.
Διαπιστώσαμε πως οι δήθεν βελτιώσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι δυνητικές – με την έννοια πως εξαρτώνται από όρους και προϋποθέσεις, πάντοτε προς το συμφέρον του παραχωρησιούχου. Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία πραγματική βελτίωση για το Δημόσιο – το οποίο βέβαια εισπράττει φόρους και δευτερογενείς ωφέλειες από την απασχόληση κλπ. που δεν παρέχονται εδώ. Εκτός αυτού, παρά το ότι σε ονομαστικές αξίες διπλασιάζονται οι καταβολές σε ονομαστική βάση του παραχωρησιούχου, το πληθωριστικό περιβάλλον, καθώς επίσης αρκετές ευελιξίες που παρέχονται, περιορίζουν το αντίκτυπο των αλλαγών.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, η συνολική περιοχή του έργου του Θριασίου καλύπτει μία έκταση 2.200 στρεμμάτων – όπως φαίνεται από τη σύμβαση του 2018, στη σελίδα 138. Περιλαμβάνει δε τα εξής:
(α) Το οικόπεδο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εμβαδού 588 στρεμμάτων που θα μπορεί να διαθέτει αποθήκες και υποστηρικτικά κτίρια, όπως για συναρμολόγηση και συσκευασία, 238.000 τ.μ. – αν και με τις παρούσες τροποποιήσεις θα μπορούσε ενδεχομένως να αυξηθεί η δόμηση.
(β) Έκταση 1.450 στρεμμάτων που μπορεί να αναπτυχθεί σε σταθμό διαλογής και μεταφόρτωσης, ιδιοκτησίας του ΟΣΕ – όπου ευρίσκεται σε εξέλιξη διαγωνισμός.
Θα μπορούσε ενδεχομένως να υπάρχει ενδιαφέρον από την Cosco, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, αλλά φημολογείται πως έχουν δημιουργηθεί προβλήματα – όπως επίσης στον Πειραιά, όπου τα έσοδα δεν έχουν αυξηθεί, παρά το ότι αυξήθηκε η κίνηση.
(γ) Κτίρια 56.000 τ.μ. που είχαν κατασκευασθεί με τα πρώτα έργα των πακέτων της ΕΕ, ενώ προορίζονταν για γραφεία και εργοστάσιο του ΟΣΕ – σε έκταση 139 στρεμμάτων.
Θα μισθωθούν στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ενώ, εάν αρνηθεί, κατά προτίμηση στον παραχωρησιούχο.
(δ) Αμαξοστάσιο του ΟΣΕ με κτίριο 5.750 τ.μ. – σε έκταση 29 στρεμμάτων που μισθώνει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Συνεχίζοντας, ο παραχωρησιούχος αναλαμβάνει για το παρόν έργο τη μελέτη, την κατασκευή, τη χρηματοδότηση, τη λειτουργία, την εκμετάλλευση και τη συντήρηση – όπου έχει αναφερθεί πως ο προϋπολογισμός της επένδυσης υπερβαίνει τα 180 εκ. € και τους 9.000 εργαζομένους.
Εν τούτοις, η επενδυτική δέσμευση είναι για πολύ λιγότερα – ενώ έχει δηλωθεί από την Goldair, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, πως υπάρχει ενδιαφέρον από εταιρίες να εκμεταλλευθούν τα ακίνητα. Σημαίνει αλήθεια πως θα το λειτουργήσει ως επιχειρηματικό πάρκο ο παραχωρησιούχος, υπεκμισθώνοντας το σε άλλες εταιρίες;
Οφείλει πάντως να σημειωθεί εδώ πως η παραχωρησιούχος εταιρία, η Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο ή ΘΕΚ ΑΕ, έχει ήδη ιδρυθεί από τις 23/7/2018, με μετόχους την Goldair με 20% και την ΕΤΒΑ-ΒΙΠΕ με 80% – ενώ έχει καταβάλλει το 1 εκ. € που ήταν αναγκαίο αρχικό κεφάλαιο από τη σύμβαση, συν ένα επιπλέον κεφάλαιο που συνολικά ανερχόταν στις 31.12.2020 στα 16.406.009 €!
Γιατί καταβλήθηκαν τα επί πλέον ποσά; Πάντως έως το 2021 δεν είχε έσοδα, αλλά μόνο έξοδα για το γραφείο διοίκησης- εγγράφοντας τελικά ζημίες που το 2021 ήταν ύψους 108.997 €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Περαιτέρω, η αρχική σύμβαση υπεγράφη στις 30/7/2018 από την ΓΑΙΑΟΣΕ και την παραχωρησιούχο εταιρεία Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο Α.Ε. – ενώ κυρώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, με το Ν4574/2018.
