Η πτώχευση της Δύσης

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

“Για να κατανοήσει κανείς τη δίνη, στην οποία έχει «εγκλωβιστεί» ο πλανήτης, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, το δυτικό «οικονομικό μοντέλο» στηρίζεται στη διαρκή ανάπτυξη – ενώ επηρεάζει καταλυτικά ολόκληρη την υφήλιο.

Ανάπτυξη για να εξασφαλίζονται νέες, περισσότερες δυνατότητες απασχόλησης για τους εργαζομένους – όπου όμως πολλές θέσεις εργασίας καταστρέφονται ταυτόχρονα, από την ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με την τεχνολογική πρόοδο (αύξηση της παραγωγικότητας).

Συνεχής ανάπτυξη για να μπορούν να εξασφαλίζουν όλο και λιγότεροι νέοι τις συντάξεις, για όλο και περισσότερους ηλικιωμένους – ανάπτυξη για να υπάρχει η δυνατότητα να εξυπηρετούνται τα διαρκώς αυξανόμενα χρέη και οι τόκοι τους. Χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει μέλλον για τον πλανήτη, έτσι όπως είναι σήμερα οργανωμένος.

Η οικονομία όμως της βιομηχανικής δύσης έχει σταματήσει να αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες – γεγονός που τεκμηριώνεται από τη στασιμότητα των αμοιβών των εργαζομένων, καθώς επίσης από το ότι, η όποια αύξηση καταγράφηκε, ήταν το αποτέλεσμα της δημιουργίας κερδοσκοπικών υπερβολών.

Οι υπερβολές αυτές (φούσκες) στις χρηματαγορές δεν ήταν (και δεν είναι) τυχαίες – αποτελώντας ουσιαστικά αγωνιώδεις, απελπισμένες προσπάθειες, για να δημιουργηθούν νέες δυνατότητες απασχόλησης, σε ένα μη υγιές οικονομικό σύστημα και περιβάλλον.

Σήμερα, με τις ενδείξεις ενός παγκόσμιου κραχ εντονότερες από ποτέ, έχει γίνει κατανοητό το ότι, οι φούσκες δεν εξασφαλίζουν αλλά καταστρέφουν τις θέσεις εργασίας – αφού συμβάλλουν τα μέγιστα στην αναδιανομή του πλούτου εις βάρος των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η συνολική ζήτηση και να οδηγούνται στο περιθώριο, να θάβονται ζωντανοί εκατομμύρια άνθρωποι.

Η Δύση όμως έχει διασπαστεί, όσον αφορά την επιλογή της σωστής λύσης για το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει – εμφανίζοντας συμπτώματα παράνοιας, έντονης σχιζοφρένειας. Ειδικότερα, η Γερμανία έχει την άποψη πως το φάρμακο είναι ο περιορισμός των πιστώσεων (λιτότητα) ισχυριζόμενη ότι, η ανάπτυξη θα επιστρέψει, όταν πραγματοποιηθούν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές.

Για παράδειγμα η Ισπανία, όπου η έκρηξη της φούσκας των ακινήτων μείωσε την ανταγωνιστικότητα της, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην ανεργία χιλιάδες άνθρωποι, πρέπει να δημιουργήσει θέσεις εργασίας σε νέους τομείς – γεγονός που προϋποθέτει την μετεκπαίδευση των εργαζομένων, η οποία απαιτεί χρόνο, καθώς επίσης μία ευέλικτη αγορά εργασίας. Το ίδιο και η Ελλάδα, στην οποία όμως η μείωση της ανταγωνιστικότητας οφείλεται, κατά τη Γερμανία, στη φούσκα της διαφθοράς, των υψηλών αμοιβών, της χαμηλής παραγωγικότητας και της υπεράριθμης στελέχωσης του δημοσίου.

Αντίθετα τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ιαπωνία, πιστεύουν πως το φάρμακο είναι η αναθέρμανση της ζήτησης – με τη βοήθεια της παροχής ρευστότητας (αύξηση των πιστώσεων) στο σύστημα, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών. «Επενδύονται πολύ λίγα χρήματα, καταναλώνονται λιγότερα και αποταμιεύονται πάρα πολλά», είναι ο δικός τους ορισμός του προβλήματος.

Τα χρήματα βέβαια παραμένουν εγκλωβισμένα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δημιουργώντας κερδοσκοπικές φούσκες – όπου όμως πιστεύεται πως πρόκειται για ένα παροδικό φαινόμενο, οπότε τα χρήματα (πιστώσεις) θα οδηγηθούν στην πραγματική οικονομία, αυξάνοντας τη ζήτηση και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.

Η Μ. Βρετανία ευρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο, αφού αυξάνει προσεκτικά την ποσότητα χρήματος, ενώ εφαρμόζει μία περιορισμένη πολιτική λιτότητας – χωρίς όμως επιτυχία, όπως δεν έχουν επιτυχία και οι δύο προηγούμενοι.

