Σήμερα λοιπόν προβαίνουμε σε απολιγνιτοποίηση. Είναι κάτι που προωθείται από το κίνημα της Κλιματικής Αλλαγής σε πολιτικό επίπεδο διεθνώς με υποστήριξη από επιχειρηματικά συμφέροντα και τις οδηγίες της ΕΕ για την μείωση των εκπομπών. Η απολιγνιτοποίηση υπήρχε στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ το επιτάχυνε.
Λίγο μετά τις εκλογές ο Μητσοτάκης στην σύσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα ανήγγειλε κλείσιμο των μονάδων μέχρι το 2028! (πηγή) Χωρίς να υπάρχει κάποια συνεννόηση ή σχεδιασμός όπως φαίνεται.
Συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες
Στην πορεία η κυβέρνηση παρουσίασε το νέο ΕΣΕΚ και ένα σχέδιο «Δίκαιης Μετάβασης» (ΣΔΑΜ) για τις λιγνιτικές περιοχές. Δίκαιη μετάβαση: πάντα βρίσκουνε ωραία λόγια για τις βρώμικες δουλειές… Κάποια εταιρία συμβούλων παρουσίασε πολλές πολύχρωμες σελίδες με προτάσεις από άλλες χώρες για το τι δραστηριότητες μπορούν να αναπτυχθούν όπως έξυπνη, γεωργία, κτηνοτροφία, φυσικά ΑΠΕ ως και θεματικό πάρκο στυλ Ντισνευνλαντ… με συνολικό κόστος επενδύσεων 3 δις. Βλέπε Παρουσίαση Σχεδίου Απολιγνιτοποίησης (πηγή) και συνοπτική παρουσίαση (πηγή)
Οι θέσεις εργασίας, που υπολογίζονται στις νέες δραστηριότητες άμεσα και έμμεσα είναι 6.000-7.000. Είναι όμως υποθετικές, χωρίς δέσμευση υλοποίησης και διατήρησης. Αυτό σε ένα σύνολο 25.000 θέσεων εργασίας άμεσα και έμμεσα στην Δυτική Μακεδονία μόνο (πηγή). Το ίδιο δε το πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης (ΣΔΑΜ) παραδέχεται ότι δεν θα βρουν δουλειά όλοι, περί τους 11.000 θα μείνουν άνεργοι!
Προβλέπεται για αυτούς λοιπόν η επανεκπαίδευση, ίσως των νεαρότερων με μέσο τουλάχιστον μορφωτικό επίπεδο, αλλά για ποιο λόγο; Για να δουλέψουν στην έξυπνη γεωργία, έξυπνη κτηνοτροφία ή το πάρκο Ντισνευλαντ; Μάλλον δεν είναι και πολύ έξυπνες όλες αυτές οι επενδύσεις… Ενώ η στροφή ακόμα περισσότερο στον τουρισμό που ήταν προβληματικός ήδη πριν την πανδημία αυξάνει τους κινδύνους όχι μόνο λόγο των κινδύνων από επιδημίες αλλά και λόγω του ότι τα αεροπορικά ταξίδια παράγουν πολλούς ρύπους. Αυτό το τελευταίο δεν αναφέρεται πουθενά από την κυβέρνηση (αλλά αντίθετα απασχολεί σε μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό) αποκαλύπτοντας την υποκρισία στο εσωτερικό.
Οι περισσότεροι κάτοικοι των περιοχών τελικά θα ενταχθούν σε προγράμματα επιδομάτων, πολύ λίγοι σε αυτές τις προτεινόμενες επιχειρηματικές δραστηριότητες (αν γίνουν ποτέ ή δεν ρημάξουν όπως παλιά οι επενδύσεις στην Θράκη). Ίσως εγκαταλείψουν την περιοχή για κάτι καλύτερο και οι περιοχές θα μαραζώσουν. Τελικά θα ήταν πιο τίμιο να πουν αυτό που είπε χαμογελαστά και αδιάφορα ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης σε συνέντευξη του στην Bild: οι εργαζόμενοι «θα πρέπει να βρουν να κάνουν κάτι άλλο….» χωρίς να ασχοληθεί παραπέρα (πηγή)
Φαίνεται η κυβέρνηση είναι περισσότερο απασχολημένη με την σωτηρία του πλανήτη από τα καυσαέρια παρά των περιοχών αυτών και των Ελλήνων. Και αυτό χωρίς να μπορεί να το κάνει η αμελητέας παραγωγής CO2 Ελλάδα, ακόμα και αν σταμάταγε να αναπνέει. Όμως ίσως έτσι εξυπηρετεί σημειολογικά το κίνημα της Κλιματικής Αλλαγής και των σχετικών συμφερόντων στον αγώνα που κάνει να επιβληθεί επί των κρατών, δηλαδή παγκόσμια διακυβέρνηση σε έναν τομέα που επηρεάζει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες όπως γίνεται και με την πανδημία (βλέπε σχετικά και για το Great Reset (πηγή)).