Η σύμβαση του 2018 αποτελούταν από ένα τεράστιο σε μέγεθος κείμενο 650 σελίδων που δεν μπορέσαμε να διαβάσουμε με λεπτομέρεια – αλλά μόνο μερικά σημεία του, έτσι ώστε να έχουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για να αναλύσουμε την παρούσα.
Σε κάθε περίπτωση, η σύμβαση τότε δέχθηκε μεγάλη κριτική από τον τύπο – ενώ κατά τη συζήτηση της στη Βουλή κατηγορήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων από τον κ. Καραμανλή, για την επίτευξη ενός χαμηλού τιμήματος.
Συγκεκριμένα, ο κ. Καραμανλής άσκησε κριτική αφενός μεν στη διάρκεια των 60 ετών, αφετέρου στο τίμημα – υπολογίζοντας πως το δημόσιο θα εισέπραττε 67 εκ. € που αντιστοιχούσαν σε 122 € ανά τ.μ. για τη διαθέσιμη έκταση και τα κτίρια, όταν για την περιοχή του Ασπροπύργου είπε ότι, οι μεσιτικές τιμές ήταν 100 € το τ.μ. για αγορά γης και 450 ευρώ το τ.μ. για τα κτίρια, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Θα ήταν χρήσιμο να μας ενημερώσει ο υπουργός πώς προκύπτουν αυτά τα νούμερα – επειδή εμείς δεν καταφέραμε να τα επαληθεύσουμε.
Με την παρούσα τώρα σύμβαση, υπενθυμίζοντας πως η επαναδιαπραγμάτευση του Θριασίου υπήρχε στο πρόγραμμα της ΝΔ, αυξάνεται το τίμημα όσον αφορά αρχική καταβολή και ετήσια, ενώ μειώνεται η περίοδος – όταν ο κ. Καραμανλής ισχυρίζεται πως κατάφερε να διπλασιάσει το αντίτιμο για το Ελληνικό Δημόσιο ως εξής:
(α) Το εφάπαξ αντίτιμο αυξήθηκε από τα 10 εκ. € στα 20 εκ. € – λέγοντας πως αρχικά το ποσόν είχε τεθεί στα 20 εκ. €, αλλά μειώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ισχύει, γιατί αλήθεια;
(β) Η ετήσια πληρωμή αυξήθηκε από 2,51% σε 5% και
(γ) Το εγγυημένο ετήσιο αντάλλαγμα αυξήθηκε από 350.000 € σε 700.000 €.
Λέγεται πάντως πως αυτές τις παρεμβάσεις τις ζήτησε η DG Comp – με την έννοια της αύξησης του τιμήματος στα 62 εκ. €, τη μείωση της διάρκειας της σύμβασης στα 37 χρόνια και με την προϋπόθεση επένδυσης περίπου 160 εκ. €. Ισχύει ή μήπως πρόκειται απλά για διαδόσεις;
Κατά την άποψη μας βέβαια που θα τεκμηριώσουμε στη συνέχεια, εάν προεξοφληθεί το τίμημα δεν διαφέρει λόγω του πληθωρισμού και διπλασιάζεται μόνο ονομαστικά – ενώ υπάρχουν επί πλέον πολλές δυνατότητες μείωσης του.
Εκτός αυτού, με τη νέα συμφωνία, η Goldair κατάφερε να εξασφαλίσει διπλάσιο ποσοστό στην κοινοπραξία, στο 40% από 20% και να συμμετέχει με περισσότερα μέλη στο ΔΣ – ενώ το ποσοστό της ΕΤΒΑ-ΒΙΠΕ μειώνεται στο 60% από 80%. Ποιος είναι ο λόγος;
Συνεχίζοντας, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση συνοπτικά, γίνονται οι εξής 12 βελτιώσεις-μετατροπές με την παρούσα σύμβαση:
(1) Αναπροσαρμόζεται η διάρκεια της περιόδου παραχώρησης και περιορίζεται από 60 σε 37 έτη – με την τροποποίηση των άρθρων 1.1.68 και 3.2.
(2) Προβλέπεται η δυνατότητα παράτασης της περιόδου παραχώρησης κατά 23 έτη – με την προσθήκη ι στα άρθρα 1.1.68.Α και 37.3.1.
