Φυσικά ο W. Putin προσπάθησε να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των επιχειρηματιών και των Πολιτών της χώρας του, ισχυριζόμενος, στην πρόσφατη ετήσια συνέντευξη Τύπου, πως η Ρωσία θα ξεπεράσει τα προβλήματα της μέσα στα επόμενα δύο χρόνια – κάτι που όμως έγινε ελάχιστα πιστευτό από όλους όσους γνωρίζουν πως η χώρα είναι πράγματι μία οικονομία Potemkin, αφού εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από τις εξαγωγές ενέργειας, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
Ρωσία, οικονομία – η οικονομική (αναπτυξιακή) ιστορική αναδρομή της χώρας.
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)
.
Στο γράφημα γίνεται μία ιστορική αναδρομή της ρωσικής αυτοκρατορίας, της εποχής της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς επίσης της σημερινής ομοσπονδίας – ενώ φαίνεται η σχέση του κατά κεφαλήν εισοδήματος (αριστερός άξονας), με την τιμή του πετρελαίου (δεξιός άξονας), η οποία έχει σήμερα καταρρεύσει.
.
Η σχέσεις της Ρωσίας με τη Γερμανία
Η Ευρώπη είναι αναμφίβολα μία εξαρτημένη αποικία των Η.Π.Α., στην οποία η Γερμανία έχει τοποθετηθεί ως ένας κατά κάποιον τρόπο «Ύπατος Αρμοστής» – τόσο όσον αφορά την πολιτική και στρατιωτική πλευρά, όσο και το τοκογλυφικό κεφάλαιο. Ελάχιστοι δε γνωρίζουν πως οι μεγάλες επιχειρήσεις της ανήκουν ουσιαστικά σε αμερικανικά κεφάλαια, ενώ η δημόσια περιουσία της έχει προ πολλού εκποιηθεί – ενώ η οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού της δεν είναι καθόλου ρόδινη.
Περαιτέρω η «διαστροφή» της χώρας, όπως έχει περιγραφεί (ανάλυση), δεν επιτρέπει μεγάλες ελπίδες για τη συνέχιση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, εάν ονειρεύεται κανείς μία Ευρώπη των Πολιτών της και ισότιμων μεταξύ τους κρατών – γεγονός που έχει οδηγήσει σε σκέψεις, σύμφωνα με τις οποίες θα ήταν ίσως προτιμότερη η επιστροφή όλων των χωρών μαζί στα εθνικά τους νομίσματα (άρθρο). Επίσης στο εάν θα ήταν απαραίτητη η είσοδος της Ρωσίας στην ΕΕ, έτσι ώστε να εξισορροπείται η Γερμανία και να διασφαλίζεται η ειρήνη – κάτι που φυσικά είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά η καγκελάριος, πριν από ένα χρόνο, θεωρούταν ως μία έμπιστη σύμμαχος του W. Putin στη Δύση – αφού τον υποστήριζε απέναντι στις αντίθετες φωνές, κυρίως εκ μέρους των Η.Π.Α. και της Πολωνίας. Θα μπορούσε βέβαια να θεωρηθεί ότι «έπαιζε διπλό παιχνίδι», κρίνοντας από την ενεργό συμμετοχή της στο πραξικόπημα της Ουκρανίας, καθώς επίσης από τη σημερινή αλλαγή της στάσης της – όπου υποστηρίζει τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν, παρά τις αντίθετες γνώμες στο εσωτερικό της, καθώς επίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως είπε δε πρόσφατα στη σύνοδο κορυφής της Αυστραλίας,
“Είμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι με μία σύγκρουση, η οποία θέτει σε κίνδυνο τον πυρήνα των αξιών μας. Οι πεπαλαιωμένοι τρόποι σκέψης, από την οπτική γωνία των σφαιρών επιρροής, καταπατούν τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και δεν επιτρέπεται να υπερισχύσουν“.
Από την άλλη πλευρά, ο συντονιστής της γερμανικής κυβέρνησης για την Ανατολική Ευρώπη ανέφερε ότι η Ρωσία έχει γίνει απρόβλεπτη, αποτελώντας έναν εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο – ενώ κανένας δεν γνωρίζει ποιός είναι ο απώτερος στόχος της. Παράλληλα, αρκετοί υποστηρίζουν πως ο W. Putin διεξάγει έναν ασύμμετρο, υβριδικό πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία, τον οποίο διαψεύδει επίσημα – χωρίς όμως να πείθει την καγκελάριο, η οποία φαίνεται πως έχει αποδείξεις για το αντίθετο.
Οι σχέσεις λοιπόν των δύο ισχυρότερων κρατών της Ευρώπης, η σύγκρουση των οποίων στο παρελθόν έχει πυροδοτήσει δύο παγκοσμίους πολέμους, ενώ και οι δύο ηγέτες τους μιλούν τόσο ρωσικά, όσο και γερμανικά, επιδεινώνεται – ενισχυόμενη αρνητικά από τις Η.Π.Α. οι οποίες, κινδυνεύοντας από τα τεράστια δίδυμα ελλείμματα τους, καθώς επίσης από μία εκτός ελέγχου δημόσια και ιδιωτική υπερχρέωση, προσπαθούν να επιλύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα στρατιωτικά.
