.
Η Ελλάδα θα βιώσει μία θηριώδη κοινωνική και πολιτική κρίση, όταν δεκάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα αντιμετωπίσουν οξύτατο πρόβλημα στέγασης – κατά το παράδειγμα της Ισπανίας στο παρελθόν. Τότε, πολλές χιλιάδες ισπανικές οικογένειες διώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τα σπίτια τους – διαμένοντας πια σε παραπήγματα και σε παραγκουπόλεις, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί έξω από τα μεγάλα αστικά ισπανικά κέντρα. Η διαφορά πάντως με την Ισπανία, για όσους έχουν το θράσος να την επικαλούνται ως δικαιολογία για την Ελλάδα, είναι τεράστια – αφού η Ισπανία βίωσε μία πιστωτική κρίση με ευθύνη των τραπεζών και των δανειοληπτών της, ενώ η Ελλάδα μία μακροοικονομική, με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνήσεων της: της κυβέρνησης Καραμανλή, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης και των δύο, καθώς επίσης του ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε και αφελλήνισε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
.
Άποψη
Το οικονομικό δράμα της Ελλάδας συνεχίζεται, στα πλαίσια της κυλιόμενης χρεοκοπίας που έχουν καταδικάσει τους Έλληνες οι κυβερνήσεις τους με τη δική τους βέβαια ανοχή, μετά τη συμπαιγνία κυβέρνησης και τραπεζών που κατέληξε στο σχέδιο Ηρακλής – μέσω του οποίου οι τράπεζες θα χαθούν εντελώς χωρίς καμία δυνατότητα ανάκτησης τους, μαζί με τα υπόλοιπα σπίτια των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας. Εύλογα, αφού είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που έχει εξωτερικό δημόσιο χρέος στο 180% του ΑΕΠ της (η Ιαπωνία χρωστάει μεν περισσότερα, αλλά στον εαυτό της), ενώ διατηρείται στη ζωή από τους δανειστές της, έως ότου της πάρουν ότι έχει και δεν έχει – καθώς επίσης η μοναδική στην παγκόσμια ιστορία με κόκκινο ιδιωτικό χρέος που έχει υπερβεί τα 330 δις € μαζί με τις επιβαρύνσεις ή το 170% του ΑΕΠ της, όταν το 2009 ήταν της τάξης του 10% του ΑΕΠ!
Στο θέμα των πλειστηριασμών η Ελλάδα εισέρχεται στην τελευταία πράξη του δράματος, με την πλήρη απελευθέρωση τους σε βαθμό ασυδοσίας, από την 1η Μάιου του 2020 – όπου θα τεθεί σε εφαρμογή το ισπανικό μοντέλο. Προβλέπεται δε να συμβούν αυτά που συνέβησαν στις ισπανικές πόλεις – οι βίαιες εξώσεις Ισπανών δανειοληπτών που είχαν χάσει τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς με την συνδρομή ειδικά εκπαιδευμένων αστυνομικών δυνάμεων. Η κυβέρνηση πάντως εμπαίζει τους Πολίτες, αφού καλεί τους πανικόβλητους δανειολήπτες να ενταχθούν στην αποτυχημένη διαδικασία ρύθμισης που δρομολόγησε, έως τα τέλη Απριλίου – με την έννοια ότι δεν εξηγεί πώς είναι δυνατόν να τα καταφέρουν περίπου 400.000 δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, όταν μέχρι σήμερα, στον περίπου ένα χρόνο λειτουργίας της διαδικασίας, εντάχθηκαν μόνο 350.
Σύμφωνα τώρα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις που αποτελούν το άκρον άωτο του εμπαιγμού, όσοι δανειολήπτες χάνουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς, καθώς επίσης όσοι από αυτούς θα κριθεί πως ανήκουν στις πλέον ευάλωτες ομάδες, χωρίς να έχουν αναφερθεί κάποια κριτήρια, θα επιδοτούνται με ένα ποσό της τάξεως των 150 με 200 ευρώ μηνιαίως! Με όσα δηλαδή ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης ότι μπορεί να ζήσει μία ελληνική οικογένεια – όταν την ίδια στιγμή οι παράνομοι μετανάστες επιδοτούνται με 400 € μηνιαία συν δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχεία ή σε σπίτια!
Σήμερα 100.000 κατοικίες βρίσκονται ήδη στα χέρια τραπεζών και 20.000 κατοικίες στεγάζουν παράνομους μετανάστες – ενώ θεωρείται πως οι ΜΚΟ που οργιάζουν στην Ελλάδα στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, με την ανοχή εάν όχι με την ενοχή της κυβέρνησης, θα είναι οι πρώτοι αγοραστές των σπιτιών που θα βγουν στους πλειστηριασμούς. Προφανώς με ευρωπαϊκά ή με άλλα κεφάλαια – όπως αυτά, με τα οποία χρηματοδοτούνται από ιδρύματα τύπου Soros.
