.
Ο υπουργός είπε χθες πως ο ρυθμός ανάπτυξης δεν στηρίζεται στην κατανάλωση, αλλά στις εξαγωγές και στις επενδύσεις – κάτι που δεν ισχύει, αφού η κατανάλωση αυξήθηκε κατά 11,4% το πρώτο εξάμηνο του 2022, συνεισφέροντας 7,9 ποσοστιαίες μονάδες στην άνοδο του ΑΕΠ, όταν οι επενδύσεις συνέβαλαν μόλις κατά 1,4 μονάδες, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά. Όσον αφορά τις εξαγωγές αγαθών, ανέφερε πως ήταν στο 41% του ΑΕΠ μας, όπως άλλωστε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ – κάτι που επίσης δεν μπορεί να ισχύει, αφού το 2021 ήταν στα 39,07 δις € όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά ή στα 21,6% περίπου του ΑΕΠ, οπότε είναι αδύνατον να διπλασιάσθηκαν.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Σε γενικές γραμμές, το νομοσχέδιο αποτελεί μία ακόμη μνημονιακή υποχρέωση, η οποία είχε αναφερθεί στη 13η και στη 14η αξιολόγηση – όσον αφορά ουσιαστικά τη χρηματοδότηση της ΕΕΣΥΠ, του Υπερταμείου δηλαδή, μέσω των ΥΔΥ.
Πρόκειται για μία απαράδεκτη προσέγγιση με αντισυνταγματική διάσταση, με κριτήριο την απόφαση του ΣΤΕ για την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ – θυμίζοντας πως το ΣΤΕ τόνισε καθαρά ότι, το Υπερταμείο δεν ελέγχεται από το δημόσιο.
Επομένως, δεν πρέπει να έχει στην ιδιοκτησία του κοινωφελείς εταιρίες – ούτε να χρηματοδοτείται από το κράτος, οπότε από τους φορολογουμένους.
Οι ρυθμίσεις τώρα για το Υπερταμείο, αποτελούν επί πλέον προαπαιτούμενο,, για την εκταμίευση των ποσών του Ταμείου Ανάκαμψης – όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Με απλά λόγια, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να επιδοτήσει το Υπερταμείο με τις ΥΔΥ, για να εισπράξει την επόμενη δόση. Αν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε ποτέ με κάτι τέτοιο – να έχουμε ζημίες δηλαδή, για να εισπράττουμε χρήματα, επειδή η κυβέρνηση δεν κάνει σωστές συμφωνίες με την Κομισιόν.
Συνεχίζοντας, το πρώτο μέρος του νομοσχεδίου διαπραγματεύεται το θέμα της διαχείρισης των εταιριών του Δημοσίου – δηλαδή, αυτών που το ελληνικό δημόσιο έχει την απόλυτη πλειοψηφία, καθώς επίσης των θυγατρικών τους. Κατ’ επέκταση λοιπόν, αφορά τις εταιρίες του Υπερταμείου.
Θυμίζουμε εδώ πως η προϋπόθεση του τρίτου μνημονίου που υπεγράφη και από τα τρία κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού, ήταν η ίδρυση της ΑΑΔΕ και του Υπερταμείου το 2016, από το ΣΥΡΙΖΑ – ενώ στο Υπερταμείο, έμπνευσης Σόιμπλε από τη γερμανική Treuhand, μέσω της οποίας λεηλατήθηκε η πρώην ανατολική Γερμανία, μεταφέρθηκε ολόκληρη σχεδόν η δημόσια περιουσία μας, χωρίς να αποτιμηθεί.
Ο στόχος δε του Υπερταμείου, στο οποίο ανήκει η ΕΤΑΔ, το ΤΧΣ και το ΤΑΙΠΕΔ, δεν ήταν και δεν είναι η αξιοποίηση της, αλλά η εκποίηση έναντι των χρεών μας – χρέη που όμως δεν έχουν μειωθεί καθόλου, παρά το ξεπούλημα και τα μνημόνια, αλλά αυξάνονται συνεχώς, πλησιάζοντας σήμερα στα 400 δις €.
Όσον αφορά τώρα τις αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης των επιχειρήσεων που τυπικά μόνο είναι δημόσιες, δρομολογούνται οι εσωτερικοί ελεγκτές με τα άρθρα 15 έως 17 – όπου ιδιώτες θα ελέγχουν τις δήθεν δημόσιες εταιρίες, με διεθνή πρότυπα.
Ιδιώτες – με όποια διεθνή πρότυπα επιλέξουν οι δανειστές!
Θεωρούμε πάντως θετικό το ότι, γίνεται πια καταγραφή στην ΕΤΑΔ που κατέχει τα ακίνητα του δημοσίου – όπως επίσης εδώ ψηφιακό μητρώο συμμετοχών του δημοσίου, με το άρθρο 29.
Εν τούτοις, δεν αναφέρεται ρητά πως το μητρώο των παγίων πρέπει να ολοκληρωθεί και να υπάρξει αποτίμηση τους – πριν ξεκινήσει η εκποίηση τόσο αυτών, όσο και των δημοσίων εταιριών, όπως αναφέρεται στη 13η αξιολόγηση.
Ειδικά όσον αφορά τις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, είναι σκανδαλώδης η προσέγγιση της κυβέρνησης, μετά την απόφαση του ΣΤΕ – με την έννοια ότι, με τα άρθρα 114 και 115 του Νόμου για τα υπεράκτια αιολικά, επιμένει στην υπαγωγή τους στο Υπερταμείο που θέλει να τις ξεπουλήσει, όπως αναγράφεται στις παραπάνω αξιολογήσεις της Τρόικα.
Να ξεπουλήσει τα νερά που θεωρούνται ο μελλοντικός χρυσός του πλανήτη – έτσι ώστε να τα πληρώνουμε πανάκριβα!
Όπως την ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ που δεν ανήκει καθόλου στο δημόσιο, αφού ακόμη και το 34% του κράτους έχει μεταφερθεί στο Υπερταμείο – από το ΣΥΡΙΖΑ που λαϊκίζει σήμερα, με την απαίτηση κρατικοποίησης της!
Μπορεί δε να το κάνει, με το τέχνασμα της κατάτμησης τους, όπως συνέβη με τη ΔΕΗ και με το σημερινό άρθρο 25 όπου, ο υπουργός οικονομικών θα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τις εκποιήσεις – κάτι με το οποίο φυσικά δεν συμφωνούμε και πρέπει να αποσυρθεί.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να διενεργηθούν αποτιμήσεις και να εκπονηθούν επιχειρηματικά σχέδια των εταιριών – σε σχέση με τη γενικότερη οικονομική πολιτική της χώρας μας.
Δεν πρέπει πάντως να διενεργούνται από ιδιωτικές συμβουλευτικές εταιρίες που εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, για να αποφεύγει η κυβέρνηση τις ευθύνες της – αφού είναι θέμα συνολικού πολιτικού σχεδιασμού.
Για παράδειγμα, η ΛΑΡΚΟ ή μια ενεργειακή εταιρία, εξυπηρετεί και άλλους τομείς της οικονομίας μας – καθώς επίσης της βιομηχανίας.
Εάν πουληθεί λοιπόν με τη λογική της μεγιστοποίησης του κέρδους του μετόχου, τότε μπορεί να επιβαρυνθεί η υπόλοιπη οικονομία – όπως με το κλείσιμο εργοστασίων και με τη μεταφορά της μεταποίησης στο εξωτερικό, με την αύξηση του κόστους κιλοβατώρας ανεξέλεγκτα μέσω του καρτέλ του χρηματιστήριού Χατζηδάκη που πρέπει να καταργηθεί άμεσα κλπ.
Κλείνοντας το πρώτο κεφάλαιο, η θέση μας είναι να μην υπάρχει κανενός είδους χρηματοδότηση του Υπερταμείου από το δημόσιο – ενώ εάν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, να επιστρέψει τις εταιρίες στο κράτος.
