.
Είναι θλιβερό το ότι, οι Έλληνες εφοπλιστές με μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, δεν δραστηριοποιούνται στην χώρα – ενώ συζητείται η μετατροπή του Σκαραμαγκά σε FSRU. Εκτός αυτού, είναι απογοητευτικό το ότι ανακινείται η απόκτηση των απορριφθέντων αμερικανικών LCS – αντί να δρομολογηθεί η ναυπήγηση κορβετών. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλη οπισθοδρόμηση και εξάρτηση, από συμμάχους που δεν στηρίζουν τα δικαιώματα μας στο Αιγαίο και στην ΑΟΖ – την ίδια στιγμή που η Τουρκία έχει σημαντική εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, ενώ στην Ελλάδα τα Ναυπηγεία και η ΕΛΒΟ είναι αδρανή, με την ΕΑΒ και την ΕΑΣ να έχουν προβλήματα και με την ΠΥΡΚΑΛ Υμηττού να γίνεται πάρκο.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Όπως αναφέραμε στις επιτροπές, είναι ασφαλώς τραγωδία το ξεκίνημα της νέας κυβέρνησης – με μέτρα στήριξης των Ελλήνων που υπολείπονται κατά πολύ των προεκλογικών δεσμεύσεων.
Στα 4,4 δις € συνολικά για την επόμενη τετραετία – όταν από την υπερφορολόγηση των Πολιτών, μέσω της διατήρησης των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές, το δημόσιο εισέπραξε πάνω από 5 δις € επί πλέον, μόνο το 2022.
Είναι απαράδεκτο, όταν οι Πολίτες υφίστανται μία τριπλή ληστεία, λόγω του πληθωρισμού – από τη μείωση της αγοραστικής αξίας των εισοδημάτων τους, από τους υπερβολικούς φόρους και από τη «δήμευση» των αποταμιεύσεων τους εκ μέρους των τραπεζών, με κριτήριο τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια καταθέσεων.
Ακόμη πιο απαράδεκτο με την ακρίβεια, ειδικά στα τρόφιμα, να είναι εκτός ελέγχου – πάνω από 25% σε σχέση με το 2021.
Καταλαβαίνει αλήθεια η κυβέρνηση τι σημαίνει αυτό για τους συνταξιούχους και για τους φτωχότερους; Για όλους αυτούς που καταναλώνουν ένα μεγάλο ποσοστό των εισοδημάτων τους σε είδη πρώτης ανάγκης;
Τι να περιμένει βέβαια κανείς από μία κυβέρνηση που αντί να παράγει πλούτο, παράγει μόνο ελλείμματα και χρέη; Που προσπαθεί και αυτή με τη σειρά της να τα καλύψει με την υπερφορολόγηση, μοιράζοντας ένα μικρό μόνο μέρος της φορολογικής επιδρομής;
Όσον αφορά την επιδοματική πολιτική, δεν συμφωνήσαμε ποτέ και δεν συμφωνούμε – αξιοπρεπείς και σωστά αμειβόμενες θέσεις εργασίας χρειάζονται οι Πολίτες, όχι τη συνήθη ψηφοθηρική ελεημοσύνη.
Αξίζει δε να αναφερθούμε ξανά εδώ στην Επιστολή της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών που τα λέει όλα για το νομοσχέδιο – στην οποία αναφέρονται τα εξής:
«Παρουσιάζονται ως αύξηση χρήματα που είναι δικά μας, δεδουλευμένα μας, που έπρεπε να μας έχουν καταβληθεί και δεν συμβαίνει, που μας έχουν περικοπεί. Δεν είναι αυξήσεις.
Τη στιγμή που παρατείνεται η χορήγηση διαφόρων οικονομικών ενισχύσεων με εισοδηματικά κριτήρια όπως το market pass, από τα οποία όμως μεγάλο μέρος των στρατιωτικών αποκλείεται, αντί να ληφθούν τα σωστά μέτρα ενίσχυσης των εισοδημάτων, για μια ακόμη φορά θεσμοθετείται κάτι που ούτε καν ως φιλοδώρημα δεν ευσταθεί».