Οι πλειστηριασμοί πάντως αποτελούν δέσμευση των μνημονίων που δήθεν τελείωσαν, ενώ στο τέλος του δράματος θα έχουν χαθεί πάνω από 250.000 ελληνικά σπίτια – όταν την ίδια ημερομηνία, την 1η Μάιου του 2020, θα υιοθετηθεί ο νέος πτωχευτικός νόμος για τους ιδιώτες (για τα κράτη προετοιμάζεται από το Euro Group, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα – πηγή). Σύμφωνα με το νέο νόμο, όποιος προσφεύγει θα απαλλάσσεται μεν των οφειλών του, αλλά με τον πλήρη εκπλειστηριασμό της κινητής και ακίνητης περιουσίας του – γεγονός που αποτελεί σαφή απόδειξη ότι, η ιδιωτική περιουσία της χώρας έχει ήδη παραδοθεί στους διεθνείς κερδοσκόπους.
Λογικά λοιπόν η Ελλάδα θα βιώσει μία θηριώδη πολιτική και κοινωνική κρίση – όταν δεκάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα αντιμετωπίσουν οξύτατο πρόβλημα στέγασης, κατά το παράδειγμα της Ισπανίας στο παρελθόν. Τότε, πολλές χιλιάδες ισπανικές οικογένειες διώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τα σπίτια τους – ενώ διαμένουν πια σε παραπήγματα και σε παραγκουπόλεις, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί έξω από τα μεγάλα αστικά ισπανικά κέντρα.
Η διαφορά πάντως με την Ισπανία, για όσους έχουν το θράσος να την επικαλούνται ως δικαιολογία για την Ελλάδα, είναι τεράστια – αφού η Ισπανία βίωσε μία πιστωτική κρίση με ευθύνη των τραπεζών και των δανειοληπτών της, ενώ η Ελλάδα μία μακροοικονομική, με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνήσεων της: της κυβέρνησης Καραμανλή, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης και των δύο, καθώς επίσης του ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε και αφελλήνισε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
Συνεχίζοντας, στο θέμα του μεταναστευτικού έχουμε επισημάνει πολλές φορές πως δεν πρόκειται για απλές εισροές – αλλά για το βίαιο εποικισμό της Ελλάδας (ανάλυση), στα πλαίσια του υβριδικού-μεταναστευτικού πολέμου* που μας έχει κηρύξει η Τουρκία, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών μας και την πρόκληση κοινωνικών αναταραχών που ευρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.
Η μετακίνηση δε των παράνομων μεταναστών στην ενδοχώρα θα μεταφέρει το πρόβλημα παντού, χωρίς το επιλύσει στα νησιά – ενώ υπάρχουν λύσεις (ανάλυση) που όμως, εάν δεν δρομολογηθούν άμεσα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Το βασικότερο όλων είναι να κλείσουν αμέσως οι ΜΚΟ και να θεσμοθετηθούν αυστηρότατες ποινές για τους διακινητές, οι οποίοι κερδίζουν τεράστια ποσά από τη μετακίνηση των δύστυχων μεταναστών – επιδοτούμενοι αφενός μεν μέσω των ΜΚΟ από την ΕΕ, αφετέρου από την Τουρκία.
Η πρόταση αυτή δεν έχει καμία σχέση με εθνικισμό ή με πατριωτισμό, αλλά απλά και μόνο με την υποχρέωση μας απέναντι στους προγόνους, στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να επιβιώσουμε ως Έθνος – αφού δεχόμαστε μία διπλή επίθεση από την Τουρκία, αφενός μεν μεταναστευτική, αφετέρου στρατιωτική, με τη διεκδίκηση του Αιγαίου και των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, με στόχο τη μετατροπή μας σε δορυφόρο της. Όπως πολύ σωστά έγραψε η κυρία Νομικού,
“Δεν έχω τίποτα εναντίον της Τουρκίας. Όταν όμως μας στέλνει λαθρομετανάστες και τα αεροπλάνα της εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο παράνομα, στα πλαίσια ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου, τότε πιστεύω πως πρέπει να καταρρίπτονται αφού προηγηθεί μία επίσημη προειδοποίηση. Ένα τελεσίγραφο. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, είναι λανθασμένη.
