ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
Gerhard W. – Γερμανός Δημοσιογράφος έγκυρου περιοδικού: “Τα βασικά λάθη του κ. Wulff (είναι ο πρόσφατα παραιτηθείς πρόεδρος της Γερμανίας), δεν είναι οι υποθέσεις παθητικής δωροδοκίας, για τις οποίες κατηγορήθηκε από την Εισαγγελία του Ανοβέρου. Το πραγματικό σφάλμα του είναι το ότι, ξαφνικά και απρόσμενα, άρχισε να σκέφτεται. Στη Γερμανία είναι γνωστό πως δεν επιτρέπεται να σκέφτεται κανένας – πολύ περισσότερο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας”.
Asmussen – Διευθυντής της ΕΚΤ: “Τα μέλη της G20 δεν έχουν καταλάβει ακόμη γιατί μία χώρα, όπως η Ελλάδα, επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό όλο τον πλανήτη – παρά το ότι αποτελεί μόλις το 2,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Δεν καταλαβαίνουν γιατί καθυστερούν όλες οι αποφάσεις μας και πρέπει να τους εξηγούμε συνεχώς ότι, τόσο η ΕΕ, όσο και η Ευρωζώνη, αποτελούν «μοναδικές κατασκευές» – οι οποίες είναι συνδεδεμένες με πολύπλοκους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων.
Πρόσφατα όμως πετύχαμε κάτι πολύ σημαντικό – τουλάχιστον όσον αφορά τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης ESM, η λειτουργία του οποίου ξεκινάει το καλοκαίρι του 2012: Εδώ δεν θα είναι υποχρεωτικό να λαμβάνονται ομόφωνα οι αποφάσεις, οπότε θα αρκεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, μία πλειοψηφία της τάξης του 85%”.
Με κριτήριο αυτά που ανέφερε ο διευθυντής της ΕΚΤ, μάλλον δεν θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε εμείς ότι, η Ευρώπη (η Γερμανία της κυρίας Merkel δηλαδή, καθώς επίσης ο Γάλλος μπάτλερ της), παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων με την Ελλάδα – έως εκείνη τη στιγμή που θα είναι έτοιμο το ESM.
Udo Ulfkotte – Γερμανός δημοσιογράφος σήμερα: «Είναι καλύτερα να μην κάνεις στους άλλους, αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν», λέει η λαϊκή παροιμία. Όμως οι πολιτικοί μας θέλουν, για άλλη μία φορά, να «εισάγουν» υψηλά εκπαιδευμένους Ινδούς – οι οποίοι, «ηλιθιωδώς», διαβάζουν με ενθουσιασμό, πριν μεταναστεύσουν στο γερμανόφωνο χώρο, το βιβλίο «Ο αγών μου» του Hitler. Το βιβλίο αυτό είναι υποχρεωτικό μάθημα για τους Ινδούς σπουδαστές της Διοίκησης Επιχειρήσεων (BusinessStudents). Αλλά σσσσστ….μην το πείτε παρακάτω, αφού δεν επιτρέπεται να το γνωρίζουμε.
Στο σημείο αυτό έχει ενδιαφέρον η αναφορά της γερμανικής εφημερίδας taz.de, σε σχέση με τη «μανία» του Spiegel να τοποθετεί τον Hitler στα εξώφυλλά του (εικόνα που ακολουθεί). Η εφημερίδα αναρωτιέται (link), εάν η εικόνα του δικτάτορα, η οποία έχει «διακοσμήσει» πάνω από 24 εξώφυλλα, βοηθάει στην αύξηση των πωλήσεων του περιοδικού.
Γερμανικά Συνδικάτα: Επανεξέταση της πολιτικής της στην Ελλάδα, ώστε να συμπεριλάβει και τη διάσταση της προώθησης των επενδύσεων και του εκσυγχρονισμού, ζητεί από την τρόικα η Συνομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) και τονίζει πως η χώρα χρειάζεται ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» για να βγει από την κρίση.
«Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα μοιάζει με πυριτιδαποθήκη και ταυτόχρονα αποδεικνύει την αποτυχία της διαχείρισης της κρίσης υπό την ηγεσία της καγκελαρίου Μέρκελ και του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί», αναφέρει σε δήλωσή του ο Κλάους Ματέκι, μέλος του προεδρείου της DGB.
Ο κ. Ματέκι υποστηρίζει πως «αν τα “όργια” λιτότητας προκαλούν βαθιά κοινωνική αναστάτωση, η τρόικα, προκειμένου να δώσει το πράσινο φως για το νέο πακέτο βοήθειας, απαιτεί ακόμα πιο δραστικές περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών καθώς και απολύσεις για 150.000 δημόσιους υπαλλήλους». Επισημαίνει ακόμη, ότι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα συνιστά «μετωπική επίθεση ενάντια στην αυτονομία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στην ίδια τη Γερμανία».
