Ο κλάδος της Ελληνικής οινοποιίας και το 2012 αντιμετώπισε τις σημαντικές επιπτώσεις της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, την σφοδρότητα των αρνητικών συνθηκών που επικρατούν στην Ελληνική αγορά (έλλειψη ρευστότητας, προβληματική πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα, υψηλή επισφάλεια στις πωλήσεις με πίστωση στο χονδρεμπόριο και στην κρύα αγορά κ.α.) αλλά και τους σοβαρούς προβληματισμούς της πρώτης ύλης: Την περσινή χρονιά (2012), μετά τον καταστροφικό (ποσοτικά, όχι ποιοτικά) τρυγητό του 2011, αναμενόταν ικανοποιητική παραγωγή αλλά κάτι η παγωνιά του Φλεβάρη 2012, κάτι ο καύσωνας του Ιουνίου 2012 είχαν σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της συνολικής παραγωγής που απορροφήθηκε αμέσως. Λίγο πριν από την έναρξη του τρυγητού 2013 οι δεξαμενές εκατοντάδων οινοποιείων σε ολόκληρη την Ελλάδα ήταν σχεδόν άδειες – τουλάχιστον από λευκά κρασιά. Όπως ήταν αναμενόμενο, το αρνητικό τοπίο του 2012 διαμόρφωσε και αρνητικά αποτελέσματα για το συντριπτικό ποσοστό των κορυφαίων επιχειρήσεων του κλάδου, με υψηλές συνολικές υποχρεώσεις και ζημιές χρήσεως σε τέτοια έκταση ώστε το 2012 να αποτελεί την πιο «ζημιογόνα» χρήση της Ελληνικής Βιομηχανίας κρασιού της τελευταίας (τουλάχιστον) δεκαετίας!
Οι προβληματικές συνθήκες της Ελληνικής αγοράς κρασιού διαμορφώνουν νέα δεδομένα, προκαλούν ανατροπές και ανακατατάξεις, διατηρούν κάποιες «πάγιες» στρεβλώσεις (όπως εκείνη των διάφορων «ατσίδων» που βαφτίζουν «Ελληνικό κρασί» αυτό που προμηθεύονται λαθραία και πάμφθηνα από Βουλγαρία και Σκόπια – κάτι ανάλογο δηλαδή που συμβαίνει σε μεγάλη έκταση με τα επικίνδυνα για την δημόσια υγεία Αλβανικά και Βουλγαρικά αποστάγματα που μοσχοπουλιούνται χύμα σε ανυποψίαστους Έλληνες καταναλωτές σαν ….. αυθεντικό τσίπουρο Ελλήνων παραγωγών!), και δικαιώνουν πανηγυρικά όσους επένδυσαν και επενδύουν στην εξωστρέφεια και στις εξαγωγές.
Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό το γεγονός ότι τις μεγαλύτερες αντοχές απέναντι στην οικονομική κρίση που σαρώνει την Ελλάδα εδώ και μια ολόκληρη πενταετία, επιδεικνύουν μόνο όσοι διατηρούν έντονη εξαγωγική δραστηριότητα και απευθύνονται όχι μόνο στον δεινοπαθούντα Έλληνα καταναλωτή αλλά και στον παγκόσμιο. Οι ίδιες ακριβώς επιχειρήσεις είναι και εκείνες που συνεχίζουν να πραγματοποιούν επενδύσεις στην δοκιμαζόμενη Ελληνική οικονομία.
Η σταθεροποίηση της Ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας το 2012 και η εξαιρετική πορεία της μέσα στο 2013, πρόσφεραν και προσφέρουν σημαντική υποστήριξη και στο Ελληνικό κρασί σαν ισχυρό αντίβαρο στον «εσωτερικό» περιορισμό της καταναλωτικής ζήτησης τόσο στην κρύα αγορά της μαζικής εστίασης όσο και στην ζεστή αγορά των αλυσίδων λιανικής, ενώ το φαινόμενο της συνεχούς μείωσης των τιμών των ακριβών κρασιών συνεχίστηκε και ολόκληρο το 2012.