.
Η πολιτική κατάσταση της Ρωσίας
Οι σύμβουλοι του προέδρου, οι οποίοι τον είχαν προειδοποιήσει από τους κινδύνους που εμπεριέχει μία υπερβολική σύγκρουση σε οικονομικό επίπεδο με τη Δύση, φαίνεται πως έχουν πια περιθωριοποιηθεί – ενώ έχουν αυξήσει εκθετικά την επιρροή τους αυτοί που υιοθετούν μία σκληρή γραμμή, όπως ο υπουργός άμυνας, καθώς επίσης ο αρχηγός της εσωτερικής μυστικής υπηρεσίας.
Εν τούτοις, οι αντίθετες φωνές δεν έχουν σταματήσει, κρίνοντας από τα λόγια του διοικητή της κρατικής τράπεζας Sberbank, ο οποίος ανήκει σε αυτούς που συμμετέχουν στον καθορισμό των οικονομικών προγραμμάτων της κυβέρνησης. Όπως λοιπόν ανέφερε,
“Εάν η Ρωσία αψηφήσει τους οικονομικούς νόμους της ανάπτυξης, θα οδηγηθεί ξανά στην κατάρρευση, όπως ακριβώς συνέβη με τη Σοβιετική Ένωση. Δεν μπορεί κανείς να αντικαταστήσει τα εισαγόμενα προϊόντα με ρωσικά – ενώ δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει κίνητρα, να υποκινήσει δηλαδή τους ανθρώπους με τα Gulag του παρελθόντος” (επρόκειτο για τη σοβιετική υπηρεσία που επόπτευε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., στα οποία εξορίζονταν οι πάσης φύσεως αντιφρονούντες, πολιτικοί κρατούμενοι, ύποπτοι κλπ.).
Συνεχίζοντας, όταν ξέσπασε ο πανικός στη Μόσχα (άρθρο), οι εντάσεις στη ρωσική κυβέρνηση αυξήθηκαν επικίνδυνα – ιδίως αφού οι Πολίτες της χώρας επιτέθηκαν στις τράπεζες, προσπαθώντας να ανταλλάξουν τα ρούβλια με οποιοδήποτε ξένο νόμισμα, επειδή το δικό τους βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση.
Ορισμένοι σύμβουλοι της κυβέρνησης δε ισχυρίσθηκαν δημόσια ότι, η κατάρρευση του νομίσματος δεν ήταν το αποτέλεσμα των κυρώσεων και της χαμηλής τιμής του πετρελαίου, αλλά της έλλειψης εμπιστοσύνης στην οικονομική πολιτική του προέδρου – ενώ η διάσωση της κρατικής εταιρείας πετρελαίου Rosneft έγινε με λανθασμένο τρόπο, όπως επίσης η αναγγελία περί μεγάλων πακέτων στήριξης των ρωσικών τραπεζών.
.
Επίλογος
Κατά την άποψη μου ο κίνδυνος να ξεσπάσει ένας επόμενος παγκόσμιος πόλεμος είναι αρκετά μεγάλος – ειδικά εάν επιδιωχθεί χωρίς επιτυχία η ανατροπή του Ρώσου προέδρου, από τους διεκδικητές της εξουσίας στο εσωτερικό της χώρας του, με τη βοήθεια των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.
Μία τέτοια ενδεχόμενη ενέργεια θα μετέτρεπε τον W. Putin σε έναν επικίνδυνο δικτάτορα, ειδικά επειδή βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας απομονωθεί από τη διεθνή κοινότητα, όπως ο Χίτλερ στο παρελθόν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε δε πως ο Χίτλερ είχε επίσης ξεκινήσει μία ανάλογη σταυροφορία εναντίον του τοκογλυφικού κεφαλαίου, το οποίο θεωρούσε πως κατευθυνόταν από τους Εβραίους.
Στα πλαίσια αυτά διαπιστώνεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, ειδικά εάν η Δύση εντείνει τις πιέσεις στη Ρωσία, όπως φαίνεται να επιδιώκουν οι Η.Π.Α. – οι οποίες, στο νέο νόμο που έχει σχέση με τις καινούργιες κυρώσεις, έχουν συμπεριλάβει μία επικίνδυνη διάταξη που αφορά την κατάργηση της συμφωνίας μείωσης των πυρηνικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς, η οποία είχε συναφθεί με τη Ρωσία στο παρελθόν.
Εάν συνδέσει κανείς τις ενέργειες των Η.Π.Α. με τις απειλές του Ρώσου προέδρου περί της εν ανάγκη χρήσης εκ μέρους του πυρηνικών όπλων (άρθρο), όπου εάν δεν το έκανε θα γελοιοποιούταν παγκοσμίως, παρατηρώντας τις τεράστιες ομοιότητες με τη Γερμανία πριν το 1940, τότε τα συμπεράσματα μου δεν είναι υπερβολικά παράλογα – ευχόμενος να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν από τους υπολοίπους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων.