(3) Παρέχεται αυτόματη παράταση της περιόδου παραχώρησης κατά 3 έτη, εφόσον κατά τα πρώτα 33 χρόνια της, ο συνολικός κύκλος εργασιών του παραχωρησιούχου σε ονομαστικές τιμές υπολείπεται των 425.314.500 ευρώ.
Δηλαδή κατά μέσον όρο 12,88 εκ. € – πλησίον σε αυτό που δικαιολογεί τα ελάχιστα έσοδα (περίπου 14 εκ. τζίρος δηλ. 700.000/5%). Πώς προέκυψαν;
(4) Το αρχικό αντάλλαγμα επανακαθορίζεται στα 20 εκ. €, από το αρχικώς προβλεπόμενο εφάπαξ αντάλλαγμα, ποσού 10 εκ. € – με την τροποποίηση άρθρου 2.3.9.
(5) Υπολογίζεται η ετήσια πληρωμή προς τον κύριο του έργου από 2,51% σε 5% επί των ακαθάριστων ετήσιων εσόδων του παραχωρησιούχου – ενώ το ποσόν της ελάχιστης ετήσιας πληρωμής αυξάνεται από 350.000 €, σε 700.000 €, για το πρώτο έτος της περιόδου παραχώρησης, με ετήσια αναπροσαρμογή έως το τέλος της περιόδου παραχώρησης και με την τροποποίηση του άρθρου 2.3.9.
(6) Οι σχετικές με την επένδυση εμπορικές συμφωνίες του παραχωρησιούχου, με συνδεδεμένη ή συγγενή επιχείρηση, υποβάλλονται στην ΑΑΔΕ για έλεγχο ότι συνάπτονται με συνήθεις εμπορικούς όρους – μεταξύ ανεξάρτητων μερών, με το άρθρο 2.3.17.
(7) Καταβάλλονται επιπλέον κεφάλαια, συνολικού ποσού 19.287.700 €, υπό τη μορφή της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου – εκτός της αρχικής δεσμευτικής επένδυσης ποσού 36.114.000 €, με την τροποποίηση του άρθρου 4.1.
(8) Προβλέπεται η λειτουργία μηχανισμού χρηματοοικονομικής παρακολούθησης, έτσι ώστε να παρακολουθούνται τα κρίσιμα χρηματοοικονομικά στοιχεία απόδοσης της επένδυσης – η επίτευξη ή μη των οποίων ενεργοποιεί τις σχετικές διατάξεις της τροποποιημένης σύμβασης παραχώρησης, με το άρθρο 4.3 που προστίθεται.
Ειδικά την ενδεχόμενη παράταση της περιόδου παραχώρησης του άρθρου 37 – ή την ενεργοποίηση του μηχανισμού πληρωμών κατανομής κερδών του άρθρου 38.
(9) Προβλέπεται σύνταξη και υποβολή προς τον κύριο του έργου, μίας ειδικής ετήσιας έκθεσης – με τα πλήρη στοιχεία της οικείας οικονομικής χρήσης, με το άρθρο 1.1.39β.
(10) Εάν ο παραχωρησιούχος έχει επιτύχει εσωτερικό ποσοστό απόδοσης ιδίων κεφαλαίων, σε ποσοστό ανώτερο του 9,09%, τότε καταβάλλει στον κύριο του έργου το 50% των διαθέσιμων κερδών προς διανομή – ως πληρωμή κατανομής κερδών, με τα νέα άρθρα 1.1.69.iv και 38.
(11) Περιορίζεται το δικαίωμα εμπορικής εκμετάλλευσης των επιτρεπομένων χρήσεων από τον παραχωρησιούχο, με το άρθρο 2.2 της σύμβασης παραχώρησης – κάτι που όμως δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε.
(12) Αναδιαμορφώνονται οι προϋποθέσεις και η διαδικασία ανέγερσης πρόσθετων κατασκευών – με το άρθρο 2.2.1.
Από όλα τα παραπάνω, εμείς διαπιστώσαμε πως οι δήθεν βελτιώσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι δυνητικές – με την έννοια πως εξαρτώνται από όρους και προϋποθέσεις, πάντοτε προς το συμφέρον του παραχωρησιούχου.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία πραγματική βελτίωση για το Δημόσιο – το οποίο βέβαια εισπράττει φόρους και δευτερογενείς ωφέλειες από την απασχόληση κλπ. που δεν παρέχονται εδώ.
