Η χώρα μας δεν γονάτισε κάτω από το βάρος της κρίσης, αλλά, κυρίως, από την σκόπιμη υπαγωγή της στο καθεστώς των μνημονίων και της Τρόικας – επίσης, από την ανικανότητα του ΔΝΤ, όσον αφορά τα προγράμματα διάσωσης της και το PSI.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Δεν χρειαζόμαστε καμία μη βιώσιμη μακροπρόθεσμα συμφωνία στις 22 Ιουνίου, η οποία δεν θα συμπεριλαμβάνει διαγραφή του χρέους, στη σύσκεψη των ηγετών της Ευρωζώνης και της Τρόικα. Απαιτείται απλά και μόνο η παράταση της υφιστάμενης, αφενός μεν για να αποφευχθεί το σταμάτημα του ELA, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι ή το κλείσιμο των τραπεζών, αφετέρου για να έχουμε χρόνο, έτσι ώστε να ερευνήσουμε πως μπορεί να αποκτηθεί πλούτος από την Ελλάδα – καταπολεμώντας τις εισοδηματικές ανισότητες, αλλά χωρίς να προσπαθούμε να μοιράσουμε δίκαια τη φτώχεια.
Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι η πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ στα τέλη του μήνα, για να μην εκβιάσει τη χρεοκοπία της χώρας που θα καθιστούσε ληξιπρόθεσμα τα δάνεια από τον EFSF – ύψους περί τα 140 δις €, η αποπληρωμή των οποίων ξεκινάει από το 2023. Αντίκειται βέβαια στους κανονισμούς του ΔΝΤ (άρθρο), αλλά η δύναμη παράγει Δίκαιο – ενώ δεν θα ήταν ότι καλύτερο η σύγκρουση μας με μία εγκληματική οργάνωση, η οποία πρέπει να εκδιωχθεί αμέσως από την Ελλάδα.
Αυτό πιθανότατα δεν ισχύει για τις πληρωμές προς την ΕΚΤ του Ιουλίου και Αυγούστου, αφού θα ήταν αδιανόητο να μας χρεοκοπήσει η κεντρική μας τράπεζα. Όσον αφορά τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη, προφανώς και θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε με ένα εθνικό νόμισμα – εάν είχαμε μία κυβέρνηση που θα είχε την ικανότητα να μας οδηγήσει με ασφάλεια, μέσα από αχαρτογράφητα νερά.
Δεν την έχουμε όμως, ενώ δεν πρέπει να ξεπουλήσουμε ανόητα ένα από τα σημαντικότερα «περιουσιακά» μας στοιχεία – το ευρώ, τα ΕΣΠΑ της κοινότητας, τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ, το βέτο μας στην ΕΕ που ενδιαφέρει τη Ρωσία, καθώς επίσης την πρόσβαση μας στη νομισματική ένωση που ενδιαφέρει την Κίνα.
Όσον αφορά το φόβο μας απέναντι σε μία γερμανική Ευρώπη, την οποία ασφαλώς δεν επιθυμούμε για τα παιδιά μας, δεν πρόκειται να συμβεί – αφού οι Γερμανοί Πολίτες, από την εποχή του Νίτσε ακόμη, το φοβούνται περισσότερο από εμάς”.
.
Ανάλυση
Αναλύοντας τη λανθασμένη διάγνωση του ΔΝΤ, κυρίως δε τη θανατηφόρα θεραπεία, στην οποία υποβλήθηκε η Ελλάδα από την Τρόικα (άρθρο), αναφερθήκαμε στους δύο βασικότερους εξαγωγικούς πυλώνες της οικονομίας μας – η σωστή στατιστική απεικόνιση και η εκμετάλλευση των οποίων θα μπορούσε όχι μόνο να βοηθήσει τη χώρα μας να ξεφύγει από την κρίση αλλά, κυρίως, να την οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Ίσως βέβαια να μην κατανοούν οι εφοπλιστές, καθώς επίσης οι ιδιοκτήτες των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων τους κινδύνους από τη χρεοκοπία της χώρας, πόσο μάλλον από την τυχόν έξοδο της από την Ευρωζώνη – θεωρώντας πως δίκαια αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους, έχοντας απέναντι τους ένα διεφθαρμένο, πελατειακό πολιτικό σύστημα, καθώς επίσης μη παραγωγικούς εργαζομένους και διαπλεγμένους συνδικαλιστές, οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την εκμετάλλευση των εργοδοτών τους.
Είναι όμως η ύστατη ευκαιρία τους να συνειδητοποιήσουν την απειλή για τους ίδιους, από τους ισχυρότερους των δανειστών της Ελλάδας, κυρίως δε από τους Γερμανούς – οι οποίοι αφενός μεν ζηλεύουν τους δύο αυτούς κυρίαρχους πυλώνες της οικονομίας μας, τους οποίους δεν έχουν καμία δυνατότητα να ανταγωνιστούν (είναι γνωστό το ανέκδοτο του Γερμανού καπετάνιου, καθώς επίσης η απελπιστική κατάσταση της γερμανικής ναυτιλίας), αφετέρου τους εποφθαλμιούν.
Στα πλαίσια αυτά, σχεδιάζουν να εξαγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές αεροδρόμια, ξενοδοχεία και λιμάνια, κατακτώντας εν πρώτοις οικονομικά τη χώρα – ενώ στη συνέχεια θα προσπαθήσουν να «υπεξαιρέσουν» όλα της τα περιουσιακά στοιχεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η ναυτιλία, ο τουρισμός, οι κοινωφελείς κρατικές επιχειρήσεις, το υπέδαφος, οι τράπεζες, οι κατασκευές, η βιομηχανία κοκ.
Αυτήν την καταστροφή μπορεί ακόμη και πρέπει να την αποφύγει η Ελλάδα, προφανώς με τη συνδρομή της επιχειρηματικής της ελίτ, η οποία διαφορετικά θα καταστραφεί – αφού οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά την αξία των «λαφύρων», έχοντας ήδη εκτενείς μελέτες, τις οποίες τυχαίνει να γνωρίζουμε.
Σε κάθε περίπτωση, η συναίνεση και η αποφυγή της διχόνοιας δεν επιβάλλεται μόνο στα πολιτικά κόμματα και στους Πολίτες αλλά, επίσης, στους επιχειρηματίες της χώρας – έτσι ώστε όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως να τοποθετηθούν συνεκτικά, από κοινού, ενωμένοι, απέναντι στους επίδοξους ξένους εισβολείς. Όσον αφορά ειδικά τους δύο παραπάνω κλάδους, τα εξής:
.
Ο εξαφανισμένος στόλος
Εισαγωγικά, παρά τις αντίθετες τοποθετήσεις, υπενθυμίζουμε πως η Ελλάδα είναι μία χώρα με έναν πολύ μεγάλο και εξαιρετικά ανταγωνιστικό εξαγωγικό τομέα – εάν τον εξετάσει κανείς από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία.
Ο εμπορικός στόλος της είναι ο μεγαλύτερος και παραγωγικότερος σε ολόκληρο τον πλανήτη, το νούμερο ένα μετά τη δεκαετία του 1970. Την ίδια στιγμή, ο τουρισμός της κατέχει μία εξαιρετικά επιτυχημένη, ισχυρή θέση εντός της Ευρώπης – έχοντας εξελιχθεί μετά το 2000 από μαζικό σε ποιοτικό τουρισμό, με πολύ ανταγωνιστικές τιμές στα ανώτερα, ιδίως δε στα ανώτατα τιμολογιακά επίπεδα. Εύλογα βέβαια, αφού καμία άλλη χώρα δεν διαθέτει τόσα νησιά, τέτοιο φυσικό κάλλος, καθώς επίσης το πλήθος και την ποιότητα των πολιτιστικών της μνημείων – τα οποία είναι ακόμη ανεκμετάλλευτα σε μεγάλο βαθμό.
Περαιτέρω, από το 1999 έως το 2008 η Ελλάδα γνώρισε μία εξαγωγική έκρηξη, όσο καμία άλλη χώρα της δυτικής Ευρώπης, με εξαίρεση μόνο τη Νορβηγία – επιτυγχάνοντας ισχυρότατες εξαγωγικές επιδόσεις, οι οποίες δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο κράτος.
Στην πραγματικότητα δε, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της ήταν έως το 2008 περισσότερο πλεονασματικό από αυτό της Γερμανίας, παρά το ότι δεν απεικονιζόταν στα επίσημα στατιστικά στοιχεία – οφειλόμενο κυρίως στη ναυτιλία της, η οποία αποτελεί τον κυρίαρχο κλάδο της ελληνικής οικονομίας, μετά το 1960.
