ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ
Είναι προφανές ότι, εάν τυχόν οι Η.Π.Α. χρεοκοπήσουν, το μέλλον του πλανήτη θα είναι πολύ σκοτεινό – ενώ όλα όσα λέγονται για τις χώρες της BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική), σχετικά με το ότι μπορούν να εξασφαλίσουν μόνες τους την παγκόσμια ανάπτυξη και την πρόοδο, είναι εντελώς ανόητα.
Αρκεί να κατανοήσει κανείς ότι, για να φτάσει η Ρωσία το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας απαιτούνται το λιγότερο 15 χρόνια, με τις σημερινές τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, για να καταλάβει που ακριβώς ευρίσκονται αυτές οι χώρες.
Επίσης, πόσο πλούσια είναι η Ευρώπη η οποία, εάν δεν καταφέρει να διατηρήσει τη συνοχή της, θα αποτελέσει το «χρυσόμαλλο δέρας» για όλο τον υπόλοιπο πλανήτη. Κατά την πάγια άποψη μας δε, θα έπρεπε να ενωθεί και με τη Ρωσία – η οποία θα την συμπλήρωνε ιδανικά με την ενέργεια και με τον πολεμικό εξοπλισμό που διαθέτει, ενώ θα αποτελούσε το αντίπαλο δέος για τη Γερμανία (έναν ρόλο που δεν μπορεί να ενσαρκώσει η Γαλλία αλλά ούτε και η Μ. Βρετανία – η οποία είναι πλέον επίσημα μπάτλερ των Η.Π.Α.).
Περαιτέρω στις Η.Π.Α. η κυβέρνηση Obama, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης «θητείας» της, συσσώρευσε τόσα χρέη, όσα οι 42 πρώτοι πρόεδροι της υπερδύναμης – ενώ ο αριθμός των αμερικανών, οι οποίοι διαθέτουν κοινωνική περίθαλψη (Medicare) θα αυξηθεί από 50 εκ. σήμερα, στα 73,2 εκ. το 2025 (μία μεγάλη αύξηση του κοινωνικού κόστους στις Η.Π.Α., αν και οι ασφαλισμένοι είναι πολύ λίγοι, σε σχέση με τα 316,7 εκ. πληθυσμού της χώρας).
Σύμφωνα τώρα με Αμερικανούς οικονομολόγους, οι Η.Π.Α. θα βρεθούν αντιμέτωπες στα αμέσως επόμενα χρόνια με τεράστιες, ακάλυπτες υποχρεώσεις πληρωμών – για την κάλυψη των οποίων θα πρέπει να τυπωθούν τεράστιες ποσότητες δολαρίων (ακάλυπτες είναι εκείνες οι πληρωμές, για τις οποίες δεν έχουν σχηματισθεί αποθεματικά).
Εάν δε συνυπολογισθούν και τα χρέη των δήμων (η χρεοκοπία του Ντιτρόιτ ήταν μόνο η αρχή, αφού σύντομα θα ακολουθήσουν πολλές άλλες πόλεις, με πρώτο μάλλον το Σικάγο), η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική. Στο διάγραμμα ΙΙΙ που ακολουθεί φαίνεται η αύξηση των χρεών των πόλεων και των δήμων, το συνολικό ύψος των οποίων από 1,2 τρις $ το 2000, έφτασε σήμερα στα 3 τρις $.
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΙΙΙ – ΠΗΓΗ FRED
Στο διάγραμμα αυτό δεν εμφανίζονται οι ακάλυπτες υποχρεώσεις πληρωμών συντάξεων των πόλεων και των κοινοτήτων, οι οποίες υπολογίζονται στο 1,5 τρις $. Ας μην ξεχνάμε την υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας του Σικάγου από τη Moody’s, σύμφωνα με την οποία οι ακάλυπτες πληρωμές συντάξεων είναι 36 δις $, αντί 19 δις $ που ισχυρίζεται η πόλη. Σημαντικά είναι επίσης και τα παρακάτω στατιστικά μεγέθη:
(α) Τα ενυπόθηκα δάνεια είναι πέντε φορές περισσότερα, σε σχέση με είκοσι χρόνια πριν – ενώ το 70% όλων των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν, έχουν αγορασθεί επί πιστώσει.
