.
Το σχέδιο νόμου, λειτουργεί επικοινωνιακά με δήθεν μειώσεις του ΕΝΦΙΑ, ο οποίος είναι άδικος φόρος και πρέπει να καταργηθεί εντελώς – σημειώνοντας πως η σπατάλη των 44 δις € μέσα σε δύο μόλις χρόνια, για τα αχρείαστα lockdowns, ισοδυναμεί με σχεδόν 18 ΕΝΦΙΑ. ΕΝΦΙΑ για 18 χρόνια δηλαδή! Εκτός αυτού, διαφημίζει τη μείωση του επίσης μνημονιακού ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο κίνησης – η οποία είναι μία ελάχιστη ελάφρυνση, σε σχέση με τις υπέρογκες επιβαρύνσεις των αγροτών μας. Το ίδιο ισχύει με το ρεύμα και με τη ρήτρα αναπροσαρμογής – όπου, παρά τις υποσχέσεις, δεν καλύπτει τελικά το σύνολο των αυξήσεων στους παραγωγούς, ούτε στους τοπικούς οργανισμούς εγγείων βελτιώσεων. Σε έναν κλάδο της οικονομίας μας που θα μπορούσε να είναι πανίσχυρος – όπου όμως δυστυχώς ήταν ο μοναδικός, στον οποίο μειώθηκαν οι επενδύσεις πέρυσι κατά 13,8% παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Το σημερινό νομοσχέδιο αποτελεί στην ουσία μία ακόμη μνημονιακή νομοθετική πράξη – αφού εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που αναγράφονται στη 13η αξιολόγηση της Ενισχυμένης Εποπτείας, όπως ονομάζονται τώρα οι Θεσμοί ή η Τρόικα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι, σε καθεστώς Ενισχυμένης Εποπτείας έχει καταδικαστεί μόνο η Ελλάδα στην ΕΕ – καμία άλλη χώρα.
Όσον αφορά τώρα την αναβάθμιση της αξιολόγησης μας, από τη μικρότερη καναδική DBRS, για την οποία θριαμβολογεί η κυβέρνηση, συνεχίζουμε να μην έχουμε επενδυτική βαθμίδα – επίσης ως η μοναδική χώρα της ΕΕ.
Εκτός αυτού, η DBRS υποβάθμισε σε σταθερές από θετικές τις προοπτικές της Οικονομίας μας – ενώ η Moody’s που σίγησε ξανά, μας θεωρεί σκουπίδια, κατατάσσοντας μας ακόμη τρεις βαθμίδες κάτω από την επενδυτική.
Μόνο ένας ανόητος λοιπόν θα μπορούσε να χαρεί για όλες αυτές τις εξελίξεις – οι οποίες δυστυχώς μας αξίζουν.
Μας αξίζουν, επειδή σπαταλήσαμε 44 δις € για το λάθος των lockdowns, αυξάνοντας ανάλογα το δημόσιο χρέος μας – με αποτέλεσμα σήμερα να μην υπάρχει δημοσιονομικός χώρος στήριξης της οικονομίας.
Φάνηκε άλλωστε από τα μόλις 1,1 δις € που έδωσε η κυβέρνηση, από την υπερφορολόγηση του ΦΠΑ στις υψηλότερες τιμές – από μία ακόμη ληστεία των Ελλήνων.
Ποιος αλήθεια θα πληρώσει αυτά τα 44 δις €; Προφανώς η μεσαία τάξη που δήθεν η κυβέρνηση μειώνει τους φόρους της με δανεικά. Γίνεται οικονομική πολιτική με δανεικά, από μία υπερχρεωμένη και ζημιογόνα χώρα;
Είναι δυνατόν ένα κράτος να μειώνει τους φόρους και να αυξάνει παράλληλα τις δαπάνες με δανεικά; Πόσο μάλλον όταν παράγει δίδυμα ελλείμματα και δίδυμα χρέη σαν να μην υπάρχει αύριο, αντί πλούτο και ευημερία για τους Πολίτες του;
Ασφαλώς όχι, ενώ τεκμηριώνει πως δεν μάθαμε τίποτα από τη χρεοκοπία μας, βαδίζοντας ολοταχώς στην επόμενη – όπως συμπεραίνεται επί πλέον από την έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής που τρομάζει.
