Ρουμανία: Περίπου 150.000 είναι οι δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο – ενώ ο σύλλογος τους απαιτεί την ψήφιση ενός υφιστάμενου προσχεδίου νόμου, για την εξασφάλιση όλων όσων δανείζονται σε ξένο συνάλλαγμα. Ο νόμος αυτός προβλέπει τον περιορισμό των αυξήσεων των δόσεων σε ξένο συνάλλαγμα, στο ανώτατο ποσοστό του 20% – κάτι που φυσικά θα μετέφερε το πρόβλημα στις τράπεζες της χώρας.
Και η Ρουμανία έχει μικρό συγκριτικά χρέος ως προς το ΑΕΠ της (γράφημα), οπότε θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει τους Πολίτες της – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου δυστυχώς τα πολιτικά κόμματα υπόσχονται στους πάντες τα πάντα, απλά και μόνο για να εκλεγούν.
.
.
Φυσικά οι Έλληνες, έχοντας διαπιστώσει πως οι υποσχέσεις, καθώς επίσης οι προεκλογικές δεσμεύσεις δεν τηρούνται ποτέ, δεν τις λαμβάνουν ουσιαστικά υπ’ όψιν – με εξαίρεση όμως το 1.500.000 ανέργους, καθώς επίσης τα εκατομμύρια χρεωμένα νοικοκυριά, τα οποία θεωρούν πως δεν έχουν να χάσουν τίποτα, αδιαφορώντας για όλους όσους έχουν να χάσουν πράγματι κάτι, ειδικά για τις επόμενες γενιές. Με δεδομένο δε το ότι, ο αριθμός αυτός εκλέγει κυβέρνηση, οι προβλέψεις δεν είναι τόσο δύσκολες.
.
Αυστρία: Η κεντρική τράπεζα της χώρας είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους όλους όσους δανείζονταν σε ελβετικό φράγκο – όπως επίσης αυτή της Ουγγαρίας. Εν τούτοις, εισακούσθηκε από ελάχιστους – με αποτέλεσμα να έχουν ένα ακόμη πρόβλημα οι τράπεζες της, στις οποίες θα συσσωρευτούν επί πλέον επισφάλειες.
Επειδή δε είναι αρκετά εκτεθειμένες τόσο στην Ανατολική Ευρώπη (όπως και οι ελληνικές), όσο και στην Ουκρανία, τα οικονομικά τους μεγέθη θα επιδεινωθούν περαιτέρω – γεγονός που δεν είναι καθόλου θετικό για τα δημόσια οικονομικά της Αυστρίας.
.
Επίλογος
Δυστυχώς, όπως οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να ενημερώνονται νομικά πριν υπογράψουν κάτι ή πριν ακόμη προβούν σε κάποια ενέργεια, έτσι ακριβώς δεν κατανοούν τη χρησιμότητα της παροχής οικονομικών συμβουλών, πριν αποφασίσουν να συνάψουν δάνεια – πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ξένο συνάλλαγμα, τις διακυμάνσεις του οποίου πολύ δύσκολα προβλέπουν ακόμη και οι πιο έμπειροι επενδυτές.
Αφού λοιπόν ενεργήσουν με έναν τόσο μη ορθολογικό τρόπο, απαιτούν μετά τη συνδρομή του κράτους στην επίλυση των προβλημάτων τους – χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το κράτος δεν είναι σε θέση να λειτουργεί με το συγκεκριμένο τρόπο.
Η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει βέβαια στις τράπεζες, οι οποίες προτείνουν τέτοιου είδους δάνεια χωρίς να ενημερώνουν σωστά τους δανειολήπτες, χωρίς να τους αναφέρουν τους κινδύνους, κυρίως δε χωρίς να τους «υποχρεώνουν» να ασφαλιστούν απέναντι στις νομισματικές διακυμάνσεις – απλά και μόνο για να κερδίσουν περισσότερα σήμερα, αδιαφορώντας ουσιαστικά για το αύριο.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις ανεύθυνες πολύ συχνά προεκλογικές δεσμεύσεις, καθώς επίσης για τα σχέδια της αντιπολίτευσης – η οποία κρατάει μυστικό το ένα και μοναδικό διαπραγματευτικό της χαρτί απέναντι στους δανειστές της χώρας: τη στάση πληρωμών, η οποία είναι συνώνυμη με τη χρεοκοπία, ενώ οδηγεί ενδεχομένως στην έξοδο από την Ευρωζώνη, εάν δεν «εκβιαστεί» τελικά η Τρόικα και η Κομισιόν.