(β) Τα φοιτητικά δάνεια ξεπέρασαν το 1 τρις $ – με το 41% των Αμερικανών εργαζομένων να αντιμετωπίζουν προβλήματα εξόφλησης των λογαριασμών για ιατρική περίθαλψη, όπου το 60% των πτωχεύσεων των ιδιωτών οφείλεται σε αυτούς ακριβώς τους λογαριασμούς (πηγή: AmericanJournal of Medicare).
(γ) Τα καταναλωτικά χρέη των Αμερικανών αυξήθηκαν κατά 1.700% σε σχέση με το 1971 – ενώ το 46% του πληθυσμού μεταφέρει τα δάνεια των πιστωτικών καρτών, από τον ένα μήνα στον άλλο.
Δυστυχώς, στους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι φαίνεται κατανοητό πόσο καταστροφικά είναι τα χρέη των πιστωτικών καρτών. Για παράδειγμα, εάν κάθε μήνα η κάρτα παραμένει χρεωμένη με ένα μέσο ποσόν της τάξης των 15.956 $ (αυτός είναι ο μέσος όρος των πιστωτικών υπολοίπων των Αμερικανών στις κάρτες τους), τα οποία τοκίζονται κατά μέσον όρο με 12,83% για σαράντα περίπου χρόνια (συνήθως μέχρι την ηλικία των 65 ετών), οι τόκοι που συσσωρεύονται, το κέρδος καλύτερα της εταιρείας έκδοσης πιστωτικών καρτών, φτάνει στο ποσόν των 2.629.618,64 $ – ένα πραγματικά ασύλληπτο ποσόν, το οποίο τεκμηριώνει απόλυτα πόσο επικίνδυνα είναι τα δάνεια για τους ανθρώπους (υπολογισμός Αμερικανών οικονομολόγων).
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα κράτη, το δημόσιο χρέος των οποίων έχει δημιουργηθεί κυρίως από τις πληρωμές τόκων. Για παράδειγμα, το δημόσιο χρέος της Γερμανίας έχει αυξηθεί από το 1962 κατά 142 φορές – από 15 δις € τότε (30 δις μάρκα) στα 2.130 δις € σήμερα. Μετά από υπολογισμούς, το σύνολο των τόκων που πλήρωνε από τότε η Γερμανία, είναι σχεδόν ίσο με το δημόσιο χρέος της – γεγονός που σημαίνει ότι το κράτος επιβαρύνθηκε με 2,13 τρις € (2.130 δις) τόκους, σε περίπου 50 χρόνια.
Στα πλαίσια αυτά, εάν παρέμεναν χαμηλοί οι τόκοι, όπως συμβαίνει σήμερα σε κάποιο βαθμό, με τη διατήρηση των βασικών επιτοκίων από τις δυτικές κεντρικές τράπεζες σε μηδενικά επίπεδα, θα μπορούσαν ίσως να εξυπηρετηθούν τα χρέη του παρελθόντος – κάτι που όμως δεν θα επέτρεπε ποτέ το τοκογλυφικό κεφάλαιο, το οποίο θα αναζητούσε νέους προορισμούς (εκτός του ότι δεν θα ήταν εύκολη η διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα, καθώς επίσης διάφορα άλλα).
(δ) Το 43% των αμερικανικών νοικοκυριών δαπανούν ετήσια περισσότερα από όσα κερδίζουν – γεγονός που επεξηγεί γιατί ένας σχεδόν ανάλογος αριθμός Αμερικανών είναι απελπιστικά χρεοκοπημένοι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Με κριτήριο όλα όσα αναλύσαμε, η ώρα της τελικής κρίσης πλησιάζει επικίνδυνα – ενώ υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις, με βάση τις οποίες μπορεί να προβλέψει κανείς την επερχόμενη, τέλεια καταιγίδα στις Η.Π.Α.
