.
Η παντοδυναμία των αγορών, Η «απάτη» των άμεσων ξένων επενδύσεων, Το έγκλημα των lockdowns, Διακυβέρνηση της ντροπής, Η τραπεζική αναλγησία, Το Μανιφέστο του Νταβός και Το κόστος των δεύτερων εκλογών. Εν τω μεταξύ, η ακρίβεια στην αγορά καλπάζει, τα νοικοκυριά έχουν γονατίσει, οι μισθοί δεν φτάνουν πια ούτε για 15 ημέρες, οι συντάξεις έχουν εξαϋλωθεί και η παραοικονομία έχει εκτοξευθεί στα ύψη – αφού οι φόροι για τους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μαζί με τις εισφορές, είναι υπέρογκοι και δυσβάστακτοι.
.
Η παντοδυναμία των αγορών
Τα παγκόσμια χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία έχουν τριπλασιαστεί από το 2000, ανερχόμενα σήμερα στα 1.540 τρις $ – είναι δηλαδή περίπου 14 φορές υψηλότερα, από το παγκόσμιο ΑΕΠ των 112 τρις $. Απέναντι δε σε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, το παγκόσμιο χρέος των 250 τρις $ περίπου είναι σχετικά χαμηλό – έξι φορές μικρότερο, ενώ δεν πρέπει να αναρωτιέται κανείς σε ποιον χρωστάμε.
Η «παραγωγή» χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων τώρα, είναι το αποτέλεσμα της άνισης κατανομής του εισοδήματος που προκαλείται από τα χρόνια πλεονάσματα των πολυεθνικών – ενώ, ταυτόχρονα, το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο προκαλεί όλο και πιο μεγάλη ανισότητα. Εκτός αυτού, οι πολυεθνικές εξαγοράζονται μεταξύ τους, με τη βοήθεια των χρηματοπιστωτικών αγορών – οπότε αυξάνουν συνεχώς την ισχύ τους στην αγορά.
Ολόκληρη αυτή η διαδικασία ακολουθεί τη συνήθη καπιταλιστική λογική: σύμφωνα με την οποία τα συνεχώς αυξανόμενα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία μπορούν τότε μόνο να διατηρήσουν την αξία τους, εάν υποστηρίζονται από αντίστοιχα αυξανόμενα κέρδη – αφού διαφορετικά το οικοδόμημα με τα τραπουλόχαρτα θα καταρρεύσει.
Τέλος, η «συντήρηση» των πάνω από 1.600 τρις $ παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων και των διαχειριστών τους, «καταβροχθίζει» όλο και μεγαλύτερα τμήματα των οικονομικών μας πόρων – ενώ σε γενικές γραμμές, χωρίς αυτήν την επιβάρυνση, ο μέσος καταναλωτής θα μπορούσε να αυξήσει το εισόδημα του τουλάχιστον κατά 25%, απολαμβάνοντας τη ζωή του πολύ καλύτερα. Χωρίς φόβο για το επόμενο κερδοσκοπικό κύμα απολύσεων, όπως αυτό που ευρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη στις ΗΠΑ – κυρίως όμως, χωρίς φόβο για τις συνέπειες των επομένων οικονομικών κρίσεων που είναι αναπόφευκτες. Σ
ε κάθε περίπτωση, η χιονοστιβάδα των περιουσιακών στοιχείων θάβει εκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και τη Δημοκρατία – αφού τελικά οι αγορές, οπότε τα χρήματα των πλουσίων, κυβερνούν και όχι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Η «απάτη» των άμεσων ξένων επενδύσεων
Τα παρακάτω είναι δύο μόνο από τα πολλά παραδείγματα της λεηλασίας της Ελλάδας από τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, με χρηματοδότηση από τις εγχώριες τράπεζες – με τις ελληνικές κυβερνήσεις να υπερηφανεύονται πως αποτελούν άμεσες ξένες επενδύσεις, κοροϊδεύοντας κυριολεκτικά τους Πολίτες.
