Οι Γερμανοί δεν ήταν ποτέ φίλοι στην Ελλάδα αν και μπορεί να ήταν φίλοι κάποιων στην Ελλάδα. Ας μην τα μπερδεύουμε αυτά τα δύο. Οι Γερμανοί δεν βοήθησαν την Επανάσταση αν τους θεωρούμε μέσα σε αυτό που λέμε προστάτιδα «Ευρώπη» αν και ανέλαβαν την διοίκηση με τον Όθωνα. Η Γερμανία δεν υπήρχε ουσιαστικά κατά την Επανάσταση ενώ η Αυστροουγγαρία ήταν αντίθετη.
Το άρθρο αποτελείται από 2 σελίδες
Ανάλυση
του Παναγιώτη Χατζηπλή
Υπάρχει μια διακριτή μισελληνική στάση στον βορρά από παλιά θαρρείς. Ακόμα και οι Γερμανοί Ενγκελς-Μαρξ ήταν μισέλληνες και κατά των Ρώσων και υπέρ των Οθωμανών-Μουσουλμάνων. Τώρα πως έφτασε οι θεωρίες τους να εφαρμοστούν στην αγροτική Ρωσία και όχι στην βιομηχανική Κεντρική Ευρώπη για την οποία τις προόριζαν, είναι ένα καπρίτσιο της ιστορίας. Όμως αυτή η στάση ίσως επηρέασε και με την χρηματοδότηση του Κεμάλ από τους Μπολσεβίκους και την Συνθήκη της Μόσχας το 1921 ενώ αρνητικό ήταν και το ΚΚΕ κατά την εκστρατεία του 1922 αλλά και το 19541 και μετά…
Οι Γερμανοί δεν έδειξαν αλληλεγγύη ούτε με τα μνημόνια. Φερθήκαν σκαιότατα κατά την εκστρατεία δυσφήμισης της Ελλάδας και υποθήκευσης της περιουσίας της. Οι Γερμανοί βλέπετε είχαν φίλους στην Ελλάδα κυρίως από την Κατοχή αλλά και πιο πριν. Οι σχετικές συμπάθειες «έπαιζαν» στην πολιτική του 20 αιώνα τουλάχιστον και χαρακτήριζαν μέλη της βασιλικής οικογένειας και πολιτικούς (πιο πριν είχαμε κυρίως το Γαλλικό, Αγγλικό, Ρωσικό κόμμα). Φτάσανε μέχρι την παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας, ενώ το Δ’ Σώμα στρατού που είχε επιφορτισθεί με την φύλαξή της και δεν το έκανε, φυγαδεύτηκε στο Γκέρλιτς της Γερμανίας
Οι φιλίες όμως της Κατοχής είναι πιο σημαντικές γιατί μπορεί μεν το ναζιστικό καθεστώς να έχασε τον πόλεμο δεν σημαίνει όμως το υπόλοιπο σύστημα δεν επέζησε. Ας μην ξεχνάμε ότι οι βασικές εταιρίες που στήριξαν και στηρίχτηκαν από το ναζιστικό καθεστώς και τα στελέχη τους έμειναν άθικτες. Εταιρίες που μεγαλούργησαν επί καθεστώτος ναζί και συνεργάστηκαν ή ευνοήθηκαν από αυτό ήταν οι Siemens, Volkswagen, Bayer, Krupp, Deutsche Bank, Henkel, Deutsche Bank με σημαντική παρουσία και στην Ελλάδα. Μάλιστα κατά διάφορες μελέτες οι εταιρίες αυτές μεγαλούργησαν λόγω των ευνοϊκών εργατικών συνθηκών μετά, του σχεδίου Μάρσαλ και της περικοπής χρέους της Γερμανίας το 1953 (που η Ελλάδα συμφώνησε χωρίς να ευνοηθεί επίσης) και όταν η Γερμανία δεν συμφωνεί σήμερα ούτε σε περικοπή των χρεών αλλά ούτε και στην πληρωμή πολεμικών αποζημιώσεων.
