Η ανεργία και η μετανάστευση
Συνεχίζοντας η ανεργία, η οποία είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωζώνης, οφείλεται κυρίως στην πολιτική που ασκεί ένας άτυπος οργανισμός – ο οποίος έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί «έκνομα» από τη Γερμανία, ευρισκόμενος κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της.
Πρόκειται για το γνωστό μας «Euro Group», με πρόεδρο τον ανόητο Ολλανδό (άρθρο), ο οποίος είναι άβουλο υποχείριο του σκιώδους καγκελαρίου – του κ. Σόιμπλε που «πουλάει» εν μέσω κρίσης την πολιτική λιτότητας, ως τη μοναδική συνταγή για την καταπολέμηση της βαριάς ασθένειας που πλήττει τις περισσότερες χώρες της ηπείρου μας: της ύφεσης.
Λογικά λοιπόν ένας μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων μεταναστεύει, αναζητώντας την τύχη του σε άλλες χώρες, στις οποίες η ανεργία είναι χαμηλή – χωρίς να καταπολεμάται η αιτία της κρίσης, η οποία δεν είναι άλλη από το μερκαντιλισμό της Γερμανίας, με τη βοήθεια ενός καταστροφικού μισθολογικού dumping, το οποίο έχει επιβάλλει δικτατορικά στους δύστυχους Πολίτες της.
Ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί από τους πρόσφυγες, οι οποίοι αναζητούν επίσης την τύχη τους στη «γη της επαγγελίας», όπως παρουσιάζεται διεθνώς η Γερμανία – ενώ δεν πρόκειται να μειωθεί, εάν η χώρα υιοθετήσει ανώτατα όρια όσον αφορά την υποδοχή τους. Η αιτία είναι το ότι, τα υπόλοιπα κράτη θα μιμούνταν αμέσως το παράδειγμα της, με αποτέλεσμα να παραμείνουν οι μετανάστες στις χώρες που βρίσκονται – στην Κροατία, στη Σλοβενία ή στην Ελλάδα, οι οποίες όμως ήδη πλήττονται από την ανεργία.
Επομένως δεν πρόκειται να το επιτρέψουν, οπότε οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να κατευθύνονται στη Γερμανία, δημιουργώντας της μεγάλα προβλήματα – ενώ οι εργαζόμενοι της εύλογα αντιδρούν, φοβούμενοι τη μείωση των μισθών τους, την απώλεια των θέσεων εργασίας τους κοκ.
.
Οι γερμανικές αμαρτίες
Περαιτέρω, η Γερμανία δεν πρέπει να εκπλήσσεται, όταν οι εταίροι της χάνουν την υπομονή τους, ευχόμενοι το κακό της – αφού έχει χρησιμοποιήσει την κρίση χρέους για να τους απομυζεί, αυξάνοντας συνεχώς τα ήδη υπερβολικά πλεονάσματα της εις βάρος τους.
Εκτός αυτού, έχει εκβιάσει μία σειρά χωρών με τη βοήθεια της ΕΚΤ, πριν από όλες την Ιρλανδία (άρθρο), ενώ έχει χρησιμοποιήσει την κεντρική τράπεζα με το χειρότερο δυνατό τρόπο ως όργανο της (ανάλυση) – γεγονός που τεκμηριώθηκε ξανά πρόσφατα, από το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, καθώς επίσης από το ξεπούλημα τους σε εξευτελιστικές τιμές.
Τι θα συνέβαινε όμως εάν πράγματι διαλυόταν η Ευρώπη; Ποιός θα πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους; Κατά την άποψη μας, κρίνοντας αφενός μεν από τα δάνεια (εγγυήσεις) που έχουν δοθεί στην Ελλάδα και αλλού, καθώς επίσης από τα υπόλοιπα του Target 2, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τη γερμανική κεντρική τράπεζα (γράφημα), ο λογαριασμός θα επιβαρύνει κυρίως τη Γερμανία – κάτι που σύντομα θα συμπεράνουν οι αγορές, οπότε η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες.
.
.
Με δεδομένα δε τα τεράστια προβλήματα του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, για το οποίο η γερμανική κυβέρνηση έχει δώσει με τη μορφή των εγγυήσεων πολύ μεγάλα ποσά, καθώς επίσης τις δυσχέρειες αρκετών δήμων και κοινοτήτων της, δεν πρέπει να εκπλαγεί κανείς, εάν τελικά δεν θα μπορέσει να καλύψει το λογαριασμό – κάτι που φυσικά δεν γνωρίζουν οι Πολίτες της.
.
Επίλογος
Κανένας δεν πρέπει να επιθυμεί το κακό του άλλου, ακόμη και όταν πρόκειται για το μεγαλύτερο εχθρό του. Επομένως, δεν είναι σωστό να χαιρόμαστε από την πιθανότητα να πληρώσει το λογαριασμό της κατάρρευσης ενός θνησιγενούς νομίσματος, του ευρώ δηλαδή, η Γερμανία – όσο υπεύθυνη και αν είναι για την καταστροφή που ίσως θα ακολουθήσει.
Υποθέτοντας τώρα πως δεν είναι ρεαλιστική η δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης, αφενός μεν επειδή δεν είναι επιθυμητή μία ένωση κρατών, η οποία θα διοικείται δικτατορικά από τις αγορές με έπαρχο τη Γερμανία, αφετέρου λόγω του ότι δεν το θέλουν πολλές χώρες, έχουμε την άποψη πως η νομισματική ένωση κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ να διαλυθεί ανεξέλεγκτα – αφού, χωρίς την ολοκλήρωση της, είναι αδύνατον να επιβιώσει το ευρώ.
Εάν βέβαια διαλυθεί η Ευρωζώνη, με κίνδυνο να παρασυρθεί ολόκληρη η ΕΕ, θα επικρατήσει κυριολεκτικά το γνωστό μας «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» – πολύ πριν συμβεί το μοιραίο, αφού αρκεί να το θεωρήσει κανείς αναπόφευκτο για να αντιδράσει ανάλογα, οπότε να επιταχυνθεί η κατάρρευση (αυτοεκπληρούμενη προφητεία). Η καγκελάριος πάντως δήλωσε για πρώτη φορά ότι, αμφιβάλει για τη διατήρηση της Ευρωζώνης (πηγή) – ενώ ο «ανόητος Ολλανδός» αναφέρθηκε επίσης για πρώτη φορά, σε έναν πυρήνα πέντε χωρών. Οψόμεθα!
.