Οι κοινωφελείς βέβαια πρέπει να επιστραφούν αμέσως, σύμφωνα με την απόφαση του ΣΤΕ – όπως επέστρεψαν τα 1084 ακίνητα και μνημεία, καθώς επίσης οι 7 παραλίες του Σαρωνικού, καταθέτοντας τα στα πρακτικά.
Συνεχίζοντας, στο δεύτερο και τρίτο μέρος, εισάγονται κανόνες για τη χορήγηση πιστοληπτικής βαθμολόγησης, σε φυσικά και νομικά πρόσωπα – κάτι που αποτελεί βελτίωση και επέκταση του Τειρεσία.
Τειρεσίας στις τράπεζες, Τειρεσίας στην ενέργεια, Τειρεσίας στο σημερινό νομοσχέδιο, Τειρεσίας παντού – έτσι ώστε να εξαθλιωθούν εντελώς οι Έλληνες.
Δρομολογείται λοιπόν η σύσταση μίας ακόμη ανεξάρτητης αρχής, με την επωνυμία «Ανεξάρτητη Αρχή Πιστοληπτικής Αξιολόγησης» – καθώς επίσης ένα κεντρικό μητρώο πιστώσεων.
Τονίζοντας πως εμείς είμαστε εναντίον όλων εκείνων των ανεξάρτητων αρχών που δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα μας, το σύστημα αυτό λειτουργεί από καιρό στις ΗΠΑ – όπου έχει εμφανίσει μεγάλα προβλήματα.
Κυρίως όσον αφορά τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των ανθρώπων, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν πιστωτικές κάρτες, ούτε καν να νοικιάσουν σπίτι – ενώ δεν είναι σε θέση να βρουν ούτε δουλειά, αφού δεν θεωρούνται μόνο αφερέγγυοι, αλλά και ανυπόληπτοι.
Εκτός αυτού, σε μία υπερχρεωμένη και ελλειμματική χώρα που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει ξανά, με τα μη εξυπηρετούμενα, κόκκινα χρέη του ιδιωτικού τομέα σε ύψη μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία, πάνω από το 140% του ΑΕΠ, με έναν πτωχευτικό νόμο έκτρωμα, με προβλεπόμενους πλειστηριασμούς 140 έως 160 χιλιάδων σπιτιών κοκ., δεν είναι σίγουρα ο κατάλληλος χρόνος για την υιοθέτηση ενός τέτοιου θεσμού.
Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 117 θεωρούμε υπερβολικό το ότι, ο οποιοσδήποτε πιστωτής θα έχει πρόσβαση στα δεδομένα οικονομικής συμπεριφοράς του οφειλέτη του – πόσο μάλλον όταν πρόκειται για πιστωτές αμφιβόλου χαρακτήρα, όπως είναι οι περισσότερες εισπρακτικές που παραβιάζουν σημαντικά συνταγματικά δικαιώματα και προσωπικά δεδομένα ιδιαίτερης σημασίας, προκειμένου ακόμη και να εκβιάσουν.
Περαιτέρω, στο τέταρτο μέρος, συμπεριλαμβάνονται οι πρόσθετες δαπάνες του προϋπολογισμού με ένα άρθρο – με το 125, σύμφωνα με το οποίο ανέρχονται στα 2,5 δις €.
Εν προκειμένω, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μέτρα 5,5 δις € στη ΔΕΘ για το 2022 και το 2023, ενώ ο υπουργός 4,3 δις €, εκ των οποίων κάποια με δημοσιονομικό κόστος – όταν εδώ αναγράφονται 2,5 δις € και δεν αναφέρεται αναλυτικά τι ακριβώς αφορούν.
Εκτός αυτού, αυξάνεται το ΠΔΕ από 200 εκ. € στο συγχρηματοδοτούμενο και στο εθνικό σκέλος – σημειώνοντας πως έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι, τα χρήματα του ΠΔΕ πρέπει να αφορούν επενδύσεις και όχι κοινωνικές παροχές, όπως άλλωστε του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως τονίσαμε από πέρυσι ότι, ο προϋπολογισμός του 2022 ήταν για τα σκουπίδια – όπως συμπεραινόταν, μεταξύ άλλων, από τις αστείες προβλέψεις για τον πληθωρισμό.