Σε κάθε περίπτωση, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι εξαθλιώνονται, υποφέρουν και πεθαίνουν τόσο από τη μία, όσο και από την άλλη πολιτική που εφαρμόζεται, τα ποσά που κερδίζει η ελίτ από τις φούσκες είναι ιλιγγιώδη, τα περισσότερα στην ιστορία του δυτικού κόσμου – επίσης, τα χρήματα που ιδιοποιούνται οι ισχυρές χώρες, εις βάρος των αδύναμων και υπερχρεωμένων κρατών.      

Κατά την άποψη μας, το πρόβλημα δεν θα λυθεί εάν δεν συντονισθεί ολόκληρη η Δύση, αποφασίζοντας την υιοθέτηση μίας κοινής γραμμής – όποια και αν είναι αυτή, είτε η γερμανική, είτε η αμερικανική, αφού διαφορετικά θα πτωχεύσει. Εν τούτοις, απαιτείται αμέσως μετά η ριζική αλλαγή του οικονομικού μας συστήματος – η εύρεση κάποιου άλλου, το οποίο να μην στηρίζεται στην ανάπτυξη που, μεταξύ άλλων, καταναλώνει ανεύθυνα τους περιορισμένους φυσικούς πόρους του πλανήτη”.

 .

Ανάλυση       

Ενώ όλοι μας ασχολούμαστε με την Ελλάδα, θεωρώντας ότι αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας αποτελούν εξαίρεση, είναι δηλαδή μοναδικά στον πλανήτη, η πείνα στη Βρετανία έχει φτάσει σε επίπεδα «εκτάκτου ανάγκης», όπως επίσης η δημόσια υγεία – με την πολιτική λιτότητας, σε συνδυασμό με τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας, να εντείνουν τα προβλήματα.

Σύμφωνα με εφημερίδα της χώρας (Independent), μία ομάδα γιατρών, καθώς επίσης ανώτατων ακαδημαϊκών από το ιατρικό ερευνητικό συμβούλιο και από δύο κορυφαία πανεπιστήμια δήλωσε ότι, παρατηρείται μία απότομη αύξηση στον αριθμό των ατόμων, τα οποία χρειάζονται επειγόντως επισιτιστική βοήθεια – ενώ εάν δεν ληφθούν αμέσως μέτρα, θα είναι πολύ αργά για να προληφθούν οι συνέπειες. Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνεται η ραγδαία αύξηση εκείνων των Βρετανών, οι οποίοι λαμβάνουν επισιτιστική βοήθεια.

.

.

Περαιτέρω, ενώ οι αγορές της Ευρώπης έχουν αποσυνδεθεί εντελώς από τη «θεμελιώδη πραγματικότητα», η μεγαλύτερη αγορά ομολόγων παγκοσμίως, η ιαπωνική, είναι «κλινικά νεκρή» – αφού ανατροφοδοτείται σχεδόν μόνο από την κεντρική τράπεζα της χώρας, διατηρούμενη τεχνητά στη ζωή, χωρίς καμία επαφή με το «περιβάλλον».

Σύμφωνα με τους ειδικούς (Mizuho), οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής νομίζουν ανόητα ότι, μπορούν να διατηρήσουν το επίπεδο δανεισμού, χωρίς προβλήματα – με τις λειτουργίες της αγοράς να θυσιάζονται, στο βωμό της καταπολέμησης του αποπληθωρισμού.

Η ρευστότητα όμως έχει «εξατμισθεί», αφού η Τράπεζα της Ιαπωνίας έχει «καταβροχθίσει» το μεγαλύτερο μέρος της – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν περιορισμός των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης (τύπωμα χρημάτων), θα μπορούσε να προκαλέσει μία ραγδαία πτώση των τιμών των ομολόγων. Η πρόσφατη πτώση (διάγραμμα), επιβεβαιώνει αναμφίβολα τα παραπάνω συμπεράσματα.

.

.

Η κατάρρευση τώρα των τιμών των ομολόγων θα δημιουργήσει στην Ιαπωνία, όπως προβλέπεται και για τις Η.Π.Α., πολύ μεγάλα προβλήματα, όσον αφορά την ομαλοποίηση της οικονομίας. Απλούστερα, η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας έχει «δολοφονήσει» την αγορά κρατικών ομολόγων, με εξαιρετικά οδυνηρά αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας – η οποία πολύ δύσκολα θα αποφύγει τη χρεοκοπία, «εξάγοντας» μεγάλα δεινά σε παγκόσμια κλίμακα.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών, καθώς επίσης των μέτρων ποσοτικής διευκόλυνσης, τα οποία θα διευρυνθούν στις αρχές του επομένου έτους, για να αποφευχθεί η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης λόγω της αύξησης του ΦΠΑ, τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, όπως και πολλοί άλλοι επενδυτές, εγκαταλείπουν τις αγορές ομολόγων – επιλέγοντας την τοποθέτηση τους στις μετοχές, με προβλεπόμενο αποτέλεσμα την περαιτέρω, κατακόρυφη αύξηση των χρηματιστηριακών δεικτών και την κατάρρευση του γεν.

 To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)