Δεν θα αναφερθούμε, για οικογένειες δοσίλογων και περιουσίες και τζάκια που έγιναν μέσα στην Κατοχή. Ενδεικτικά, ο Γκερχαρντ Μερτινς, ένας πρώην ναζί που διέφυγε στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο. Εκεί αναφέρθηκε ότι έκανε εμπόριο όπλων και ίσως συνεργάστηκε με την CIA and BND σε γερμανικό ντοκιμαντέρ. Η συνεργασία αυτών των μυστικών υπηρεσιών έχει αναφερθεί και σε άλλες περιπτώσεις. Όπως παρεμπιπτόντως πολλά στελέχη της κρατικής μηχανής των ναζί ασχέτως αν αποκήρυξαν ή δήλωσαν πολέμιοι υπηρετούν αργότερα σε θέσεις στις ΗΠΑ (πχ von Braun-NASA) ή στο ΝΑΤΟ (πχ Hans Speidel) κάτι που είναι ενδιαφέρον των συσχετισμών.
Οι Γερμανοί όμως ήταν και σύμμαχοι των Τούρκων στον Α ’Παγκόσμιο αλλά και σήμερα έχουν πολλές επενδύσεις εκεί. Γερμανοί αξιωματικοί εκπαίδευσαν τον Οθωμανικό στρατό στον 1ο παγκόσμιο και μετά τον Νεότουρκων επί Κεμάλ. Επίσης δυο πολεμικά πλοία τους είχαν παραχωρηθεί στο Οθωμανικό ναυτικό αλλά με Γερμανική διοίκηση, το SMS Breslau (ως Midilli δηλ. Μυτιλήνη…) 1914-1918 και το SMS Breslau (που ονομάστηκε Yavuz Sultan Selim) που 1914-1954). Κάποιοι Γερμανοί αξιωματούχοι θεωρούνται και υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά Ελλήνων και Αρμενίων στην Μικρά Ασία. Όπως ο Otto Liman von Sanders που η Ελλάδα άφησε να διαφύγει και Hans Freiherr von Wangenheim. Ενώ ο Χίτλερ λέγεται ότι παραδειγματίστηκε από την γενοκτονία από τον Κεμάλ. Η Τουρκία υπέγραψε και συνθήκη φιλίας με τους Ναζί το 1941 αφήνοντας σκάφη τους να περάσουν στην Μαύρη Θάλασσα απογοητεύοντας τους Σοβιετικούς κάτι που οδήγησε σε επιδείνωση των σχέσεων μετά τον πόλεμο.
Εμπόριο μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ/Γερμανίας
Το σύνολο του εμπορίου Γερμανίας-Τουρκίας ανέρχεται σε $36 δις σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρους του εμπορίου Τουρκίας-ΕΕ (που είναι και αδασμολόγητο) ανέρχεται σε € 140 δις περίπου (εισαγωγές και εξαγωγές από €68 δις σχεδόν ισοσκελισμένα) Η ΕΕ απορροφά το 83% της παραγωγής αυτοκινήτων της Τουρκίας η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο προμηθευτή της σε οχήματα κάτι που αντιπροσωπεύει το 24% των εισαγωγών της ΕΕ.
Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Τουρκία. Μεταξύ 2003-2018 σε συνολικά $209δις ξένων επενδύσεων από μόνο $15 δις μεταξύ 1973-2002 με την ΕΕ να αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό κοντά στο 70%. Η Ολλανδία ήταν η βασική προέλευση με το 15,7% των εισροών (εδώ βέβαια πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι πολλές επενδύσεις γίνονται μέσω εταιριών κελύφων στην Ολλανδία για φορολογικούς σκοπούς όπως και για το Λουξεμβούργο από όπου προέρχεται το 6,2%) και ακολουθούν ΗΠΑ 7,7%, Κράτη του Κόλπου με 6,8%, ΗΒ 6,6%, Ισπανία και Γερμανία με 6,1%. Ανερχόμενο και το ποσοστό από το Αζερμπαϊτζάν τελευταία που ανέρχεται στο 4,2% πάνω από την Ρωσία με 4,1%. Από το σύνολο των ξένων επενδύσεων στην Τουρκία, το 24% κατευθύνθηκε στην βιομηχανία το 11,7% στην ενέργεια και στις τράπεζες/χρηματοοικονομικά το 34%.
H EBRD έχει επίσης χρηματοδοτήσει 320 έργα στην Τουρκία ως σήμερα με 12,8 δις € H EIB ενεργοποιείται από το 1965 στην Τουρκία και έχει χρηματοδοτήσει 261 έργα με €30,4 δις ως σήμερα. Και αυτό χωρίς η Τουρκία να είναι μέλος της ΕΕ….