Η ανάπτυξη πάντως που βασίζεται κυρίως σε επιδόματα που δίνονται με δανεικά του κράτους και που στηρίζουν την κατανάλωση, αφενός μεν υποδαυλίζει τον πληθωρισμό, αφετέρου οδηγεί στη χρεοκοπία, όταν αλλάζουν ξαφνικά οι συνθήκες – όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι εμείς οι Έλληνες από το 2009, έχοντας το πληρώσει πανάκριβα.
Ο υπουργός είπε χθες πως ο ρυθμός ανάπτυξης δεν στηρίζεται στην κατανάλωση, αλλά στις εξαγωγές και στις επενδύσεις – κάτι που δεν ισχύει, αφού η κατανάλωση αυξήθηκε κατά 11,4% το πρώτο εξάμηνο του 2022, συνεισφέροντας 7,9 ποσοστιαίες μονάδες στην άνοδο του ΑΕΠ, όταν οι επενδύσεις συνέβαλαν μόλις κατά 1,4 μονάδες, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Όσον αφορά τις εξαγωγές αγαθών, ανέφερε πως ήταν στο 41% του ΑΕΠ μας, όπως άλλωστε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ – κάτι που επίσης δεν μπορεί να ισχύει, αφού το 2021 ήταν στα 39,07 δις € όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά ή στα 21,6% περίπου του ΑΕΠ, οπότε είναι αδύνατον να διπλασιάσθηκαν.
Ελπίζουμε πάντως να μην έχει προσθέσει τον τουρισμό που είναι υπηρεσίες και δεν συμπεριλαμβάνεται στο εμπορικό ισοζύγιο, αλλά στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – αφού κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σκόπιμη και ανήθικη παραπλάνηση.
Το σημαντικότερο βέβαια δεν είναι οι εξαγωγές που άρχισαν να αυξάνονται ήδη από το 2011, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης των μνημονίων, της κατακόρυφης μείωσης δηλαδή των ονομαστικών μισθών, αλλά το εμπορικό ισοζύγιο – το έλλειμμα του οποίου εκτοξεύθηκε στα 20,6 δις € το επτάμηνο, από 12,5 δις € το αντίστοιχο διάστημα του 2021, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, ενώ ολόκληρο το 2021 ήταν 25,6 δις €.
Είναι αλήθεια τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε πως η επίλυση του, μέσω της στήριξης της εγχώριας παραγωγής, θα αύξανε εκθετικά το ΑΕΠ μας, αφού αποτελεί τον τέταρτο συντελεστή του;
Είναι δυνατόν να καταφέρει ποτέ η Ελλάδα να ανακτήσει την οικονομική της ανεξαρτησία, μέσω της μονόπλευρης στήριξης της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού, όπως με τα ΕΣΠΑ, με τα πακέτα της πανδημίας κλπ., όταν εισάγει σχεδόν το 80% των προμηθειών του;
Δεν καταλαβαίνουμε πως η Ελλάδα έχει έναν θησαυρό στα χέρια της, τον τουρισμό, τον οποίο όμως η κυβέρνηση μετέτρεψε σε κάρβουνο, αφού στους πρώτους 7 μήνες εξαΰλωσε τα ετήσια έσοδα του με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, όσον αφορά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών;
Ελπίζουμε εδώ να μην ισχυρισθεί η κυβέρνηση πως οφείλεται στις αυξημένες εισαγωγές πετρελαιοειδών, λόγω της ανόδου των τιμών – αφού μία σχετικά ανάλογη αύξηση παρουσίασαν και οι εξαγωγές τους.
Όσον αφορά τις επενδύσεις, θα πρέπει να διαχωρίσει κανείς (α) τις άμεσες ξένες που οφείλονται κυρίως στο ξεπούλημα της χώρας μας, καθώς επίσης (β) τον ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου που αποτελεί εγχώριο πλούτο – όπου ναι μεν αυξήθηκε στα 27 δις το 2021 από 25,5 δις το 2020, αλλά παραμένει πολύ κάτω από τα 61,8 δις του 2007, ενώ δεν καλύπτονται καν οι αποσβέσεις.
