Ο κατήφορος της Ελλάδας συνεχίζεται

.

Είναι ντροπή που χρησιμοποιήθηκε η πανδημία για τη φίμωση του Τύπου – όπως με το περιβόητο άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα, για τη δρακόντεια ποινικοποίηση των ψευδών ειδήσεων που είναι ικανές να προκαλέσουν φόβο ή ανησυχία. Το άρθρο αυτό πρέπει να αποσυρθεί αμέσως, αφού λειτουργεί ως απειλή λογοκρισίας ή ως προτροπή αυτολογοκρισίας – εκτός εάν ο στόχος της κυβέρνησης είναι η 180^η θέση.

.

Κοινοβουλευτική Εργασία

Θα ξεκινήσουμε λέγοντας πως η χώρα μας αντιμετωπίζει σήμερα τεράστια προβλήματα – όσον αφορά την ενέργεια λόγω των λαθών της κυβέρνησης στα θέματα της βίαιης απολιγνιτοποίησης και του ενεργειακού χρηματιστηρίου, την εκτόξευση του εναρμονισμένου ΔΤΚ στο 9,4% που μας προϊδεάζει για την άνοδο του εθνικού δείκτη άνω του 10%, τα επιτόκια δανεισμού με το δεκαετές στο 3,39% χθες το πρωί κοκ.

Ειδικά όσον αφορά τα επιτόκια δανεισμού, είναι φανερό πως δεν πρόκειται να διατηρηθούν για πολύ κάτω από τον πληθωρισμό – ενώ ένας ακόμη σημαντικός κίνδυνος είναι η υποτίμηση του ευρώ στο 1,05 σε σχέση με το δολάριο, αφού υποδαυλίζει με τη σειρά του τον πληθωρισμό.

Είναι επίσης φανερό πως η ΕΚΤ θα αναγκασθεί να αυξήσει τα βασικά της επιτόκια, δυσκολεύοντας έτσι τις επενδύσεις, το ρυθμό ανάπτυξης, την αποπληρωμή χρεών κοκ. – σε μία εποχή που η ακρίβεια μειώνει κατακόρυφα τα πραγματικά εισοδήματα των Ελλήνων και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ειδικά των τουριστικών που έχουν προπωλήσει πακέτα σε φθηνές τιμές.

Όλα αυτά είναι καταστροφικά για μία χώρα που έχει σπαταλήσει σχεδόν 44 δις € με δανεικά, για τα αχρείαστα lockdowns, οπότε δεν έχει τη δυνατότητα σήμερα να στηρίξει σωστά τους Έλληνες – ενώ η κυβερνητική αποτυχία συμπληρώνεται με τα ελλείμματα που έχει προκαλέσει στην ελληνική οικονομία, ύψους 16,8 δις € το 2020 και 13,6 δις € το 2021, αυξάνοντας αντίστοιχα το δημόσιο χρέος.

Επίσης από το ότι, η Ελλάδα ανήκει σε εκείνες τις τέσσερις χώρες της ΕΕ που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το ΑΕΠ του 2019 το 2021 – παρά τα 44 δις €, με τα οποία στηρίχθηκε η κατανάλωση, πολύ περισσότερα αναλογικά από κάθε άλλη χώρα.

Στα πλαίσια αυτά, δεν κατανοούμε τη προτεραιότητα της συζήτησης των σημερινών συμβάσεων – ειδικά με την Αίγυπτο και με τη Σ. Αραβία, όπου έχουμε απευθείας πτήσεις, τουρισμό και εμπορικές σχέσεις από πολλά χρόνια πριν.

Πόσο μάλλον όταν στις αιτιολογικές εκθέσεις αναφέρεται γενικόλογα η προώθηση των τουριστικών και εμπορευματικών κινήσεων – όπως ακριβώς στο άλλο πακέτο των συμβάσεων αεροπορικών υπηρεσιών με τη Ρουάντα, την Κένυα, το Μαυρίκιο, την Ινδία και τη Μαλαισία που ψηφίσθηκαν προηγουμένως.

