Ο κίνδυνος να διαλυθεί η Ευρωζώνη, παρασύροντας ολόκληρη την ΕΕ, είναι μεγαλύτερος από ποτέ – αφού έχουν αναπτυχθεί εντός της πολύ ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις λόγω της υπερχρέωσης, της Γερμανίας και του προσφυγικού
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Οι Γερμανοί είναι ένας λαός συμπαθής ως επί το πλείστον, αλλά έντονα διαφοροποιημένος, παράξενος και παράδοξος μαζί – αφού διακρίνεται από μία μικρή, «διεστραμμένη», κακεντρεχή, ζηλόφθονη, «προτεσταντική» και εξαιρετικά αιμοβόρα μειοψηφία, η οποία όμως υπερισχύει απόλυτα μίας, έντονα επιρρεπούς στον σκόπιμο εκφοβισμό και πολύ εύκολης στη χειραγώγηση, συντριπτικής πλειοψηφίας.
Η μικρή αυτή μειοψηφία, με έντονα ναζιστικά κατάλοιπα βαθιά μέσα στο γενετικό της κώδικα, είναι ικανή να βασανίζει, με μία απίστευτη εξωτερική ευγένεια, ακόμη και τους δικούς της Πολίτες, όταν την ίδια στιγμή ακούει κλασσική μουσική – γεγονός που παρατηρήθηκε πολύ συχνά, πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με οδυνηρά θύματα κυρίως τους Εβραίους” (πηγή).
.
Άρθρο
Μία χώρα καταρρέει, όταν οι Πολίτες της χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση της. Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο: έχει χαθεί εντελώς η εμπιστοσύνη απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της. Στο σύνολο των κομμάτων της δηλαδή, τα οποία είναι τα λιγότερο ικανά στην ιστορία της.
Κάτι σχετικά ανάλογο διαπιστώνεται στην Ευρωζώνη, με αφετηρία την οικονομική κρίση που ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε για να υποταχθούν όλες οι χώρες στη Γερμανία – ευρύτερα, για να τους επιβληθεί η δικτατορία των αγορών, καθώς επίσης το Οικονομικό ΝΑΤΟ (άρθρο), αφού προηγουμένως δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις (πολιτική λιτότητας), με στόχο την υπερχρέωση τους.
Το ίδιο ισχύει για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία οι χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα όπως, για παράδειγμα, η Σουηδία και η Δανία, αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα νομισματικά προβλήματα, κυρίως λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ – με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να εφαρμόσουν μία ορθολογική νομισματική πολιτική, οπότε να διογκώνονται οι φούσκες στο εσωτερικό τους (ακίνητα, τράπεζες, ιδιωτικό χρέος).
Στα πλαίσια αυτά, η προσφυγική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο, από την κορυφή του παγόβουνου – αφού οι φυγόκεντρες δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη ισχυροποιούνται συνεχώς, με κίνδυνο την ανεξέλεγκτη διάλυση της, καθώς επίσης την κατάρρευση του κοινού νομίσματος.
Εν τούτοις, το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι αυτό που έχει τελικά τοποθετήσει την πλειοψηφία των Γερμανών εναντίον της καγκελαρίου τους – η οποία δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αντιστρέψει την τάση. Εύλογα δε αναρωτιούνται πολλοί Γερμανοί, εάν ήλθε η ώρα να πληρώσει η χώρα τους τις αμαρτίες της – τα τεράστια λάθη δηλαδή που έκανε, εάν όχι την αλαζονεία και την αχόρταγη απομύζηση των εταίρων της, όσον αφορά τη διαχείριση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης.
.
Η προφητεία
Στα πλαίσια αυτά, ο Γερμανός πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, «προφήτευσε» πως έχει έλθει η ώρα του λογαριασμού (pay time) στην Ευρώπη – με την έννοια πως οι άλλες χώρες θα χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνει η προσφυγική κρίση, για να ξεπληρώσουν στη Γερμανία την άθλια συμπεριφορά της, σε σχέση με την κρίση χρέους (πηγή).
Προφανώς έχει δίκιο, όχι μόνο επειδή τα άλλα κράτη θα απολαύσουν το θέαμα μίας Γερμανίας που πληρώνει ακριβά την αλαζονεία της αλλά, επίσης, για αντικειμενικούς λόγους – αφού, από οικονομικής πλευράς, η Ευρωζώνη είναι από πολλά χρόνια τώρα «διαμελισμένη».
Στη μία πλευρά ευρίσκονται οι χώρες του Βορά, οι οποίες έχουν πολύ μεγάλα πλεονάσματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους, καθώς επίσης σχετικά χαμηλή ανεργία, ενώ στην άλλη οι χώρες του Νότου, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – με ελλειμματικά ισοζύγια, καθώς επίσης με υψηλότερη ανεργία (γράφημα), η οποία συνεχίζει να αυξάνεται, όπως έδειξαν πρόσφατα οι γαλλικές στατιστικές.
.
.
Περαιτέρω, ακόμη και στις χώρες που μειώθηκε η ανεργία ή, τουλάχιστον, δεν αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό όπως στην Ελλάδα και στην Ισπανία, η αιτία ήταν κυρίως η μετανάστευση των κατοίκων τους – όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί με παράδειγμα τα κράτη της Βαλτικής, στα οποία δήθεν πέτυχε η πολιτική λιτότητας
.
| Χώρα | Πληθυσμός κατά προσέγγιση | Μετανάστευση 1999-2014 |
| Λιθουανία | 3.000.000 | 595.000 |
| Λετονία | 2.000.000 | 395.000 |
| Εσθονία | 1.300.000 | 78.000 |
.
Την ίδια εποχή, ειδικά λόγω της κρίσης, μειώθηκε το ποσοστό των γεννήσεων και στις τρεις αυτές δήθεν υποδειγματικές χώρες – γεγονός που θα τους δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στο μέλλον.