Αυτό όμως έγινε, συμπληρώνουμε εμείς, και με τα αναδρομικά των αντισυνταγματικών μειώσεων των συντάξεων – τα οποία ακόμη δεν έχουν καταβληθεί, ενώ η Τρόικα στις αξιολογήσεις της προσπαθεί να τα περιορίσει.
Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες προτεινόμενες παροχές και αυξήσεις, δεν ανταποκρίνονται στη γενικότερη ακρίβεια της εποχής – αν και δεν θα είμαστε αρνητικοί στο νομοσχέδιο, όπως δεν είμαστε σε κανένα που ωφελεί, έστω και ελάχιστα, τους Πολίτες.
Συνεχίζοντας, στην επιτροπή αναφερθήκαμε με λεπτομέρεια στις προγραμματικές δηλώσεις του υπουργού οικονομικών – τεκμηριώνοντας πως ήταν έωλες, αφού όλοι οι δείκτες της οικονομίας μας είναι στο βαθύ κόκκινο.
Αποδείξαμε δηλαδή πως η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ άφησε καμένη γη – εκτός από καμένα δάση και μία κατακαμένη Αττική. Μία εντελώς ανοχύρωτη οικονομία, απέναντι σε μία νέα διεθνή κρίση που ασφαλώς θα ξεσπάσει κάποια στιγμή.
Δεν θα επαναληφθούμε εδώ λέγοντας μόνο ότι, η Οικονομία λειτουργεί όπως η παλίρροια – όπου με την άνοδο των νερών, με την πλημμυρίδα που μοιάζει με την ανάπτυξη, κρύβονται όλα της τα προβλήματα.
Με την κάθοδο όμως, με την άμπωτη που ταιριάζει με την ύφεση και η οποία ανά τακτά χρονικά διαστήματα είναι νομοτελειακή, εμφανίζεται η γύμνια της – οπότε, όταν δεν λαμβάνονται έγκαιρα μέτρα, η χώρα χρεοκοπεί.
Κάτι τέτοιο συνέβη άλλωστε το 2010 – θυμίζοντας πως τα χρόνια πριν το 2008 είχαμε ξανά ανάπτυξη, πολύ υψηλότερη όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, η οποία όμως στηριζόταν επίσης στην κατανάλωση με δανεικά, σε ένα λανθασμένο οικονομικό μοντέλο και σε ένα άδικο φορολογικό σύστημα.
Σε σχέση δε με τη δήθεν βαριά βιομηχανία του τουρισμού, υπενθυμίσαμε πως το 2002 η Ελλάδα είχε 13 εκατομμύρια τουρίστες και ο κάθε τουρίστας άφηνε στη χώρα μας κατά μέσον όρο 680 $ – ενώ, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον πληθωρισμό, η Ελλάδα εισέπραξε το 2002, τονίζουμε το 2002, περί τα 18 δις $.
Περισσότερα δηλαδή από όσα εισέπραξε το 2022, από 30 εκατομμύρια τουρίστες – από υπερδιπλάσιους.
Προφανώς μπορεί να καταλάβει κανείς τι επιβάρυνση έχει αυτή η εξέλιξη για τις υποδομές της χώρας μας. Τι σημαίνει για την κερδοφορία των τουριστικών μας μονάδων που η συντριπτική τους πλειοψηφία λειτουργεί στο κόκκινο.
Στο νομοσχέδιο τώρα, όσον αφορά τις κύριες διατάξεις και παροχές του, το πρώτο μέρος είναι εισαγωγικό – ενώ στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται οι αυξήσεις σε συντάξεις υπαλλήλων και στρατιωτικών, όπως επίσης επιδομάτων.
Στο τρίτο μέρος έχουμε τις αυξήσεις μισθών στο δημόσιο, ύψους 556 εκ. € κατά το ΓΛΚ στο άρθρο 20, οι οποίες όμως είναι πολύ χαμηλότερες από τον σωρευτικό πληθωρισμό – πολύ περισσότερο, όσον αφορά τα τρόφιμα που είμαστε πλέον πρωταθλητές Ευρώπης στην ακρίβεια.
