.
.
Τα ακραία συστήματα που συνήθως επικρατούν στον πλανήτη δεν μπορούν να επιτύχουν ταυτόχρονα τη βασική εξασφάλιση όλων, τη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και την ευημερία – οπότε είτε καταρρέουν, είτε επιλέγουν τον επεκτατισμό και τον πόλεμο, για να μπορέσουν να διατηρηθούν.
.
(Το άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Για τους οπαδούς του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, ο σοσιαλισμός είναι συνώνυμος με την κατάργηση της λογικής στην Οικονομία – ενώ θεωρούν πως η δικαιότερη αναδιανομή των εισοδημάτων που επιδιώκει, μπορεί να «εξαγοραστεί» μόνο με τον περιορισμό της παραγωγικότητας (άρα της ευημερίας), καθώς επίσης με την απώλεια της ελευθερίας.
Κατά τους ίδιους, η ταυτόχρονη επίτευξη της αύξησης της παραγωγικότητας και της δίκαιης αναδιανομής των εισοδημάτων είναι αδύνατη – οπότε θέτουν το εξής ερώτημα: είναι προτιμότερη η δικαιότερη αναδιανομή των εισοδημάτων και η μικρότερη ευημερία ή η άνιση αναδιανομή και η μεγαλύτερη ευημερία;”
.
Ανάλυση
Η αμερικανική οικονομία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα κυρίως λόγω της μετατροπής της στον αστυνομικό του πλανήτη, διεξάγοντας πολέμους και διαθέτοντας διεθνή στρατιωτική παρουσία, είναι εξαιρετικά ισχυρή – αφού το 2015 παρήγαγε το 24,5% του παγκοσμίου ΑΕΠ, με μόλις 4,5% του πληθυσμού της γης. Μπορεί δε η Κίνα να έφτασε στη δεύτερη θέση, αλλά με τετραπλάσιο σχεδόν πληθυσμό – οπότε δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Εκτός αυτού, τρεις από τις Πολιτείες της υπερδύναμης, η Καλιφόρνια, το Τέξας και η Νέα Υόρκη, εάν ήταν ξεχωριστά κράτη θα κατατάσσονταν στις 11 μεγαλύτερες οικονομίες διεθνώς.
Στα πλαίσια αυτά έχει ενδιαφέρον ο χάρτης, ο οποίος βασίσθηκε στα αναθεωρημένα και πληρέστερα στοιχεία που κυκλοφόρησαν από την ΒΕΑ (γραφείο οικονομικής ανάλυσης), σχετικά με το ΑΕΠ του 2015 (πηγή) – όπου συγκρίνεται το ΑΕΠ της εκάστοτε αμερικανικής Πολιτείας, καθώς επίσης της περιφέρειας της Κολούμπια, με το ονομαστικό ΑΕΠ διαφόρων χωρών, με τη βοήθεια επί μέρους στοιχείων της ΒΕΑ (πηγή) και του ΔΝΤ, όσον αφορά τα άλλα κράτη (πηγή).
Εν προκειμένω, το ΑΕΠ της ισχυρότερης επί μέρους οικονομίας των Η.Π.Α., της Καλιφόρνιας, ήταν 2,42 τρις $ – λίγο μεγαλύτερο δηλαδή από το ΑΕΠ της Γαλλίας. Το εργατικό δυναμικό της Καλιφόρνιας όμως είναι περίπου 19 εκ., όταν της Γαλλίας 30 εκ. – γεγονός που σημαίνει ότι, η Γαλλία χρειάστηκε 60% περισσότερους εργαζομένους ή 11 εκ. παραπάνω, για να παράγει το ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα με την Καλιφόρνια. Εάν δε η Πολιτεία αυτή ήταν ένα ξεχωριστό κράτος, θα αποτελούσε την 6η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη – μεγαλύτερη από την Ινδία (ΑΕΠ 2,09 τρις $) και αμέσως μετά τη Μ. Βρετανία (2,85 τρις $).
Τα παραπάνω σημαίνουν με τη σειρά τους ότι, η παραγωγικότητα της Καλιφόρνιας ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της Γαλλίας – επίσης από τη Γερμανία, στην οποία 45,1 εκ. εργαζόμενοι (δεν αφαιρούμε από καμία χώρα την ανεργία), πάνω από τους διπλούς δηλαδή, παρήγαγαν ΑΕΠ ύψους 3,36 τρις $, άρα πολύ λιγότερο από το διπλό. Στο γράφημα (όλα τα γραφήματα μεγεθύνονται όταν πατήσει κανείς επάνω), αναγράφεται το ΑΕΠ της εκάστοτε αμερικανικής Πολιτείας, καθώς επίσης δίπλα του το αντίστοιχο της χώρας με την οποία συγκρίνεται – όπου φαίνεται πως η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία των Η.Π.Α., το Τέξας, παρήγαγε 1,59 τρις $ το 2015, καταλαμβάνοντας τη 10η θέση παγκοσμίως. Το ΑΕΠ της δε ήταν υψηλότερο από αυτό του Καναδά, με εργατικό δυναμικό στο Τέξας 12 εκ. έναντι 19,4 εκ. στον Καναδά.