«Αστήρ Παλλάς Βουλιαγμένης: Η ξένη εταιρεία που αγόρασε (Apollo) το 88,5% από την ΕΤΕ και το ΤΑΙΠΕΔ στα τέλη του 2016, έναντι 393 εκ. €, καθώς επίσης το υπόλοιπο 11,5% με δημόσια προσφορά, με χρηματοδότηση από ελληνικές τράπεζες, εισέπραξε τη διετία 2021/22 μέσω επιστροφών κεφαλαίου και μερισμάτων 412,5 εκ. € – δηλαδή περισσότερα από την αξία αγοράς του, διατηρώντας την ιδιοκτησία του!
Η Αστήρ Παλλάς έκλεισε τη χρήση 2022 με κύκλο εργασιών 218,3 εκ. € (+105,61%), κέρδη εκμετάλλευσης 253,4 εκ. € και καθαρά κέρδη 229,33 εκ. €. Η εκτίναξη των πωλήσεων και κυρίως της κερδοφορίας, οφείλεται στις πωλήσεις οικοπέδων στην έκταση του συγκροτήματος για ανέγερση βιλών – οι οποίες απέφεραν 114 εκ. €. Επίσης στο κέρδος 136,5 εκ. € από την πώληση της θυγατρικής, που εκμεταλλεύεται τη μαρίνα (Αστήρ Μαρίνα) – σε εταιρεία συμφερόντων του απώτερου μετόχου.
Επιπρόσθετα, λαμβάνει δωρεάν την εκμετάλλευση της παραλίας – αφού η Αστήρ διέσπασε και εισέφερε σε νέα εταιρεία (Astir Beach) τον κλάδο εκμετάλλευσης της παραλίας και της ζώνης αιγιαλού. Οι μετοχές της εταιρείας αποδόθηκαν, δωρεάν, στον απώτερο μέτοχο. Στις 31/12/2022 η Αστήρ Παλλάς είχε στο ταμείο 51 ε. €, ίδια κεφάλαια 322,5 εκ. € και καθαρό δανεισμό 149,4 εκ. € – ενώ στα αποθέματά της περιλαμβάνονται οικόπεδα εντός του συγκροτήματος, που προορίζονται προς πώληση για ανάπτυξη πολυτελών βιλών.
Υγεία: Στην Υγεία, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια που αγόρασαν ιδιωτικές κλινικές με χρηματοδότηση από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, έχουν πάρει πίσω σημαντικό μέρος των κεφαλαίων που δαπάνησαν. Εάν πωλούσαν σήμερα τις κλινικές με πολλαπλασιαστή αντίστοιχο αυτού που τις αγόρασαν, θα κατέγραφαν εσωτερικό βαθμό απόδοσης (IRR) ως 60%!».
Όλα αυτά εις υγείαν των κορόιδων που πιστεύουν τις ανοησίες περί της σπουδαιότητας των άμεσων ξένων επενδύσεων για τη χώρα μας – επιτρέποντας στους ξένους να τη ληστεύουν ασύστολα.
Για να μην ξεχνάμε – το έγκλημα των lockdowns
Τα κλειδώματα κατέστρεψαν μαζικά επιχειρήσεις, νοικοκυριά και θέσεις εργασίας – αυξάνοντας παράλληλα τα δημόσια ελλείμματα και τα χρέη, τόσο των κρατών, όσο και του ιδιωτικού τομέα, ταυτόχρονα με τις εισοδηματικές ανισορροπίες και τις φούσκες. Μεγάλα τμήματα της οικονομίας πολλών χωρών καταστράφηκαν και δεν θα ανακάμψουν ποτέ – ενώ από την πλευρά της υγείας αυξήθηκαν οι θάνατοι από άλλες ασθένειες, οι αυτοκτονίες, οι καταθλίψεις, η κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ, καθώς επίσης η ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση.
Οι κυβερνήσεις λοιπόν υιοθέτησαν πολιτικές κλειδώματος, χωρίς να γνωρίζουν εάν θα λειτουργούσαν – καθώς επίσης χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τους το κόστος τους, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια πλούτου και παραγωγής, ύψους πολλών δις ή τρις €, ανάλογα με το μέγεθος της κάθε χώρας. Φυσικά δεν ήταν μόνο οι κυβερνήσεις ένοχες, αλλά και οι επιστήμονες – με τις αλλοπρόσαλλες και αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις τους. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την «επιστήμη», για να δικαιολογήσουν τις δρακόντειες πολιτικές τους – όπως τεκμηριώθηκε σε πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα.