Η Τουρκία λειτουργεί ως παραγωγική βάση για πολλές ευρωπαϊκές βιομηχανίες ή βιομηχανίες που εξάγουν στην ΕΕ παρέχοντας χαμηλότερου κόστους εργατικό δυναμικό ενώ δεν υπόκεινται τους Ευρωπαϊκούς περιορισμούς, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό με ένα κράτος μέλος της ΕΕ και μπορεί να εξάγει αδασμολόγητα στην ΕΕ. Παράγει για την Renault, Fiat Chrysler, Toyota, Hyundai, Ford, Mercedes-Benz. Άλλη σημαντική παραγωγή είναι στις ηλεκτρικές συσκευές όπου είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τηλεοράσεων (πολλές ως υπεργολάβος).
Ενδιαφέρον ότι και οι δύο αυτοί τομείς έχουν εφαρμογή σε αμυντική βιομηχανία όπου οι ίδιες εταιρίες που παράγουν ιδιωτικά οχήματα παράγουν και στρατιωτικά/τεθωρακισμένες, οι εταιρίες ηλεκτρικών όπως η Vestel (drone και συστήματα), όπως και τα ναυπηγεία εξάλλου που χρησιμοποιούν και Έλληνες εφοπλιστές! Επίσης παράγει υφάσματα και ρούχα (σημαντική κλωστοϋφαντουργία), χάλυβα και τρόφιμα. Και φυσικά έχει σημαντικό τουρισμό, κυρίως στα παράλια της Μ. Ασίας που δημιουργεί περί το 6% του ΑΕΠ της απευθείας. Αυτό είναι μικρότερο ποσοστό από την Ελλάδας αλλά με περισσότερους τουρίστες και υψηλότερη μέση δαπάνη από ότι στην Ελλάδα!
Όμως η Τουρκία έχει πρόβλημα ενέργειας. Η ηλεκτροπαραγωγή γίνεται σε μεγάλο ποσοστό από άνθρακα (εισαγόμενου) και λιγνίτη σε εργοστάσια που είναι ξεπερασμένης τεχνολογίας και μολύνουν. Και όμως δεν επιβαρύνεται με το κόστος ρύπων της ΕΕ! Σκέψεις για φόρο άνθρακα δεν έχουν προχωρήσει δημιουργώντας ένα μειονέκτημα για Ελλάδα που επιβαρύνεται με πρόστιμα και ακριβές ΑΠΕ. Αλήθεια πως γίνεται η κλιματική αλλαγή να σταματά στα σύνορα της Ελλάδας; Επίσης εξαρτάται από εισαγόμενο φυσικό αέριο αλλά αρκετό από αυτό από την Ρωσία με την οποία έχει αντικρουόμενα γεωστρατηγικά συμφέροντα. Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διαμηνύει ότι θέλει να αυξήσει την ενεργειακή ανεξαρτησία ενώ χτίζει και πυρηνικά εργοστάσια. Σίγουρα η Ευρωπαϊκή βιομηχανική ελίτ θα ενδιαφέρεται για την τροφοδοσία των εργοστασίων της στην Τουρκία όπως και της κοινωνίας γιατί διαφορετικά θα υπάρξει αύξηση του εργατικού κόστους και αναταραχή.
MittelEuropa και η Νότιος Οδός
Η Γερμανία ενδιαφέρονταν για την επέκταση στη Βαλκάνια έξοδο στα Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή από παλιά. Από τις αρχές του αιώνα (με γραμμή Ιράκ-Γερμανία) και πρόσφατα με τον νότιο άξονα. Το δόγμα της Μεσευρώπης έχει αναπτυχθεί από την εποχή του A’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά από τους ναζί.
Ήδη από το 1888 υπήρχε σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Βιέννης και Κωνσταντινούπολης. Το 1899 καταρτίστηκε Γερμανικό σχέδιο για την επέκταση των Ανατολικών Σιδηροδρόμων ως την Βαγδάτη με δάνεια της Deutsche Bank διαμέσου της Οθωμανικής επικράτειας. Το σιδηροδρομικό σχέδιο ήταν του Georg von Siemens.
Με το σχέδιο αυτό θα ήταν δυνατή η κάθοδος μέσω και Αυστρίας στα Βαλκάνια και διέξοδος στην Μεσόγειο για εξαγωγές Γερμανικών προϊόντων προς την Ασία και εισαγωγή πετρελαίου από την Μεσοποταμία. Έτσι θα φτιαχνόταν μια περιοχή στο μέσο της Ευρώπης (Μεσευρώπη ή MittelEuropa) από Μεσοποταμία ως Γερμανία περικυκλώνοντας και αποκόπτοντας προς δυσμάς την Ρωσία.
