Συντάκτης: Φίλοι του Analyst

Αλέξης και Γιάννης πλασάρονται τώρα ως άσπονδοι φίλοι που τους χώρισε απότομα η «συνθηκολόγηση» του ενός και η αλλοπρόσαλλη «μαγκιά» του άλλου. Παραγνωρίζουν όμως οι διαφημιστές τους το γεγονός πως ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, κατόπιν κρυφής συμφωνίας με το Μαξίμου, για να μη παρεμποδίσει ή δυσκολέψει την άνετη επικράτηση των «συντρόφων» του ΣΥΡΙΖΑ – παρά την ανατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και την υπογραφή τρίτου μνημονίου.

Το «γαμώτο» είναι ότι διαθέτουμε μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που όμως τα ξοδεύουμε ασυλλόγιστα, για να αντιμετωπίσουμε ανύπαρκτους εχθρούς ή για να υπηρετήσουμε ιδεολογίες τις οποίες έχουν εγκαταλείψει ακόμη και αυτοί που τις επικαλούνται. Το απίστευτο είναι ότι επενδυτικά σχέδια κάπου 15 δισ. είναι έτοιμα στην αφετηρία, περιμένοντας να κάνουμε τα αυτονόητα για να ενεργοποιηθούν, να απλοποιήσουμε δηλαδή και να σταθεροποιήσουμε το οικονομικό περιβάλλον, να αφήσουμε στην άκρη τις ιδεοληψίες ή καλύτερα να πάψουμε να πειραματιζόμαστε με «κοινωνικά μοντέλα», που μόνο στο μυαλό μας υπάρχουν.

Ο Βαρουφάκης αποδεικνύεται από ένα tweet και μόνο, πως είναι ένας ιδεοληπτικός ευφάνταστος συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, που πιάνεται από λέξεις που διαβάζει εδώ κι εκεί, χωρίς να τις πολυκαταλαβαίνει, προσπαθώντας να φτιάξει ένα ακόμη δικό του παραμύθι, με ό,τι βρίσκει μπροστά του κάθε φορά. Είναι σαν να λέμε ο Σώρρας, με καλύτερο interface ως Παραμυθάς. Ένας κλόουν με πασπαλισμένες τεχνολογικές λέξεις για περιτύλιγμα.

Οι νεομετανάστες του braindrain, ειδικά επειδή είναι μορφωμένοι, αποτελούν τους πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ μπορούν να συμβάλλουν στην προβολή των κοινωνικών και πολιτικών απόψεων της Ελλάδας και των πραγματικών οικονομικών δεδομένων πέραν των όσων γράφουν τα ΜΜΕ. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό στις περιπτώσεις των χωρών της Ευρώπης όταν οι συνομιλητές τους ψηφίζουν για την διαμόρφωση πολιτικών έναντι της Ελλάδας. Τέλος, μπορούν να συμμετέχουν στην προώθηση επιχειρηματικών σχέσεων, αλλά και συνεργασιών, σε ερευνητικές προσπάθειες αλλά και στην προστασία της Ελληνικής άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στο εξωτερικό.

Πέρα από την γεωπολιτική αξία της Κύπρου η Ελλάδα, αν χαθεί η Κύπρος, θα διαπιστώσει με πικρό τρόπο τη στρατηγική «ομηρεία» χιλιάδων Ελλήνων στο νησί, την αλλαγή των θαλάσσιων συνόρων και της ΑΟΖ, μέχρι το κεντρικό Αιγαίο, με την Τουρκία να πετυχαίνει όλα όσα επί χρόνια προωθεί με την αναθεωρητική της πολιτική. Οι φαινομενικές ευνοϊκές συγκυρίες, κατέληξε, από τους μεγάλους παίκτες ισχύος, μεταβάλλονται αν έχεις αλλοπρόσαλλη διφορούμενη στρατηγική από τον κατευνασμό, στο ανέξοδο «νταηλίκι».

Όπως ακριβώς συμβαίνει σε μία επιχείρηση, έτσι και σε ένα κράτος, όταν οι κυβερνήσεις αντί να λύνουν αμέσως τα προβλήματα επιλέγουν να τα διαιωνίζουν για να μη χάσουν τη νομή της εξουσίας (αποδεδειγμένα πλέον δεν ενδιαφέρει τίποτα άλλο τις ελληνικές κυβερνήσεις, εκτός από την «καρέκλα» τους), τότε τα επιδεινώνουν γεωμετρικά – όπως διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπου όλα βαδίζουν συνεχώς προς το χειρότερο, ξεκινώντας από το μνημόνιο του 2010 και το εγκληματικό PSI του 2012, όπου φθάσαμε στην πλήρη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας το 2015, στον αφελληνισμό των τραπεζών, στην υποθήκευση της χώρας για 99 χρόνια, στις αποκρατικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές κοκ.

Περπατάμε μέσα στο ναρκοπέδιο της διεθνούς πολιτικής και οι περισσότεροι ιθύνοντες νομίζουν ότι είναι ανθόσπαρτη παιδική χαρά. Εδραιωμένα ιδεολογήματα για το πώς εξελίσσεται ο κόσμος κυριαρχούν και σέρνουν την Ελλάδα από την μια παγίδα στην άλλη. Έτσι για τη Συμφωνία των Πρεσπών, την Αλβανία ή και την Τουρκία, για παράδειγμα, οι θέσεις που διατυπώνονται δημόσια από πολλούς φορείς πολιτικών ρόλων, δείχνουν ότι δεν υπάρχει γνώση και κατανόηση για τον κρατοκεντρικό χαρακτήρα του διεθνούς συστήματος.