(β) Οι εμπορικές τράπεζες: Η εκτύπωση εδώ είναι συνδεδεμένη με την παροχή δανείων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Ο συνολικός ισολογισμός των εμπορικών τραπεζών της Ευρωζώνης υπολογίζεται στα 33 τρις € (περί τα 44 τρις $) – είναι δηλαδή τριπλάσιος του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Ο αντίστοιχος στις Η.Π.Α. έχει περιορισθεί κάτω από τα 17 τρις $ – ίσος περίπου με το ΑΕΠ της υπερδύναμης (αν και άλλα τόσα τρις $ ευρίσκονται εκτός των Η.Π.Α.).
Στην προκειμένη περίπτωση, οι κίνδυνοι για το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης είναι πολύ μεγάλοι – με αποτέλεσμα να μειώνονται συνεχώς οι πιστώσεις προς την πραγματική οικονομία εκ μέρους των περισσοτέρων κρατών, ακόμη και των πλεονασματικών (Γερμανία, Ολλανδία κλπ.).
Η μείωση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την εξισορρόπηση των πληθωριστικών πιέσεων, τις οποίες θα δημιουργούσε η αυξημένη εκτύπωση χρημάτων εκ μέρους της ΕΚΤ – αφού το μεγάλο τυπογραφείο δουλεύει μεν, αλλά τα μικρά δεν δουλεύουν. Αντίθετα, στα μικρά τυπογραφεία «καίγονται» χρήματα, αφού προσπαθούν να εισπράξουν τα υφιστάμενα δάνεια τους, περιορίζοντας συνεχώς τα καινούργια.
Συμπερασματικά λοιπόν, η λύση του προβλήματος της υπερχρέωσης με το «κόψιμο χρημάτων», όπως αποκαλείται από πολλούς η «εκτύπωση», δεν είναι τόσο εύκολη, όσο ακούγεται – αφού κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει τα μικρά «τυπογραφεία» να «κόψουν χρήμα».
.
Η ΚΡΙΣΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Οι τράπεζες τώρα του ευρωπαϊκού νότου είναι απόλυτα εξαρτημένες από τα δάνεια της ΕΚΤ – έχοντας ήδη λάβει δύο πακέτα διευκόλυνσης (LTRO 1 και 2), ύψους 2 τρις €, με επιτόκιο 1%. Εν τούτοις, τα χρήματα αυτά δεν δόθηκαν στην πραγματική οικονομία, αλλά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την αγορά των ομολόγων, τα οποία εξέδιδαν τα κράτη για να χρηματοδοτήσουν τα τεράστια ελλείμματα και χρέη τους. Ειδικότερα τα εξής:
(α) Οι ισπανικές τράπεζες έλαβαν από την ΕΚΤ 300 δις €, εκ των οποίων τα 225 δις € δεν έχουν επιστραφεί ακόμη.
(β) Οι ιταλικές τράπεζες έλαβαν 255 δις €, εκ των οποίων τα 233 δις € παραμένουν ακόμη ανεξόφλητα. Σε αντίθεση τώρα με τις ισπανικές, οι οποίες έχουν δημιουργήσει προβλέψεις για επισφάλειες ύψους 59%, οι προβλέψεις των ιταλικών τραπεζών είναι μόλις 44% – παρά το ότι πολλοί αναφέρονται σε μία ωρολογιακή βόμβα, σε «σκελετούς» καλύτερα, οι οποίοι κρύβονται στους ισολογισμούς τους.
(γ) Οι γαλλικές τράπεζες οφείλουν στην ΕΚΤ 87 δις €, οι ελληνικές 64 δις €, οι γερμανικές 10 δις €, οι ιρλανδικές 35 δις € και οι πορτογαλικές 45 δις €.
Περαιτέρω υπολογίζεται ότι, η ανάγκη νέων κεφαλαίων των τραπεζών της Ευρωζώνης, λόγω των τεράστιων επισφαλειών τους, είναι της τάξης των 720 δις € – τα οποία θα έπρεπε να αναλάβει το ESM, έτσι ώστε να μην επιβαρυνθούν οι προϋπολογισμοί των κρατών και, κατ’ επέκταση, τα δημόσια χρέη τους.
Στο σημείο αυτό, παρά το ότι η Γερμανία δεν τοποθετήθηκε αρνητικά απέναντι στο ΔΝΤ, φαίνεται είτε να θέλει να κερδίσει χρόνο, είτε απλά να διστάζει – πιθανότατα επειδή δεν γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Το συμπέρασμα μας στηρίζεται στην αρνητική στάση του γερμανού προέδρου του ESM, καθώς επίσης στην αντίστοιχη των εκπροσώπων των γερμανικών εμπορικών τραπεζών.
Προφανώς βέβαια, αυτός που γνωρίζει πολύ περισσότερα, έχοντας ως συνήθως εσωτερική πληροφόρηση, είναι ο Γερμανός κ. Asmussen – ο οποίος όμως ποτέ δεν χαρίζει τις γνώσεις του, πουλώντας τες όσο το δυνατόν ακριβότερα.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση, στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στις δικές της δυνάμεις – ακόμη και αν τυχόν απαιτηθεί η βραχυπρόθεσμη αναστολή πληρωμών ή οτιδήποτε άλλο. Προηγείται ασφαλώς η άμεση εκδίωξη της Τρόικας, του ΔΝΤ και των Γερμανών Επάρχων που έχουν τοποθετηθεί στα διάφορα υπουργεία – όσο υπάρχει καιρός.
Χρειάζεται επίσης μία υπερήφανη και θαρραλέα κυβέρνηση, η οποία να μην ανέχεται κανενός είδους προσβολές – προστατεύοντας ως οφείλει, την εθνική ανεξαρτησία, καθώς επίσης την αξιοπρέπεια των πολιτών της χώρας της. Σε κάθε περίπτωση, μία κυβέρνηση που να ενώνει και να μην διχάζει τους Έλληνες, τοποθετώντας στο στόχαστρο την μία και μοναδική εγκληματική συμμορία του πλανήτη: τους διεθνείς τοκογλύφους και τους υπηρέτες τους.