Με το σχέδιο αυτό η Γερμανία απέφευγε τον αποκλεισμό από θαλάσσιες δυνάμεις δηλαδή την εποχή εκείνη από την Αγγλία ως αντίβαρο της Γερμανίας. (βλέπε Μάζης «Γεωστρατηγικὴ Ἀντιπαλότης Ἀγγλίας – Γερμανίας: Γεωπολιτικὴ Προσέγγισις τοῦ Μεγάλου Πολέμου, Πρακτικὰ Β΄ Ἐπιστημονικῆς ἡμερίδος μὲ θέμα: Ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, Αθήνα 2014».)
Τα Βαλκάνια και η Ελλάδα είναι στη μέση της διαδρομής προς το Ιράκ και εκεί δημιουργήθηκαν προβλήματα λόγω των εθνικοαπελευθερωτικών πολέμων στις αρχές του 20ου αιώνα που επιβράδυναν και περιέπλεξαν την δημιουργία του σιδηρόδρομου. Παρεμβλήθηκε η Ελλάδα με την απελευθέρωση της Μακεδονίας όπως και η ανεξαρτησία των άλλων Βαλκανικών κρατών, της Σερβίας και της Βουλγαρίας. Με το τέλος του Β ’Παγκοσμίου και τον διαχωρισμό της Ευρώπης ματαιώθηκε. Κάτι ανάλογο είναι ο αγωγός Κατάρ-Τουρκία που προτάθηκε τελευταία που λέγεται ότι «σκάλωσε» στην Συρία και λόγω αυτού έγινε και ο πόλεμος.
Η Ελλάδα έπαιξε ρόλο και στον Β’ Π.Π. με την καθυστέρηση της επίθεσης στο Ανατολικό μέτωπο. Ο ψυχρός πόλεμος όμως τέλειωσε, η Γερμανία ανοικοδομήθηκε με το σχέδιο Μάρσαλ και το κούρεμα των χρεών της το 1953, ενώθηκε με την συμφωνία των 2+4 χωρίς να αναλάβει τις υποχρεώσεις πολεμικών επανορθώσεων. Η Γερμανία σιγά σιγά ανέλαβε ηγετική θέση στην Ε.Ε. και βιάστηκε πριν από την Ε.Ε. να αναγνωρίσει την φίλα προσκείμενη Κροατία κατά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που ήταν μέρος της Αυστροουγγαρίας και σύμμαχος της στον Β’ Π.Π. και μέσω αυτής να επιτύχει εν μέρει την καθόδου στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο. Όπως επίσης με τα μνημόνια απαιτήθηκε η απόσυρση των Ελληνικών τραπεζών από την περιοχή.
Η Γερμανία επίσης ήξερε για τα κοιτάσματα (Deutsche Bank) κάτι που αποσιωπούσαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Προωθούσαν την φιλία και τα μνημόνια. Γιατί άραγε; Μπήκαν όμως στο τραπέζι με τα μνημόνια.
Οι Πρέσπες και η Εκδίωξη από τα Βαλκάνια
Πλέον με την πτώση του τοίχους ενοποιείται η Ευρώπη κάτω από την Γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ μπορεί να προχωρήσουν πάλι τέτοια σχέδια της Μεσευρώπης αν ενσωματωθούν και τα Βαλκάνια στην ΕΕ και λυθούν τα διασυνοριακά θέματα. Τέτοιο θέμα ήταν και η ονομασία των Σκοπίων το οποίο επιλύθηκε με τα Σκόπια να μπορούν να μπορούν σε τροχιά εισόδου στην ΕΕ, κάτι που φαίνεται να μπλόκαρε η Γαλλία. Έγινε όμως μέλος του ΝΑΤΟ.
Το σχέδιο της νότιας οδού έχει επανέλθει με πρόταση των Κινέζων (φανταζόμαστε όχι εν αγνοία των Γερμανών) για την ποταμίσια οδό μεταφοράς Αξιού – Βαρδάρη – Μοράβα – Δούναβη (βλέπε ανάλυση του Μάζη) Θα προσφέρει οδό εξόδου από την Γερμανία στην Μεσόγειο διαμέσου ποταμών και καναλιών των Βαλκανίων στην Θεσσαλονίκη. Επίσης μπορεί να γίνει και ενεργειακή οδός αν υπάρξει αγωγός φυσικού αερίου διαμέσου Σκοπίων-Σερβίας (είχαν γίνει τέτοιες προσπάθειες με τον αγωγό Tesla στα πλαίσια του South Stream).