Εκτός αυτού, παρά το ότι σε ονομαστικές αξίες διπλασιάζονται οι καταβολές σε ονομαστική βάση του παραχωρησιούχου, το πληθωριστικό περιβάλλον, καθώς επίσης αρκετές ευελιξίες που παρέχονται, περιορίζουν το αντίκτυπο των αλλαγών.
Θεωρούμε περίεργο δε το ότι, παραχωρησιούχος είναι η Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο ή ΘΕΚ Α.Ε. – η οποία ελέγχεται κατά 40% πλέον από την Goldair και κατά 60% από την ETBA ΒΙΠΕ.
Εν προκειμένω, η ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ ιδρύθηκε στα πλαίσια του Ν2545/1997 – ενώ η διαδικασία απόσχισης του κλάδου των βιομηχανικών περιοχών από την ETBA BANK, ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2003.
Μετά από συμφωνία δε με την Πολιτεία, στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ συμμετέχει η Τράπεζα Πειραιώς με ποσοστό 65% και το Ελληνικό Δημόσιο με 35% – οπότε η εταιρεία ελέγχεται από την Τράπεζα Πειραιώς.
Με βάση το άρθρο 197 του Ν. 4389/2016 τώρα, από την 1/1/2018, το ποσοστό της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στην ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, το 35%, μεταβιβάστηκε αυτοδικαίως και χωρίς αντάλλαγμα στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας – στην ΕΕΣΥΠ ή Υπερταμείο δηλαδή.
Η αντισυμβαλλόμενη ΓΑΙΑΟΣΕ δε, ελέγχεται κατά 100% από την ΕΕΣΥΠ, μετά από τις καταστροφικές μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης της αγοράς, ουσιαστικά διάλυσης του ΟΣΕ τη δεκαετία του 2000 που κατέληξαν στο σημερινό κατάντημα, με την επιδοτούμενη κρατική ιταλική ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ενώ η ΓΑΙΑΟΣΕ μεταβιβάστηκε στο Δημόσιο το 2013 και τελικά στο Υπερταμείο, με το 3ο Μνημόνιο.
Επομένως, στην ουσία το Υπερταμείο παραχωρεί κατά μεγάλο ποσοστό το έργο στον εαυτό του – με τη σύμπραξη της GOLDAIR για να μη γίνει αντιληπτό.
Η ΕΕ δε που υπαγόρευσε τις δήθεν μεταρρυθμίσεις και τις μνημονιακές διασώσεις, είναι αυτή που πλέον εισπράττει μέσω του Υπερταμείου – ενώ ελέγχει και τον παραχωρησιούχο, μέσω της ΓΑΙΑΟΣΕ, όπως θα τεκμηριώσουμε.
Ενδεχομένως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που αυξήθηκε μόλις πέρυσι το ποσοστό της GOLDAIR στη ΘΕΚ Α.Ε., από το 20% στο 40% – γεγονός που μάλλον σημαίνει ότι, για αυτόν το λόγο ελεγχθήκαμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παράνομες κρατικές ενισχύσεις, άσχετα από το τι κυκλοφόρησε.
Εύλογα επομένως υποψιάζεται κανείς πως παίζει με τη δημόσια περιουσία μας το Υπερταμείο – εις βάρος των Ελλήνων Πολιτών.
Πιθανότατα δε, για αυτόν το λόγο πρωτοστάτησε στις υπογραφές της παρούσας σύμβασης και με τις μετέπειτα δηλώσεις του ο ΔΣ της ΕΕΣΥΠ κ. Δημητριάδης – λέγοντας ότι, «για το Υπερταμείο είναι δόγμα πως η δημόσια περιουσία μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη, ενώ το πιστοποιεί εν προκειμένω και η μεγάλη επένδυση στο Θριάσιο, με το ακίνητο της ΓΑΙΑΟΣΕ».
Προφανώς άλλωστε είναι συμφέρουσες για τους εμπλεκομένους, οι επενδύσεις αυτού του είδους. Η παραχώρηση δηλαδή από το Υπερταμείο στο Υπερταμείο, με ευνοϊκότατους όρους και με δανεικά από την Τράπεζα Πειραιώς – η οποία ελέγχει την ΕΤΒΑ που με τη σειρά της ελέγχει κατά 60% τον παραχωρησιούχο.
Εκτός αυτού, θα εισπράξει 109 εκ. € η Μυτιληναίος, για την υλοποίηση της κατασκευής του εμπορευματικού κέντρου, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – οπότε θα είναι όλοι χαρούμενοι.