Υπάρχουν επίσης διάφορα επιδόματα – γεγονός που σημαίνει πως η χώρα μας επιστρέφει ξανά στη λογική των επιδομάτων που είχε κατακριθεί από την Τρόικα, προ μνημονίων.
Συμπεριλαμβάνονται επί πλέον ρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση – καθώς επίσης άλλων σχολών, όπως τουριστικών, εκκλησιαστικών και στρατιωτικών.
Στο τέταρτο μέρος ακολουθούν οι ενισχύσεις Πολιτών, ύψους 281 εκ. για το 2023 – 30 εκ. για τη χρεωστική κάρτα νέων στο άρθρο 47 και 251 εκ. για διάφορα στο άρθρο 46.
Επί πλέον φοροελαφρύνσεις από το 2024 για οικογένειες με παιδιά στο άρθρο 43, ύψους 156 εκ. – επίσης για τον ΕΝΦΙΑ 2024/2027 με το άρθρο 44, δαπάνης 26 εκ. το 2024.
Για έναν προσωρινό και απαράδεκτο φόρο δηλαδή, όπως είναι ο ΕΝΦΙΑ που δεν έχει ακόμη καταργηθεί – καθώς επίσης η απαλλαγή από τη φαρμακευτική δαπάνη, με το άρθρο 46.
Όλα αυτά, ενώ προωθείται η αύξηση της φορολογικής βάσης κατά τις αξιολογήσεις της Τρόικας – δηλαδή της φοροεπιδρομής των πολλών, με τη δικαιολογία της φοροδιαφυγής, χωρίς δυστυχώς να εφαρμόζεται η πρόταση μας για έσοδα/έξοδα και οριζόντιο φόρο 15%.
Συμπεριλαμβάνεται δε ένας συμπληρωματικός προϋπολογισμός, όπως συνήθιζε όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση – ύψους 700 εκ. με το άρθρο 50, προφανώς και για μελλοντικές απροσδιόριστες παροχές.
Στο πέμπτο μέρος υπάρχουν διατάξεις για τη στήριξη της ανάπτυξης, της διόγκωσης καλύτερα μιας οικονομίας φούσκας, και της οικογένειας.
Περιλαμβάνεται η περιστολή της αθέμιτης κερδοφορίας στο άρθρο 54, χωρίς ποσοτικοποίηση από ΓΛΚ – ενώ το άρθρο 55 αναφέρεται στα καλάθια, με τα οποία στηρίζεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός των Σούπερ Μάρκετ στα μικρά καταστήματα.
Η αναφορά στη ενίσχυση του τουρισμού στην Βόρεια Εύβοια είναι μεν θετική, αλλά θα πρέπει να στηριχθεί γενικότερα η οικονομία του νησιού – με κέντρο βάρους την παραγωγή που προσφέρει αξιοπρεπείς και σωστά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Όσον αφορά τις διατάξεις για τη ενίσχυση της οικογένειας, μάλλον είναι ψευδεπίγραφες – αφού πιθανότατα αποσκοπούν στην στήριξη του παρωχημένου μοντέλου του real Estate και της οικοδομής της μεταπολίτευσης.
Ειδικότερα, παρέχεται με το άρθρο 59 επιδότηση 375 εκ. € για το πρόγραμμα «σπίτι μου» – κάτι που θυμίζει τις διαφημίσεις των τραπεζών τη δεκαετία του 2000, το αποτέλεσμα των οποίων ήταν η μετέπειτα υπερχρέωση των νοικοκυριών με τα μνημόνια και οι πλειστηριασμοί των σπιτιών τους.
Δυστυχώς δε, το άρθρο στηρίζει τις τράπεζες με τα στεγαστικά και τα κοράκια – τα οποία πρέπει να «ξεφορτώσουν» τα σπίτια των πλειστηριασμών σε ένα διεθνώς αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον που απειλεί τα ακίνητα.
Οφείλουμε να τονίσουμε πάντως εδώ πως ήδη τα 2 δις € από τα 18,7 δις κόκκινα δάνεια που πουλήθηκαν με εγγύηση του δημοσίου, έχουν κοκκινήσει ξανά – με τις τράπεζες να απαιτούν να τα πληρώσει το κράτος, οπότε όλοι εμείς.
