Η πιθανότητα εξόδου της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ μοιάζει με μία δαμόκλειο σπάθη – ενώ η χώρα αναπτύσσεται «επί πιστώσει», αφού οι αγοραστές ακινήτων αξίας έως 900.000, μπορούν να δανείζονται το 95% των κεφαλαίων που χρειάζονται.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Η συνδυασμένη εφαρμογή της θεωρίας του Keynes από την αμερικανική κυβέρνηση, με τη μονεταριστική πολιτική της κεντρικής τράπεζας, καθώς επίσης η διάσωση των «συστημικών» τραπεζών, βοήθησε βραχυπρόθεσμα την αμερικανική οικονομία – μακροπρόθεσμα όμως θα έχει πολύ δυσμενή επακόλουθα, αφού λειτούργησε αφενός μεν εις βάρος της πλειοψηφίας των αμερικανών πολιτών, αφετέρου εις βάρος των δανειστών τους, επειδή δεν πρόκειται να αποφευχθεί η ραγδαία υποτίμηση του δολαρίου.
Ίσως οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ ότι, η υποτίμηση ενός νομίσματος έχει σε τελική ανάλυση τα ίδια αποτελέσματα, με τη δήμευση των καταθέσεων – την οποία υιοθέτησε η Ευρωζώνη στην περίπτωση της Κύπρου.
Στη μία περίπτωση (υποτίμηση) μειώνεται η αγοραστική αξία των χρημάτων, άρα αντίστοιχα οι καταθέσεις, ενώ στην άλλη μειώνονται τα ίδια τα χρήματα (καταθέσεις), αλλά παραμένει σταθερή η αγοραστική τους αξία. Κάτι αντίστοιχο λοιπόν που συμβαίνει με την εσωτερική υποτίμηση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, η οποία έχει πρακτικά τα ίδια επακόλουθα, με την επιλογή της μεθόδου του πληθωρισμού – με τη διαφορά ότι, ο πληθωρισμός προκαλεί μικρότερες αντιδράσεις των εργαζομένων, αφού δεν μειώνονται οι ονομαστικές τους αμοιβές. Εν τούτοις, υπάρχουν οι εξής μεγάλες διαφορές, μεταξύ των δύο επιλογών:
(α) Στη μία περίπτωση (εσωτερική υποτίμηση), οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι οφειλέτες – αφού τα εισοδήματα τους μειώνονται, ενώ οι υποχρεώσεις τους παραμένουν σταθερές. Οι μεγάλοι κερδισμένοι εδώ είναι οι δανειστές (μεταξύ των οποίων οι τράπεζες, εάν δεν «πληγούν» από επισφάλειες), καθώς επίσης οι καταθέτες.
Το γεγονός αυτό επεξηγεί γιατί επιλέχθηκε και επιβλήθηκε στην Ευρώπη από τη Γερμανία – η οποία είναι αφενός μεν ο μεγαλύτερος δανειστής, αφετέρου οι πολίτες της έχουν τις υψηλότερες καταθέσεις, καθώς επίσης τη χαμηλότερη ακίνητη περιουσία (η αξία της οποίας επίσης περιορίζεται, όταν επιλέγεται η εσωτερική υποτίμηση).
(β) Στη δεύτερη περίπτωση, στον πληθωρισμό δηλαδή, οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι δανειστές και οι καταθέτες, ενώ οι μεγάλοι κερδισμένοι οι οφειλέτες – αφού τα ονομαστικά εισοδήματα των τελευταίων αυξάνονται, ενώ οι πραγματικές υποχρεώσεις τους μειώνονται, με την ταυτόχρονη (πληθωριστική) μείωση της αγοραστικής αξίας των χρημάτων των δανειστών και καταθετών (οι ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας, όπως και άλλων αξιών, ανήκουν εδώ επίσης στους κερδισμένους).
Το γεγονός αυτό επεξηγεί γιατί επέλεξαν τη συγκεκριμένη πληθωριστική λύση οι Η.Π.Α., ο μεγαλύτερος οφειλέτης του πλανήτη – ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την τεράστια ανοησία των υπερχρεωμένων και ελλειμματικών οικονομιών της Ευρωζώνης, οι ηγέτες των οποίων «συντάχθηκαν», είτε ενδοτικά, είτε από απερισκεψία, είτε από ανεπάρκεια (δεν υπάρχει άλλη αιτία), με τις απαιτήσεις της Γερμανίας.
Συμπερασματικά λοιπόν, οι λύσεις που επιλέγονται κάθε φορά, εξυπηρετούν αυτούς που τις επιβάλλουν – είτε εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη τους, είτε την ανοησία των «εταίρων» τους, είτε και τα δύο.
Ειδικά όσον αφορά τις Η.Π.Α., επειδή ο κύριος δανειστής τους, η Κίνα, δεν είναι ούτε αδύναμος, ούτε ανόητος, οι συγκεκριμένες επιλογές τους θα εντείνουν τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, ο οποίος ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη – με αποτελέσματα που είναι αδύνατον να προβλεφθούν, επειδή η ισχύς των Η.Π.Α. είναι σήμερα μάλλον ουτοπική, αφού η οικονομία τους κρέμεται κυριολεκτικά σε μία κλωστή“.
Άρθρο
Η Μ. Βρετανία έχει μία σχετικά ανάλογη οικονομία με τις Η.Π.Α. – η οποία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, στο ρυθμό ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης, καθώς επίσης στην αγορά ακινήτων. Ειδικά όσον αφορά την ανάπτυξη, σύμφωνα με το ΔΝΤ το 2014 θα ξεπεράσει το 3%, οπότε η Μ. Βρετανία θα αναδειχθεί στην πλέον «δυναμική» βιομηχανική χώρα της Δύσης – κάτι που θα συμβεί και το 2015, όπου όμως ο ρυθμός ανάπτυξης της θα ξεπεραστεί ενδεχομένως από τις Η.Π.Α.
Οι «πανηγυρικές» αυτές αναφορές δεν δίνουν σημασία βέβαια στο γεγονός ότι, η εξέλιξη της αγγλικής οικονομίας μετά το ξέσπασμα της κρίσης δεν ήταν καθόλου καλή – αφού το ΑΕΠ της χώρας δεν έφτασε ακόμη στα επίπεδα του 2008 (γράφημα), ενώ η ύφεση διήρκεσε σχεδόν έξι έτη. Συγκριτικά δε με τα άλλα κράτη της G7, η οικονομία της Μ. Βρετανίας είχε τη δυσμενέστερη εξέλιξη όλων – με μοναδική εξαίρεση την Ιταλία (ανάλυση).
.
Ηνωμένο Βασίλειο – η εξέλιξη του ΑΕΠ της χώρας (σε δις δολάρια Αμερικής).
.
Επομένως, οι πανηγυρισμοί είναι μάλλον υπερβολικοί – ενώ η πιθανότητα εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει με μία δαμόκλειο σπάθη, η οποία κρέμεται πάνω από το κεφάλι της.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
