Η παράσταση θα επαναληφθεί, όταν εκλεγεί κάποιο άλλο κόμμα, το οποίο μάλλον θα επαναλάβει τις διαβεβαιώσεις, σύμφωνα με τις οποίες «λεφτά υπάρχουν» – ισχυριζόμενο ότι έχει το μαγικό ραβδί, με το οποίο θα διαγραφούν τα χρέη της πατρίδας μας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Οι άνθρωποι (ή τα έθνη), οι οποίοι εξιδανικεύουν τον εαυτό τους, θεωρώντας τον καλύτερο από όλους τους άλλους, δεν νοιώθουν συνήθως φανερά ενοχές και δεν μπορούν να αποδεχθούν κανένα δικό τους λάθος. Υποφέρουν όμως εσωτερικά, πολλές φορές χωρίς να γνωρίζουν την αιτία, ενώ το χειρότερο είναι πως δεν εξελίσσονται.
Εξαπατούν τον ίδιο τους τον εαυτό, υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους, έχουν λανθασμένη, σημαντικά αποκλίνουσα από την πραγματικότητα, αντίληψη, όσον αφορά τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι κυριευμένοι από έναν φόβο, ο οποίος φωλιάζει βαθιά μέσα τους – σύμφωνα με τον οποίο όχι μόνο δεν είναι τόσο καλοί, όσο παριστάνουν, αλλά πολύ χειρότεροι από όλους τους άλλους, χωρίς κάτι τέτοιο να ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Η αυτοεκτίμηση τους λοιπόν είναι εύθραυστη, θεωρούν τον εαυτό τους συχνά ως ένα ηρωικό θύμα των αρνητικών συνθηκών που επικρατούν στο περιβάλλον τους, ενώ αντιμετωπίζουν ως απειλή και με επιθετικότητα αυτόν που τους υποδεικνύει τυχόν δικά τους, προσωπικά λάθη. Συνήθως δε επιθυμούν την απομόνωση, καθώς επίσης την αυτάρκεια – με την έννοια της μη φυσιολογικής συνεργασίας με τους άλλους, έτσι ώστε να μην είναι αντικείμενο της κριτικής τους.
Σε κάθε περίπτωση, δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, ενοχοποιώντας πάντοτε κάποιον άλλο, για ότι τους συμβαίνει. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται πως, ακόμη και αν έχουν δίκιο, δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα – αφού οι εξωτερικές συνθήκες που δεν εξαρτώνται από τους ίδιους, δεν είναι δυνατόν να αλλαχθούν, όσο και αν προσπαθούν“.
.
Άποψη
Για το μεγαλύτερο ίσως «έγκλημα» της πρόσφατης ιστορίας μας, για το ότι οδηγήθηκε δηλαδή η Ελλάδα, με λιγότερο δημόσιο χρέος από το 110% του ΑΕΠ της (σχεδόν 140% σήμερα η Ιταλία, 240% η Ιαπωνία), καθώς επίσης με ένα πολύ χαμηλό συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό – γράφημα) στη χρεοκοπία και στα νύχια του ΔΝΤ, δεν φταίνε οι επιλογές των ψηφοφόρων.
Ήταν απλά ευάλωτοι σαν τα μικρά παιδιά στις σειρήνες του «λεφτά υπάρχουν», αρνούμενοι να αποδεχθούν πως δεν μπορεί να ξοδεύει ένα κράτος περισσότερα από όσα εισπράττει. Φταίει λοιπόν η κυβέρνηση που υπεξαίρεσε δόλια την εξουσία το 2009, φταίει η Ευρωζώνη, το νόμισμα, η διεθνής κρίση ή κάτι άλλο.
.
.
Αντίστοιχα, για την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, του φθηνότερου ίσως διεθνώς, καθώς επίσης για την εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού στα ύψη, δεν φταίει η πολιτική αστάθεια – η απαίτηση δηλαδή να διενεργηθούν πρόωρες εκλογές, στη χειρότερη δυνατή στιγμή για τη χώρα, όταν για όλες τις υπόλοιπες πολιτισμένες χώρες είναι απολύτως σεβαστή η τετραετής θητεία μίας κυβέρνησης. Η αιτιολογία βέβαια, σύμφωνα με την οποία θα καταστρέψει εντελώς τη χώρα εάν μείνει ακόμη το χρόνο που της απομένει (μέσα του 2016), δύσκολα πείθει – ακόμη και τους πιο επιφυλακτικούς.
Αντίθετα, φταίει το «θράσος» του πρωθυπουργού να μην πάρει τις τελευταίες δόσεις από το ΔΝΤ – η προσπάθεια του να αποδεσμευθεί δηλαδή η Ελλάδα σε κάποιο βαθμό, αποφεύγοντας την τελευταία στιγμή την καθιερωμένη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της (κάτι που πλέον φαίνεται αναπόφευκτο, μετά τους πρόσφατους, μαζικούς «πυροβολισμούς» τόσο των αγορών, όσο και των αντιπολιτευομένων κομμάτων).
Δεν φταίει ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ζητάει επίμονα μια διαγραφή (την τρίτη κατά σειρά) του μεγαλύτερου αυτή τη φορά μέρους του δημοσίου χρέους – έχοντας παράλληλα την απαίτηση να συνεχίζουν να μας δανείζουν οι αγορές, με χαμηλά επιτόκια βέβαια, παρά το ότι γνωρίζουν πως το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία θα αρνηθεί να τους πληρώσει (αν και δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, ειδικά επειδή τα ομόλογα είναι σε αγγλικό δίκαιο).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
