Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα ενός παγκοσμίου συναλλαγματικού πολέμου τεραστίων διαστάσεων, ο οποίος θα βυθίσει τον πλανήτη στο χάος – παράλληλα, η υπερχρέωση πολλών χωρών σε δολάρια, θα προκαλέσει κρίσεις και μαζικές χρεοκοπίες
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Για πολλές ώρες στο ακριβό ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης συζητούσαν, σε μία γεμάτη ένταση ατμόσφαιρα, οι υπουργοί οικονομικών, καθώς επίσης οι κεντρικοί τραπεζίτες των Η.Π.Α., της Μ. Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιαπωνίας, για ένα και μόνο θέμα: για το ισχυρό δολάριο, το οποίο κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Η αύξηση της ισοτιμίας του πράσινου νομίσματος (Greenback), σε παγκόσμιο επίπεδο, είχε δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στις οικονομίες ολόκληρου του πλανήτη – ενώ η βιομηχανία της υπερδύναμης διαμαρτυρόταν ηχηρά, απαιτώντας μέτρα προστασίας της από την κυβέρνηση, λόγω των μεγάλων πιέσεων στις εξαγωγές της.
Η ίδια η οικονομία των Η.Π.Α. υπέφερε από τις αυξανόμενες εισαγωγές οι οποίες, σε συνδυασμό με τη μείωση των εξαγωγών, δημιουργούσαν τεράστια εμπορικά ελλείμματα – περιορίζοντας σημαντικά την ανταγωνιστικότητα όλων των επιχειρήσεων της χώρας.
Για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι «φύλακες» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, υπέγραψαν στο πανάκριβο ξενοδοχείο μία συμφωνία, η οποία θα τους επέτρεπε τις συντονισμένες προσπάθειες, με στόχο την υποτίμηση του δολαρίου – μέσω της μαζικής πώλησης ενός μέρους των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε δολάρια των κεντρικών τραπεζών, σε όλες τις μεγάλες διεθνείς αγορές. Αυτό συνέβη το Σεπτέμβρη του 1985″.
.
Ανάλυση
Η ισοτιμία του δολαρίου αυξάνεται συνεχώς, απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα νομίσματα του πλανήτη – ενώ, εάν τη μετρήσει κανείς με ένα εμπορικά σταθμισμένο καλάθι νομισμάτων, θα διαπιστώσει ότι, από τα μέσα του προηγουμένου έτους κέρδισε περίπου 25%. Τριάντα χρόνια λοιπόν μετά την παραπάνω ημερομηνία, η ιστορία επαναλαμβάνεται – αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Εκείνη την εποχή, η αιτία ήταν η πολιτική των υψηλών επιτοκίων εκ μέρους της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α., με στόχο την καταπολέμηση του πληθωρισμού – ενώ σήμερα τα βασικά αμερικανικά επιτόκια είναι μηδενικά, όταν παράλληλα τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) που έχουν διατεθεί είναι τεράστια.
Εν τούτοις το δολάριο, από την τιμή του 1,39 ως προς το ευρώ πριν από ένα περίπου έτος, ευρίσκεται στο 1,10 πλέον, έχοντας φτάσει στο 1,06 προηγουμένως – γεγονός που σημαίνει ότι, πρόκειται για την ισχυρότερη ανατίμηση που παρατηρήθηκε ποτέ, μετά το 1982, με πολλούς να προβλέπουν ότι, το 2017 θα πλησιάσει τα 0,80 Σεντ (Goldman Sachs).
Πόσο μάλλον όταν η Fed, στην συνάντηση της περασμένης εβδομάδας, έδωσε την εντύπωση πως δεν θα αναιρέσει τη θέση της για αύξηση των βασικών επιτοκίων – παρά τα προβλήματα που δημιουργούνται στο ρυθμό ανάπτυξης της χώρας, από την ισχύ του δολαρίου.
Η αύξηση λοιπόν των βασικών επιτοκίων, η οποία θα ενδυνάμωνε ακόμη περισσότερο το δολάριο, αναμένεται μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2015 – ενώ στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται αφενός μεν η εξάρτηση των αναπτυσσομένων αγορών από τα δάνεια σε δολάρια, αφετέρου η ανατίμηση του σε ορισμένες από αυτές.
.
.
Περαιτέρω, ενώ η Fed «επιστρέφει από το ταξίδι της», με την έννοια ότι έχει σταματήσει τα πακέτα ρευστότητας, ενώ προετοιμάζεται για την πρώτη αύξηση των βασικών επιτοκίων, οι υπόλοιπες χώρες, έχοντας ξεκινήσει καθυστερημένα, συνεχίζουν – με πάνω από είκοσι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως να χαλαρώνουν τη νομισματική τους πολιτική, μεταξύ των οποίων η Ευρωζώνη, πολλά άλλα κράτη της ΕΕ, η Κίνα, η Ινδία, η Αυστραλία και ο Καναδάς.