Σε ορισμένα μόνο άρθρα τώρα, στο 21, είναι ασφαλώς θετική η αύξηση της στήριξης των οικογενειών. Εμείς όμως, ως ΕΛ, έχουμε προτείνει μεγαλύτερη – έτσι ώστε να στηριχθεί ουσιαστικά το δημογραφικό.
Δηλαδή, με βάση το πρόγραμμα μας, επίδομα 150 € μηνιαία για το πρώτο παιδί, 170 € για το δεύτερο, 190 € για το τρίτο και 210 € για κάθε επόμενο – θεωρώντας πως αυτή η δαπάνη θα πρέπει να προηγηθεί της οποιασδήποτε άλλης.
Συνεχίζοντας με το άρθρο 48, αφορά την πολυσυζητημένη ποσοτικοποίηση των προγραμμάτων των κομμάτων που αναλαμβάνει το Δημοσιονομικό Συμβούλιο – κάτι που θεωρούμε ως μια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη πρόταση η οποία, αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να εκπαιδεύσει τα πολιτικά κόμματα.
Εν τούτοις, είναι περίεργο πως η παρούσα κυβέρνηση φέρνει τη συγκεκριμένη διάταξη, όταν η ίδια δεν κοστολογεί πολλά νομοσχέδια – όπως στο σημερινό, εκεί που αναφέρει το ΓΛΚ ότι, πολλές διατάξεις εξαρτώνται από πραγματικά γεγονότα.
Το άκρον άωτο δε της ανευθυνότητας είναι η ακοστολόγητη απολιγνιτοποίηση, δήθεν στο όνομα της κλιματική αλλαγής – όπως επίσης του χρηματιστηρίου ενέργειας, με τα καταστροφικά αποτελέσματα για την άνοδο των τιμών, όταν ο κ. Χατζηδάκης εγγυόταν πως θα μειωθούν.
Είναι επίσης προβληματικό το ότι, η κοστολόγηση αναλαμβάνεται από μία ανεξάρτητη αρχή – τα μέλη της οποίας διορίζονται, εμμέσως πλην σαφώς, από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Εκτός αυτού, το θέμα της κοστολόγησης είναι μεν πολύ ενδιαφέρον αλλά αμφίσημο – όσον αφορά την επιστημονική πλευρά αλλά και την πολιτική.
Προκύπτουν δε διάφορα ερωτήματα για τη διαδικασία κοστολόγησης που θέσαμε στην επιτροπή και δεν απαντήθηκαν – όπως τα εξής:
(1) Ποια είναι η μεθοδολογία που θα ακολουθήσει το Δημοσιονομικό Συμβούλιο; Δεν αναφέρεται πουθενά, ενώ έχει μεγάλη σημασία – όπως, για παράδειγμα, όσον αφορά τις μελλοντικές προβλέψεις εξόδων/εσόδων, την προεξόφληση των χρηματοροών κλπ.
(2) Θα υπάρχουν παρατηρητές και συμμετοχή από όλα τα κόμματα στη διαδικασία ή θα εξαρτάται από διορισμούς του Μαξίμου;
(3) Θα υπάρχει προθεσμία κατάθεσης των προγραμμάτων, για παράδειγμα 5 μήνες πριν τις εκλογές, έτσι ώστε να μην γίνεται τελευταία στιγμή, χωρίς να υπάρχει χρόνος για λεπτομερή ανάλυση; Πώς θα κατατίθενται εμπρόθεσμα, εάν γίνονται οι εκλογές πρόωρα;
(4) Θα υπάρχουν συνέπειες, όταν τα κόμματα δεν εφαρμόζουν το νόμο και το πρόγραμμα τους ή δεν δικαιολογούν τις αποκλίσεις;
(5) Θα προηγηθεί λογιστικός έλεγχος των οικονομικών, έτσι ώστε να μην μπορούν να ισχυριστούν τα κόμματα ότι παρέλαβαν καμένη γη και άδηλες δαπάνες;
Σημειώνεται εδώ ότι, δεν έχουν αποτιμηθεί καν οι συμμετοχές του Υπερταμείου και τα πάγια του Δημοσίου – ενώ δεν έχει εφαρμοστεί Γενικό Λογιστικό Σχέδιο.
