Μερικές φορές αισθάνομαι το στομάχι μου να τεντώνει τόσο πολύ που μου πονάει πραγματικά, ενώ δεν μπορώ να αναπνεύσω, σαν να μην υπάρχει αρκετός χώρος στο θώρακα μου – το φαγητό όμως με ανακουφίζει από τις επιβαρύνσεις της καθημερινότητας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια έχει αντιστραφεί η τάση, όσον αφορά το πάχος: με τους ανθρώπους στην Ιταλία να γίνονται ξανά αδύνατοι, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας.
«Ο ισολογισμός αυτός ταιριάζει με άλλα στοιχεία, με βάση τα οποία οι δαπάνες για τρόφιμα, στους πρώτους μήνες του 2012, μειώθηκαν κατά 1,6%», ισχυρίζεται ο γεωργικός σύνδεσμος της Ιταλίας, αν και το 45,8% των κατοίκων της χώρας είναι υπέρβαροι.
Εύλογα πάντως αμφιβάλει κανείς για τη διαπίστωση της στατιστικής υπηρεσίας, πόσο μάλλον όταν γνωρίζει ότι, οι αγορές υγιεινών τροφίμων από τους καταναλωτές έχουν μειωθεί, λόγω της κρίσης – αφού οι περισσότεροι αγοράζουν φθηνότερα τρόφιμα, με μη ασφαλή προέλευση, καθώς επίσης με αμφίβολη ποιότητα, τα οποία είναι συνήθως πολύ πιο παχυντικά.
Σύμφωνα δε με μία ευρωπαϊκή έρευνα, το 40% των παιδιών στην Ιταλία, ηλικίας από δύο έως δέκα έτη, είναι υπέρβαρα – ακολουθούμενα από τα συνομήλικα τους παιδιά στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στην Ισπανία. Προηγούνται λοιπόν εκείνες οι χώρες, οι οποίες είναι βυθισμένες στην κρίση – ενώ έπεται η υπόλοιπη Ευρώπη”.
.
Ανάλυση
Η αποκαλούμενη «διατροφική διαταραχή» (Binge Eating Disorder, BED), χαρακτηρίζεται κυρίως από επαναλαμβανόμενα «επεισόδια» υπερκατανάλωσης τροφής, κατά τα οποία το εκάστοτε άτομο καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες τροφής από τους άλλους ανθρώπους – βιώνοντας την απώλεια του ελέγχου, όσον αφορά τη διατροφική συμπεριφορά του.
Δεν χρησιμοποιούνται «αντισταθμιστικά», «επανορθωτικά» κατά κάποιον τρόπο μέτρα, για την αντιμετώπιση της υπερκατανάλωσης της τροφής [1]. Η «BED» συχνά συνδέεται με υπερβολικό βάρος ή με μία βαριά σωματική διάπλαση (ανάλυση) – αν και μπορεί επίσης να διαγνωσθεί σε ανθρώπους με κανονικά επίπεδα βάρους.
Η «ΒΕD» συνήθως συνοδεύεται από έντονα συναισθήματα ντροπής ή ενοχής, ενώ τα επεισόδια υπερκατανάλωσης τροφής μπορούν να συμβούν ακόμα και αν το άτομο δεν αισθάνεται καθόλου πείνα [4].
Επιπλέον, τα άτομα με «BED» υποφέρουν συχνά από μια αρνητική εικόνα του σώματος τους, η οποία αφορά τη φυσική του διάπλαση. Η ψυχοπαθολογία αυτής της διατροφικής διαταραχής εκφράζεται επίσης μέσα από ανησυχίες σχετικά με το φαγητό, από το φόβο της απώλειας του ελέγχου της κατανάλωσης ή από συναισθήματα ενοχής μετά το φαγητό.
Περαιτέρω, η «BED» συνοδεύεται από αρκετά σημαντικές διαταραχές στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή, ενώ διαταράσσει την ποιότητα της ζωής του ατόμου – με την τελευταία να επηρεάζεται από τα συμπτώματα και το «στίγμα» που σχετίζεται με το βάρος και τις, εξ αυτού, «κοινωνικές διακρίσεις» (ρατσισμός).
Επιπλέον, εάν η διαταραχή συνοδεύεται από αυξημένο βάρος, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για ιατρικές επιπλοκές – όπως είναι ο διαβήτης, η καρδιοπάθεια ή η υψηλή αρτηριακή πίεση. Τα συμπτώματα της «BED» είναι τα ακόλουθα [2] :
.
A. Επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερκατανάλωσης τροφής. Ένα τέτοιο επεισόδιο χαρακτηρίζεται από τα εξής:
(1) Από την κατανάλωση τροφής, σε μια διακριτή, ορισμένη χρονική περίοδο (για παράδειγμα, εντός ενός διαστήματος δύο ωρών), η οποία είναι μεγαλύτερη σε ποσότητα, σε σύγκριση με τη κατανάλωση τροφής άλλων ανθρώπων, σε ένα ανάλογο χρονικό διάστημα και υπό παρόμοιες συνθήκες.
(2) Από την αίσθηση της έλλειψης ελέγχου, όσον αφορά την κατανάλωση της τροφής κατά τη διάρκεια του επεισοδίου. Για παράδειγμα, δημιουργείται η αίσθηση πως το άτομο δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει τι και πόσο τρώει.
.
B. Τα επεισόδια διατροφικής διαταραχής (binge-eating), συνδέονται με τρία ή και με περισσότερα από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
(1) Η κατανάλωση τροφής είναι πιο γρήγορη, σε σύγκριση με την κανονική ταχύτητα κατανάλωσης τροφής.
(2) Η κατανάλωση τροφής δεν σταματάει, μέχρι το άτομο να αισθανθεί άβολα.
(3) Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού σημειώνεται ακόμη και όταν το άτομο δεν νοιώθει πεινασμένο, από βιολογικής πλευράς.
(4) Ο «ασθενής» τρώει μόνος, μακριά από τους άλλους, επειδή αισθάνεται αμηχανία λόγω της ποσότητας που καταναλώνει.
(5) Αργότερα, αφού έχει τελειώσει το φαγητό του, αισθάνεται αηδιασμένος με τον εαυτό του, καταθλιπτικός ή πολύ ένοχος.
.
Γ. Αίσθηση αγωνίας σχετικά με την υπερκατανάλωση.
Δ. Το επεισόδιο υπερκατανάλωσης τροφής εμφανίζεται, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, για τρεις συνεχόμενους μήνες.
Ε. Το επεισόδιο υπερκατανάλωσης τροφής δεν σχετίζεται με την επαναλαμβανόμενη χρήση «ακατάλληλων αντισταθμιστικών συμπεριφορών», όπως είναι η νευρική βουλιμία. Δεν συμβαίνει δηλαδή αποκλειστικά και μόνο κατά τη διάρκεια της «νευρικής βουλιμίας» ή της νευρικής ανορεξίας.
.
Ανάλογα με τον αριθμό των επεισοδίων υπερκατανάλωσης τροφής ανά εβδομάδα, το επίπεδο της σοβαρότητας κυμαίνεται από την ήπια (1-3 «BED» επεισόδια ανά εβδομάδα) έως την ακραία σοβαρότητα (14 ή περισσότερα «ΒΕD» επεισόδια ανά εβδομάδα).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
