Η ρωσική «απειλή»

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΠΙΣΜΑΡΚ  

Ο «ενορχηστρωτής» της ένωσης της Γερμανίας, η οποία μέχρι την εποχή του ήταν ένα συνονθύλευμα 300 διαφορετικών «οντοτήτων», χωρίς καμία συνοχή μεταξύ τους, απαιτούσε από τους υπεύθυνους για την εξωτερική πολιτική της χώρας του να «φορούν τα παπούτσια των άλλων» – να μπαίνουν δηλαδή στη θέση του «αντιπάλου» τους, για να καταλάβουν γιατί σκέφτεται και ενεργεί με τον εκάστοτε τρόπο, καθώς επίσης εάν είναι υποχρεωμένος να συμπεριφερθεί ανάλογα.

.

.

Όπως έλεγε δε, θα πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά ισχυρός για να μην χρειάζεται τη συγκειμένη «αρετή» – κάτι που ενδεχομένως ισχύει σήμερα για τις Η.Π.Α., αλλά σε καμία περίπτωση για την Ευρώπη, η οποία είναι υποχρεωμένη να ζει στην ίδια ήπειρο με τη Ρωσία.

Εάν ακολουθήσει κανείς τη συμβουλή του Μπίσμαρκ, δεν μπορεί να θεωρήσει πως η ευθύνη της σημερινής κρίσης ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο Ρώσο πρόεδρο – πόσο μάλλον όταν είναι αδύνατον να αφήσει τους εκατομμύρια Ρώσους που ζουν στην Ουκρανία, να οδηγηθούν σε μία εχθρική προς τους ίδιους δυτική στρατιωτική συμμαχία.

Ακόμη λοιπόν και αν δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που διοικεί τη χώρα του, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τον κρίνουμε, αφού δεν διοικεί τη δική μας – ενώ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί η τάξη σε μία τόσο αχανή χώρα, μετά τα εγκλήματα που υπέστη τόσο από τους ναζί, όσο και από το προηγούμενο καθεστώς της.

Άλλωστε, είμαστε επίσης αντίθετοι με τον τρόπο διοίκησης του Ιράκ από τον Σαντάμ Χουσεΐν – εν τούτοις, αυτά που έχουν συμβεί στη χώρα μετά την (παράνομη) εισβολή του ΝΑΤΟ είναι κατά πολύ πιο ανατριχιαστικά, σε σχέση με αυτά που υπέφερε από το προηγούμενο καθεστώς της.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αναμφίβολα επιθυμούν οι πολίτες της χώρας σήμερα, είναι μία ισχυρή Ρωσία – η οποία να μπορεί να τους εξασφαλίσει πως δεν θα εισβάλλει ξανά κάποιος, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του.  Οι πολίτες αυτοί εξέλεξαν το σημερινό πρόεδρο και στο όνομα τους χειρίζεται τη χώρα – ενώ το ότι, η μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν έχει τη νομιμοποίηση να αποφασίσει για το μέλλον Ουκρανών Πολιτών, είναι ολοφάνερο.

Περαιτέρω, το ότι στη μεταβατική αυτή κυβέρνηση συμμετέχουν άτομα, τα οποία «τιμούν» ως ήρωα έναν άνθρωπο, ο οποίος πολέμησε με το γερμανικό στρατό και τα SS εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, ακούγεται διαφορετικά στα αυτιά των Ρώσων, από ότι στο Κίεβο ή στην Ουάσιγκτον – ενώ δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με το ότι, στην κυβέρνηση της Ουκρανίας συμμετέχουν αντισημίτες και ακροδεξιοί κάθε είδους.

Περαιτέρω, αυτό που απαιτείται σήμερα στην Ουκρανία είναι οι ελεύθερες εκλογές – έτσι ώστε να αναδειχθεί μία νόμιμη κυβέρνηση, με την οποία θα υποχρεωθεί να διαπραγματευθεί ο Ρώσος πρόεδρος.

Εάν προκηρυχθούν συναινετικά, τότε θα μπορεί να απαιτηθεί μία ενδιάμεση εκεχειρία με τη Ρωσία, χωρίς να υπάρχουν προστριβές. Εν τούτοις, η Ουκρανία δεν πρέπει να γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, εάν δεν θέλουμε να διακινδυνεύσει η ειρήνη στον πλανήτη – εκτός εάν και η ίδια η Ρωσία αποφασίσει να συμμετέχει στη δυτική στρατιωτική συμμαχία.

Όσον αφορά τη νομιμότητα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία, αρκεί να αναφέρουμε πως το Σεπτέμβριο θα διενεργηθεί δημοψήφισμα στη Σκωτία, όπου οι Πολίτες της θα αποφασίσουν σχετικά με την ανεξαρτητοποίηση τους από την Αγγλία. Στην προκειμένη περίπτωση κανένας δεν αντιτίθεται, όπως συμβαίνει στην Κριμαία – όπου σύσσωμη η Δύση είναι της άποψης πως κάτι τέτοιο είναι παράνομο.

Βέβαια, στη Σκωτία τοποθετούνται εμπόδια – μεταξύ άλλων το ότι είχε ξαφνικά τεράστιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό του 2012/13, ύψους 8,3% του ΑΕΠ της, οπότε θα δυσκολευθεί να επιβιώσει χωρίς τη βοήθεια της Μ. Βρετανίας. Σύμφωνα δε με πρόσφατη έκθεση διεθνούς οίκου, το έλλειμμα οφείλεται στα μειωμένα έσοδα κατά -40% από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα – τα οποία διαμορφώθηκαν στα 6.5 δις στερλίνες, από 11,3 δις το προηγούμενο έτος.

Οι Βρετανοί απειλούν επί πλέον τη Σκωτία, ισχυριζόμενοι πως η ανεξαρτησία της θα της κοστίσει ετήσια 4,5 δις € παραπάνω, από αυτά που δαπανά σήμερα – ενώ η έξοδος της από την ΕΕ θα μηδενίσει τα εισοδήματα τους από τις γεωργικές επιδοτήσεις.

Εμπόδια τοποθετούνται και στη Ρωσία όπου λόγω, των πιθανών κυρώσεων που θα της επιβληθούν, το κόστος για την ασφάλιση ρωσικών πιστώσεων έναντι χρεοκοπίας έχει εκτοξευθεί στα ύψη – από 11.000 $ για ποσό πίστωσης 10 εκ. $ στα 248.000 $.

Παράλληλα, πολλοί ξένοι επενδυτές πουλούν τις μετοχές τους στα ρωσικά χρηματιστήρια, καθώς επίσης τα ομόλογα του δημοσίου – όπου το κόστος αυτών που λήγουν το 2043 έχει πέσει στο 94,26.

Μόνο το ρούβλι κατάφερε να σταθεροποιηθεί απέναντι στο ευρώ και στο δολάριο, λόγω της ισχυρής επέμβασης της κεντρικής τράπεζας, η οποία διέθεσε το τεράστιο ποσόν των 11,3 δις $. Η οικονομία πάντως της Ρωσίας, το ΑΕΠ της οποίας αυξάνεται διαχρονικά (γράφημα), δεν αιτιολογεί τις παραπάνω συμπεριφορές παρά μόνο γεωπολιτικά.

.

.