Πολύ συχνά οι κυβερνήσεις και οι επιστήμονες εργαζόντουσαν μαζί, με την επιστήμη να παρέχει λανθασμένες προβολές και με τις κυβερνήσεις να υιοθετούν τις κακές συμβουλές – χρησιμοποιώντας τες για να επιβάλλουν καταστροφικές πολιτικές στις κοινωνίες. Εν προκειμένω υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα – εκ των οποίων το χειρότερο είναι αυτό του μοντέλου του Imperial College London (ICL), με τις απίστευτα λανθασμένες προβλέψεις του.
Όλοι φυσικά γνωρίζουμε πως το οποιοδήποτε μοντέλο είναι τόσο καλό, όσο οι υποθέσεις, επάνω στις οποίες στηρίζεται – ενώ ο κάθε επιστήμονας γνωρίζει πως δεν υπάρχουν τέλεια μοντέλα. Εάν είναι λοιπόν υπεύθυνος, ενημερώνει συνεχώς τις υποθέσεις, έτσι ώστε να αποκλίνουν λιγότερο από την πραγματικότητα – ενώ απορρίπτει αμέσως ένα ελαττωματικό μοντέλο, ξεκινώντας να δημιουργήσει ένα καλύτερο.
Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με τους «επιστήμονες» που ενδιαφέρονται περισσότερο για την προβολή τους, για την εικόνα τους και για τη δύναμη που τους προσφέρει – παρά για την επιστήμη τους και το κοινό καλό. Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν τα εφιαλτικά σενάρια του μοντέλου του ICL, επιβάλλοντας κλειδώματα που είχαν εφιαλτικές συνέπειες – ενώ οι μόνες ιατρικές συστάσεις που είχαν νόημα, ήταν το πλύσιμο των χεριών και η παραμονή στο σπίτι, εάν υπήρχαν συμπτώματα. Καμία άλλη. Άλλωστε δεν υπήρξαν κλειδώματα κατά τη διάρκεια της ασιατικής γρίπης του 1957, της γρίπης του Χονγκ Κονγκ του 1968 ή οποιασδήποτε άλλης.
Διακυβέρνηση της ντροπής
«Δεν νομίζουμε ότι κολακεύει την Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων να έχει 21 υπουργεία – όταν η Τουρκία των 82 εκατ. κατοίκων έχει μόλις 17. Η Ινδία, με πληθυσμό 1,4 δισ. Κατοίκους, έχει συνολικά 79 υπουργούς μαζί με τον πρωθυπουργό – ενώ εάν είχε την ίδια αναλογία με την Ελλάδα που έχει 64, θα έπρεπε να είχε υπουργικό συμβούλιο με 10 χιλιάδες υπουργούς».
Το παραπάνω σχόλιο δεν δημιουργεί μόνο προβληματισμό για τη διακυβέρνηση της χώρας μας, αλλά, επί πλέον, ντροπή – ενώ με το ίδιο κριτήριο θα επαναληφθεί η ιστορία των χιλιάδων μετακλητών, με το γνωστό τεράστιο κόστος. Εξοργιστικό για ένα κράτος με δημόσιο και ιδιωτικό χρέος πάνω από 810 δις € ή άνω του 390% του ΑΕΠ του – με δίδυμα ελλείμματα και με όλους τους οικονομικούς του δείκτες στο κόκκινο.
