.
Έστω τώρα την ύστατη στιγμή, είναι η ώρα για αλλαγές, είναι η ώρα για ανατροπές. Πρώτα απ’ όλα ανατροπή στον τρόπο σκέψης μας και έπειτα ανατροπή αυτής της εθνομηδενιστικής ελίτ που μας έφτασε στη σημερινό κατάντημα. Ίσως σύντομα κληθούμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας στις κάλπες. Τότε θα πρέπει να κάνουμε μια «επανάσταση συνείδησης». Δεν πρέπει να συνεχίζουμε να διασώζουμε με την ψήφο μας τις πολιτικές οικογένειες που μας χρεοκόπησαν. Πρέπει να τις αλλάξουμε. Η απλή αναλογική, με την οποία θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, μας δίνει μια ευκαιρία για να αφήσουμε πίσω μας το αποτυχημένο παρελθόν και να ψηφίσουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Να πιστέψουμε και σε άλλους Έλληνες πέρα από τις μόνιμες πολιτικές οικογένειες. Ελπίζω λίγο πλέον, αλλά πάντα ελπίζω
.
Άρθρο
– του Πέτρου Χασάπη
Κατ΄ αρχήν πρέπει να επισημανθεί ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, άρχισε να δείχνει σοβαρά σημάδια αποτυχίας, πολύ πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού, αλλά τότε δεν το γνωρίζαμε. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν τώρα, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας στη χώρα μας είχε υποχωρήσει κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2019 στο 1% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2,3% του αμέσως προηγούμενου τριμήνου και σε σχέση με τον μέσο όρο 2,1% ολόκληρου του προηγούμενου εννιαμήνου του 2019.
Αυτό δείχνει ότι, παρά τον εξωραϊσμό της εικόνας της κυβέρνησης από τα συστημικά ΜΜΕ και την απόκρυψη της αλήθειας, η οικονομία έδειχνε ήδη από τα τέλη του 2019, ανησυχητικά σημάδια κάμψης. Την εμφάνιση του κορωνοϊού, θεωρώ ότι η κυβέρνηση την είδε ως «σωσίβιο» προκειμένου αφενός να φορτώσει πάνω της την ήδη αποτυχημένη πολιτική της, αφετέρου να καταφέρει ταυτόχρονα να «βολέψει ημέτερους». Όμως, ο αυστηρός εγκλεισμός του λαού στα σπίτια του, η παύση κάθε οικονομικής δραστηριότητας και η εκταμίευση προσωρινών βοηθημάτων, από το γνωστό «μαξιλάρι» των 35,7 δις ευρώ, οδηγούν πλέον προς μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Ο αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό το λεγόμενο «μαξιλάρι» που είναι μνημονιακή υποχρέωση, αποτελείται από 15,7 δις ευρώ του ESM (πιστοληπτική γραμμή στήριξης με μνημονιακούς όρους) και 20 δις ευρώ αποθεματικά των δημοσίων οργανισμών, στα οποία φέρεται να έβαλε ήδη χέρι η κυβέρνηση, προκειμένου να μοιράσει χρήματα προς κάθε κατεύθυνση. Αυτά, έχοντας κατά νου ας προσπαθήσουμε να ιχνηλατήσουμε τη συνέχεια.
Όταν στις αρχές του 2010 το ΠΑΣΟΚ έθεσε την Ελλάδα κάτω από την κυριαρχία της τρόϊκας και ειδικά του ΔΝΤ, στην ουσία επήλθε μάλλον μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ της κρατικοδίαιτης – παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας με το ΔΝΤ. Αντί λοιπόν, όλο αυτό να αποτελέσει ευκαιρία για να γίνει αναδιάταξη του αποτυχημένου παραγωγικού μοντέλου της χώρας, κάτι που θα αφαιρούσε φυσικά προνόμια από την ελίτ και ενδεχομένως οδηγούσε στην ανατροπή της, προφανώς συμφωνήθηκε σιωπηρά, ότι δεν θα αγγιχτούν τα προνόμια της ελίτ και όλο το βάρος θα το πλήρωναν ο λαός και η δημόσια περιουσία.
Εκ του αποτελέσματος και με δεδομένο: α) ότι η κρατικοδίαιτη – παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, όχι μόνο δεν απώλεσε προνόμια, αλλά αντιθέτως αύξησε τον πλούτο της στα χρόνια των μνημονίων, πολύ πάνω από τον διεθνή μέσο όρο και β) ότι όχι μόνο δεν ανατράπηκαν τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, αλλά αντιθέτως οι πολιτικές τους οικογένειες, τα πολιτικά τζάκια και οι κληρονομικά πολιτικοί γόνοι τους (γιατί στην πραγματικότητα όλοι αυτοί είναι τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα) εξακολουθούν να είναι εδώ παρόντες στην ηγεσία της χώρας, φαίνεται να αποδεικνύεται η ανωτέρω υπόθεση.
Έτσι λοιπόν, αντί να έχουμε αναδιάταξη του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, αντί να έχουμε ανακάτωμα της κοινωνικοοικονομικής «τράπουλας» και ανάδειξη νέων παραγωγικών δυνάμεων από τη βάση της κοινωνίας, που θα βάσιζαν την άνοδό τους στην παραγωγή πλούτου στη χώρα, αντιθέτως είχαμε δέκα χρόνια μνημονίων, δέκα ολόκληρα χρόνια στερήσεων, εκποίησης του εθνικού πλούτου, απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και υποχώρησης της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Και τώρα τι;
Την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που δεν άντεξε το αρχικό βάρος, διαδέχτηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου και την τελευταία η πολιτικά ελειποβαρής κυβέρνηση Σαμαρά. Η προσμονή του λαού, που ανέπτυξε αντιμνημονιακό μέτωπο και η ως εκ τούτου ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητική δύναμη, διαψεύστηκε σε λίγους μήνες από την πλήρη υποταγή προσωπικά του κ. Τσίπρα, όχι τόσο στις εντολές της τρόϊκας, αλλά κυρίως στα συμφέροντα της εγχώριας κρατικοδίαιτης – παρασιτικής και διεφθαρμένης ολιγαρχίας.