Όχι τυχαία λοιπόν ο Μητσοτάκης, από όλες τις επιτροπές και νομοσχέδια που απασχολούν την Βουλή επέλεξε να εμφανιστεί σε συζητήσεις για την Κλιματική Ουδετερότητα και την κύρωση της Σύμβασης του Ε65 του νέου εθνικού εργολάβου ΤΕΡΝΑ που δραστηριοποιείται είναι στον ενεργειακό τομέα. Είπε στην συζήτηση για την Κλιματική Ουδετερότητα (στις 18/5/21 εν μέσω μεγαλεπήβολων στόχων για τους ρύπους: «Και αν η πανδημία κατέστησε σαφές σε όλους μας ότι απαιτείται διεθνής συνεργασία για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα αυτής της έκτασης, το ίδιο στον υπερθετικό βαθμό ισχύει για την κλιματική αλλαγή.» (πηγή)
Κοινή γνώμη για απολιγνιτοποίηση
Δεν είναι παράδοξο ότι οι κάτοικοι των λιγνιτικών περιοχών, για την υγεία των οποίων δήθεν κόπτεται το κράτος και περιβαλλοντιστές δεν συμφωνούν με το κλείσιμο των μονάδων (πηγή).
Είχα μιλήσει πριν χρόνια ακόμα με κάποιον από την Πτολεμαΐδα. Εμείς ζούμε με την ΔΕΗ μου είπε, ότι καυσαέριο και να βγάζει. Η μονάδα έδινε άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίες, σταθερές και καλοπληρωμένες. Οικογένειες μπορούσαν να σχεδιάσουν το μέλλον τους. Εργολάβοι και προμηθευτές να σχεδιάσουν επιχειρηματικά πλάνα, να πάρουν δάνεια και τελικά να κάνουν περιουσία. Μέχρι και τηλεθέρμανση παρείχαν τα εργοστάσια σε πόλεις με βαρύ χειμώνα. Πραγματικά δυνατή σχέση αλληλεξάρτησης. Κάτι παραπάνω από μια επιχείρηση, μια κοινότητα δηλαδή…
Περιβαλλοντικές συνέπειες απολιγνιτοποίησης
Τώρα όσο αφορά τους υπόλοιπους Έλληνες εκτός των περιοχών αυτών που βλέπουν στις φωτογραφίες φουγάρα και γκρίζα μεταλλεία και από την άλλη διαφημίσεις για πράσινες ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά που δένουν «αρμονικά» με το τοπίο και οικογένειες που τρέχουν γεμάτες ευτυχία τριγύρω τους (αστεία πράγματα)…. θα πούμε μερικά πράγματα.
Πρώτα από όλα τα καυσαέρια φεύγουν από τις λεπτές καπνοδόχους, τα άλλα αέρια που φαίνονται να φεύγουν από τις μεγάλες χοάνες είναι ατμός…. Ενώ όπως είπαμε είναι μικρές οι εκπομπές της Ελλάδας (όλη η ΕΕ παράγει το 5%, φανταστείτε πόσα η Ελλάδα) και όσο αφορά την θερμική μπορεί να αντισταθμιστεί ή να μειωθεί. Την ίδια στιγμή για να αντικατασταθεί η λιγντική παραγωγή ο Μητσοτάκης είπε πρόσφατα ότι πρέπει να πάμε από τα 2.500 MW (4.000 ανεμογεννήτριες) στα 7.500 MW δηλαδή τριπλασιασμό των εκτάσεων. Είπε επίσης ότι τα καμένα 1,2 εκατ. στρέμματα του 2021 δεν θα αναδασωθούν όλα γιατί οι ανεμογεννήτριες κάπου πρέπει να μπουν! (πηγή) Καταλαβαίνεται καταστροφή και περιβαλλοντική υποκρισία!