Για παράδειγμα, οι θεσμικοί επενδυτές πουλούν μαζικά μετοχές, όπως το 2008, οι τιμές των αμερικανικών μετοχών δεν αντιπροσωπεύουν την αξία των επιχειρήσεων, αλλά είναι πολύ υψηλότερες, η τιμή της βενζίνης φτάνει ξανά στα επίπεδα του 2008, οι τιμές των νέων κτιρίων καταρρέουν ξανά, τα κόκκινα δάνεια (επισφάλειες για τις τράπεζες) αυξάνονται, τα μεταβλητά επιτόκια επίσης, η απόδοση των δεκαετών ομολόγων (πάντοτε στις Η.Π.Α.) έφτασε στο 2,6%, τα ωρομίσθια μειώνονται, τα κέρδη των επιχειρήσεων της πραγματικής οικονομίας είναι απογοητευτικά, η αγορά μετοχών επί πιστώσει εκτοξεύθηκε, η τιμή του χρυσού μειώθηκε σημαντικά κοκ.
Όπως αναφέραμε όμως, εάν τυχόν επανέλθει η κρίση στις Η.Π.Α., δριμύτερη φυσικά, τα πράγματα θα γίνουν πολύ επικίνδυνα για τον υπόλοιπο πλανήτη – ειδικά για την πάμπλουτη Ευρώπη, η οποία θα πρέπει με κάθε θυσία να διατηρήσει τη συνοχή της, εάν θέλει να αποφύγει την ολοκληρωτική λεηλασία και καταστροφή της.
Σύμφωνα δε με τους ισχυρισμούς πολλών, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος αποφεύχθηκε τελικά τη δεκαετία του 1970 (όπου οι Η.Π.Α. εγκατέλειψαν τον κανόνα του χρυσού, οι τιμές ενέργειας αυξήθηκαν επικίνδυνα κλπ.), επειδή εξασφαλίσθηκε η ανάπτυξη μέσω δανεικών στον πλανήτη – μία διαδικασία που έχει φτάσει στο τέλος της, γεγονός που τεκμηριώνεται από τον πρώτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε σήμερα.
Ολοκληρώνοντας, είναι ίσως σκόπιμο να τονίσουμε ακόμη μία φορά ότι, εάν η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Ελλάδας, ακολουθώντας δουλικά τις εντολές των εισβολέων, προκαλέσει την κατάρρευση των τιμών των ακινήτων (κάτι που θα ενέτεινε τυχόν άρση των κατασχέσεων για την πρώτη κατοικία), η πατρίδα μας θα χρεοκοπήσει ακαριαία – με τις ελληνικές τράπεζες να σέρνουν το «χορό του Ζαλόγγου», μέσα από μία τεράστια έκρηξη επισφαλειών, η οποία θα «καταρράκωνε» τους ήδη αδύναμους ισολογισμούς τους.
Μία τέτοια κυβέρνηση, κατά τα «πρότυπα» της Γαλλικής επανάστασης, θα οδηγούνταν πιθανότατα στο «ικρίωμα» από τους πολίτες της χώρας της – οι οποίοι μάλλον θα επαναστατούσαν μαζικά, αφού θα έχαναν όλες τις ελπίδες επιβίωσης τους.
Σημειώσεις κειμένου
Τίτλος: Η διαφορά μεταξύ δράματος και τραγωδίας είναι το ότι, στο απλό δραματικό γεγονός βλέπουμε και κρίνουμε μόνο εμείς – ενώ στο τραγικό βλέπουμε τα πράγματα και εκείνα μας βλέπουν εξ ίσου (κάτι που ισχύει απόλυτα για την σημερινή κρίση χρέους της Δύσης, στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλοι – οπότε βλέπουμε τα προβλήματα, αλλά και αυτά μας βλέπουν).
* Μοιραίο: Εάν δεχόταν τη μοίρα παθητικά ο άνθρωπος, θα έπρεπε να παραιτηθεί από την πνευματική ουσία του – οπότε η ειδική μορφή της ανθρώπινης ζωής θα έχανε κάθε νόημα. Η ζωή έχει λοιπόν νόημα (μεταφορικά) όχι γιατί μας θέλει παθητικούς, αλλά επειδή προκρίνει ενεργητικότητα με αυτογνωσία(Σ.Ράμφος).
** FRED: Federal Reserve Economic Data
Ασύμμετροι προβληματισμοί: Σε σχέση με το κείμενο μας αυτό, ο μεν βιβλικός «Θεός των Ιουδαίων» είναι δημιουργός και μάλιστα εκ του μηδενός, ενώ οι Θεοί του Ολύμπου είναι οιονεί στοιχεία της φύσης – γεγονός που σημαίνει ότι, ο Θεός των Ελλήνων ήταν η ίδια η φύση.
