ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
Πριν ακόμη αναφερθούμε στα επί μέρους γεγονότα, τα οποία οδήγησαν τη χώρα μας στα νύχια του ΔΝΤ (χωρίς φυσικά να δίνουμε σημασία στις «περιρρέουσες» απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι κυβερνήσεις μας «κοιμόντουσαν» συνειδητά με τους «εχθρούς» μας – Goldman Sachs, Η.Π.Α. κλπ), θα παραθέσουμε τον Πίνακα ΙΙΙ, ο οποίος αναφέρεται στους «βαθμούς», με τους οποίους αμείβουν ή τιμωρούν οι (μονοπωλιακές) εταιρείες αξιολόγησης τα κράτη και τις επιχειρήσεις.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Αξιολόγηση δημοσίων ομολόγων της Standard & Poor’s
| Βαθμός | Ερμηνεία |
| ΑΑΑ | Σχεδόν μηδενικός κίνδυνος |
| ΑΑ+ , ΑΑ , ΑΑ- | Σίγουρη επένδυση, ελαφρό ρίσκο |
| Α+ , Α , Α- | Σίγουρη επένδυση, εκτός απροβλέπτων γεγονότων* |
| ΒΒΒ+ , ΒΒΒ, ΒΒΒ- | Μέτρια επένδυση, μεσαίο ρίσκο χρεοκοπίας |
| ΒΒ+ , ΒΒ , ΒΒ- | Κερδοσκοπική επένδυση, ρίσκο χρεοκοπίας |
| Β+ , Β , Β- | Πολύ κερδοσκοπική επένδυση, πιθανή χρεοκοπία |
| CCC+ | Πολύ υψηλό ρίσκο χρεοκοπίας |
| Τάση** | Σταθερή – Θετική – Αρνητική |
* Σε σχέση με την παγκόσμια οικονομία γενικά
** Εμφανίζεται σε συνδυασμό με τους βαθμούς αξιολόγησης
Πηγή: Spiegel
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Για παράδειγμα βαθμολόγησης, η Γερμανία αξιολογείται με ΑΑΑ, το Βέλγιο με ΑΑ+, η Ιαπωνία και η Ισπανία με ΑΑ, η Κίνα, η Χιλή και η Ιταλία με Α+, η Πολωνία και η Πορτογαλία με Α-, η Ρωσία με ΒΒΒ, η Βραζιλία και η Ινδία με ΒΒΒ-, η Ελλάδα και η Ρουμανία με ΒΒ+, η Τουρκία με ΒΒ, η Ουγκάντα με Β+, η Κένυα με Β, το Πακιστάν με Β- και το Εκουαδόρ με CCC+ (με ημερομηνία 29.04.2010).
Συνεχίζοντας, αναφέρουμε με χρονολογική σειρά τα διάφορα γεγονότα, τα οποία οδήγησαν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και την ΕΕ σε άμυνα – ενδεχομένως σε μεγάλη ήττα, μετά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης της οικονομίας.
20.10.2009: Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ελλάδας για το 2009 «διορθώνεται» στο 12,5% του ΑΕΠ, από το 6% που είχε προβλεφθεί, ενώ ο νέος Υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει εσπευσμένα τη λήψη μέτρων. Το γεγονός αυτό «συνδέεται» (εύλογα) από τις «αγορές», με τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, με την ατυχή απογραφή του 2004, καθώς επίσης με τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους η Ελλάδα παραποίησε τα στοιχεία της, κατά την εισαγωγή της στη ζώνη του Ευρώ. Ως εκ τούτου, αντιμετωπίζεται αφενός μεν «ανησυχητικά», αφετέρου με έντονη δυσπιστία – τόσο από την ΕΕ, όσο και από τις διεθνείς αγορές, «εκβάλλοντας» στην «κρίση αξιοπιστίας» της χώρας μας.
22.10.2009: Η εταιρεία αξιολόγησης Fitch «υποτιμάει» την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας στο Α-. Η αμεσότητα της κίνησης της Fitch, είτε κριθεί εντός των «πλαισίων» της επιθετικής πολιτικής των Η.Π.Α., είτε σαν προσπάθεια διόρθωσης των προηγουμένων «σφαλμάτων» της (απαράδεκτα θετική αξιολόγηση των CDO’s κλπ), δημιούργησε τεράστιες δυσκολίες στην Ελληνική κυβέρνηση, για τις οποίες δεν φαινόταν να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη (εάν βέβαια δεν συμμετείχε στο «σχέδιο» έλευσης του ΔΝΤ, όπως κάποιοι ισχυρίζονται).
09.12.2009: Η Fitch υποτιμάει ξανά την Ελλάδα, γεγονός που οδηγεί για πρώτη φορά το Ευρώ σε πτώση. Εν τούτοις, η Ευρωζώνη δεν φαίνεται να αξιολογεί σωστά το πρόβλημα, θεωρώντας ότι αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα.