Όσον αφορά τη μετακίνηση υπουργών σε άλλα υπουργεία, τεκμηριώνει απλά την αλαζονεία του κ. Μητσοτάκη – ο οποίος ήθελε έτσι να δείξει πως ο ίδιος μπορεί να κάνει τα πάντα και δεν έχει ανάγκη από κανέναν. Πάνω από δύο χρόνια πάντως δεν πρόκειται να διαρκέσει αυτή η κυβερνητική περίοδος, για πολλούς και διάφορους λόγους – ενώ σύντομα θα φανεί πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Η τραπεζική αναλγησία
Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες ληστεύουν τους καταθέτες τους με τα μηδαμινά επιτόκια, παρά τον πληθωρισμό, με αποτέλεσμα να έχουν «κουρευτεί» οι αποταμιεύσεις σε ένα ύψος πάνω από 20 δις € σε αγοραστική αξία, η δανειοδότηση του ιδιωτικού τομέα μειώνεται συνεχώς – ενώ τα επιτόκια χορηγήσεων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Η βασική συνέπεια είναι να μην έχουν τη δυνατότητα επενδύσεων οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις – με μοναδική εξαίρεση τον κρατικό τομέα που συνεχίζει τον άκρατο δανεισμό του. Εκείνες οι τράπεζες λοιπόν που οι Έλληνες διέσωσαν με τα 50 δις € περίπου των ανακεφαλαιοποιήσεων, με τα 17 δις€ του αναβαλλόμενου φόρου και με τα 23 δις € του Ηρακλής, ενώ «πριμοδοτήθηκαν» με τα ληστρικά hive down, δεν τους ληστεύουν και δεν πλειστηριάζουν τα σπίτια τους μόνο, αλλά ούτε καν τους στηρίζουν – με την ανοχή της ΝΔ, μεταξύ άλλων λόγω των άνω των 400 εκ. € που η ίδια οφείλει.
«Χρηματοδότηση της γενικής κυβέρνησης: Η μηνιαία καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τη γενική κυβέρνηση τον Μάιο του 2023 ήταν θετική κατά 680 εκ. € – έναντι θετικής καθαρής ροής 767 εκ. € τον προηγούμενο μήνα (θετική ροή σημαίνει πως δόθηκαν περισσότερα δάνεια, από αυτά που επιστράφηκαν – ενώ αρνητική το αντίθετο).
Χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα:
Η μηνιαία καθαρή ροή της συνολικής χρηματοδότησης προς τον ιδιωτικό τομέα ήταν αρνητική κατά 275 εκ. € -έναντι αρνητικής καθαρής ροής 789 εκ. € τον προηγούμενο μήνα.
Χρηματοδότηση των επιχειρήσεων:
Η μηνιαία καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τις επιχειρήσεις, το Μάιο του 2023, ήταν αρνητική κατά 170 εκ. € – έναντι αρνητικής καθαρής ροής 582 εκ. € τον προηγούμενο μήνα.
Χρηματοδότηση των ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών και ατομικών επιχειρήσεων:
Το Μάιο του 2023, η μηνιαία καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τους ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και ατομικές επιχειρήσεις ήταν αρνητική κατά 24 εκ. € – έναντι αρνητικής καθαρής ροής 51 εκ. € τον προηγούμενο μήνα.
Χρηματοδότηση των ιδιωτών και ιδιωτικών MKI:
Αρνητική κατά 80 εκ. € ήταν η μηνιαία καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τους ιδιώτες και τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, τον Μάιο του 2023 – έναντι αρνητικής καθαρής ροής 156 εκ. € τον προηγούμενο μήνα».
Είναι δυνατόν να έχει έτσι ποτέ βιώσιμο μέλλον η Ελλάδα; Χωρίς τη δυνατότητα επενδύσεων από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ τα χρήματα του Ταμείου Ανασυγκρότησης & Ανάπτυξης απορροφώνται κυρίως από τις μεγάλες επιχειρήσεις; Ασφαλώς όχι.
Το Μανιφέστο του Νταβός
Στην ιστοσελίδα του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) γράφονται τα εξής: Σε γενικές γραμμές, έχουμε τρία οικονομικά μοντέλα για να διαλέξετε:
(α) Το πρώτο είναι ο «καπιταλισμός των μετόχων» – τον οποίο «αγκαλιάζουν» οι περισσότερες δυτικές εταιρείες που υποστηρίζουν ότι, ο πρωταρχικός στόχος μιας επιχείρησης θα πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση των κερδών της.
(β) Το δεύτερο μοντέλο είναι ο «κρατικός καπιταλισμός» που εμπιστεύεται την κυβέρνηση να καθορίσει την κατεύθυνση της οικονομίας – ενώ έχει αναδειχθεί σε πολλές αναδυόμενες αγορές, ιδίως στην Κίνα.
(γ) Το τρίτο είναι «Ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων» – ένα μοντέλο που πρότεινα για πρώτη φορά πριν από μισό αιώνα. Το μοντέλο αυτό τοποθετεί τις ιδιωτικές εταιρείες ως διαχειριστές της κοινωνίας – ενώ είναι σαφώς η καλύτερη απάντηση στις σημερινές κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις».
