Γελοιοποιημένος προεδρικός καβαλάρης ή σημαιοφόρος ριζικών μεταρρυθμίσεων; Ως προεδρεύουσα χώρα η Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να υποδαυλίσει ένα προβληματισμό στο ευρωπαϊκό πολιτικό, στρατηγικό και θεσμικό πεδίο. Συμφέρει την ίδια και συμφέρει όλους τους άλλους. Για την Ελλάδα ίσως να είναι και ζήτημα επιβίωσης.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
Περιεχόμενα: 1. Η κρίση της Ελλάδας και της Ευρώπης και τα αίτιά της 2. Ο γελοιοδέστερος προεδρικός αχθοφόρος στην ιστορία της ΕΕ. 3. Αίτια και θεραπείες: Αυτοσυντήρηση-επιβίωση της Ελλάδας και της ΕΕ 4. Το βασικό σκεπτικό μιας ριζικής μεταρρυθμιστικής πρωτοβουλίας
.
1. Η κρίση της Ελλάδας και της Ευρώπης και τα αίτιά της
Η κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) είναι εγγενής εάν όχι, πλέον, υπαρξιακή. Είναι κρίση πολιτική, οικονομική, στρατηγική και θεσμική. Η κρίση στην Ελλάδα και σε πολλά κράτη του Ευρωπαϊκού νότου οφείλεται, πρωτίστως, στις παθολογίες του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ιδιαίτερα αυτές που δημιουργήθηκαν μετά το 1992.
Στις γραμμές που ακολουθούν, ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση θα συνδεθούν. Θα υπογραμμίσουμε τον ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει η Ελλάδα ως προεδρεύουσα χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2014 αλλά που δυστυχώς, ολοφάνερα μέχρι αυτή την στιγμή, δεν φαίνεται να μπορεί να σηκώσει την σημαία είτε της υποστήριξης των δικών της εθνικών συμφερόντων είτε της ανάληψης πρωτοβουλιών για μια ριζική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Όπως ελλείπει εθνική στρατηγική σε όλα τα άλλα ζητήματα, το ίδιο ισχύει και για την ευρωπαϊκή πολιτική.
Συντομογραφικά, θα τονιστούν κάποια φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της ΕΕ και θα υποστηριχθεί η θέση ότι η καταβαράθρωση του νεοελληνικού κράτους έχει ως αίτιο το αξιοθρήνητο έλλειμμα στοιχειωδών γνώσεων όσων κυβερνούσαν τις τελευταίες δεκαετίες. Δυστυχώς, όμως, το έλλειμμα δεν υπάρχει μόνο στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού. Πολλοί από αυτούς που μελετούσαν την ΕΕ αναλώνοντας γιγαντιαίους σπάνιους κοινωνικούς πόρους στα πανεπιστήμια δεν εκπλήρωσαν επαρκώς την αποστολή τους στα πεδία της παραγωγής βάσιμης και ορθολογιστικής γνώσης.
Τόσο φρικτά λανθασμένες και ανορθολογικές αποφάσεις των τριών τελευταίων δεκαετιών δεν μπορεί παρά να έχουν πολλά αίτια. Οφείλονται στην παρακμή της πολιτικής και της επιστήμης και στο γεγονός ότι εδώ και καιρό μέσα η δημόσια σφαίρα διαφθείρεται πνευματικά και πολιτικά από ένα μεγάλο χείμαρρο ελλειμματικών αναλύσεων και κοντόφθαλμων εκτιμήσεων για την διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική. Προκαλεί πολιτικό ανορθολογισμό και οδηγεί σε φρικτά λανθασμένες αποφάσεις. Πρωτίστως, σε όλο το φάσμα των «πνευματικών» και «πολιτικών» ελίτ
i) δεν είναι ορατές οι κρατοκεντρικές προϋποθέσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς συστήματος,
ii) δεν είναι κατανοητός ο ρόλος της κρατικής ισχύος στην διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική και
iii) ένας μεγάλος αριθμός μελών του πολιτικού προσωπικού και των «διανοητών» κυριολεκτικά αλληθωρίζουν πνευματικά, γνωστικά και κοσμοθεωρητικά.