Κλείνοντας με το πέμπτο μέρος, υπάρχουν διάφορες αποσπασματικές τροπολογίες και εξυπηρετήσεις.
Αναφέρουμε επιγραμματικά τη συνέχιση της απαξίωσης της αμυντικής μας βιομηχανίας, με το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό που μετατρέπεται σε real estate και σε πάρκο, με το άρθρο 124 – όπου ο υπουργός ανέφερε ότι, η αμυντική μας βιομηχανία είναι ζημιογόνα και πρέπει είτε να κλείσει, είτε να ιδιωτικοποιηθεί.
Ζημιογόνα είναι όμως λόγω της κακοδιαχείρισης, όπως τεκμηριώνεται από την ΕΑΒ που λειτουργεί πλέον κερδοφόρα – ενώ η ΕΛΒΟ που ιδιωτικοποιήθηκε είναι ακόμη ανενεργή.
Επομένως, το θέμα είναι να εξυγιανθούν οι αμυντικές μας βιομηχανίες και όχι να κλείσουν – κάτι που είναι απαραίτητο τόσο για την άμυνα της χώρας, όσο και για τη στήριξη της βιομηχανίας μας που δημιουργεί πλούτο, ενώ παράγει ποιοτικές και υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Υπάρχουν επί πλέον ρυθμίσεις για την ανέγερση δικαστηρίων στο Βόλο και στη Λαμία, για τα ακίνητα προς ΟΤΑ στην Ελευσίνα και στο Ελληνικό, καθώς επίσης για ακίνητα σε βραχονησίδες.
Εκτός αυτού για τον πρωτογενή μας τομέα, έτσι ώστε να συμπεριληφθεί στον Αναπτυξιακό, με το άρθρο 130 – κάτι που είναι σωστό, ενώ αποτελούσε μία μεγάλη παράλειψη, ενδεικτική της ανοργανωσιάς της κυβέρνησης.
Συνεχίζοντας, δρομολογούνται ρυθμίσεις για επιχορηγήσεις και αποζημιώσεις στον αγροτικό τομέα – επί πλέον, για τις εγγυήσεις καταθέσεων και τα διαθέσιμα του ΤΕΚΕ, με τα άρθρα 141-146, όπου απορούμε γιατί τώρα, καθώς επίσης για την λογιστική της Γενικής Κυβέρνησης με τα άρθρα 151-152, όπου ελπίζουμε επιτέλους να εφαρμοσθεί το σύγχρονο Λογιστικό Σχέδιο.
Τέλος, διαδικαστικά της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, καθώς επίσης των συναφών με το Υπουργείο Οικονομικών Αρχών και Υπηρεσιών – καθώς επίσης φορολογικές ρυθμίσεις στο Κεφάλαιο Β και στα άρθρα 168-176.
Το σημαντικότερο ίσως εδώ είναι το άρθρο 172, με το οποίο η κυβέρνηση επιβάλει ξανά χαρτόσημο, χαράτσι δηλαδή, στα επιχειρηματικά δάνεια – παρά το ότι το ΣΤΕ έχει κρίνει με δύο αποφάσεις του πως απαλλάσσονται.
Είναι εξαιρετικά αρνητικό για τα ενδοομιλικά δάνεια, για τα ξενοδοχεία που δανείζονται από τους Tour Operators, όπως από την TUI, μη έχοντας πρόσβαση στις τράπεζες κλπ. – ενώ είναι απαράδεκτο να αυξάνει η κυβέρνηση ξανά τους φόρους, παρά το ότι αισχροκερδεί φορολογικά, μέσω του αυξημένου ΦΠΑ στις ανοδικές τιμές.
Κλείνοντας, προφανώς θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο, για όλους τους λόγους που αναλύσαμε στις επιτροπές και εδώ – θεωρώντας το από τα χειρότερα της κυβέρνησης, με οδυνηρές συνέπειες για το μέλλον των Ελλήνων.