Φυσικά φαίνεται ότι έχει έναν ισχυρό, κρυφό άσσο στο μανίκι της, ο οποίος είναι το ΔΝΤ – οι Η.Π.Α. δηλαδή, οι οποίες χρησιμοποιούν το Ταμείο ως όργανο της εξωτερικής τους πολιτικής. Εν τούτοις, ο άσσος αυτός θα μπορούσε να μην είναι αρκετός για να κερδίσει το παιχνίδι – οπότε είναι καλύτερα να ενημερώσει σωστά τους Πολίτες, αφού αυτοί πληρώνουν τελικά το λογαριασμό.
Ευχόμαστε φυσικά να τα καταφέρει, κυρίως όμως να μην υποχρεωθεί να αλλάξει εντελώς τη στάση της εάν τυχόν εκλεγεί, να υποταχθεί δηλαδή και αυτή με τη σειρά της στις εντολές της Τρόικας – όπως συνέβη με το κοινοβούλιο της Κύπρου, το οποίο πλήρωσε πολύ ακριβά την αντίσταση του που είχαμε όλοι θαυμάσει.
Ολοκληρώνοντας, μία ανάλογη στάση με αυτήν της Ελβετίας θα μπορούσε να υιοθετήσει και η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας, αφού έχει μέχρι στιγμής εντελώς αποτύχει, όσον αφορά την οικονομική της πολιτική. Θα έπρεπε λοιπόν να προσέξουν ιδιαίτερα οι δανειολήπτες σε γεν – έτσι ώστε να μην οδηγηθούν σε ένα ανάλογο σοκ.
.
Υστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε μέρος ενός προηγουμένου άρθρου του κ. Βιλιάρδου με τον τίτλο «Στημένα παιχνίδια»:
Η τρίτη εστία πυρκαγιάς, η οποία απαιτείται για να εξασφαλισθεί η «συνεργασία» της Ευρώπης, στην προσπάθεια διατήρησης της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη, θεωρείται πως έχει τοποθετηθεί στον ευρωπαϊκό νότο – με την ενίσχυση των αριστερών κομμάτων στην Ισπανία και στην Ελλάδα.
Με δεδομένο δε το ότι, η χώρα μας έχει το ρόλο (από το 2009) του «πολιορκητικού κριού» των Η.Π.Α., όσον αφορά την ενεργητική συμμετοχή τους στα «ευρωπαϊκά τεκταινόμενα», μεταξύ άλλων για να μην ευοδωθούν οι προσπάθειες «απεξάρτησης» της Γερμανίας, αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της υπερδύναμης – κάτι που μάλλον αρνήθηκε να αποδεχθεί ο πρωθυπουργός που έχασε τις εκλογές του 2009, επιλέγοντας να συνεργασθεί πιο στενά με τη Ρωσία, με τα γνωστά επακόλουθα.
Ο επόμενος πρωθυπουργός τώρα, αυτός που μας οδήγησε δηλαδή στο ΔΝΤ, ίσως πρόδωσε ακούσια την πατρίδα του, έχοντας ενδεχομένως τις καλύτερες των προθέσεων – ενώ μάλλον πετάχτηκε στα σκουπίδια, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα, όταν αντιλήφθηκαν το ρόλο του η Γερμανία και η Γαλλία στις Κάννες, χάνοντας πια τη χρησιμότητα του για τις Η.Π.Α.
