Tο σενάριο της εξέλιξης των μισθών μελλοντικά, είναι μάλλον εφιαλτικό για τους εργαζομένους της Δύσης – συνώνυμο με το θάνατο της μεσαίας τάξης, καθώς επίσης με την υποδούλωση των κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
.
Ο διευθυντής του τμήματος έρευνας της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε μία σχετικά πρόσφατη δημοσίευση του με τον τίτλο «Κερδισμένοι της παγκοσμιοποίησης: οι πλούσιοι και η μεσαία τάξη της Κίνας – Χαμένοι: η αμερικανική μεσαία τάξη», προσπάθησε ουσιαστικά να δώσει απάντηση στο ερώτημα: ”πόση παγκοσμιοποίηση μπορεί να αντέξει η Δύση;”
Στην έρευνα του, σύγκρινε το 8ο εισοδηματικό δεκατημόριο της Κίνας με το 2ο δεκατημόριο των Η.Π.Α. – επειδή αυτές οι δύο ομάδες είναι συγκρίσιμες, σε σχέση με τον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Στα πλαίσια αυτά, η αμερικανική ομάδα, η οποία ανήκει στις φτωχότερες της χώρας, συμμετείχε στην πραγματική αύξηση των εισοδημάτων, μεταξύ των ετών 1988 και 2011 (23 χρόνια), κατά 20% – αυξήθηκαν δηλαδή τα έσοδα της μόλις κατά 0,8% ετήσια.
Αντίθετα, η κινεζική ομάδα αύξησε το εισόδημα της κατά 650% – κατά 8,5% δηλαδή ετήσια, έχοντας φτάσει ήδη στα ίδια επίπεδα με την αμερικανική (η μεσαία τάξη της Κίνας έφτασε δηλαδή την κατώτατη αμερικανική, η οποία όμως είναι «εξτρεμιστικά φτωχότερη» από τις επόμενες).
Η εξέλιξη των δύο ομάδων, σε όρους πραγματικών εισοδημάτων (αφαιρουμένου του πληθωρισμού), φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί – όπου στον αριστερό άξονα είναι το κατά κεφαλή εισόδημα σε όρους αγοραστικής αξίας του 2005, ενώ στον κάτω άξονας η διαχρονική διαμόρφωση του (η κόκκινη καμπύλη επάνω αφορά τις Η.Π.Α., ενώ η μπλε κάτω την Κίνα).
.
.
Συμπεραίνεται από το γράφημα πως η κινεζική μεσαία τάξη, μεταξύ των ετών 1988 και 2010, αύξησε εντυπωσιακά τα εισοδήματα της – ενώ τα εισοδήματα της συγκρίσιμης αμερικανικής κατώτερης τάξης έμειναν στάσιμα, δεν αυξήθηκαν καθόλου.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα, το ανώτατο δεκατημόριο της εισοδηματικής κλίμακας του πληθυσμού του πλανήτη, το πλουσιότερο 1% καλύτερα, παρουσίασε αύξηση των εσόδων του κατά 70%.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται καθαρά η συγκεκριμένη εξέλιξη, με τον τίτλο «Πραγματική εισοδηματική αλλαγή σε εκατοστά, όσον αφορά την παγκόσμια αναδιανομή εισοδημάτων, μεταξύ των ετών 1988 και 2008, σε ποσοστά». Στον αριστερό άξονα έχουμε το ρυθμό αύξησης των πραγματικών εισοδημάτων σε ποσοστά, στην κάτω γραμμή το εκάστοτε δεκατημόριο των εισοδηματικών ομάδων, επάνω τη μεσαία τάξη της Κίνας, κάτω την κατώτατη εισοδηματική τάξη των Η.Π.Α. και δεξιά το ανώτατο 1% παγκοσμίως.
.
.
Συνολικά, σε παγκόσμιο επίπεδο δηλαδή, οι χαμένοι των τελευταίων δεκαετιών, μετά το ξεκίνημα της παγκοσμιοποίησης, ήταν κυρίως εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι στις χώρες τους ανήκαν στην κατώτερη εισοδηματική κλίμακα. Με απλούστερα λόγια, οι φτωχότεροι των κρατών τους, οι πραγματικές αμοιβές των οποίων μειώθηκαν.
Οι Πολίτες της εκάστοτε μεσαίας τάξης, αυτής δηλαδή μεταξύ της κατώτερης και ανώτερης, είχαν μία πολύ μικρή αύξηση των πραγματικών (σε όρους αγοραστικής αξίας) εισοδημάτων τους – στη Γερμανία σωρευτικά 7% (λιγότερο από 0,4% ετήσια), στις Η.Π.Α. 26% (ελάχιστα πάνω από 1% ετήσια), ενώ στην Ιαπωνία τα εισοδήματα και της μεσαίας τάξης μειώθηκαν.
Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, η οποία ουσιαστικά καθορίζει τους μισθούς των εργαζομένων στην Ευρωζώνη σήμερα, έτσι ώστε να είναι ανταγωνιστικοί διεθνώς (κατά την άποψη της), σύμφωνα με τη Eurostat η σωρευτική αύξηση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης, μεταξύ των ετών 1996 και 2013 (17 χρόνια), ήταν 4,7% (0,3% ετήσια).
