Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξέλιξη της συμφωνίας παροχής φυσικού αερίου Ρωσία-Κίνας, μια συμφωνία που ενδέχεται να προκαλέσει ενδιαφέρον και στην Ιαπωνία, που θα μπορεί να προμηθεύεται φθηνότερο φυσικό αέριο – οι εξελίξεις σε Ουκρανία και Ινδία.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
Εισαγωγή
Όπως σε όλους τους πολέμους, έτσι και στη περίπτωση της Ουκρανίας (και ας μην αποτελεί συμβατικό πόλεμο, μα οικονομικό-γεωπολιτικό), η όλη αναστάτωση προκλήθηκε από τον παράγοντα οικονομία.
Σπάνια δίνουμε σημασία στο κομμάτι αυτό, που όμως σχεδόν πάντα αποτελεί όχι μονάχα το φιτίλι, μα και τον λόγο διάβρωσης μιας κοινωνίας – σε περιόδους κρίσης, η παιδεία και η εκπαίδευση πλήττονται πιο πολύ από όλα τα κοινωνικά μέρη και η ανέχεια των ανθρώπων τους καθιστά πιο «εύφλεκτους».
Κατ’επέκτασιν και για την Ουκρανία, που ακόμη και υπό το καθεστώς Yanukovich (πολιτικά «φιλικός» απέναντι στη Ρωσία), πλήρωνε 50% ακριβότερα το φυσικό αέριο, η οικονομία ήταν η πραγματικά υπεύθυνη για την αναστάτωση στη χώρα.
Με μέσο μισθό μόλις τα 250 ευρώ (άρθρο) και με κίνδυνο τη διακοπή των κρατικών επιχορηγήσεων θέρμανσης (η χώρα πλήττεται από εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες), η «επανάσταση» ήταν απλά θέμα χρόνου.
Αξίζει στο σημείο αυτό να συγκρίνουμε το ΑΕΠ της χώρας μας (με πληθυσμό 10 εκ.) με αυτό της Ουκρανίας (με πληθυσμό 50 εκ.), για να κατανοήσουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα, που μαστίζεται από πολιτική διαπλοκή και χαμηλό βιοτικό επίπεδο (σε παρόμοια κατάσταση κινδυνεύουμε να παγιδευτούμε και εμείς):
.
Σύγκριση του ΑΕΠ της Ελλάδας με αυτό της Ουκρανίας (με πληθυσμό 1:5), 2012
.
Έτσι ακολούθησε η πτώση του μέχρι τότε προέδρου Viktor Yanukovich, με όλα τα φυσικά επακόλουθα: τραυματισμοί, θάνατοι και… πυροβολισμοί ελεύθερων σκοπευτών στο πλήθος (δεν έγινε ποτέ γνωστό σε ποιά «μονάδα» ήταν υπόλογοι αυτοί οι μισθοφόροι).
Εν τέλει, ο πρόεδρος αναγκάστηκε να δραπετεύσει (;) στη γειτονική χώρα, που τον δέχθηκε με εγκαρδιότητα, όπως ο Βασιλιάς το γιο του. Σχεδόν αμέσως ακολούθησε η «κατάληψη» και προσάρτηση της Κριμαίας με την υποστήριξη «φιλορώσων» αποσχιστών (αργότερα ο κ. Πούτιν παραδέχθηκε πως οι υποστηρικτές ήταν Ρώσοι στρατιωτικοί, κάτι το οποίο όμως δεν λειτούργησε ακυρωτικά στο αποτέλεσμα του σχετικού δημοψηφίσματος).
Με τα προβλήματα να αναπτύσσονται ραγδαία για τη Ρωσία (οικονομικές κυρώσεις, εκμετάλλευση συγκυριών εκ μέρους των ΗΠΑ για να μπορέσουν να στείλουν στρατεύματα του ΝΑΤΟ) και με την Κριμαία να εξαρτάται ακόμη από την Ουκρανία σε θέματα ηλεκτροδότησης κα., ο Ρώσος πρόεδρος προχώρησε ένα ακόμη βήμα παρακάτω.
Ακολουθώντας όμοια στρατηγική με αυτήν που εφαρμόστηκε στη περίπτωση της Κριμαίας, προκάλεσε αποσχιστικές τάσεις (με πιθανές αποστολές στρατευμάτων στις περιοχές αυτές, αφού δεν είναι δυνατόν ένας ανοργάνωτος όχλος να καταρρίπτει ελικόπτερα) σε περιοχές περισσότερο προσφιλείς στη Ρωσία (Donetsk, Luhansk και Mariupol), κερδίζοντας έτσι χρόνο για να δρομολογήσει τα πραγματικά του σχέδια.
.
Το σχέδιο αυτό συμπεριελάμβανε δύο μέτωπα:
α) την ταχύτατη ψήφιση νομοσχεδίων, που θα περιόριζαν τις διαδηλώσεις, καθιστώντας τες στις περισσότερες περιπτώσεις παράνομες – μια προληπτική κίνηση ιδιαίτερα σημαντική για τη περίπτωση της Κριμαίας, που ακόμη και σήμερα συνεχίζει να εξαρτάται από την Ουρκανία (το Τραπεζικό της σύστημα έχει παγώσει) – και
β) την άμεση σύναψη συμφωνίας παροχής φυσικού αερίου με την Κίνα. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί με την Ε.Ε. έχοντας με το μέρος της το απόλυτο πλεονέκτημα (πρωτύτερα δεν το είχε, καθώς η διακοπή παροχής, θα σήμαινε και έλλειψη εσόδων για την ίδια, καθώς και αποδοχή κακών επενδύσεων όσων αφορά την κατασκευή του δικτύου παροχής).
.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