Όσον αφορά την τρίτη ισχυρότερη Πολιτεία, τη Νέα Υόρκη, παρήγαγε 1,44 τρις $ (11η στον πλανήτη), περισσότερα από τη Νότια Κορέα (1,38 τρις $) ή τη Ρωσία (1,32 τρις $) – όταν η Ν. Κορέα χρειάσθηκε σχεδόν τρεις φορές περισσότερους εργαζομένους (26 εκ.) από τη Νέα Υόρκη (9,2 εκ.), ενώ η Ρωσία πάνω από οκτώ (79,9 εκ.). Εκτός αυτού, η πάμπλουτη σε πετρέλαιο Σαουδική Αραβία παρήγαγε μόλις 653 δις $ – λιγότερα δηλαδή από την Πενσυλβανία (689 δις $) ή το Ιλινόις (775 δις $), το οποίο όμως κινδυνεύει να χρεοκοπήσει (άρθρο).
Το παράδειγμα της Καλιφόρνιας
Συνεχίζοντας, με κριτήριο την τεράστια παραγωγικότητα των αμερικανών εργαζομένων και ειδικά της Καλιφόρνιας (129.000 $ ετησίως, όταν των Ελλήνων είναι της τάξης των 50.000 $, των Γερμανών 74.500 $ και των Γάλλων 81.600 $), θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς πως η κατάσταση της Πολιτείας είναι τέλεια – πόσο μάλλον όταν διαθέτει τη μεγαλύτερη «πυκνότητα» κορυφαίων Πανεπιστημίων, φιλοξενεί τη Silicon Valley με τους γίγαντες της τεχνολογίας, ενώ έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον πλανήτη.
Εν τούτοις, εάν ερευνήσει κανείς πολύ προσεκτικά τι ακριβώς συμβαίνει στην Καλιφόρνια, ασφαλώς θα θορυβηθεί – αφού στην κορυφαία Πολιτεία του σύγχρονου καπιταλισμού, στην πλέον εξελιγμένη του μορφή, ζει το ένα τρίτο του συνόλου των Αμερικανών που εξαρτώνται από τα επιδόματα κοινωνικής προνοίας! Εκτός αυτού, περί το 20% των Πολιτών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα της είναι κατεστραμμένο – κρίνοντας από το ότι ευρίσκεται στο τέλος του πίνακα κατάταξης που αφορά αυτούς που λαμβάνουν απολυτήριο Γυμνασίου.
Επί πλέον, ο διαχωρισμός μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι επίσης γεωγραφικός – με τους εισοδηματικά ισχυρούς να επιλέγουν τα παράλια, ενώ οι φτωχοί διαμένουν στο εσωτερικό της Πολιτείας (χάρτης, πηγή). Ως εκ τούτου οι πλούσιοι, πλειοψηφικά υποστηρικτές του δημοκρατικού κόμματος (!), δεν συνειδητοποιούν τι ακριβώς συμβαίνει στην Καλιφόρνια – αφού ζουν στο δικό τους κόσμο, θεωρώντας ότι κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για τη χώρα τους. Ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Trump πάντως πήρε τις περισσότερες ψήφους στο εσωτερικό της Πολιτείας – γεγονός που τεκμηριώνει ότι, οι υποστηρικτές του ήταν οι εισοδηματικά ασθενέστερες τάξεις (άρθρο) και οι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης.
Εν προκειμένω θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι, η θλιβερή κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού της Καλιφόρνιας οφείλεται στη μειωμένη φορολογία – κάτι που όμως δεν ισχύει, αφού η Πολιτεία έχει τους υψηλότερους συντελεστές φορολόγησης στις Η.Π.Α. Εν τούτοις κινδύνευσε να χρεοκοπήσει – έχοντας ένα τεράστιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό της, το οποίο δεν μπορούσε πλέον να χρηματοδοτήσει εξαιτίας της πτώσης των εσόδων της. Έτσι εξέδωσε το 2006 τα γνωστά μας πια IOU, με επιτόκιο 3,75%, για τρίτη φορά στην ιστορία της μετά το 1933 και το 1992 – συνολικά 327.000, αξίας περίπου 2 δις $.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