Το επιχείρημα ότι το θέμα με τα Σκόπια θα έπρεπε να λυθεί για να δημιουργηθούν δουλειές για την Ελλάδα είναι πραγματικά ύποπτο/αμφιλεγόμενο και άξιο ανάλυσης ως προς την προέλευση του. Ειδικά όσο αφορά τα Σκόπια η Ελλάδα είναι ακόμα και παρά την λαίλαπα της κρίσης και την μερική αποεπένδυση ο έβδομος μεγαλύτερος επενδυτής στη βόρεια γείτονα με σημαντική παρουσία σε στρατηγικούς τομείς όπως οι τράπεζες, τα καύσιμα και τα τρόφιμα.
Γνωστή η πρακτική του αποπροσανατολισμού λοιπόν για την λεγόμενη ανάπτυξη που θα φέρει η συνθήκη των Πρεσπών. Ανάλογες βέβαια τακτική υποσχέσεων ακολουθήθηκε για την είσοδο στην ΕΕ: οικονομική σύγκλιση, εκσυγχρονισμός, ασφάλεια συνόρων.
Πόσο σημαντικός είναι αυτός ο νότιος δρόμος για Γερμανία-Κίνα; Πόσο υπαρκτό το σχέδιο επικοινωνίας. Γιατί δεν γίνεται εξεταστική για το πώς φτάσαμε στις Πρέσπες και τι κρύβεται πίσω από αυτές; Γιατί ποιος ξέρει αν σε βάθος χρόνου το σχέδιο είναι η διείσδυση ξένων συμφερόντων και η ανεξαρτητοποίηση ή καντονοποίηση/γκριζάρισμα της Μακεδονίας μέσω και των διατάξεων της σύμβασης των Πρεσπών όπως κάποιοι λένε. Δεν πρέπει να αποφεύγεται η συζήτηση για το θέμα ίσως βαφτίζοντάς το ιστορίες συνωμοσίας, γιατί έτσι αντιμετωπίζονταν και τα περί ύπαρξης κοιτασμάτων και αποδείχτηκαν αληθινά με οδυνηρό κόστος.
Να σημειωθεί ότι εκτός από τα Σκόπια μεγάλη ήταν η αξία των Ελληνικών επενδύσεων σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Οι Έλληνες ήταν παρόντες και σημαίνοντες παράγοντες στα Βαλκάνια από τη δεκαετία του 2000 αλλά και πιο παλιά κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την Τουρκοκρατία βλέπε και γραφτά του Ρήγα, Υψηλάντης κ.λπ. Είναι φυσικός τους χώρος δραστηριοποίησης όπου μεγαλουργούν. Τα Βαλκάνια είναι χώρος ιστορικής και φυσικής παρουσίας της Ελλάδας που λειτουργεί πολύ καλά και η δραστηριοποίηση έφτανε επίσης έως και την Αίγυπτο αλλά και την Μέση Ανατολή.
Το 2008 εκτιμώταν συνολικά σε €11,888 δις οι επενδύσεις στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα κατείχε την πρώτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών στην Αλβανία και τη Σερβία, την τρίτη στη Ρουμανία και την τέταρτη στη Βουλγαρία. Υποχρέωσαν με τα μνημόνια την αποχώρηση των τραπεζών από τον χώρο με τις μεγαλύτερες προοπτικές, τα Βαλκάνια. Είχαν φτάσει να έχουν ως και 50.000 υπαλλήλους σε 16 χώρες και 3500 καταστήματα και τώρα έχουν πέσει στα 1000! Μέσω δε του South Stream η Ελλάδα θα παρείχε και ενέργεια στα Βαλκάνια παρακάμπτοντας την Τουρκία.
Την γύρισαν πίσω με κρίση, την μίκρυναν, υποθήκευσαν την χώρα. Απαίτησαν την αποχώρηση των τραπεζών από τα Βαλκάνια. Εξαγόρασαν και αποδυνάμωσαν εταιρίες. Της πήραν περιουσία την βγάλαν εκτός δρόμων μεταφορά ενέργειας. Τώρα θέλουν να της πάρουν και την ενεργειακά κοιτάσματά της και τους δρόμους του Αιγαίου.
Συνεχίστε στη δεύτερη σελίδα……