Ας εξετάσουμε όμως ξεχωριστά τις περιπτώσεις των κορυφαίων οινοποιητικών εταιριών της χώρας μας, καταγράφοντας την είκονα που διαμόρφωσαν μέσα στο 2012:
Ε. Τσάνταλης ΑΕ* (ΑΡΜΑΕ 11100)
| ΕΤΟΣ | Κύκλος Εργασιών € | Μικτά κέρδη € | Καθαρά κέρδη προ φόρων € | Σύνολο υποχρεώσεων |
| 2008 |
40.886.094 |
18.691.708 |
502.973 |
50.470.470 |
| 2009 |
37.788.234 |
16.373.757 |
396.802 |
49.361.532 |
| 2010 |
35.980.887 |
14.852.301 |
-585.510 |
52.027.998 |
| 2011 |
35.901.076 |
14.343.193 |
-1.697.531 |
54.027.998 |
| 2012 |
34.470.180 |
12.433.087 |
-2.183.279 |
57.767.927 |
* Παράγει και αποστάγματα – Πίνακας: Λ. Κουμάκης
Η πρώτη θέση της Ελληνικής αγοράς ανήκει δικαιωματικά στην Οινοποιία – Ποτοποιία Ε. Τσάνταλης ΑΕ – όχι μόνο για την μεγάλη παράδοση των ιδρυτών της (1890) και των απογόνων τους, αλλά και για τον σταθερό και αταλάντευτο εξαγωγικό της προσανατολισμό πάνω στα γερά θεμέλια που έθεσε ο Δρ Γεώργιος Τσάνατλης (Αντιπρόεδρος της εταιρίας) πολλές δεκαετίες νωρίτερα. Ο εξαγωγικός αυτός προσανατολισμός προσφέρει στην εταιρία μια «ατσάλινη» ασπίδα προστασίας απέναντι στην οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας, αφού το 38% περίπου της συνολικής παραγωγής εξάγεται.
Η σύγχρονη γενιά της οικογένειας Τσάνταλη, συνεχίζει μια εξαιρετική πορεία που περιλαμβάνει –μεταξύ πολλών άλλων- αμπελώνες ή/και οινοποιεία σε Χαλκιδική, Σαντορίνη (χάρις στην συνεργασία με την Santo Wines, την Ένωση Συνεταιρισμών της Σαντορίνης), Άγιο Όρος, Ραψάνη, Μαρώνεια, Νάουσα και σε διάφορα άλλα σημεία της Μακεδονίας – από το Αμύνταιο και τα Γρεβενά έως τη Μεσημβρία, εφαρμογή συστήματων Ανάλυσης Επικινδυνότητας και Κρίσιμων Σημείων Ελέγχου HACCP για την «Παραγωγή Οίνων, Αποσταγμάτων και Ούζου», των πρότυπων ISO 9001: 2000, του Συστήματος Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Αμπελοκαλλιέργειας σύμφωνα με τα πρότυπα AGRO 2.1 και AGRO 2.2, την βιολογική καλλιέργεια των ιδιόκτητων αμπελώνων στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής και στο Άγιο Όρος κ.π.α.
Η εταιρία μέσα στην Ελλάδα παραμένει εξαιρετικά ισχυρή –ιδιαίτερα στην κρύα αγορά- ενώ εξάγει Ελληνικά κρασιά & αποστάγματα σε 55 χώρες του κόσμου. Επενδύει συνεχώς σε νέες αγορές δημιουργώντας γραφεία στην Ρωσία (Μόσχα & Αγία Πετρούπολη), θυγατρική στην Κίνα (Tsantali Asia, 2010, με 25 καταστήματα TSANTALI τα οποία λειτουργούν με το σύστημα της δικαιόχρησης – franchise), και καινοτομεί παρουσιάζοντας συνεχώς νέα προϊόντα υψηλού ποιοτικού και οικονομικού «δυναμικού». Οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται στις αγορές του εξωτερικού αλλά και τα προβλήματα επισφαλειών και διαχείρισης της εσωτερικής αγοράς επιδρούν αρνητικά στα οικονομικά της αποτελέσματα, τα οποία σίγουρα δεν αντικατοπτρίζουν την τεράστια αξία και την δυναμική της εταιρίας, τόσο μέσα όσο και έξω από την Ελλάδα.