Ποιος θα την πληρώσει; Ξανά η μεσαία τάξη με τα σπίτια της, με τις επιχειρήσεις της και με τις καταθέσεις της. Με τα παιδιά της που θα αναγκαστούν να φύγουν στο εξωτερικό και με την απώλεια όλων όσων της απέμειναν.
Συνεχίζοντας με το σχέδιο νόμου, λειτουργεί επικοινωνιακά με δήθεν μειώσεις του ΕΝΦΙΑ, ο οποίος είναι άδικος φόρος και πρέπει να καταργηθεί εντελώς – σημειώνοντας πως η σπατάλη των 44 δις € μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ισοδυναμεί με σχεδόν 18 ΕΝΦΙΑ. ΕΝΦΙΑ για 18 χρόνια δηλαδή!
Εκτός αυτού, διαφημίζει τη μείωση του επίσης μνημονιακού ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο κίνησης – η οποία είναι μία ελάχιστη ελάφρυνση, σε σχέση με τις υπέρογκες επιβαρύνσεις των αγροτών μας.
Το ίδιο ισχύει με το ρεύμα και με τη ρήτρα αναπροσαρμογής – όπου, παρά τις υποσχέσεις, δεν καλύπτει τελικά το σύνολο των αυξήσεων στους παραγωγούς, ούτε στους τοπικούς οργανισμούς εγγείων βελτιώσεων.
Σε έναν κλάδο της οικονομίας μας που θα μπορούσε να είναι πανίσχυρος – όπου όμως δυστυχώς ήταν ο μοναδικός, στον οποίο μειώθηκαν οι επενδύσεις πέρυσι κατά 13,8% παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης.
Σαν να μην έφταναν τώρα όλα αυτά, το νομοσχέδιο δρομολογεί μία αλλαγή στη φορολογία της αλκοόλης, αυξάνοντας την – πλήττοντας ακόμη περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα και την επιχειρηματική δραστηριότητα στην απόσταξη, καθώς επίσης στην εμπορία και στη λιανική.
Επί πλέον, περιέχει μία ακόμη ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς – ενώ τα εισαγωγικά για την Κεφαλαιαγορά, είναι διαδικαστικά. Τα μόνα που τέθηκαν σε διαβούλευση, οπότε εύλογα μπορεί να χαρακτηρισθεί πραξικοπηματικό το νομοσχέδιο.
Στην ουσία είναι εντελώς επουσιώδη, για μία επιτροπή υποστελεχωμένη – αν και βέβαια έχει μικρό αντικείμενο σε ένα πεθαμένο χρηματιστήριο που παράγει όμως σκάνδαλα τύπου Folli Follie.
Τέλος, το σχέδιο νόμου έχει κατατεθεί με τη γνωστή μνημονιακή διαδικασία του κατεπείγοντος – χωρίς καμία κοστολόγηση και χωρίς πραγματική συζήτηση, έτσι ώστε να μη γίνει αντιληπτή η ανεπάρκεια των μέτρων και η εξαπάτηση των Πολιτών.
Συνεχίζοντας, διαπραγματεύεται τα εξής πέντε βασικά αντικείμενα, έτσι όπως τα καταχωρήσαμε εμείς:
(α) Μεταβολές στον ΕΝΦΙΑ στο Δ’ Μέρος στο Α’ Κεφάλαιο – όπου επικεντρώνονται η πολιτική ειδησεογραφία και οι προσπάθειες της κυβέρνησης να χειραγωγήσει τους Έλληνες, εξαπατώντας τους.
(β) Μεταβολές στους φόρους στον αγροτικό τομέα – ξανά στο Δ’ Μέρος, αλλά στο Β’ Κεφάλαιο.
(γ) Μια μεταβατική στήριξη ελάχιστων νοικοκυριών, από τις πολλές χιλιάδες που έχουν φτωχοποιήσει τα μνημόνια, έως ότου λειτουργήσουν πλήρως η κατάσχεση και η επαναμίσθωση των σπιτιών τους – στο Β’ Μέρος.