16.12.2009: Η Standard & Poor’s μειώνει με τη σειρά της την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, ακολουθώντας «κατά πόδας» την πρώτη αδελφή. Αν και οι πιέσεις είναι πλέον εμφανείς, η Ελλάδα παραμένει «στατικά» στις ανακοινώσεις μελλοντικών μέτρων, χωρίς να βιάζεται να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση των ομολόγων που λήγουν εντός του 2010.
22.12.2009: Η τρίτη αδελφή, η Moody’s, υποβιβάζει την Ελλάδα από Α1 σε Α2, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση, εκ μέρους της ΕΕ ή της χώρας μας.
14.01.2010: Η κρίση επιβαρύνει πλέον σημαντικά το κοινό νόμισμα, η ισοτιμία του οποίου, απέναντι στο δολάριο, διαμορφώνεται στο 1,44. Εν τούτοις, η ΕΕ παραμένει στο ρόλο του θεατή, χωρίς να κάνει το παραμικρό για την έγκαιρη αντιστροφή της τάσης.
28.01.2010: Ο υπουργός οικονομικών της χώρας μας «ενοχοποιεί» τους κερδοσκόπους, σε σχέση με την αύξηση των επιτοκίων (spreads) των ελληνικών ομολόγων. Παρά το ότι η κριτική του δεν είναι άνευ περιεχομένου, δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί πως οι «αγορές» επιτίθενται, μόνο όταν διακρίνουν σημαντικές αδυναμίες στην κυβέρνηση, καθώς επίσης στα οικονομικά μίας χώρας.
03.02.2010: Το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης της Ελλάδας κατατίθεται στην Κομισιόν για έλεγχο. Αν και έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τα πρώτα «συμπτώματα» της κρίσης, τόσο η ΕΕ, όσο και η Ελλάδα, συνεχίζουν να αντιδρούν, ενώ όφειλαν να «δρουν».
11.02.2010: Ανακοινώνονται οι πρώτες υποσχέσεις βοήθειας προς την Ελλάδα, εκ μέρους της Ευρωζώνης, οι οποίες όμως δεν φαίνεται να πείθουν τις αγορές.
03.03.2010: Κατάθεση νέου «πακέτου μέτρων» εκ μέρους της Ελλάδας, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα τις απειλές των εργατικών συνδικάτων, τα οποία προειδοποιούν για κοινωνικές εκρήξεις.
05.03.2010: Η κυβέρνηση παρουσιάζει ένα καινούργιο οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει αυξήσεις φόρων, μειώσεις αμοιβών, καθώς επίσης «πάγωμα» των κρατικών συντάξεων.
15.03.2010: Οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης φαίνεται ότι αρχίζουν να κατανοούν το μέγεθος του προβλήματος. Ανακοινώνουν λοιπόν την πρόθεση τους να βοηθήσουν την Ελλάδα, χωρίς όμως να αποφασίζουν συγκεκριμένα μέτρα.
18.03.2010: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αναφέρει ότι επιθυμεί να απευθυνθεί στο ΔΝΤ για την επίλυση των προβλημάτων εξυπηρέτησης του χρέους, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Η κίνηση του αυτή χαρακτηρίζεται μάλλον «εκβιαστική» από την Ευρωζώνη, με τη Γερμανία να διαχωρίζει τη θέση της, εμφανίζοντας για πρώτη φορά τις ηγετικές της φιλοδοξίες.
25.03.2010: Ενώ το Ευρώ αγγίζει το χαμηλότερο σημείο της ισοτιμίας του από το Μάιο του 2009, λαμβάνει χώρα η σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Η Ευρωζώνη, η Γερμανία καλύτερα, αποφασίζει ένα πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας, αποτελούμενο από διακρατικά δάνεια, καθώς επίσης βοήθεια εκ μέρους του ΔΝΤ. Το «πακέτο» οφείλει να ληφθεί, μόνο εάν υπάρξει φόβος χρεοκοπίας της Ελλάδας – δηλαδή, εάν δεν μπορέσει να δανεισθεί από τις διεθνείς αγορές, για να τηρήσει τις υποχρεώσεις της.
11.04.2010: Οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης συγκεκριμενοποιούν την παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, ύψους 30 δις €, την οποία όμως η χώρα μας θα λάβει μόνο σε περίπτωση ανάγκης. Οι συζητήσεις συνεχίζουν να διενεργούνται τα Σαββατοκύριακα, με στόχο να προλάβουν το άνοιγμα των αγορών. Στον αντίποδα, οι αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης ή τα οικονομικά ΜΜΕ «εκφράζονται» τις Παρασκευές, μετά το «κλείσιμο» της εβδομάδας.