Το αστείο της υπόθεσης πάντως είναι το ότι, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη υπερηφανεύονταν μετά την υπογραφή της παρούσας συμφωνίας και αναφέρονταν σε σημαντική επιτυχία – μετά από σχεδόν τρία χρόνια σκληρού παζαριού. Αλήθεια, ποιος παζάρευε με ποιον; Το Υπερταμείο με τον εαυτό του;
Η συγκεκριμένη διαδικασία βέβαια, υπαγορεύθηκε από την ανάγκη ελέγχου εκ μέρους της DG Comp – η οποία την έλεγξε, ως προς την ύπαρξη ή μη παράνομων κρατικών ενισχύσεων, ενώ για αυτό το λόγο απαιτήθηκαν ιδιαίτερες τροποποιήσεις.
Με απλά λόγια η DG Comp της ΕΕ που ελέγχει το Υπερταμείο, οπότε τη ΓΑΙΑΟΣΕ, ενώ έχει πρωτοστατήσει στη διάλυση του ΟΣΕ και στην απόσχιση του Θριασίου, αποφάνθηκε για τη δική της συναλλαγή – ενώ παρεμβάλλεται με την παρούσα, για όποια αλλαγή μετά.
Ουσιαστικά μεσολαβεί, όπως αναφέραμε, μεταξύ διαφορετικών εταιριών του Υπερταμείου, όπου μεταφέρονται τα χρήματα από τη μια τσέπη στην άλλη, με την παρεμβολή της Goldair – σε έναν διαγωνισμό που υπήρχε μια πρόταση, ενώ άλλοι ενδιαφερόμενοι με γεωστρατηγικό νόημα, όπως η COSCO, αποχώρησαν για λόγους που δεν γνωρίζουμε.
Για να γίνουν τώρα κατανοητά τα μεγέθη των εισπράξεων από τον παραχωρησιούχο και για να υπάρχει ένα συγκριτικό μέτρο, οφείλουμε να αναφέρουμε πως οι εκτάσεις κυριότητας της ΕΤΑΔ που παραχωρούνται προς μίσθωση σε λοιπές ελληνικές επιχειρήσεις, έχουν υψηλότατα μισθώματα.
Για παράδειγμα, πρόσφατα ο δήμος Καλαμαριάς προχώρησε στη μίσθωση της Πλαζ Αρετσούς από την ΕΤΑΔ, από τη θυγατρική του Υπερταμείου δηλαδή – με τη συμφωνία για πληρωμή στην ΕΤΑΔ του 20,75% του τζίρου του, από κάθε δραστηριότητα.
Άσχετα εδώ από το ότι, είναι σε κάθε περίπτωση τραγικό το γεγονός πως οι Δήμοι δεν έχουν την κυριότητα των εκτάσεων που ευρίσκονται στα όριά τους, επειδή όλα όλες οι πολύτιμες εκτάσεις έχουν παραχωρηθεί στο Υπερταμείο των δανειστών, ο δήμος Καλαμαριάς δίνει στην ΕΤΑΔ το 20,75% του τζίρου του, για την παραχώρηση της Πλαζ Αρετσούς.
Αντίθετα, ο παραχωρησιούχος της σημερινής σύμβασης, δίνει μόλις το 2,51% του τζίρου του – ενώ υπό προϋποθέσεις επίτευξης συγκεκριμένου τζίρου το 5%, για ένα πραγματικά πολύτιμο κομβικό έργο.
Πόσο μάλλον όταν, εκτός από τις υποδομές logistics στο Θριάσιο, θα παρέχονται επίσης μία σειρά από υπηρεσίες – όπως τελωνείο, τράπεζα, χώροι στάθμευσης Ι.Χ. και βαρέων οχημάτων, πρατήριο καυσίμων, συνεργείο φορτηγών, εστιατόριο, καθαρισμός και security.
Εντός του πάρκου, κατά μήκος της νότιας πλευράς, θα κατασκευαστεί σιδηροδρομική γραμμή που θα συνδέει το κέντρο, με το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο – επίσης εσωτερικό οδικό δίκτυο που θα συνδέεται με το εθνικό οδικό δίκτυο, για να ανεφοδιάζονται οι αποθήκες με συνδυασμό μεταφορικών μέσων.
Ο παραχωρησιούχος θα αναλάβει επίσης να δημιουργήσει σταθμό εξυπηρέτησης οχημάτων και αυτοκινητιστών – επί πλέον πρατήριο υγρών καυσίμων, χώρους ανάπτυξης συστημάτων τηλεματικής και πληροφορικής, χώρους στάθμευσης, εγκαταστάσεις τελωνείου και υγειονομικές υπηρεσίες.