Στον «επιστημονικό χώρο» ενώ δεν λείπουν και κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις κατά κανόνα κυριαρχούν παρωχημένα θεωρήματα και ιδεολογήματα της πρώτης μετά-Μεσαιωνικής εποχής των δουλοπαροίκων. Επιζητείται η κατασκευή πολιτικής ανθρωπολογίας στην βάση παρωχημένων ιδεολογικών δογμάτων και με οικονομικίστικες λογικές που παραγνωρίζουν τον πνευματικό κόσμο των πολιτών και την ιστορικά διαμορφωμένη ανθρωπολογική ετερότητα κάθε κοινωνικής οντότητας.
Στην «πολιτική» και στην «επιστήμη» πρυτανεύουν γραφειοκρατικές σκοπιμότητες και τεχνοκρατικές λογικές, ενώ, εάν κρίνουμε από την προπέτεια με την οποία μιλούν και ενεργούν πλήθος ανελέητων κερδοσκόπων όπως ο George Soros, μεγάλες αποφάσεις βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων ουσιαστικά λαμβάνονται πλέον εξ ολοκλήρου εκτός πολιτικής μέσα στα άδυτα του αχανούς και εν δυνάμει θηριώδους διεθνικού κόσμου.
Είναι και τα «ιδρύματα προτάσεων πολιτικής». Ποιος τα χρηματοδοτεί, ποιος τα ελέγχει, τι «επιστήμη» παράγουν και πόσο έγκυρες είναι οι κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτες εκτιμήσεις που παράγουν εργολαβικά; Τι σχέση έχουν με στρατηγικές «soft power» και ποιου κράτους, του δικού τους ή άλλου; Μερικές φορές υπάρχει η εντύπωση ότι οι κυβερνήσεις πλέον δεν στρατολογούν ινστιτούτα και ιδρύματα: Με τον ένα ή άλλο τρόπο οι ίδιες «στρατολογούνται» από αυτά. Αμέριμνα τα καλούν να συμβουλεύσει το κράτος –ως και να μην διαθέτει χιλιάδες λαμπρούς πλην παροπλισμένους κρατικούς λειτουργούς– την στιγμή που «αυτά» επηρεάζονται ή και χρηματοδοτούνται από θηριώδεις κερδοσκόπους όπως ο Σόρος, τράπεζες, διεθνικά «ινστιτούτα» και «πρώην» αξιωματούχους ξένων κρατών.
Όσον δε αφορά την πολιτική και στρατηγική σκέψη, ποτέ στην Ευρώπη δεν ήταν τόσο ελλειμματική όσο στην μετά-ψυχροπολεμική εποχή. Παρομοίως, στην Ελλάδα. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ποιος δημόσιος θεσμός ή ποια πολιτική εξουσία χαράσσει στρατηγικούς σκοπούς και ποιος σχεδιάζει και εφαρμόζει εθνική στρατηγική; Μήπως κανείς και ποτέ! Ή μήπως ήταν «στρατηγική» το ψευτό-«όραμα της ΟΝΕ», για το οποίο μερικοί έγκαιρα προειδοποιήσαμε ότι θα μετατραπεί σε «φυλακή χωρίς δυνατότητα απόδρασης» (βλ.http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4112419).
.
2. Ο γελοιοδέστερος προεδρικός αχθοφόρος στην ιστορία της ΕΕ
Ως πολιτικό σύστημα, ως επιστημονική κοινότητα και ως κυβερνητικοί αντιπρόσωποι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς των οποίων η Ελλάδα είναι προεδρεύουσα χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2014, ήδη από τις πρώτες δηλώσεις καταδείχθηκε ότι είμαστε ανεπαρκείς. Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της δικής μας ή της ευρωπαϊκής κρίσης και δεν μπορούμε να πάρουμε πρωτοπόρες πρωτοβουλίες δημιουργίας μιας μεταρρυθμιστικής αφετηρίας.
