Οι πολιτικές προκλήσεις
Όπως είναι γνωστό η Σκωτία αποφασίζει για την ανεξαρτησία της το Σεπτέμβρη – με τα αποτελέσματα ενός θετικού δημοψηφίσματος να είναι καταστροφικά για τη Μ. Βρετανία. Ειδικότερα, θα έχανε τα κοιτάσματα πετρελαίου, η έκταση της χώρας θα μειωνόταν κατά 35%, ενώ ο πληθυσμός της κατά 8% – με την πιθανότητα να ακολουθήσει ένα ανάλογο δημοψήφισμα της Ουαλίας να θεωρείται αρκετά μεγάλη.
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας φαίνεται πως θα υποχρεωθεί, λόγω των πιέσεων εκ μέρους της ισχυρής εθνικιστικής παράταξης (27% των ψήφων), να οδηγήσει τη χώρα του στην έξοδο από την ΕΕ – η οποία, σύμφωνα με υπολογισμούς, θα κόστιζε στο εθνικό εισόδημα της Βρετανίας μεταξύ 2% και 6% του ΑΕΠ, έναντι εξοικονόμησης μόλις 0,5%.
Εκτός αυτού, η χώρα θα έχανε την ειδική θέση της, ως τη γέφυρα που συνδέει τις επιχειρήσεις εκτός Ευρώπης με την ΕΕ – με βάση την οποία είναι ο αποδέκτης πολλών επενδύσεων.
Περαιτέρω, η Βρετανία θα δυσκολευόταν να διατηρήσει τη συμμαχία της με το Μεγάλο Αδελφό, με τις Η.Π.Α. δηλαδή, αφού δεν θα εξυπηρετούσε πλέον την υπερδύναμη, από τη θέση του «λοχαγού» που κατέχει, σε στρατιωτικά θέματα που αφορούν την Ευρώπη – γεγονός που θα την ανάγκαζε να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες της, εις βάρος του ήδη ελλειμματικού προϋπολογισμού της.
Τέλος, ο χρηματοπιστωτικός κλάδος της, στον οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό η οικονομία της, όπως αυτή των Η.Π.Α., θα υφίστατο τεράστιες απώλειες – αφού ήδη οι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, οι οποίες δραστηριοποιούνται με υποκαταστήματα στη Μ. Βρετανία, σχεδιάζουν την μετεγκατάσταση τους στην Ιρλανδία, εάν τελικά ακολουθήσει η βρετανική αποχώρηση από την ΕΕ.
.
Συμπέρασμα
Η θέση της Μ. Βρετανίας είναι εξαιρετικά επισφαλής, από πολλές διαφορετικές πλευρές – με τις αποφάσεις που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση, καθώς επίσης η κεντρική της τράπεζα στο άμεσο μέλλον, να είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες.
Την ίδια στιγμή, ο «αγγλοσαξονικός άξονας» οδηγείται σε έναν καταστροφικό μονόδρομο, ο οποίος καταλήγει σε έναν επικίνδυνο γκρεμό – τυχόν πτώση από τον οποίο θα είναι θανατηφόρα όχι μόνο για τις δύο παραπάνω χώρες αλλά, επίσης, για ολόκληρο τον πλανήτη.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι, οι κίνδυνοι ενός παγκόσμιου κραχ άνευ προηγουμένου, το οποίο θα μπορούσε ίσως να προκαλέσει την κατάρρευση του σημερινού μας πολιτισμού, δεν έχουν σε καμία περίπτωση εξαλειφθεί – γεγονός που οφείλει να μας κάνει πάρα πολύ προσεκτικούς, τόσο όσον αφορά τις προβλέψεις, όσο και τις αποφάσεις μας.
.