Πως όταν σκύψεις το κεφάλι μία φορά, δεν θα έχει τελειωμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, όταν η Τουρκία στέλνει με θράσος τα πλοία της για να προβούν σε γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ. Τα πλοία αυτά πρέπει ασφαλώς να βυθίζονται, φυσικά επίσης μετά από μία επίσημη προειδοποίηση. Εάν δεν το κάνει η Ελλάδα στηρίζοντας την Κύπρο όπως οφείλει, οι Τούρκοι θα κάνουν γεωτρήσεις ακόμη και στη Ραφήνα, ξεκινώντας από την Καστελόριζο και την προσάρτηση του”.
Εκτός αυτού, εάν δεν ενεργήσουμε αμέσως, θα βιώσουμε συνθήκες ανάλογες με τη Σουηδία – με μία χώρα πλούσια και οργανωμένη που όμως δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει με την εισροή 150.000 μεταναστών το 2015, με αποτέλεσμα να έχει εκτοξευθεί η εγκληματικότητα στα ύψη και να βιώνει καθημερινά βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες σε κεντρικά σημεία, βιασμούς γυναικών κοκ.
Σήμερα δε να κινδυνεύει με την ισλαμοποίηση της κοινωνίας της – σημειώνοντας τα λόγια της αριστερής πρωθυπουργού της Δανίας, σύμφωνα με την οποία παρά το ότι αναμενόταν η αφομοίωση των μουσουλμάνων μεταναστών τουλάχιστον της δεύτερης και τρίτης γενιάς, τεκμηριώθηκε πια πως είναι αδύνατον (πηγή). Όπως είπε χαρακτηριστικά, το Ισλάμ δεν είναι συμβατό με τη Δύση – με μετανάστες που δεν θέλουν να αφομοιωθούν, αλλά να αφομοιώσουν τις δυτικές κοινωνίες.
Ολοκληρώνοντας, είναι πράγματι πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να επιβιώσουμε με τόσα άλυτα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί. Εν τούτοις, οφείλουμε να προσπαθήσουμε, χωρίς όμως να χάσουμε καθόλου χρόνο – αφού διαφορετικά θα χαθούμε ως Έθνος, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
* Σημείωση: «Ασύμμετρος θεωρείται ο πόλεμος που διενεργείται από οργανωμένες μη-συμβατικές ομάδες, βασίζεται στην αναίρεση των κανόνων του Δικαίου, καθώς επίσης του Δικαίου του πολέμου, ενώ χρησιμοποιεί κυρίως χαμηλού σχετικά κόστους όπλα και επιχειρησιακή δράση.
Προκαλεί όμως αποτελέσματα δυσανάλογα μεγάλου (ασύμμετρου) κόστους, στον υπέρτερο αντίπαλο – σε ανθρώπινες ζωές και υλικό, καθώς επίσης σε ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος. Κύριος σκοπός του είναι η εξασθένιση, καθώς επίσης η κάμψη της αποφασιστικότητας και της αποτελεσματικής χρήσης των συντελεστών ισχύος του υπέρτερου αντιπάλου.
Στις ασύμμετρες απειλές/συγκρούσεις συγκαταλέγονται ακόμη και οι επιθέσεις ανταρτών, τρομοκρατικών μονάδων ή άλλων οργανωμένων ομάδων που ενστερνίζονται τα ανωτέρω. Οι οντότητες αυτές μπορεί να χρησιμοποιούν από συμβατικά ή αυτοσχέδια όπλα, μέχρι όπλα μαζικής καταστροφής. Ο νομικά ακήρυχτος τώρα πόλεμος, ασύμμετρος ή μη, ο οποίος όμως δεν είναι λιγότερο πραγματικός, αποκαλείται υβριδικός.
Στη μιλιταριστική θεωρία, οι μορφές του υβριδικού πολέμου δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ο μεγάλος Κινέζος θεωρητικός Sun Tzu, συμβούλευε πάντα τους μαθητές του να επιδιώκουν πολέμους που δεν θα χρειαστεί καν να κηρύξουν: αυτούς που κερδίζονται χωρίς μάχη.
Αρκεί δε ένα κέντρο που να συντονίζει μέτρα οικονομικής πολιτικής, κρατικής προπαγάνδας, πράξεων δολιοφθοράς και πολέμου στον κυβερνοχώρο, σε μία μη γραμμική διαδικασία – έτσι ώστε ουδέποτε να μπορεί να αποδειχθεί η πατρότητά τους. H πρακτική δεν είναι βέβαια καινούργια, ενώ οι Ρώσοι την χρεώνουν στο ΝΑΤΟ ήδη από τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας» (πηγή).