Τι μας λείπει για να λειτουργήσουμε έτσι; Που είναι οι κρατικοί λειτουργοί και τα εκατοντάδες μέλη των «επιστημονικών κοινοτήτων» της πολιτικής επιστήμης και των διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών. Γιατί η κοινωνία δεσμεύει σπάνιους πόρους για όλους αυτούς όταν αποδεδειγμένα είμαστε παθητικοί δέκτες εξοντωτικών μέτρων χωρίς πολλοί από όλους αυτούς να έχουν αναλύσει, εκτιμήσει και προτείνει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων. Έχουμε κάθε συμφέρον –και τίποτα δεν έχουμε να χάσουμε– για παράδειγμα, εάν επιχειρήσουμε μια εκστρατεία πειθούς και διαπραγμάτευσης για τον τερματισμό της κρίσης που δεν πλήττει μόνο την Ελλάδα αλλά εν δυνάμει και όλα τα άλλα κράτη της Ευρώπης αν όχι ευρύτερα.
Εάν οι καλοπληρωμένοι φορείς επιστημονικών τίτλων και το πολιτικό προσωπικό εκπλήρωναν την αποστολή τους, η Ελλάδα κάλλιστα αντί να είναι ένας αδιάφορος προεδρικός καβαλάρης θα μπορούσε να γίνει σημαιοφόρος εξορθολογισμού και έναρξης μιας σωτήριας αφετηρίας για ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Αντί αυτού γινόμαστε οι γελοιοδέστεροι προεδρικοί αχθοφόροι στην ιστορία της ΕΕ. Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα προεδρεύει, μια έντρομη κυβέρνηση κατάντησε εντολοδόχος εξοντωτικών αποφάσεων που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο, τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, το Ελληνικό Σύνταγμα και κάθε κριτήριο πολιτικού πολιτισμού. Η Ελληνική κοινωνία πλήττεται και εξοντώνεται από τους υπεύθυνους της κρίσης. Οι τελευταίοι να λογοδοτήσουν συνεχίζουν να αποφασίζουν και να κατεξουσιάζουν.
Πιο συγκεκριμένα, οι τελευταίες πράξεις του δράματος είναι η αναιτιολόγητη δρομολόγηση εκποίησης εάν όχι πλειστηριασμού του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων. Το σύνταγμα, οι νόμοι, το διεθνές δίκαιο, ο πολιτικός πολιτισμός και όλα τα κοινωνικά κεκτημένα πλήττονται θανάσιμα στο όνομα μιας έκτακτης ανάγκης για την οποία ευθύνονται αποκλειστικά οι κυβερνώντες, οι τράπεζες και οι τεχνοκράτες των θυτών και οι κερδοσκόποι της Ευρώπης και των διεθνών ή διεθνικών παρασκηνίων. Όλο αυτός ο κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτος όχλος διαμέσου της ελληνικής κυβέρνησης συνεχίζει, εν τούτοις, να ασκεί εξουσία και να πλήττει την Ελληνική κοινωνία αλλά και τις υπόλοιπες κοινωνίες της Ευρώπης
Τόσο σκληρές θέσεις κόντρα στο ρέμα της σιωπής απαιτείται να τεκμηριώνονται. Στο παρόν θα αναφέρω κύρια επιχειρήματα και θα παραπέμψω εμβόλιμα σε μερικές συναφείς πρόσφατες παρεμβάσεις και σε δημοσιευμένα κείμενα. Θα υπογραμμιστούν οι προσανατολισμοί μιας ορθολογιστικής μεταρρύθμισης της ΕΕ και θα καταδειχθεί τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ως προεδρεύουσα χώρα εάν στην Ελλάδα κυριαρχούσε πολιτικός, επιστημονικός και κοινωνικός ορθολογισμός. Επιμέρους τεκμηριώσεις βρίσκονται σε χιλιάδες σελίδες δημοσιεύσεων και δεν επαρκεί ο χώρος για εκτενείς αναφορές. Για δέκα περίπου δικές μου μονογραφίες περί την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και κυρίως τα ευρωστρατηγικά ζητήματα, βλ. http://www.ifestosedu.gr/75ifestosbiblio.htm. Ο καθείς μπορεί, επιπλέον, να διαβάσει και κάποιες καίριες και έγκαιρες προειδοποιήσεις (βλ. χαρακτηριστικά http://www.ifestosedu.gr/111ONEGreeceWarning.htm) για την συμφορά που μας περίμενε όταν απροετοίμαστοι, αχρείαστα και άσκοπα και διακατεχόμενοι από ιδεολογικό οίστρο και αυτοκτονικά σύνδρομα σπεύσαμε να πηδήξουμε μέσα στην θηριώδη ανταγωνιστική αρένα της ΟΝΕ.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