Χαρακτηρίζει δε «απαράδεκτες για τη χώρα και τους ανθρώπους τις πρόσθετες περικοπές. «Η Ελλάδα» αναφέρει, «χρειάζεται ένα Σχέδιο Μάρσαλ – μια διευρυμένη πρωτοβουλία προώθησης επενδύσεων και σχεδίων εκσυγχρονισμού. Μόνον έτσι θα μπορέσει αυτή η χώρα να βγει από την κρίση και δεν θα ταπεινώνεται πλέον στις Συναντήσεις Κορυφής για την κρίση.Πρόκειται για μια χώρα της Ευρώπης με μεγάλο πολιτισμό και δεν αξίζει στους Έλληνες τέτοια μεταχείριση. Κυρίως η Γερμανία θα έπρεπε να έχει επίγνωση της ιδιαίτερης ευθύνης που φέρει»
Επαναλαμβάνουμε ότι, η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι εντελώς διαφορετική, από την κρίση των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης. Η επίλυση της είναι εξαιρετικά εύκολη, ενώ τα περιουσιακά της στοιχεία είναι κατά πολύ υψηλότερα των οφειλών της. Δεν υπάρχει λοιπόν απολύτως κανένας λόγος εξόδου της από το Ευρώ ή διαγραφής χρεών εκ μέρους των πιστωτών της – στόχος των οποίων είναι, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της (όπως συνέβη στην Τουρκία, όπου κατέρρευσαν όλα τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα και «διορίσθηκε» στην εξουσία η κυβέρνηση, η οποία τελικά ξεπούλησε τη χώρα της – άρθρο μας).
Αυτό που χρειάζεται η πατρίδα μας είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών της (χρεολύσια), με μη τοκογλυφικά επιτόκια – ίσα με αυτά που προσφέρει η ΕΚΤ στις εμπορικές τράπεζες (1%). Επίσης οι επενδύσεις εκ μέρους του ιδιωτικού της τομέα, με στόχο την ανάπτυξη – γεγονός όμως που απαιτεί την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Πολιτών στην Πολιτική, καθώς επίσης ένα σωστό, λειτουργικό και αποτελεσματικό επιχειρηματικό/φορολογικό πλαίσιο.
Έχοντας την άποψη δε ότι, όλα τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους, ειδικά στη Γερμανία, στο ΔΝΤ και στην κυβέρνηση, δεν μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τις προσπάθειες χρεοκοπίας της πάμπλουτης χώρας μας– δηλαδή, κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί ή έστω να αιτιολογηθεί, με τη βοήθεια της οικονομικής επιστήμης.
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να συμπληρώσουμε ότι, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης των Ελληνικών τραπεζών, οι οποίες είναι επίσης οι λιγότερο χρεωμένες στην Ευρωζώνη (20% του ΑΕΠ), με την έκδοση κοινών μετοχών, δεν έχει τελικό στόχο την κρατικοποίηση, αλλά την ιδιωτικοποίηση τους από τους ξένους εισβολείς – οπότε οφείλει να μας προβληματίσει η εικόνα των «κακών τραπεζιτών», με την οποία σκόπιμα «βομβαρδιζόμαστε».
Τέλος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρομοκρατούμαστε από μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών – πόσο μάλλον αφού ήδη βιώνουμε συνθήκες χρεοκοπίας. Οι δανειστές μας υποχρεώνουν να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα (όπως και σε συνθήκες χρεοκοπίας), τα νέα δάνεια εξυπηρετούν μόνο την εξόφληση των παλαιοτέρων, ενώ είμαστε ήδη (και θα είμαστε) εκτός αγορών. Επομένως, δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να συνεχίσουμε να είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης – πόσο μάλλον του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλύφων. Ας μην ξεχνάμε δε ότι, από την ενδεχόμενη διαγραφή των 100 δις € , τα 50 δις € περίπου είναι δικά μας – των Ελληνικών τραπεζών δηλαδή και των ασφαλιστικών μας ταμείων.
ΥΓ: Είναι ευνόητο το ότι, πριν εξαγοράσεις κάτι, κάνεις ότι μπορείς για να περιορίσεις/ελαχιστοποιήσεις την αξία του – έτσι ώστε να σου κοστίσει όσο το δυνατόν λιγότερα. Η αξία των περιουσιακών στοιχείων τώρα μίας χώρας, δημοσίων και ιδιωτικών (μετοχές, ακίνητα κλπ.), μειώνεται, όσο της ανήκουν, ανάλογα με τη μείωση των μισθών και εισοδημάτων των κατοίκων της – στον περιορισμό των οποίων συμβάλλει τα μέγιστα η σκόπιμη ύφεση, η ανεργία, οι χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ο διασυρμός της.
.