Δεν είναι γνωστό το πραγματικό ύψος της επένδυσης του παραχωρησιούχου, ανεξάρτητα από το εάν θα είναι δανεικά από την Τράπεζα Πειραιώς – αφού αλλού αναφέρονται 150 εκ. €, αλλού 158 και αλλού 200.
Εμείς πάντως στη σύμβαση παραχώρησης, βλέπουμε μόνο τα περίπου 36 εκ. € της δεσμευτικής επένδυσης – τα οποία αυξάνονται μεν εδώ σε 55 εκ. €, αλλά παρέχεται αρκετή ευελιξία ως προς την καταβολή.
Εκτός αυτού, με βάση τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις του παραχωρησιούχου του 2021, η εταιρεία έχει ίδια κεφάλαια μόλις 16,4 εκ. € – οπότε είναι δύσκολο να προβεί σε επένδυση 200 εκ. €.
Πόσο μάλλον όταν ακόμη και η εγγυητική επιστολή, είναι για μόλις το 5% της δεσμευμένης επένδυσης – κάτι που δεν θεωρούμε καθόλου λογικό. Αλήθεια, στην περίπτωση που επιλεχθεί η τραπεζική χρηματοδότηση, έχουν ληφθεί δεσμεύσεις;
Τέλος, ακόμη και αυτά τα ελάχιστα έσοδα από το έργο, δεν θα κατευθυνθούν στην πραγματικότητα στο Δημόσιο – αλλά στην ΕΕΣΥΠ, στο Υπερταμείο των δανειστών δηλαδή, έναντι δήθεν αποπληρωμής του μη βιώσιμου και αυξανόμενου δημοσίου χρέους που πλησιάζει τα 400 δις €.
Επομένως, το όφελος για το Δημόσιο και για τους Έλληνες πολίτες θα είναι ανύπαρκτο – σε κάθε περίπτωση, μάλλον αόρατο.
Κλείνοντας, το μόνο που κατάφεραν η ΕΕ και η κυβέρνηση με την επαναδιαπραγμάτευση, είναι να καθυστερήσει το εγχείρημα και οι κατασκευές για 3 χρόνια.
Ότι και να σημαίνει βέβαια το έργο ως όφελος για το Υπερταμείο, έναντι ενός μη βιώσιμου χρέους, το Θριάσιο αποτελεί ένα σημαντικό έργο για την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας – ως πύλη της Ευρώπης στο δρόμο του Μεταξιού και την Ανατολική Μεσόγειο.
Θα βοηθήσει δε πιθανότατα, όσον αφορά την προσέλκυση οικονομικής δραστηριότητας προστιθέμενης αξίας – εκτός από τη διακίνηση που όμως μπορεί και αυτή με τη σειρά της να προσφέρει φορολογικά έσοδα και θέσεις εργασίας.
Χρειαζόμαστε πάντως ένα ευανάγνωστο μοντέλο excel που να περιλαμβάνει αναλυτικά τις παραδοχές – τουλάχιστον τα φορολογικά έσοδα.
Εννοούμε το Μηχανισμό Χρηματοοικονομικής Παρακολούθησης που ουσιαστικά βασίζεται σε ένα προϋπολογισμό ροών – στο Παράρτημα 18, με ένα δυσανάγνωστο προσεγγιστικό Excel. Δεν θα έπρεπε να μας δοθεί όλο το Excel για να το ελέγξουμε;
Έχουμε δε τις εξής ερωτήσεις:
(α) Τι προβλέπεται για τα κτήρια του ΟΣΕ Κ1-Κ2; Θα τα χρησιμοποιήσει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή θα δοθούν και αυτά στον παραχωρησιούχο; Αυτά είναι που ήθελε η COSCO; Ανήκουν λογιστικά στον ΟΣΕ; Εάν ναι, σε τι τιμή;
(β) Έχουν γίνει ή θα γίνουν περιβαλλοντικές μελέτες για την επιβάρυνση της περιοχής από τις εκπομπές, από τα απόβλητα και από την κίνηση; Εάν όχι, γιατί;
(γ) Οι κατασκευαστικές άδειες έπονται της υπογραφής και έναρξης της σύμβασης. Υπάρχει πιθανότητα να εμποδιστούν, παρά το ότι υπάρχει χωροταξικό πλαίσιο και σφιχτές προθεσμίες έγκρισης, οπότε να διακινδυνεύσουν οι πληρωμές ή/και το όλο εγχείρημα;
