(α) Σουηδία: Η χώρα, λόγω του πολιτικού της συστήματος, θεωρείται από πολλούς δίκαιη, όσον αφορά την αναδιανομή των εισοδημάτων. Εν τούτοις, με κριτήριο το ποσοστό των εισοδημάτων του ανώτατου 1% του πληθυσμού στα συνολικά εισοδήματα, από το 1947 και μετά, συμπεραίνεται πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
.
Σουηδία – ποσοστό της κατανομής των συνολικών εσόδων της χώρας στο 1% της ελίτ
.
Σήμερα, το 1% της ελίτ κερδίζει το 7% των συνολικών εισοδημάτων – όταν τη δεκαετία του 1980 κέρδιζε μόλις τα μισά (4%).
.
(β) Ιταλία: Εδώ οι ανισορροπίες είναι ακόμη μεγαλύτερες, αν και τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί είναι μετά το 1974.
.
Ιταλία – ποσοστό της κατανομής των συνολικών εσόδων της χώρας στο 1% της ελίτ
.
Όπως φαίνεται, παρά τη σταδιακά δικαιότερη αναδιανομή έως τ0 1983, έκτοτε η τάση έχει αντιστραφεί – με αποτέλεσμα το 1% πλέον του πληθυσμού να έχει το 9,5% των εισοδημάτων.
.
(γ) Κολομβία: Επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χώρα, επειδή στις συνήθως φτωχότερες παρατηρούνται κατά πολύ μεγαλύτερες ανισορροπίες στα εισοδήματα.
.
Κολομβία – ποσοστό της κατανομής των συνολικών εσόδων της χώρας στο 1% της ελίτ
.
Στη χώρα αυτή, η τάση αντιστράφηκε μετά το 2000, λόγω της κρίσης που προηγήθηκε στη Νότια Αμερική – όπου όμως πλέον το 1% κερδίζει το 20,5% των συνολικών εισοδημάτων.
.
(δ) Γαλλία: Η κατάσταση εδώ είναι μεν πολύ διαφορετική από την Κολομβία, αλλά οι ανισότητες παραμένουν υψηλές.
.
Γαλλία – ποσοστό της κατανομής των συνολικών εσόδων της χώρας στο 1% της ελίτ
.
Αν και η ανισορροπία ξεκίνησε επίσης το 1983, μετά το ξέσπασμα της κρίσης αντιστράφηκε ξανά – υποχωρώντας από το 9,3% στο 8% περίπου, στα πλαίσια της Σουηδίας.
.