(δ) Μεταβολές στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης για αλκοολούχα ποτά και αποστακτήρια – στο Γ’ Μέρος και
(ε) Φορολογικές ελαφρύνσεις σε μεγάλα εισοδήματα στο Δ’ Μέρος, στο Β’ Κεφάλαιο ξανά – για μεταφορά έδρας, συγχωνεύσεις και γραφεία διαχείρισης οικογενειακής περιουσίας.
Εκτός αυτών, το νομοσχέδιο περιέχει κάποιες τροπολογίες του ΥΠΟΙΚ – όπως διευκολύνσεις του ΤΑΙΠΕΔ στο άρθρο 62 και της ΕΤΑΔ στο άρθρο 55.
Στις θυγατρικές του Υπερταμείου των ξένων δηλαδή, στο οποίο έχει μεταφερθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία μας – με το PSI και με τα μνημόνια της Τρόικα Εσωτερικού.
Επίσης, δωρεές σε μια Ελεύθερη Επιχειρηματική Ζώνη στη Θεσσαλονίκη, ελληνικών και αμερικανικών συμφερόντων – με ισχυρή εμπλοκή στο θέμα των Σκοπίων. Πρόκειται για μία απαράδεκτη μεθόδευση που πρέπει να αποσυρθεί – όπως επίσης όλες οι φοροαπαλλαγές της «Thess INTEC ΑΕ» και του Υπερταμείου.
Η πλέον εξοργιστική και χαριστική πάντως ρύθμιση είναι αυτή του άρθρου 65 – με την οποία μπορεί να παραχωρείται σε τουριστικά καταλύματα η απλή χρήση αιγιαλού, παραλίας, όχθης ή παρόχθιας ζώνης, χωρίς καν δημοπρασία.
Ειδικά όσον αφορά το μνημονιακό και δήθεν προσωρινό ΕΝΦΙΑ, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι, με το παρόν νομοσχέδιο μειώνεται κατά 360 εκ. € – χωρίς όμως να δίνεται κανένα κόστος από το ΓΛΚ.
Στη 13η αξιολόγηση δε, αναφέρεται πως ήταν προσχεδιασμένη μία μεταβολή του ΕΝΦΙΑ και προγραμματισμένη για το Φεβρουάριο του 2022, για τώρα – η οποία θα αύξανε τη φορολογική βάση, με τελικό αποτέλεσμα μία μείωση μόλις στο 0,1% του ΑΕΠ.
Για το ίδιο θέμα, στον προϋπολογισμό του 2022, οι τακτικοί φόροι ακίνητης περιουσίας που περιλαμβάνουν κυρίως τον ΕΝΦΙΑ, υπολογίζονται στα 2,503 δις € – γεγονός που σημαίνει πως θα εισπραχθούν μόλις 60 εκ. € λιγότερα από το 2021. Πώς λοιπόν να πιστέψουμε τις δηλώσεις του υπουργού;
Αυτό που πάντως αλλάζει στον ΕΝΦΙΑ, είναι κάποιες μικρές μετατροπές στον τρόπο υπολογισμού για φυσικά και νομικά πρόσωπα – ενώ μεταβάλλονται οι συντελεστές βασικού φόρου ανά φορολογική ζώνη. Ενδεικτικά για τα κτίσματα έχουμε τα εξής:
(α) Μικρές μειώσεις για τα πιο μικρής αξίας ακίνητα, σε φθηνές περιοχές. Δηλαδή, έως 1.050 €/τ.μ., όπου είναι 2-2,8 €/τ.μ., παραμένει σχεδόν στα ίδια – ενώ θα έπρεπε να καταργηθεί εντελώς, τουλάχιστον για τους ασθενέστερους.
(β) Μειώσεις για τους συντελεστές σε μέσες περιοχές, δηλ. 1.050-3.500 €/τ.μ., όπως στα Βόρεια Προάστια όπου, από 2.000-2.500 € /τ.μ. στη φορολογική ζώνη 6, μειώνεται από 6 €/τ.μ. σε 3,7 €/τ.μ. Πρόκειται για μία σημαντική μείωση σε αυτά τα μέσης και υψηλής αξίας ακίνητα.
(γ) Για τα πιο ακριβά ακίνητα, δηλαδή στην 9-11η φορολογική ζώνη, άνω των 3.500 €/τ.μ., η επιβάρυνση παραμένει είτε η ίδια, είτε αυξάνεται από 9,2-16,2 €/τ.μ.
Προφανώς θα επιβαρύνει όμως μόνο εκείνους τους ελάχιστους που δεν έχουν φροντίσει να εντάξουν τα πανάκριβα ακίνητα τους σε offshore ή σε family office ή σε ειδικά fund Ακίνητης Περιουσίας – όπου δεν ισχύει ο συντελεστής φορολόγησης 0,75% στη βάση του ενεργητικού.
Τέλος, επεκτείνεται η έκπτωση φόρου 30% για αξία ακίνητης περιουσίας έως και 100.000 €, από 60.000 € – ενώ μειώνεται στο 25% από 100.001 έως 150.000 € βαθμιαία 20%, 15% ως και στο 10% στα επόμενα, στο άρθρο 46 παρ. 3.
Το μεγάλο θέμα βέβαια είναι η αλλαγή των αντικειμενικών αξιών πέρυσι, όπως είχαμε επισημάνει – ενώ το ακόμη μεγαλύτερο είναι η ένταξη 3.643 νέων περιοχών και η επέκταση της φορολογικής βάσης, κατά την ορολογία της Τρόικα.
Όσον αφορά τις ελαφρύνσεις στα μεγάλα εισοδήματα, είναι ασφαλώς προκλητικές – πόσο μάλλον όταν παρέχονται με δανεικά, αφού το κράτος παράγει μόνο ελλείμματα και χρέη.
Συνεχίζοντας με τους αγροτικούς φόρους, υιοθετείται μηδενικός συντελεστής ΕΦΚ για πετρέλαιο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη γεωργία, με το άρθρο 50 – χωρίς όμως να καταργείται το πράσινο τέλος που επιβλήθηκε με την τροπολογία του κ. Χατζηδάκη και χωρίς να παρέχεται κόστος από το ΓΛΚ.
Εκτός αυτού, μειώνεται ο ΦΠΑ στο 6% από 13% στα λιπάσματα – με το άρθρο 61. Ούτε εδώ παρέχεται κόστος – ενώ ασφαλώς τα δύο αυτά μέτρα δεν είναι αρκετά για τους αγρότες μας που αντιμετωπίζουν τεράστιες αυξήσεις τιμών στα λιπάσματα και στις ζωοτροφές, με ενδεχόμενο αποτέλεσμα μία επισιτιστική κρίση στην Ελλάδα.
Περαιτέρω, σε σχέση με τα μέτρα ενίσχυσης ευάλωτων από τους πλειστηριασμούς, στην ουσία πρόκειται για μία παράταση σε ορισμένους, έως ότου λειτουργήσει ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης.
Αυτό που προσφέρει δεν είναι πραγματική βοήθεια, αφού ο Φορέας θα προχωρήσει σε αναγκαστική εκτέλεση και θα τους πάρει τα σπίτια, όταν λήξει το 15μηνο της εφαρμογής – οπότε πρόκειται μόνο για μια δεσμευτική παράταση που θυμίζει παγίδα.
Στην ουσία το Δημόσιο συνδράμει, πληρώνοντας δόσεις οφειλετών, έτσι ώστε να μεταφερθούν τα σπίτια στο Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης αργότερα – εξυπηρετώντας τους δανειστές.
Τουλάχιστον όμως εδώ παρέχεται η δαπάνη από το ΓΛΚ, στα 4,8 εκ. € – η οποία, με βάση τους δικούς μας υπολογισμούς, με μία μέση δαπάνη 150 €, θα καλύπτει περί τα 2.000 νοικοκυριά μόνο.
Σε σχέση με τα οικογενειακά γραφεία διαχείρισης περιουσίας στο άρθρο 61, γνωστά ως family offices, πρόκειται για ένα εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, να προβαίνουν σε επενδύσεις με πολύ χαμηλή φορολόγηση – εν προκειμένω, με φόρο μόλις 1,7%.
Επαναλαμβάνουμε, φόρο 1,7% για τους πάμπλουτους μόνο – ενώ την ίδια στιγμή η μεσαία τάξη λεηλατείται και οδηγείται στο ικρίωμα.
Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως το πρώτο family office που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, ήταν εκείνο της κυρίας Λάτση – ενώ λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του νόμου, το family office της κυρίας Λάτση αγόρασε το 7,6% της ΤΕΡΝΑ.
Μέσα σε είκοσι ημέρες δηλαδή αφού τέθηκε σε ισχύ ο συγκεκριμένος νόμος, πρόλαβε το fund της κυρίας να ιδρυθεί, να μεταφέρει κεφάλαια και να επενδύσει. Τυχαίο;
Με την παρούσα διάταξη πάντως, τα family offices θα καλύπτουν και τα κοινόχρηστα των σπιτιών των ιδιοκτητών τους – αφού συμπεριλαμβάνονται τα κόστη διαβίωσης και φιλανθρωπίας.
Ρωτήσαμε εδώ εάν τουλάχιστον θα υπάρξει κάποια ρύθμιση, σχετικά με το τι θα θεωρείται κόστος διαβίωσης για αυτά τα γραφεία, χωρίς να πάρουμε καμία απάντηση – όπως δεν πήραμε απάντηση σε δεκάδες ερωτήματα που θέσαμε, σε όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου.
Είναι δυνατόν λοιπόν να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο, χωρίς να πάρουμε καμία απάντηση; Θα ήταν υπεύθυνο εκ μέρους μας; Δεν θα προδίδαμε τους Έλληνες που μας τίμησαν με την ψήφο τους;
Δεν θα καταντούσαμε έτσι, όπως τα τρία κόμματα των μνημονίων που δολοφόνησαν στην κυριολεξία όλες τις ελπίδες των Ελλήνων; Με την κακοδιαχείριση, εάν όχι με τη διαπλοκή και τη διαφθορά τους;
Όταν τα δύο από αυτά χρωστούν στις τράπεζες 661 εκ. €, που αυξάνονται συνεχώς χωρίς συνέπειες, ενώ ψηφίζουν για να παίρνουν τα σπίτια των θυμάτων της πολιτικής τους;
Θα κλείσουμε επαναλαμβάνοντας καλοπροαίρετα τρεις μόνο ερωτήσεις στον υπουργό – εν πρώτοις για τα ταμειακά διαθέσιμα των 39,7 δις € που ανέφερε.
Πρόκειται εδώ για τα 15,8 δις € του ESM και τις αποταμιεύσεις των οργανισμών του δημοσίου που χρησιμοποιούνται στα repos; Πόσα είναι τα καθαρά ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου, χωρίς αυτά τα δύο;
Δεύτερον, είναι σωστές οι αναφορές, σύμφωνα με τις οποίες η Eurostat επιμένει να προστεθούν στο δημόσιο χρέος μας οι εγγυήσεις των 23 δις € για τα προγράμματα Ηρακλής των τραπεζών; Θα πληρώσει ξανά η μεσαία τάξη τις ζημίες των τραπεζών;
Τρίτον, θα κατατεθεί ένας ενδιάμεσος προϋπολογισμός ή θα βαδίζουμε ξανά στα τυφλά; Μεταξύ άλλων επειδή έχουν πάψει να ισχύουν οι προβλέψεις για πληθωρισμό 0,8% το 2022, όταν τον Ιανουάριο πριν τον πόλεμο, διαμορφώθηκε στο 6,2%; Επίσης οι προβλέψεις για την τιμή του πετρελαίου, για το ρυθμό ανάπτυξης, για τα μέτρα κοκ;
Κλείνοντας, είναι αδύνατον πια να εμπιστευθεί κανείς αυτήν την κυβέρνηση, όσο αιθεροβάμων και αν είναι – οπότε, όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο καλύτερα για την Ελλάδα.
