Η επαφή, η διαπλοκή δηλαδή των τραπεζιτών με τους πολιτικούς, ήταν και είναι επικίνδυνα στενή – ενώ ορισμένοι πολιτικοί, όπως ο πιθανός μελλοντικός πρόεδρος της Κομισιόν, ήταν ανέκαθεν στην έμμισθη υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού κτήνους
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
«Μερικά χρόνια πριν ονειρευόμουν να ξαναγεννηθώ σαν Πρόεδρος, σαν Πάπας ή σαν μεγάλος σταρ του ποδοσφαίρου. Σήμερα τα όνειρά μου έχουν αλλάξει, αφού θα ήθελα να επιστρέψω στη γη σαν αγοραστής κρατικών ομολόγων – επειδή από τη θέση αυτή μπορείς να τρομοκρατήσεις ακόμη και τα μεγαλύτερα κράτη, κερδίζοντας παράλληλα το σεβασμό τους, καθώς επίσης τεράστια ποσά».
.
Ανάλυση
Στο πρώτο μέρος της ανάλυσης μας (σύνδεσμος) είχαμε αναφερθεί στις ιδιαιτερότητες του χρηματοπιστωτικού κλάδου της Ευρώπης, οι οποίες δημιούργησαν τεράστιες ασυμμετρίες, θεωρώντας πως οι σημαντικότερες είναι εξής:
.
(α) Το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης έχει αυξηθεί δυσανάλογα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, σχετικά με το ΑΕΠ – ενώ είναι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικά πιο επικίνδυνο, από αυτό των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας.
(β) Σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες το μέγεθος του τραπεζικού τομέα, με κριτήριο το σύνολο των ισολογισμών, υπερβαίνει το 400% του ΑΕΠ – όταν στις Η.Π.Α. και στην Ιαπωνία είναι μικρότερο από το 200%.
(γ) Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος της Ευρώπης είναι υπερσυγκεντρωμένος – ενώ μερικές υπερβολικά μεγάλες τράπεζες κυριαρχούν στην αγορά.
(δ) Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν πολύ χαμηλότερα ίδια κεφάλαια, συγκριτικά με αυτές του υπολοίπου πλανήτη – οπότε είναι πιθανότατα πολύ πιο ευάλωτες.
.
Στο δεύτερο μέρος θα δώσουμε απάντηση στο ερώτημα, εάν το μέγεθος του τραπεζικού κλάδου μίας περιοχής είναι πρόβλημα – απλούστερα, εάν οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι τέρατα γεμάτα περιττά λίπη ή «μυώδεις οργανισμοί», οι οποίοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν καλύτερα την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία.
Στα πλαίσια αυτά έχει τεκμηριωθεί από πολλές εμπειρικές μελέτες ότι, το σύστημα απειλείται πολύ σοβαρά, όταν ο μηχανισμός δημιουργίας νέων χρημάτων από το πουθενά, μέσω των νέων δανείων, λειτουργεί με μεγάλες ταχύτητες – πόσο μάλλον όταν ξεφεύγει από τα όρια.
Ο βασικός κανόνας που ισχύει είναι πως από ένα σημείο και μετά, τα επί πλέον χρήματα που δημιουργούνται, μέσω των πιστώσεων, είναι αντιπαραγωγικά – οπότε εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη. Ανώτατο όριο των πιστώσεων θεωρείται το 100%, όσον αφορά το εκάστοτε ΑΕΠ – για κάθε βασικό τομέα της οικονομίας (δημόσιο, επιχειρήσεις, νοικοκυριά).
.
Τραπεζικό μέγεθος και χρηματοδότηση
Περαιτέρω θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι, οι πολύ μεγάλες τράπεζες είναι καλές για την πραγματική οικονομία – επειδή μπορούν, λόγω του μεγέθους τους, να διασφαλίσουν ότι, οι επιχειρήσεις θα εφοδιάζονται πάντοτε με αρκετά δάνεια. Εν τούτοις, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – γεγονός που διαφαίνεται από την αντίθετη εικόνα των Η.Π.Α, και της Ευρώπης.
Ειδικότερα, μία επιχείρηση της πραγματικής οικονομίας έχει απλοποιημένα τις εξής δύο δυνατότητες χρηματοδότησης της με ξένα κεφάλαια: τη λήψη ενός τραπεζικού δανείου ή την έκδοση ομολόγων στην αντίστοιχη αγορά (Bond market).
Οι Η.Π.Α. διαθέτουν μία πολύ καλά «οικοδομημένη» αγορά ομολόγων, η οποία διαθέτει επαρκή ρευστότητα – με αποτέλεσμα, η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων τους με ξένα κεφάλαια να εξασφαλίζεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κατά 70% περίπου από τη συγκεκριμένη αγορά. Επομένως, μόνο το 30% των χρηματοδοτήσεων προέρχονται από τραπεζικά δάνεια.
Στην Ευρώπη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – αφού οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να εξασφαλίζουν το 70% των ξένων χρημάτων που χρειάζονται μέσω του τραπεζικού δανεισμού τους (στην Ελλάδα ο συντελεστής είναι πολύ υψηλότερος, αφού ελάχιστες μόνο επιχειρήσεις της, οι πολύ μεγάλες, μπορούν να εκδίδουν και να πουλούν τα ομόλογα τους – με αποδόσεις όμως, άρα με κόστος δανεισμού τους, οι οποίες στο τελευταίο χρονικό διάστημα έφτασαν στο 8%).
Η αιτία είναι το ότι δεν έχει οικοδομηθεί μία λειτουργική αγορά ομολόγων, η οποία να δημιουργεί εμπιστοσύνη στους επενδυτές – με εταιρείες που να αξιολογούν το ρίσκο των εκδόσεων, καθορίζοντας ανάλογα τις αποδόσεις τους κοκ. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται γιατί η διαφορά αυτή, μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ευρώπης, είναι εξαιρετικά σημαντική.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