Εν προκειμένω, η ερώτηση που προκύπτει είναι γιατί οι υποστηρικτές του Μανιφέστου και οι μεγάλες εταιρίες, θέλουν την επανεκκίνηση του συστήματος (The Great Reset) – με τις ιδιωτικές εταιρείες ως διαχειριστές της κοινωνίας.
Η απάντηση είναι αυτονόητη, ενώ την έχουμε αναφέρει πάρα πολλές φορές: το γεγονός ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μετά την κρίση του 2008, διατηρήθηκε τεχνητά στη ζωή με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών και με θανατηφόρο αντίτιμο τις τεράστιες διαστρεβλώσεις του. Στη συνέχεια με τη βοήθεια της πανδημίας – αμέσως μετά, με τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Εν τούτοις, το πρόβλημα διογκώθηκε στον υπερθετικό βαθμό – ενώ τα χρέη παγκοσμίως, ειδικά στη Δύση, έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, με αποτέλεσμα να είναι αναπόφευκτες οι μαζικές χρεοκοπίες κρατών, τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Την ίδια στιγμή, η εξέλιξη της τεχνολογίας και η ψηφιοποίηση, θα οδηγήσουν στην απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας – οπότε η λύση που προτείνεται από το WEF είναι ο «κορπορατικός καπιταλισμός», η διαφορά του οποίου με τον κρατικό καπιταλισμό της Κίνας είναι το ότι, θα διοικούν οι μεγάλες εταιρείες αντί το κομμουνιστικό κόμμα. Κάπου εδώ υπεισέρχεται και το ψηφιακό νόμισμα (CBDC) της πρόσφατης ανάλυσης μας.
Το κόστος των δεύτερων εκλογών
«Η ΝΔ έχασε οριακά μέρος της δύναμής της, όπως και έδρες στη Βουλή λόγω της εισόδου συνολικά οκτώ κομμάτων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είδε να συρρικνώνεται σε μεγαλύτερο βαθμό το ποσοστό του – σε επίπεδο πλέον που καθιστά την εσωκομματική κρίση βαθύτερη, η οποία μάλιστα επιτείνεται μετά τη χθεσινή παραίτηση του Α. Τσίπρα.
Επίσης, ενώ στις πρώτες εκλογές η συμμετοχή των ψηφοφόρων κινήθηκε σε σχετικά ανεκτά επίπεδα, στις δεύτερες η αποχή ξέφυγε – σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που λίγο έλειψε να ξεπεράσει το 50%. Τέλος, στη δεύτερη εκλογική μάχη οι ακροδεξιοί μπόρεσαν να παρακάμψουν το απαγορευτικό του νόμου – κερδίζοντας βήμα στη νέα Βουλή. Αυτό ήταν το σοβαρότερο αρνητικό αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου».
Ειδικά όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, όπου η απλή αναλογική που ψήφισε προκάλεσε τις δεύτερες εκλογές, τεκμηρίωσε την παροιμία, σύμφωνα με την οποία «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος». Αυτό που φαίνεται πάντως, είναι πως θα επικρατήσει χάος σε μία Βουλή που δεν θα είναι λειτουργική – οπότε ο χρόνος της κοινοβουλευτικής περιόδου θα είναι σίγουρα μικρότερος των 4 ετών.
Η ελπίδα είναι πως μέσα από αυτό το χάος, θα προκύψει μία ισχυρή αντιπολίτευση με κυβερνητικές προοπτικές – την οποία χρειάζεται απαραίτητα η Ελλάδα. Η ευχή είναι να μην επιδεινωθεί η διεθνής κρίση, η οποία «μαίνεται σιωπηρά» σε πολλά μέτωπα – από τον πόλεμο της Ουκρανίας και την περιφερειακή/παγκόσμια γεωπολιτική αστάθεια, έως την υπερχρέωση κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, με δεκάδες «φούσκες» στον πλανήτη, όπως στα χρηματιστήρια και στις αγορές ακινήτων.
Ευχή, επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με ένα τέτοιο ενδεχόμενο – αφού η Οικονομία της έχει υποστεί μία τεράστια καταστροφή τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