Παραθέτουμε προς επιβεβαίωση τα σχετικά στοιχεία από το Δελτίο Συστήματος Συναλλαγών ΗΕΠ του Χρηματιστήριου Ενέργειας (πηγή) σχετικά με την παραγωγή-κατανάλωση του 2019, την εγκαταστημένη όπου οι λιγνιτικές μονάδες υποαπασχολούνταν ενώ τα ΑΠΕ που θα τις αντικαταστήσουν είχαν μόνο κατά το μέγιστο 25% διαθεσιμότητα (δηλ. όταν φυσάει (και αυτό όχι πολύ) και όταν φέγγει…). Αυτό που δεν λένε βέβαια είναι ότι στην ουσία αλλάζουν το καύσιμο των μονάδων βάσης από εγχώριο λιγνίτη σε εισαγόμενο φυσικό αέριο (γιατί αυτές θα είναι οι μονάδες που θα παρέχουν προβλέψιμη και αξιόπιστη παραγωγή).
Έχουμε λοιπόν το εξής παράδοξο: να εμφανίζονται ως περιβαλλοντιστές και υπέρμαχοι της πράσινης ανάπτυξης αυτοί που συντείνουν στην καταστροφή των δασών και της ενδογενούς παραγωγικής δραστηριότητα την ίδια στιγμή που προωθούν εισαγωγές είτε φυσικού αερίου είτε ενέργειας από χώρες που παράγουν με λιγνίτη ενώ όσοι υποστηρίζουν την ενδογενή λιγνιτική παραγωγή και τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ με παράλληλα προστασία των δασών να θωρούνται εναντίον του περιβάλλοντος και την προόδου!
Το ίδιο και με την εγκληματική εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε γεωργική γη και σε βοσκοτόπια που μαζί με τα άλλα οδηγούν και σε απώλεια άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (να σημειώσουμε ότι στην Γερμανία δεν επιτρέπονται πλέον τα αγροφωτοβολταϊκά ή τοποθετούνται πάνω από τις καλλιέργειες). Κι ενώ όσοι προωθούν την λεγόμενη «πράσινη ενέργεια» εστιάζουν στα μεταλλεία του λιγνίτη κανένας δεν θα δείξει τα μεταλλεία πυριτίου, από το οποίο φτιάχνονται τα φωτοβολταϊκά πάνελ, όπως και άλλες σπάνιες γαίες που χρησιμοποιούνται και στις ανεμογεννήτριες, ίσως γιατί είναι σε άλλες χώρες…
Προβάλλουν λοιπόν όσοι προωθούν τα ΑΠΕ, ως τραυματισμό του περιβάλλοντος τα λιγνιτωρυχεία που είναι μια εντοπισμένη επέμβαση και όχι την πολύ εκτενέστερη και διάσπαρτη σε όλη την φύση της Ελλάδα επέμβαση με τις ανεμογεννήτριες. Ούτε ασχολούνται για το τεράστιο μελλοντικά θέμα που θα δημιουργηθεί από την απόρριψη του εξοπλισμού ΑΠΕ που δεν θα ανακυκλώνεται. Αυτή τη στιγμή δεν συμφέρει να γίνει κάτι τέτοιο όπως και δεν συμφέρει οικονομικά και με τα πλαστικά μπουκάλια, επίσης υποπροϊόν του καταναλωτισμού των πολυεθνικών πρωτίστως και όχι ευθύνη των χρηστών-καταναλωτών.
Και αυτά ενώ αυξάνεται το κόστος της ενέργειας με τις ΑΠΕ, απορροφώντας κεφάλαια που θα μπορούσαν να επενδυθούν αλλού για αύξηση της απασχόλησης και δημιουργία πλούτου. Κι αν κάποιος πει ότι τα κεφάλαια για τα πράσινα έργα είναι κοινοτικά (πράγματι το Ταμείο Ανάκαμψης για παράδειγμα απαιτεί το 38% να διατεθεί για πράσινα έργα), θα απαντήσουμε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν παραγωγικά με διαφορετικό τρόπο και παράλληλα να εξυπηρετούν τους περιορισμούς της ΕΕ και χωρίς να καταστρέφουν οικονομική δραστηριότητα αλλού.
Θα μπορούσαν να δοθούν για παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων και μπαταριών, άλλες ΑΠΕ (πχ γεωθερμία, βιοκαύσιμα), για εξοικονόμηση ενέργειας σε σπίτια (όπως και γίνεται σε ένα μικρό βαθμό) και άλλες χρήσεις. Όπως θα μπορούσαν να επενδυθούν για ηλεκτροκίνηση με βάση το νικέλιο της ΛΑΡΚΟ που όμως προωθείται και αυτή για ξεπούλημα, ενδεχομένως μόνο για το πολύτιμο ορυκτό.