Ελληνικά Κελάρια – Δ. Κουρτάκης ΑΕ (ΑΡΜΑΕ 1891)
| ΕΤΟΣ | Κύκλος Εργασιών € | Μικτά κέρδη € | Καθαρά κέρδη προ φόρων € | Σύνολο υποχρεώσεων |
| 2008 |
24.735.574 |
8.295.621 |
-357.972 |
21.078.785 |
| 2009 |
24.229.091 |
8.555.503 |
100.299 |
19.722.015 |
| 2010 |
24.765.368 |
9.094.961 |
140.716 |
17.640.465 |
| 2011 |
24.089.607 |
8.450.398 |
-433.383 |
16.604.519 |
| 2012 |
24.050.721 |
8.329.941 |
-339.784 |
17.663.709 |
Πίνακας: Λ. Κουμάκης
Η «Ελληνικά Κελάρια – Δ. Κουρτάκης ΑΕ», η οποία ιδρύθηκε το 1895 από τον συνονόματο παππού του σημερινού Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρίας Βασίλη Κουρτάκη, το 2012 βρέθηκε στην δεύτερη θέση του καταλόγου των Top-10 της Ελληνικής Οινοποιίας αντιμετωπίζοντας με ξεχωριστή επιτυχία την σφοδρή οικονομική κρίση.
Η ισχυρή αντοχή της Ελληνικής οινοποιίας κατά ένα σοβαρό τμήμα της οφείλεται στην εξαγωγική παράδοση που δημιούργησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 – την δεκαετία του 1990 οι εξαγωγές της έφθασαν μέχρι το 50% της ετήσιας παραγωγής της (σήμερα καλύπτουν το 33% περίπου). Πέρα από τις εξαγωγές, στην «αντοχή» απέναντι στην κρίση που επιδεικνύει η δεύτερη οινοβιομηχανία της χώρας μας, επιδρούν και άλλοι, σημαντικοί παράγοντες όπως η ισχυρή θέση που διατηρεί παραδοσιακά στην Ελληνική αγορά –ιδιαίτερα στην «ζεστή» (αλυσίδες λιανικής, παντοπωλεία κλπ), η σχέση του κύκλου των εργασιών με τις συνολικές της υποχρεώσεις (καλύτερη των Top-10), η σταδιακή ενίσχυση των δραστηριοτήτων της με σημαντικές συνεργασίες και αξιόπιστα «ονόματα» της Ελληνικής αγοράς (Καλλιγάς, Ρούβαλης, Μπαμπατζιμόπουλος), η συνεχής δημιουργία νέων προϊόντων με τελευταία, την σειρά με το «παράξενο» σήμα που είχε πρωτοπαρουσιάσει ο Γιάννης Καλλιγάς πριν από 20 περίπου χρόνια (Αλλοτινό).
Η πετυχημένη πορεία της Οινοβιομηχανίας εμπλουτίζεται με δεκάδες ετικέτες Ελληνικών κρασιών από όλα σχεδόν τα αμπελουργικά διαμερίσματα της χώρας, διαφυλάσσοντας παράλληλα την μοναδική παράδοση που την συνοδεύει στο αρχαιότερο κρασί του κόσμου: την Ρετσίνα και μάλιστα από τα φημισμένα αμπελοτόπια των Μεσογείων!
Η πολύ σοβαρή υπόθεση που αντιμετώπισε η Ελληνική Οινοβιομηχανία με πρώην στέλεχος της αναμένεται να φθάσει ενώπιον της Ελληνικής δικαιοσύνης, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, την Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013 και εφ΄ όσον φυσικά δεν υπάρξει και νέα αναβολή. Η υπόθεση αυτή που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αποτελεί ένα μόνο κρίκο σε σειρά διαφόρων υποθέσεων που αφορούν το ίδιο στέλεχος με άλλους «αντίδικους», κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών.