Εάν πάντως υπήρχε κάποια λογική, τότε η κυβέρνηση θα έπρεπε να φέρει τις συμβάσεις με τη Σ. Αραβία και με την Αίγυπτο πριν από τις υπόλοιπες και σίγουρα πριν το ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου – αφού πρόκειται για μεγάλες οικονομίες, με τις οποίες έχουμε ήδη σχέσεις στο εμπόριο και στον τουρισμό.

Συνεχίζοντας, όπως αναφέρεται οι συμβάσεις της Χιλής και της Σ. Αραβίας στηρίζονται στη Σύμβαση Διεθνούς Πολιτικής Αεροπορίας του 1944 – ενώ έχουν σκοπό να προωθήσουν ένα σύστημα αεροπορικών μεταφορών που θα βασίζεται στον ανταγωνισμό των αεροπορικών εταιριών στην αγορά, με ελάχιστη κυβερνητική παρέμβαση και ρύθμιση, καθώς επίσης με ίσες ευκαιρίες.

Εδώ πρόκειται μάλλον για αυτορρύθμιση. Για κάτι δηλαδή σαν το χρηματιστήριο ενέργειας του κ. Χατζηδάκη που είχε υποσχεθεί πως θα μειώσει τις τιμές του ηλεκτρικού, με τη βοήθεια της ανεξάρτητης ΡΑΕ.

Μίας ΡΑΕ που δεν έχει βρει ακόμη τα υπερκέρδη του ενεργειακού καρτέλ – τα οποία ο διεθνής οργανισμός ενέργειας υπολογίζει για τα κράτη της ΕΕ στα 200 δις € το 2022. 

Με τις αεροπορικές συμβάσεις βέβαια δεν είναι μόνο το κόστος που οφείλει να μας ενδιαφέρει – αλλά, επί πλέον, η ασφάλεια του κοινού και η εθνική μας ασφάλεια.

Γενικότερα τώρα, θέσαμε αρκετές ερωτήσεις στην επιτροπή για όλες τις συμβάσεις, χωρίς ως συνήθως να πάρουμε καμία απάντηση – τονίζοντας όμως πως είναι θετικό να έχουμε καλές σχέσεις με την Αίγυπτο και με τη Σαουδική Αραβία, μεταξύ άλλων ως αντιστάθμισμα της τουρκικής απειλής, αν και η Τουρκία τις προσεγγίζει πρόσφατα.

Ειδικά όσον αφορά τη Χιλή, με την οποία δεν είναι αρνητικό να έχουμε καλές σχέσεις, αναφέραμε πως έχει υποφέρει τα πάνδεινα από το ΔΝΤ – όπως με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα των συντάξεων που εισήγαγε στην Ελλάδα ο κ. Χατζηδάκης ενώ απέτυχε στη Χιλή, καθώς επίσης με τα επίσης αποτυχημένα Πρότυπα Έργα που νομοθέτησε η ελληνική κυβέρνηση πρόσφατα.

Στη συνέχεια είπαμε πως δεν παρέχονται δαπάνες από το ΓΛΚ για καμία από τις τρεις συμβάσεις – ενώ για αυτήν με τη Σ. Αραβία, δεν υποβλήθηκε καν έκθεση.

Το θεωρήσαμε δε απαράδεκτο,  αφού θα υπάρχουν δαπάνες που αναλύσαμε στην επιτροπή – ενώ αναφέραμε τις παρατηρήσεις μας και για τις τρεις συμβάσεις που μοιάζουν μεταξύ τους, αν και της Σ. Αραβίας είναι πιο εκτεταμένη.  

Μία από αυτές αφορούσε την ασφάλεια των πτήσεων, όπου υπάρχει αναφορά σε μέτρα ελέγχου των κανονισμών ασφαλείας από τα αεροσκάφη – επίσης στο δικαίωμα  αναστολής της εξουσιοδότησης λειτουργίας, εάν παραβιάζονται.

