, στην αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα εξαγωγών, στην αναβολή της πληρωμής των πολεμικών επανορθώσεων για μετά την ένωση της (κάτι που δεν σεβάσθηκε το 1990), στα χρήματα που είχαν κλέψει οι ναζί από τις ευρωπαϊκές χώρες φυγαδεύοντας τα σε ασφαλείς χώρες και επέτρεψαν στη χώρα, καθώς επίσης στη στήριξη των Η.Π.Α., ειδικά όσον αφορά το ξέπλυμα των χρημάτων των ναζί.
Το δεύτερο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας οφειλόταν στην ύπουλη χρησιμοποίηση του ευρώ αμέσως μετά την υιοθέτηση του, ως όπλο για τη ληστεία των εταίρων της, με την εφαρμογή της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και του μισθολογικού dumping – σε συνδυασμό βέβαια με τα έσοδα από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος άλλων χωρών, με τη φοροδιαφυγή, με τη διαφθορά των εταιρειών της τύπου Siemens, με τις απάτες όπως το σκάνδαλο ρύπων της αυτοκινητοβιομηχανίας της κοκ.
Το τρίτο και τελευταίο οφειλόταν στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης που η ίδια πυροδότησε μέσω της Ελλάδας – με αποτέλεσμα την εκτόξευση των πλεονασμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, την κατακόρυφη πτώση των επιτοκίων δανεισμού της και την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού της (+13,5 δις € το 2019). Επίσης με τη ληστεία χωρών όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία (ανάλυση), με το μανδύα της Τρόικα – ουσιαστικά με τους οικονομικούς πολέμους που διεξήγαγε αντί των στρατιωτικών των ναζί, με θύματα τις αδύναμες οικονομίες του νότου και της ανατολικής Ευρώπης. Έτσι η δεκαετία 2009-2019 ήταν κυριολεκτικά μία χρυσή δεκαετία για τη Γερμανία – με μία συνεχή άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης της, παράλληλα με την πτώση της ανεργίας στο ναδίρ.
Τα δήθεν θαύματα όμως τελειώνουν, το αργότερο όταν οι άλλοι παύουν να ανέχονται την εκμετάλλευση τους και δεν σε στηρίζουν – όπως η Βρετανία που επέλεξε το BREXIT αρνούμενη να απομυζείται από τη γερμανική Ευρώπη ή/και οι Η.Π.Α. που επέλεξαν τον οικονομικό προστατευτισμό, επιβάλλοντας δασμούς σε όσους εκμεταλλεύονται ασύστολα την εσωτερική αγορά τους. Στα πλαίσια αυτά, μία χώρα που στηρίζει το 50% σχεδόν του ΑΕΠ της στις εξαγωγές, που παράγει εμπορικά πλεονάσματα της τάξης των 30 δις στερλίνες με τη Βρετανία ή 60 δις $ με τις Η.Π.Α. (πηγή) και που ως εκ τούτου έχει μάθει να ζει εις βάρος των άλλων, είναι η πρώτη που πληρώνει το λογαριασμό – όπως φαίνεται από την αδύναμη πια αύξηση του ΑΕΠ της κατά 0,6% το 2019, έναντι 1,5% το 2018 και 2,5% το 2017.
Όπως φαίνεται πάντως από το επόμενο γράφημα, η βιομηχανική της παραγωγή (πορτοκαλί καμπύλη) ακολουθεί μία έντονα καθοδική πορεία – σε αντίθεση με την Ιταλία (πράσινη), με τη Γαλλία (γαλάζια) και με το μέσον όρο των 19 κρατών της Ευρωζώνης (βιολετί) – ενώ θα είναι η χώρα που θα επιβαρυνθεί περισσότερο από όλες τις άλλες, στην περίπτωση επιβολής περισσοτέρων δασμών από τις Η.Π.Α. στην ΕΕ και στην Κίνα, εάν διαλυθεί η ΕΕ (ανάλυση), καθώς επίσης όταν περιορισθεί ακόμη πιο πολύ η παγκοσμιοποίηση.
Με απλά λόγια το γερμανικό εξαγωγικό μοντέλο, αυτό που οδήγησε τη Γερμανία στην κορυφή των πλεονασματικών κρατών, ο γερμανικός μερκαντιλισμός καλύτερα, έχει μετατραπεί πλέον στην Αχίλλειο πτέρνα της – ενώ οι εμπορικοί της εταίροι έχουν πάψει επί πλέον να ανέχονται τις απάτες της, όπως το Diesel Gate, όπου η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν ζήτησε αποζημιώσεις, τεκμηριώνοντας πως οι δειλές της κυβερνήσεις της ντροπής συνεχίζουν την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στους Γερμανούς. Την ίδια στιγμή ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Γερμανίας ευρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, αφού οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της είναι στην ουσία χρεοκοπημένες – ενώ ειδικά η Deutsche Bank παραμένει μία βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας της, του ευρώ και του πλανήτη.
Ο βασικότερος πυλώνας της βέβαια, η αυτοκινητοβιομηχανία, δεν υποφέρει μόνο από τις απάτες, από το εύλογο μποϋκοτάζ των εταίρων της στα γερμανικά προϊόντα (αυξάνονται οι πωλήσεις σουηδικών, ιταλικών, και γαλλικών αυτοκινήτων στις χώρες της ΕΕ) ή από τον περιορισμό της παγκοσμιοποίησης αλλά, επί πλέον, από την ηλεκτροκίνηση – όπου ακόμη και αν καταφέρει να παράγει περισσότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, θα μειωθεί το εργατικό δυναμικό της, αφού οι κινητήρες των συγκεκριμένων αυτοκινήτων έχουν περί τα 200 ανταλλακτικά, έναντι 1.200 των συμβατικών.