Η τελευταία, ούσα διεθνιστική – εθνομηδενιστική (όπως άλλωστε ήταν ανέκαθεν), προσβλέπουσα μόνο στην παγκοσμιοποίηση και όχι στην ελληνική κοινωνία και στο ελληνικό έθνος, είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη για το κατάντημα της χώρας, για τη χρεοκοπία της και την ανοχή τώρα του εποικισμού της Χριστιανικής Ελλάδας, από μουσουλμάνους λαθροεισβολείς από όλο τον πλανήτη. Αυτή ήταν εκείνη που πίεσε για μνημόνια σε βάρος του λαού, αυτή ήταν που πίεσε για το Σκοπιανό, αυτή είναι που πιέζει για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, προκειμένου να μην υπάρξει πόλεμος και ανατραπεί η ίδια και αυτή εξακολουθεί να είναι στην ηγεσία της χώρας για νέα «επιτεύγματα».
Το παράδειγμα των τελευταίων δέκα ετών, η χαμένη αυτή δεκαετία και όσα συνέβησαν σ’ αυτήν, θα πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά, γιατί προβλέπω στο άμεσο μέλλον να επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα. Τι θα γίνει;
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η οικονομία ήδη είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια κάμψης και τώρα με τον κορωνοϊό, με την πλήρη οικονομική υποχώρηση, την κατασπατάληση του «μαξιλαριού» και φυσικά την υποχώρηση του ΑΕΠ, το χρέος, τόσο ως ποσοστό του ΑΕΠ, όσο και ως πραγματικό χρέος θα εκτοξευθεί. Αυτό θα μας κάνει πάλι να μιλάμε για “βιώσιμο χρέος”, για πιστοληπτική ικανότητα και για νέα μνημονιακά μέτρα.
Πιθανολογώ ότι, η εγχώρια παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, με ενεργούμενο την πολιτική ελίτ της χώρας, μέσω των ΜΜΕ, των δημοσκοπήσεων, της τρομοκράτησης του κόσμου κ.λ.π. θα επιχειρήσει και πάλι να επιβάλει νέα φτώχεια στο λαό, προκειμένου να διατηρήσει για μία ακόμα φορά τα προνόμια της. Ταυτόχρονα, επειδή ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τους πολίτες το είδος της ψοφοδεούς δικής μας ελίτ, είναι βέβαιο πως μετά τη Μακεδονία, με την κατάλληλη τουρκική πίεση, αυτή η ελίτ θα παραδώσει Αιγαίο και Μεσόγειο και ίσως και νησιά, αρκεί και μόνο να μην κινδυνεύσουν τα προνόμιά της. «Τι θέλετε λοιπόν, να κάνουμε πόλεμο;». Αυτό μήπως δεν μας λένε συνεχώς τα δικά της ΜΜΕ, τρομοκρατώντας τον κόσμο, όπως μας έλεγαν με τα μνημόνια ότι δήθεν θα έπεφτε η χώρα στα “βράχια”;
Πιθανολογώ ακόμα ότι, έπειτα από τα ανωτέρω και ειδικά τη μεγάλη ανεργία που θα υπάρξει (ήδη το ΔΝΤ κάνει λόγο για 300.000 νέους ανέργους στην Ελλάδα), ενδεχομένως να ζήσουμε νέο κύμα μετανάστευσης Ελλήνων προς το εξωτερικό, ακόμα και αυτών των τελευταίων που πίστεψαν ότι μένοντας στη χώρα και παλεύοντας θα τα κατάφερναν. Ναι θα τα κατάφερναν, αν είχαν όμως μια άλλη εθνική και παραγωγική ελίτ, που θα πίστευε στις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και θα επένδυε τα χρήματά της εδώ. Δυστυχώς, με αυτή την παρασιτική ελίτ που έχουμε, αλλά και με τους εύπιστους πολίτες, που καθοδηγούνται πλήρως από τα συστημικά ΜΜΕ, από τις δημοσκοπήσεις και από τα πληρωμένα τρόλς του διαδικτύου, δεν θα τα καταφέρουμε και πολύ ήταν που φτάσαμε ως εδώ, 200 χρόνια μετά τον ξεσηκωμό του ελληνικού έθνους.
Όμως, έστω τώρα την ύστατη στιγμή, είναι η ώρα για αλλαγές, είναι η ώρα για ανατροπές. Πρώτα απ’ όλα ανατροπή στον τρόπο σκέψης μας και έπειτα ανατροπή αυτής της εθνομηδενιστικής ελίτ που μας έφτασε στη σημερινό κατάντημα. Ίσως σύντομα κληθούμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας στις κάλπες. Τότε θα πρέπει να κάνουμε μια «επανάσταση συνείδησης». Δεν πρέπει να συνεχίζουμε να διασώζουμε με την ψήφο μας τις πολιτικές οικογένειες που μας χρεοκόπησαν. Πρέπει να τις αλλάξουμε. Η απλή αναλογική, με την οποία θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, μας δίνει μια ευκαιρία για να αφήσουμε πίσω μας το αποτυχημένο παρελθόν και να ψηφίσουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Να πιστέψουμε και σε άλλους Έλληνες πέρα από τις μόνιμες πολιτικές οικογένειες. Ελπίζω λίγο πλέον, αλλά πάντα ελπίζω.