Εδώ ρωτήσαμε πώς θα συμβεί στην Ελλάδα, όταν η υποστελεχωμένη ΥΠΑ δεν είναι σε κάθε αεροδρόμιο και η ΑΠΑ ελέγχει εξ αποστάσεως – ενώ στον ορισμό Αεροπορικές Αρχές των συμβάσεων, στο άρθρο 1, αναφέρεται η ΥΠΑ και όχι η ΑΠΑ. Ούτε εδώ πήραμε απάντηση.

Κλείνοντας με τη Σ. Αραβία, είναι ενδιαφέρον όσον αφορά τη σύμβαση το ότι, σκοπεύει να ιδρύσει έναν μεγάλο αερομεταφορέα, ανταγωνιστικό των Emirates – ενώ στις επαφές της με το υπουργείο τουρισμού, αναφέρθηκε η αύξηση της αεροπορικής κίνησης και δόθηκε έμφαση στους τουριστικούς λιμένες

Σε ορισμένα άρθρα της σύμβασης τώρα, η διάταξη 18 όπως και η επόμενη, η 19, δεν υπάρχει στις άλλες συμβάσεις – ενώ προβλέπει τη λήψη μέτρων για την πρόληψη της παράνομης μετανάστευσης, μέσω της ασφάλειας των ταξιδιωτικών εγγράφων.

Επίσης πρακτικές για ανεπιθύμητους επιβάτες, σύμφωνα με ένα παράρτημα 9 που δεν φαίνεται να έχει συναφθεί – οπότε ζητήσαμε να προσκομισθεί.

Πρόκειται φυσικά για κάτι θετικό, αλλά  μας έκανε εντύπωση γιατί γίνεται ειδική αναφορά εδώ – όταν στις άλλες συμβάσεις αναφέρεται γενικά η συμμόρφωση με τους κανονισμούς του κάθε μέρους, όσον αφορά την είσοδο ατόμων.

Το άρθρο 29 δεν υπάρχει επίσης στις άλλες συμβάσεις – ενώ αφορά συνδυασμένες μεταφορές επιβατών και εμπορευμάτων door to door, σε σημεία μέσα στην επικράτεια του άλλου μέρους, με ίδια μέσα του αερομεταφορέα ή με τρίτη εταιρία.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να ισχύει με ίδια μέσα, για να μην παίρνει μερίδια αγοράς από τη χώρα – αλλά με σύμβαση με τρίτες εταιρίες.

Τέλος, όπως αναφέραμε ούτε τα άρθρα 30 και 31 υπάρχουν στις άλλες συμβάσεις – είναι όμως εύλογα και θα έπρεπε να προστεθούν σε όλες.

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε υποχρέωση μας να αναφερθούμε σε μία ακόμη θλιβερή αποτυχία της κυβέρνησης – στην κατακόρυφη πτώση της χώρας μας, όσον αφορά το  δείκτη ελευθερίας του Τύπου.

Βυθιστήκαμε πλέον χάνοντας 38 θέσεις στη θέση 108, σε σύνολο 180 χωρών και στην τελευταία θέση της ευρωπαϊκής – πολύ πιο κάτω από την Πολωνία που είναι στην 66^η θέση, την Ουγγαρία και την Αλβανία που είναι στην 103^η θέση. 

Συγκεντρώσαμε μόλις 55,52 βαθμούς, πίσω από αφρικανικές χώρες όπως το Τόγκο, η Αγκόλα ή η Μποτσουάνα και μία θέση από τη Ζάμπια – γεγονός που αποτελεί μεγάλη ντροπή για την πατρίδα μας.

Είναι ντροπή που χρησιμοποιήθηκε η πανδημία για τη φίμωση του Τύπου – όπως με το περιβόητο άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα, για τη δρακόντεια ποινικοποίηση των ψευδών ειδήσεων που είναι ικανές να προκαλέσουν φόβο ή ανησυχία.

Το άρθρο αυτό πρέπει να αποσυρθεί αμέσως, αφού λειτουργεί ως απειλή λογοκρισίας ή ως προτροπή αυτολογοκρισίας – εκτός εάν ο στόχος της κυβέρνησης είναι η 180^η θέση.