Το ΔΝΤ λοιπόν αποφάσισε να εφαρμόσει την ίδια πολιτική στην κρίση της Ασίας – ανάλογη δηλαδή με αυτήν του Μεξικού, παρά το ότι οι αιτίες εδώ ήταν εντελώς διαφορετικές. Αναλυτικότερα, οι χώρες της περιοχής (Ινδονησία, Ταιβάν, Ν. Κορέα κλπ) είχαν υποχρεωθεί από τις Η.Π.Α. στις αρχές της δεκαετίας του ’90 (ασκήθηκαν τεράστιες πολιτικές πιέσεις εκ μέρους της υπερδύναμης), να καταργήσουν όλους τους νόμους, οι οποίοι εμπόδιζαν την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων. Ουσιαστικά λοιπόν οι Η.Π.Α. επέβαλλαν τις δέκα εντολές του κεφαλαίου, «απελευθερώνοντας» εντελώς τις τοπικές χρηματαγορές.
Το αποτέλεσμα ήταν η μαζική επέλαση των βραχυπρόθεσμων κερδοσκοπικών κεφαλαίων στις ασιατικές χώρες, με στόχο την εξασφάλιση άμεσων και υπερβολικών κερδών. Τα κεφάλαια αυτά κατέστρεψαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τις οικονομίες όλων των χωρών, στις οποίες εισέβαλλαν αφού, αντί να χρηματοδοτούν μακροπρόθεσμα βιομηχανικές και λοιπές επενδύσεις, με λογικά κέρδη, αναζητούσαν τη γρήγορη και υπερβολική κερδοσκοπία.
Έτσι δημιούργησαν τεράστιες κερδοσκοπικές φούσκες στην περιοχή – ειδικά στο χώρο της ακίνητης περιουσίας οι οποίες, όταν «έσπασαν», παρέσυραν τις οικονομίες όλων των χωρών στην καταστροφή (ουσιαστικά κάτι ανάλογο συνέβη στην Ιρλανδία και στην Ισπανία, οδηγώντας τον ιδιωτικό τομέα τους στην υπερχρέωση).
Οι ασιατικές λοιπόν «τίγρεις» αναγκάσθηκαν να ζητήσουν τελικά τη «βοήθεια» των πυροσβεστών του ΔΝΤ – οι οποίοι βέβαια εργαζόταν προς όφελος της χώρας, η οποία προκάλεσε τις πυρκαγιές. Φυσικά το «ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή, παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τα επενδυτικά κεφάλαια, τους ιδιώτες κερδοσκόπους δηλαδή (κυρίως αμερικανούς), οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων, «στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους (όπως για παράδειγμα ο G.Soros, ο οποίος πουλούσε ανοιχτά το νόμισμα της Ινδονησίας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία).
Συνεχίζοντας, τα πρώτα δάνεια δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου.
Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου – όπως ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια.
Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο.
Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει – με οδυνηρά επακόλουθα για τις τοπικές κοινωνίες και τη δημοκρατία.
Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στον ευρωπαϊκό Νότο, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.
Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής.
Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι δύστυχοι Πολίτες της Ουκρανίας σήμερα, έχοντας υποφέρει στο παρελθόν, θεωρούν ως «λέμβο σωτηρίας» μέσα στην καταιγίδα που βιώνουν τη βοήθεια του ΔΝΤ – το οποίο κρύβεται πλέον πίσω από την ΕΕ και τη Γερμανία, θέλοντας να μη φανεί το αποκρουστικό του πρόσωπο.
Στα πλαίσια αυτά, παρά το ότι βλέπουν την πραξικοπηματική κατάληψη της κυβέρνησης τους από ακροδεξιές οργανώσεις, τις οποίες «βαφτίζουν» εθνικιστικές ή πατριωτικές, «ωραιοποιώντας» τες για να διατηρήσουν την ελπίδα τους για το μέλλον, δεν συνειδητοποιούν τι ακριβώς τους περιμένει – ενώ δεν δίνουν την απαιτούμενη σημασία στην αμερικανική προπαγάνδα, αν και υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία.
.
Victoria Nuland (γενική γραμματεία των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκά και Ευρασιατικά θέματα) σε επίσκεψή της στην Ουκρανία
.
Ειδικότερα, παρά την αποκάλυψη της απόρρητης τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του υπουργού εξωτερικών της Εσθονίας με την υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ (σύμφωνα με την οποία πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές που σκότωσαν δεκάδες διαδηλωτές και αστυνομικούς, πυροβολώντας αδιάκριτα στο συγκεντρωμένο στην πλατεία του Κιέβου πλήθος, βρισκόταν κάποιος από το νέο κυβερνητικό συνασπισμό), δεν υπήρξε καμία αντίδραση.
“Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι, η νέα κυβέρνηση δεν θέλει να ερευνήσει τι ακριβώς συνέβη – οπότε η υποψία πως πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές κρύβεται κάποιος από τους «εταίρους» της νέας κυβέρνησης γίνεται ακόμη μεγαλύτερη”, τόνισε στην υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία του, η οποία δεν διαψεύσθηκε, ο υπουργός της Εσθονίας, γνωστός για τα «φιλογερμανικά και αντιρωσικά» του αισθήματα.
Τα γεγονότα αυτά μας θυμίζουν τη δολοφονία των τριών Ελλήνων (Μαρφίν) κατά τη διάρκεια της πρώτης και μοναδικής μεγάλης διαδήλωσης στην Αθήνα, εναντίον των αρχιερέων της Δύναμης και του σκότους.
Δυστυχώς οι Ουκρανοί, τυφλωμένοι από το μίσος τους για τη Ρωσία (δικαίως ή αδίκως δεν είναι εδώ το θέμα μας), δεν διακρίνουν τον κίνδυνο – έναν κίνδυνο που οφείλει να μας απασχολήσει όλους, αφού όλα όσα συμβαίνουν εκεί μοιάζουν τρομακτικά με αυτά που προηγήθηκαν του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
Επισκεφθείτε το Blog του συγγραφέα. Πατήστε εδώ.
.
Σχετικά άρθρα:
