Κοσμική στασιμότητα

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

“Ο B. Brecht είχε πει κάποτε πως, όταν το Άδικο κυριαρχήσει επί του Δικαίου, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον. Επομένως, ο απλός Έλληνας Πολίτης έχει καθήκον να αντισταθεί, όταν εκβιάζεται σε τέτοιο βαθμό – πολύ περισσότερο όταν η Δημοκρατία στη χώρα του (ότι έχει απομείνει από αυτήν, για να είμαστε ειλικρινείς) κινδυνεύει να καταλυθεί, από τις συγχρονισμένες ενέργειες του ΔΝΤ και της Γερμανίας.  

Προσωπικά βλέπω μία μόνο λύση για την Ελλάδα, στην οποία επιχειρείται μία απίστευτη «οικονομική γενοκτονία»: την εξέγερση, με στόχο τη σύλληψη και την καταδίκη της συμμορίας εκείνων των διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι οδήγησαν ή/και οδηγούν τη χώρα τους στην καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, όποιος από τους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν εξαφανιστεί, μέχρι να μετρήσει κανείς έως το τρία, θα πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς μοίρα – τη σύλληψη του από τους Πολίτες και την καταδίκη του από την Ελληνική Δικαιοσύνη” (T.Mehner).

 .

Ανάλυση

Αύξηση του ελληνικού δημοσίου χρέους κατά 18,4 δις € στα 321,9 δις € ή στο 175,9% του ΑΕΠ καταγράφεται στο τέλος του τρίτου τριμήνου – υπενθυμίζοντας ότι, εμείς είχαμε προβλέψει πως θα ξεπεράσει το 180% του ΑΕΠ, στο τέλος του έτους.

Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που διαπραγματεύονται στις αγορές, για την περίοδο από 25.06.2013 έως τις 25.07.2057, είναι συνολικού ύψους 332,337 δις € – με «κουπόνια», με αποδόσεις δηλαδή, οι οποίες φθάνουν έως το 6,14% (πηγή).

Τέλος, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα λήγουν ομόλογα ύψους περί τα 58 δις € (πηγή), γεγονός που προβληματίζει τις αγορές – ενώ το έλλειμμα στον προϋπολογισμό συνεχίζει να υφίσταται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες δανειακές υποχρεώσεις στο κράτος.

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, το «προ τόκων» δηλαδή, αλλά αυτό που διαμορφώνεται μετά την πληρωμή των τόκων – γεγονός που σημαίνει ότι, οι ανακοινώσεις περί «διανομής» του 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, πολιτική δημαγωγία με στόχο τις ευρωεκλογές.

Περαιτέρω, ελπίζοντας ότι τα στοιχεία είναι σωστά, γεννάται αμέσως το ερώτημα σχετικά με το πώς θα μπορούσαμε να διώξουμε την «ερμαφρόδιτη» Τρόικα από την Ελλάδα – έχοντας την άποψη ότι, αφενός μεν δεν υπάρχει καμία προοπτική, όσο κυβερνάει αυτή την Ελλάδα, αφετέρου πως πρέπει να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, εάν θέλουμε να ανακτήσουμε την ελευθερία, καθώς επίσης την εθνική μας ανεξαρτησία.

Από την πλευρά της ελεύθερης οικονομίας και της παραμονής μας στο ευρώ, οι δυνατότητες που έχουμε είναι η χρηματοδότηση του χρέους με δικά μας μέσα – γεγονός που απαιτεί παράλληλα να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας, έτσι ώστε να μην «παράγονται» νέες ζημίες. Ο μοναδικός τρόπος χρηματοδότησης του χρέους μας είναι η έκδοση εγγυημένων εθνικών ομολόγων – όπως το έχουμε ήδη περιγράψει ως «δεξιό σενάριο» (ανάλυση μας).

Την ίδια στιγμή οφείλουμε να καταρτίσουμε έναν κρατικό ισολογισμό, κατά το παράδειγμα της νέας Ζηλανδίας, στον οποίο να εμφανίζονται τόσο τα χρέη μας, όσο και τα περιουσιακά μας στοιχεία – με στόχο να δώσουμε στις αγορές μία πραγματική εικόνα των οικονομικών της Ελλάδας, αφού θα χρειαστούμε, αργά ή γρήγορα, τη χρηματοδότηση τους.

Φυσικά πρέπει να πάψουμε να αναφερόμαστε σε αθέτηση των πληρωμών μας (διαγραφή, haircut), αφού με τον τρόπο αυτό αφενός μεν δεν μειώνονται τα επιτόκια δανεισμού μας, αφετέρου δεν μας δανείζει κανένας. Εκτός αυτού, θα υποχρεωθούμε στο τέλος να πληρώσουμε τα πολλαπλάσια όσων οφείλουμε  – μέσω της στυγνής λεηλασίας τόσο της ιδιωτικής, όσο και της δημόσιας περιουσίας, συμπεριλαμβανομένου του υπογείου πλούτου μας, σε τιμές εκποίησης.

Η μείωση του χρέους, η διαπραγμάτευση δηλαδή με τις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες είναι πλέον οι συντριπτικά μεγαλύτεροι δανειστές μας, με στόχο τη διαγραφή και με αντίτιμο την έξοδο μας από το ευρώ, αφορούν αποκλειστικά και μόνο το αριστερό σενάριο – το οποίο περιγράφουμε στην ανάλυση μας.

Συνεχίζοντας, πρέπει να επιβληθεί στο δημόσιο η υιοθέτηση του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος, έτσι ώστε να γνωρίζουμε τα πραγματικά ελλείμματα ή πλεονάσματα του προϋπολογισμού μας – κάτι που απαιτούν και οι αγορές, οι οποίες ποτέ δεν δανείζουν χωρίς να έχουν μία σαφή εικόνα των μεγεθών.

Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να επιλέξουμε το δρόμο που θα ακολουθήσουμε – είτε το «δεξιό», είτε τον «αριστερό». Όποιος και να είναι αυτός, πρέπει να δρομολογηθεί με αποκλειστικά και μόνο δικά μας μέσα – αφού οι «ερμαφρόδιτες, ήξεις αφήξεις λύσεις», οι οποίες δεν εξαρτώνται από εμάς, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό και στην απόλυτη καταστροφή.

 .

Ο ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, η Ελλάδα έχει δυστυχώς εισέλθει σε μία εποχή αποπληθωρισμού – πτώσης δηλαδή των τιμών, με εξαίρεση τα βασικά είδη διατροφής, καθώς επίσης την ενέργεια, κυρίως λόγω των φόρων.

Ο αποπληθωρισμός εντείνει την ύφεση, ενώ αυξάνει δυσανάλογα το χρέος, όπως γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά από το παράδειγμα της Ιαπωνίας – ενώ προκαλεί αρκετές άλλες παρενέργειες, ειδικά όσον αφορά μία χώρα, η οποία δεν έχει τη νομισματική της κυριαρχία, ενώ οι αποταμιεύσεις των κατοίκων της είναι κυρίως σε ακίνητα.

Με πολύ απλά λόγια, ο αποπληθωρισμός προκαλεί την εξής συμπεριφορά των καταναλωτών και των επιχειρήσεων:

“Με συμφέρει να αγοράσω τα προϊόντα που δεν έχω απόλυτη ανάγκη αύριο, επενδυτικά ή καταναλωτικά, αφού θα είναι πιο φθηνά – ενώ με συμφέρει να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου σήμερα, επειδή αύριο θα είναι υψηλότερες, λόγω του ότι αυξάνεται η αγοραστική αξία των χρημάτων. Φυσικά δεν με συμφέρει να δανείζομαι – αφού τα δάνεια μου θα αυξάνονται (το αντίθετο του πληθωρισμού).  

Περαιτέρω, τα μετρητά χρήματα είναι «Βασιλιάς» (cash is King), οπότε το να τα ξοδεύει κανείς σήμερα, αγοράζοντας οτιδήποτε (μετοχές, ακίνητα, χρυσό κλπ.), ή να δανείζεται με σκοπό να αγοράσει, για να καταναλώσει ή να επενδύσει, είναι ανόητο – με αποτέλεσμα να «καίγονται» χρήματα από την επιστροφή των δανείων, να μειώνεται η ταχύτητα κυκλοφορίας τους, να περιορίζεται η ρευστότητα, να ελαχιστοποιείται η κατανάλωση, καθώς επίσης οι επενδύσεις κοκ.”     

Συνεχίζοντας, η παγκόσμια οικονομία απειλείται από μία «κοσμική στασιμότητα», όπως προβλέπεται από τον οικονομολόγο και πρώην υπουργό των Η.Π.Α. κ. L.Summers – το ίδιο και η Ευρωζώνη, τουλάχιστον για το 2014, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Μόνο η Ελλάδα θα έχει ανάπτυξη, κατά τον υπουργό οικονομικών της, κλείνοντας ένα «χάσμα» πέντε ολόκληρων μονάδων! (από το -4% στο 0,6%).

Από την άλλη πλευρά, κατά την Barclays, ο αποπληθωρισμός θα αποφευχθεί τελικά, με εξαίρεση την Ελλάδα και την Πορτογαλία – όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί:

.

ΠΙΝΑΚΑΣ I: Εξέλιξη του ρυθμού ανάπτυξης, κατά την Barclays

Περιοχές	2013	2014
Η.Π.Α.	1,5%	1,8%
Ιαπωνία	0,3%	2,6%
Ευρωζώνη	1,4%	1,0%
Γερμανία	1,6%	1,6%
Πορτογαλία	0,1%	-0,1%
Ελλάδα	-1,5%	-1,4%

 .

Εν τούτοις, εάν οι προβλέψεις της επενδυτικής τράπεζας δεν επαληθευθούν, για να μπορέσει ο πλανήτης να ξεφύγει από την παγίδα του αποπληθωρισμού, θα πρέπει να υιοθετήσει «ριζικές λύσεις» – όπως, για παράδειγμα, την κατάργηση των μετρητών χρημάτων ή την κρατικοποίηση όλων των τραπεζών.

To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)