Περαιτέρω, όσον αφορά τον αρχηγό της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ολοφάνερη η «μεταστροφή» του, μετά την επίσκεψη του στην έδρα του ΔΝΤ, καθώς επίσης στο Τέξας – όπου τοποθετήθηκαν δίπλα του στελέχη με αγγλοσαξονικές ρίζες, αλλάζοντας εντελώς τις απόψεις του για μία αμιγώς αριστερή κυβέρνηση, για το ευρώ και για την Ευρωζώνη. Η σύγκρουση του δε με τη γερμανική κυβέρνηση, προφανώς πριμοδοτείται και διευκολύνεται από την υπερδύναμη – αφού εξυπηρετεί απολύτως τους στόχους της, ενώ συμβαδίζει παράλληλα με τις επιθυμίες της ελληνικής κοινής γνώμης.
Φυσικά έχει και αυτός τις καλύτερες των προθέσεων, θεωρώντας πως υπηρετεί την πατρίδα του, όπως ο προηγούμενος. Δεν παύει όμως να ισχύει το ρητό, σύμφωνα με το οποίο ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με ροδοπέταλα – δηλαδή, με τις καλύτερες των προθέσεων αυτών που σε οδηγούν, συχνά άθελα τους, στην καταστροφή.
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να τονίσουμε πως, παρά το ότι θεωρούμε ανέφικτες, σε βαθμό υπερβολικής ουτοπίας της προεκλογικές δεσμεύσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε απόλυτοι – επειδή κανένας δεν έχει τη δυνατότητα να αποκλείσει το ενδεχόμενο να διαθέτει είτε υπερφυσικές ικανότητες, είτε την αμέριστη υποστήριξη του ΔΝΤ και των Η.Π.Α., οι οποίες ασφαλώς μπορούν να μας εξασφαλίσουν αυτά που ισχυρίζεται πως θα απαιτήσει η αντιπολίτευση.
Με δεδομένο δε το ότι, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το βέλτιστο δυνατόν για την πατρίδα μας, θα τασσόμαστε αμέσως υπέρ του, εάν πράγματι τα κατάφερνε – ακόμη και αν η πολιτική μας ιδεολογία ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Όσον αφορά δε τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έχουν ήδη εξαθλιωθεί, μη έχοντας πράγματι κάτι να χάσουν, είναι πολύ πιθανόν να επιλέξουν την ελπίδα – ακόμη και αν πιστεύουν πως οι προεκλογικές δεσμεύσεις της αντιπολίτευσης είναι απολύτως ουτοπικές.
Επανερχόμενοι στο θέμα μας, η τρίτη εστία πυρκαγιάς, η οποία έχει τοποθετηθεί στα θεμέλια της Ευρωζώνης, του ευρώ και της ΕΕ, τα δύο «αριστερά» κινήματα στο Νότο, έχουν τη δυνατότητα, με τη βοήθεια του ΔΝΤ (Η.Π.Α.), να επιβάλλουν την εκτύπωση νέων χρημάτων στην ΕΚΤ, παρά τις αντιρρήσεις της Γερμανίας – μεταξύ άλλων μέσω της αγοράς ομολόγων των χωρών τους, τα οποία στη συνέχεια θα αναγκασθεί ίσως να παγώσει άτοκα η ΕΚΤ (ανάλυση), οπότε να μετατραπούν σε πληθωριστικά χρήματα.
Συμπερασματικά λοιπόν ο συνδυασμός της ουκρανικής κρίσης, με τον πρόσφατο πανικό των τρομοκρατικών επιθέσεων εκ μέρους των ισλαμιστών (κατά πολλούς η ISIS δημιουργήθηκε από τις Η.Π.Α., για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στην περιοχή), καθώς επίσης με την «αριστερή επανάσταση» των δύο χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, τις οποίες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες εάν υπάρξει ανάγκη, είναι σε θέση να εξασφαλίσει την απόλυτη αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη – το συμβιβασμό δηλαδή, καθώς επίσης την ολοκληρωτική υποταγή όλων των χωρών, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, στις εντολές της υπερδύναμης.