(6) Γιατί γίνεται σύγκριση με το μεσοπρόθεσμο, το οποίο μπορεί να μην έχει υπερψηφίσει το συγκεκριμένο κόμμα, καθώς επίσης με τις προβλέψεις της ΕΕ; Μήπως θα πρέπει να ζητείται έγκριση από την ΕΕ, σε περίπτωση που υπάρχει διάσταση με την ΕΕ;
Εμείς πάντως στηρίζουμε αυτήν την προοπτική. Εάν δεν δοθούν όμως ικανοποιητικές διευκρινίσεις, η παρούσα διάταξη θα μείνει κενό γράμμα νόμου – μια ρύθμιση πυροτέχνημα για προεκλογική εκμετάλλευση, ενδεχομένως επίσης για κομματική εργαλειοποίηση, εάν η επιτροπή εξαρτάται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Στο άρθρο 53 τώρα, δίνεται μια ακόμα φοροαπαλλαγή για τους έχοντες και κατέχοντες – εν προκειμένω στους κατόχους κρατικών ομολόγων, όπως είναι κυρίως οι τράπεζες.
Το δώρο αυτό εντάσσεται στην προεκλογική απάτη περί μείωσης φόρων – ενώ προφανώς, με τέτοια προνομιακή μεταχείριση, οι αγορές σπεύδουν να αγοράσουν ομόλογα.
Εκτός αυτού, οι φοροαπαλλαγές δίνονται και σε νομικά πρόσωπα που είναι φορολογικοί κάτοικοι αλλοδαπής – χωρίς να διατηρούν στην Ελλάδα μόνιμη εγκατάσταση.
Δηλαδή σε offshore – ενώ είναι ένα δώρο ύψους 7 εκ. ευρώ, το οποίο θα καλύπτει τα bonus των golden boys των τραπεζών που πλέον μοιράζονται αφειδώς, παρά το ότι οι τράπεζες έχουν κοστίσει στους Έλληνες πολύ πάνω από 50 δις €.
Με το άρθρο 54, συνεχίζεται η κοροϊδία περί πάταξης της αισχροκέρδειας – αφού η επικέντρωση είναι στο μικτό κέρδος, παρά το ότι έχουμε τεκμηριώσει επανειλημμένα ότι, είναι παραπλανητικό.
Ειδικά λόγω των τριγωνικών συναλλαγών μέσω οφσόρ – μεταξύ άλλων, όταν αναφερόμαστε στη LIDL με τα πολλαπλά ΑΦΜ.
Στο άρθρο 57 είναι θλιβερό το ότι, οι Έλληνες εφοπλιστές με μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, δεν δραστηριοποιούνται στην χώρα – ενώ συζητείται η μετατροπή του Σκαραμαγκά σε FSRU.
Εκτός αυτού, είναι απογοητευτικό το ότι ανακινείται η απόκτηση των απορριφθέντων αμερικανικών LCS – αντί να δρομολογηθεί η ναυπήγηση κορβετών.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλη οπισθοδρόμηση και εξάρτηση, από συμμάχους που δεν στηρίζουν τα δικαιώματα μας στο Αιγαίο και στην ΑΟΖ – την ίδια στιγμή που η Τουρκία έχει σημαντική εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, ενώ στην Ελλάδα τα Ναυπηγεία και η ΕΛΒΟ είναι αδρανή, με την ΕΑΒ και την ΕΑΣ να έχουν προβλήματα και με την ΠΥΡΚΑΛ Υμηττού να γίνεται πάρκο.
Τέλος, αναρωτηθήκαμε εάν με το άρθρο 61 προωθείται έμμεσα η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 74 έτη – κάτι που αρνήθηκε ο υπουργός, ελπίζοντας να μην πρόκειται για ένα ακόμη κυβερνητικό ψέμα.
