Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε πως δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι, οι παραπάνω «κρατικοί» δανειστές της Ελλάδας θα την χρεοκοπούσαν – ενώ η πτώχευση εντός της Ευρωζώνης αποτελεί ένα αναφαίρετο δικαίωμα μας (ανάλυση).
Ειδικά όσον αφορά την ΕΚΤ, η οποία μας απειλεί με τη λήξη των δύο μεγάλων ομολόγων τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ενώ προφανώς θα μπορούσε να τα ανταλλάξει με καινούργια, καθώς επίσης να εξαγοράσει τα ληξιπρόθεσμα δάνεια του ΔΝΤ, τα εξής:
(α) Η ΕΚΤ είναι ουσιαστικά η κεντρική τράπεζα όλων των χωρών της Ευρωζώνης, άρα και της Ελλάδας, με την ιδιότητα της ως ο δανειστής ύστατης ανάγκης (Lender of last resort) – η βασική υποχρέωση του οποίου είναι η προστασία των ατόμων που έχουν καταθέσει χρήματα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σε περιπτώσεις τραπεζικών επιθέσεων (Bank runs). Επομένως, εγγυάται τις καταθέσεις των Ελλήνων, οπότε δεν μπορεί να απειλεί τη χώρα με σταμάτημα της έκτακτης παροχής ρευστότητας (ELA).
(β) Επειδή το κράτος χρηματοδοτείται από τις τράπεζες (αντί από την κεντρική του, όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες), οι οποίες αγοράζουν τα ομόλογα που εκδίδει με υψηλό κέρδος, δεν είναι έντιμο να απαγορεύει η ΕΚΤ εντελώς την αγορά εντόκων γραμματίων, στραγγαλίζοντας την κυβέρνηση.
(γ) Δεν μπορούμε να φαντασθούμε πως η Fed, για παράδειγμα, θα χρεοκοπούσε τις Η.Π.Α. ή η Τράπεζα της Αγγλίας τη Μ. Βρετανία – οπότε λογικά δεν είναι δυνατόν να χρεοκοπήσει η ΕΚΤ, η κεντρική μας τράπεζα δηλαδή, την Ελλάδα.
Συνεχίζοντας, τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως η Ελλάδα δεν πρέπει να μεταρρυθμίσει την οικονομία της, είτε χρεοκοπήσει εντός της Ευρωζώνης, είτε όχι – όπου η έννοια «μεταρρυθμίσεις» δεν πρέπει να συγχέεται με τα μνημόνια ή με τις μειώσεις των μισθών, οι οποίοι είναι πλέον κάτω από το μέσον όρο της Ευρωζώνης (Γαλλία), σε όρους κατά κεφαλήν εργατικού κόστους ανά μονάδα προϊόντος (γράφημα).
.
.
Αντίθετα, εάν δρομολογούταν οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, η έλλειψη των οποίων επιβαρύνει, μεταξύ άλλων, τους μισθούς των εργαζομένων, αφού αυτοί πληρώνουν ουσιαστικά το κόστος της διαφθοράς, της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, της έλλειψης σταθερού φορολογικού πλαισίου που «διώχνει» τους επενδυτές, της γραφειοκρατίας κοκ. (ανάλυση), τότε η χώρα θα μπορούσε να ξεφύγει από την κρίση, χωρίς νέα μέτρα – κάτι που δυστυχώς δεν έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση, η οποία καταναλώνει όλο της το χρόνο σε διαπραγματεύσεις που δεν οδηγούν πουθενά.
Ολοκληρώνοντας, ευχόμαστε και ελπίζουμε να συνειδητοποιήσουν όλοι οι συμμετέχοντες στο μεγάλο πόκερ της διαπραγμάτευσης τις ευθύνες, καθώς επίσης τις υποχρεώσεις τους – τόσο η ελληνική κυβέρνηση δηλαδή, όσο και οι δανειστές της.
Ειδικά ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, ο οποίος πρέπει να πάψει να είναι εκδικητικός, επιμένοντας να τιμωρήσει τους Έλληνες για τα λάθη ή για τις παραλείψεις της πολιτικής ηγεσίας τους – τόσο της σημερινής, όσο και των παρελθόντων δεκαετιών.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρεθεί άμεσα μία βιώσιμη λύση για την Ελλάδα, η οποία να δίνει κάποια προοπτική στους Έλληνες – αφού χωρίς την επιστροφή της ελπίδας και της αισιοδοξίας, η χώρα μας δεν πρόκειται ποτέ να βγει από την κρίση, όσα χρήματα και αν της δοθούν.
.
ΥΓ: Δεν είναι ίσως απίθανο να μας ζητηθεί η τοποθέτηση εναντίον της Ρωσίας και του αγωγού που σχεδιάζεται μέσω της Τουρκίας (άρθρο) – ως αντάλλαγμα για τη συμφωνία, εκ μέρους της ΕΕ, στο πόκερ που διεξάγεται.
Φυσικά στα πλαίσια των νέων κυρώσεων που θέλει να επιβάλλει η Δύση στον πρόεδρο Putin, κατ’ εντολή των Η.Π.Α. – προφανώς δε να μην ασκήσουμε το βέτο που δικαιούται η χώρα μας, όσον αφορά τις άλλες κυρώσεις.