Εκτός αυτού η Γερμανία είναι πολύ πίσω γενικότερα στον τομέα της πληροφορικής, οπότε θα υποφέρει από τον κλιμακούμενο ψηφιακό μετασχηματισμό της παγκόσμιας οικονομίας – σημειώνοντας πως μόλις μία στις τέσσερις γερμανικές επιχειρήσεις είναι επαρκώς καινοτόμα, έτσι ώστε να παραμείνει ανταγωνιστική στη νέα εποχή. Επόμενο πρόβλημα είναι η γήρανση του πληθυσμού της και κατ’ επέκταση το ασφαλιστικό, το οποίο προσπάθησε να αντιμετωπίσει με τις μεταναστευτικές εισροές – με τους «νέους Ευρωπαίους» που επικαλούταν, δρομολογώντας το έγκλημα του Μαρόκου.
Εν τούτοις, αφενός μεν συνειδητοποίησε πως οι «νέοι Ευρωπαίοι» δεν έχουν καμία διάθεση να αφομοιωθούν στις δυτικές κοινωνίες αλλά, αντίθετα, θέλουν να τις αφομοιώσουν, με το τρομακτικό παράδειγμα της Σουηδίας, αφετέρου ότι δεν διαθέτουν τις δεξιότητες που απαιτεί μία σύγχρονη δυτική οικονομία – ενώ τα αποτελέσματα της μαζικής μετανάστευσης του 2015 στη χώρα της είναι εξαιρετικά επώδυνα.
Περαιτέρω, η Γερμανία προσπαθεί μεν να εκμεταλλευθεί τους εταίρους της με άλλα τεχνάσματα, όπως με την πράσινη ενέργεια, με την πράσινη απάτη καλύτερα, υποχρεώνοντας ανόητες ή/και δουλοπρεπείς κυβερνήσεις χωρών όπως η Ελλάδα να εγκαταλείψουν την παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη κοκ. για να τους πουλήσει τα μηχανήματα που κατασκευάζει, καθώς επίσης για να επιδοτούν ανόητα την πράσινη ενέργεια οι εξαθλιωμένοι Πολίτες τους, αλλά δεν θα τα καταφέρει – επειδή όλο και περισσότεροι κατανοούν την απάτη, ειδικά της αιολικής ενέργειας που είναι καταστροφική για το περιβάλλον.
Δυστυχώς όμως ο ευρωπαϊκός νότος δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση, ως λογικό επακόλουθο της πολιτικής των μνημονίων που του επιβλήθηκε – με κριτήριο τη βιομηχανική του παραγωγή που συρρικνώνεται στην Ισπανία (γράφημα, πορτοκαλί καμπύλη) και στην Πορτογαλία (γαλάζια), ενώ συνεχίζει να καταρρέει στην Ελλάδα (-3,7% τον Οκτώβριο και Νοέμβριο).
Όσους οικονομολόγους δε και αν «προσλάβει» ο πρωθυπουργός, όπου η δήλωση του (εικόνα) απλά τεκμηριώνει ότι πράγματι δεν είχε σχέδιο για την ανάπτυξη της Οικονομία μας και κορόιδεψε τους Πολίτες, ενώ φυσικά δεν είναι λύση η ανάληψη της προεδρίας της επιτροπής από κάποιον οπαδό του ευρωπαϊκού (=γερμανικού) νεοφιλελευθερισμού, δεν θα τα καταφέρει – επειδή το βασικό μας πρόβλημα είναι το θηριώδες δημόσιο και κόκκινο ιδιωτικό χρέος, χωρίς την επίλυση του οποίου η Ελλάδα δεν πρόκειται να έχει μέλλον για τους Έλληνες, αλλά μόνο για τους νέους ιδιοκτήτες της.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε λοιπόν να το καταλάβει η κυβέρνηση, παύοντας το ξεπούλημα των πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας – όπως είναι ο ΑΔΜΗΕ, ο ΔΕΔΔΗΕ, η ΔΕΠΑ, το Ε. Βενιζέλος, τα ΕΛΠΕ κοκ. Διαφορετικά θα μετατρέψει την Ελλάδα σε πλήρη αποικία χρέους των Γερμανών, αντιμετωπίζοντας αργά ή γρήγορα την οργή των Ελλήνων – αφού κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν, κατανοώντας πού οδηγείται η πατρίδα τους με τη συγκεκριμένη εγκληματική πολιτική.
Επίλογος
Η Γερμανία αποδεικνύει συνεχώς στην ιστορία της πως κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο – κάτι που θα συμβεί ξανά σύντομα, στα πλαίσια του ασύμμετρου οικονομικού πολέμου που διεξάγει ειδικά εντός της Ευρώπης, με πρώτο θύμα την Ελλάδα λόγω των ανεπαρκών και δειλών κυβερνήσεων της.
Οι απάτες, η διαφθορά και τα πονηρά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί για να εκμεταλλευθεί τους εμπορικούς εταίρους της, ζώντας εις βάρος τους, έχουν γίνει πια ορατές στους περισσότερους – οπότε μία ακόμη οδυνηρή ήττα της διαγράφεται πλέον καθαρά στον ορίζοντα, η οποία θα επιταχυνθεί με το BREXIT.
