Η εποχή των κεντρικών τραπεζών

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

“Σε πολλές χώρες τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών δεν είναι πλέον ανάλογα, εάν αξιολογηθούν συντηρητικά, με τις απαιτήσεις των πιστωτών τους. Δανειστές κάθε είδους ανακαλύπτουν ότι, οι εξασφαλίσεις τους δεν αντιστοιχούν στα δάνεια που έχουν δώσει. Λίγες κυβερνήσεις έχουν απομείνει στον πλανήτη, οι οποίες να έχουν αποθεματικά ικανοποιητικά για την κάλυψη της αξίας του χρήματος που κυκλοφορεί με ευθύνη τους” (Keynes, 1932).

 .

Άρθρο

Τον Απρίλιο του 2013, όταν ο αμερικανικός δείκτης S&P 500 ήταν στις 1.580 μονάδες, η τιμή στόχος που δινόταν για το Δεκέμβριο ήταν 1.900 – με κριτήριο την αύξηση του ισολογισμού της Fed, λόγω των προγραμμάτων ποσοτικής διευκόλυνσης, με την οποία συμβαδίζει ο δείκτης. Τελικά έκλεισε στις 1850 μονάδες – ελάχιστα δηλαδή κάτω από το στόχο.

Προφανώς πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου παρέμβαση στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς, η οποία ανήκει στα πλαίσια μίας κεντρικά σχεδιαζόμενης οικονομίας – «κομμουνιστικής» ουσιαστικά, κατευθυνόμενης όμως από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες έχουν αναλάβει την εξουσία αντί των κυβερνήσεων. Το ίδιο έχει συμβεί και στις υπόλοιπες οικονομίες της Δύσης (διάγραμμα), η οποία ευρίσκεται συνολικά σε πορεία παρακμής.

.

.

Βέβαια, παρά το ότι κερδίζονται τεράστια ποσά ακόμη και από ηλιθίους, όπως λέγεται, αφού οι προβλέψεις είναι εντελώς ασφαλείς, το μέλλον δεν φαίνεται καθόλου ρόδινο – επειδή είναι αδύνατον να ακολουθούν οι αγορές «εσαεί» την ακριβώς αντίθετη πορεία, από την πραγματική οικονομία (διάγραμμα). Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα καταρρεύσουν ενώ, όσο πιο πολύ διαρκεί η παράλογη άνοδος τους, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση.

.

.

To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)