Προκύπτει ως μια αργοπορημένη αντίδραση σε ένα αγχωτικό γεγονός ή σε μια κατάσταση, με ένα εξαιρετικά απειλητικό ή καταστροφικό μέγεθος – το οποίο έχει τη δύναμη να προκαλέσει βαθιά απελπισία στον άνθρωπο
.
“Η οικονομική κρίση που δυστυχώς έχουμε υποχρεωθεί να βιώσουμε, χωρίς ουσιαστικά να ευθυνόμαστε εμείς ούτε για την πρόκληση, ούτε για την καταστροφική διαχείριση της, από την κυβέρνηση των δανειστών που μας επιβλήθηκε, θα δημιουργήσει τεράστια ψυχικά προβλήματα – τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και σε μία σειρά Ελλήνων, σημερινών και μελλοντικών.
Τα τραύματα που δημιουργεί, τα οποία είναι αντίστοιχα ενός πολέμου, μίας συλλογικής δίωξης ή μεγάλων βασανιστηρίων, θα προκαλέσουν στο 50% περίπου του πληθυσμού ψυχικές διαταραχές του τύπου που αναλύεται σήμερα – με καταστροφικά αποτελέσματα για την πατρίδα μας, τα οποία υπερβαίνουν κατά πολύ τον οικονομικό της στραγγαλισμό.
Η ασθένεια αυτή, η επιδημία καλύτερα που εξελίσσεται σήμερα, θα φανεί πολύ αργότερα – όταν θα έχει περάσει η οικονομική κρίση η οποία, όπως όλες οι κρίσεις, έχει ασφαλώς ημερομηνία λήξης. Σε ένα μελλοντικό χρονικό σημείο λοιπόν αρκετοί Πολίτες της χώρας θα υποφέρουν από ένα μετατραυματικό στρες – από μία ψυχική διαταραχή που θα εμφανίζεται αμέσως μετά από κάποιο πρόβλημα που θα αντιμετωπίζουν στο χώρο εργασίας τους, στο δανεισμό τους κοκ.
Ακριβώς για το λόγο αυτό έχουμε ξεκινήσει τη σειρά των ψυχολογικών αναλύσεων, έτσι ώστε να ενημερώσουμε έγκαιρα όσους περισσότερους Έλληνες μπορούμε” (Analyst team).
.
Άρθρο
Τα πάσης φύσεως τραυματικά γεγονότα, έχουν την ιδιότητα να αφήνουν έντονα σημάδια στην ψυχή του ατόμου. Αυτό συμβαίνει συνήθως ανεξάρτητα από τις ατομικές ικανότητες των ανθρώπων, όσον αφορά την αντιμετώπιση των διαφόρων κρίσεων που συμβαίνουν σχεδόν νομοτελειακά στη ζωή τους.
Το «μετατραυματικό στρες» δεν είναι δείγμα αδυναμίας, αλλά εκφράζει ουσιαστικά, σημαίνει δηλαδή πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απασχολημένος με την επεξεργασία, καθώς επίσης με την αφομοίωση του γεγονότος. Είναι μια φυσική, φυσιολογική αντίδραση του σώματος και της ψυχής, απέναντι σε μία βαθιά αγχωτική εμπειρία [1].
Η διαταραχή του «μετατραυματικού στρες» (Posttraumatic Stress Disorder – PTSD) είναι μια πιθανή συνέπεια αντίδρασης σε ένα ή περισσότερα τραυματικά γεγονότα [2].
Περαιτέρω, η διαταραχή του «μετατραυματικού στρες» προκύπτει ως μια αργοπορημένη αντίδραση σε ένα αγχωτικό γεγονός ή σε μια κατάσταση μικρότερης ή μεγαλύτερης διάρκειας, με ένα εξαιρετικά απειλητικό ή καταστροφικό μέγεθος – το οποίο έχει τη δύναμη να προκαλέσει βαθιά απελπισία, σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους.
Καταστάσεις ή άνθρωποι, οι οποίες(οι) υπενθυμίζουν το τραύμα, βιώνονται από τον ασθενή ως εξαιρετικά επιβαρυντικές, ενώ προκαλούν ισχυρές σωματικές και συναισθηματικές αντιδράσεις. Η συναισθηματική εμπειρία των ατόμων με PTSD (διαταραχή μετατραυματικού στρες), συχνά χαρακτηρίζεται από έντονο φόβο, θλίψη, ενοχή, ντροπή, θυμό και συναισθηματικό «μούδιασμα». Εκτός αυτού, το άτομο πάσχει ως επί το πλείστον από αρκετά σοβαρές «φοβικές αντιδράσεις», ευερεθιστότητα, προβλήματα αυτοσυγκέντρωσης και διαταραχές του ύπνου [3].
.
Η συχνότητα της PTSD εξαρτάται από τη φύση του τραύματος [2].
♦ 50% μετά από βιασμό
♦ 25% για τα άλλα βίαια εγκλήματα
♦ 50% όσον αφορά τα θύματα πολέμου, βασανιστηρίων και εξορίας
♦ 10% όσον αφορά τα θύματα τροχαίων ατυχημάτων
Ένα και μόνο τραυματικό γεγονός όπως, για παράδειγμα, ένα σοβαρό ατύχημα, είναι πολύ αγχωτικό – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει, σε γενικές γραμμές, πως θα αναπτυχθεί υποχρεωτικά, πως θα εξελιχθεί δηλαδή σε μία «διαταραχή μετατραυματικού στρες». Μόνο όταν ο τρόμος ενός γεγονότος συνδεθεί με ανάλογες καταστάσεις ή εμπειρίες του παρελθόντος, υπάρχει ο κίνδυνος πρόκλησης της PTSD [4].
.
Οι στόχοι της ψυχοθεραπείας είναι οι εξής [5]:
(α) Τεχνικές χαλάρωσης και αναπνευστικές ασκήσεις, για την πρακτική αντιμετώπιση των αγχωτικών γεγονότων.
(β) Μεθοδική μείωση των δυσάρεστων αναμνήσεων – για παράδειγμα, η επαναλαμβανόμενη έκθεση στο γεγονός μέσω της μνήμης, όπως και η επιστροφή στο τόπο του ατυχήματος, με ψυχοθεραπευτική συνοδεία.
(γ) Υπέρβαση της συμπεριφοράς αποφυγής, της τάσης δηλαδή του ασθενή να απωθεί το γεγονός, προκειμένου να αντιμετωπιστεί συνειδητά το συμβάν
(δ) Γνωστική αναδιάρθρωση – δηλαδή, η αλλαγή των πνευματικών αντιλήψεων ή του τρόπου ζωής του ασθενούς.
(ε) Η επεξεργασία των προβλημάτων, των δυσλειτουργιών καλύτερα που έχουν εμφανιστεί όπως, για παράδειγμα, των διαταραχών του ύπνου,
(στ) Η ενεργοποίηση των δυνατοτήτων, των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων του ατόμου που υποφέρει από την «διαταραχή μετατραυματικού στρες».
Βιβλιογραφία:
[1] DeGPT (2014). Was ist posttraumatischer Stress und wie entstehen Traumafolgestörungen? Deutschsprachige Gesellschaft für Psychotraumatologie online.
[2] Flatten G, Gast U, Hofmann A, Knaevelsrud Ch, Lampe A, Liebermann P, Maercker A, Reddemann L, Wöller W (2011): S3 – Leitlinie Posttraumatische Belastungsstörung. Trauma & Gewalt 3: 202-210
[3] Charité (2014). Krankheitsbilder: Die Posttraumatische Belastungsstörung (PTBS). Charité Universitätsmedizin Berlin.
[4] Elbert, T. Ein einziges Trauma macht noch keine PTBS: Angst und Schrecken auch in der Vorgeschichte bedeutsam. I n|Fo|Neurologie & Psychiatrie 2013; 15 (4) .
[5] Frommberger, U. (2009). Therapie der posttraumatischen Belastungsstörung: Wie Sie die ständige Wiederkehr des Traumas stoppen. Info Neurologie und Psychiatrie 2009; Vol. 11, Nr. 1.
