.
Στην ουσία έχει επιβληθεί στην Ελλάδα ένα ακόμη μνημόνιο, όπως άλλωστε είχαμε προβλέψει. Δηλαδή, όπως ακριβώς με τα προηγούμενα μνημόνια, μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων και στήριξη των τραπεζών – αυτή τη φορά μέσω του πληθωρισμού και των πραγματικών αμοιβών, αντί των ονομαστικών. Επειδή δε οι Πολίτες δεν φαίνεται να αντιδρούν και δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση να χάσει την εξουσία, δρομολογούνται επόμενοι φόροι – με αφετηρία τους ελεύθερους επαγγελματίες και με σκοπό τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης που συστήνει ανέκαθεν το ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή έχει ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός – με την έννοια πως οι μισθωτοί στρέφονται εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών με τη βοήθεια των κυβερνητικών ΜΜΕ, δήθεν για απόδοση φορολογικής δικαιοσύνης. Για τις τράπεζες που «κλέβουν» ασύστολα και για τις ελίτ που φοροαποφεύγουν, ισχύουν βέβαια άλλα μέτρα και σταθμά – αφού η ίδια η κυβέρνηση τους τοποθετεί στο απυρόβλητο, χρησιμοποιώντας διάφορες «σοφιστείες».
.
Ανάλυση
Η Fitch αναβάθμισε την Ελλάδα σε καθεστώς επενδυτικής βαθμίδας – υπενθυμίζοντας πως η Ελλάδα, λίγο πριν καταδικασθεί στο ΔΝΤ, είχε μία πολύ καλύτερη αξιολόγηση από τη σημερινή. Οι βασικοί λόγοι τώρα της αναβάθμισης από την εταιρία είναι οι εξής:
(α) Η προοπτική της συνέχισης της μείωσης του λόγου χρέους/ΑΕΠ της Γενικής Κυβέρνησης – δηλαδή του κεντρικού κράτους και των φορέων του (=οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και κοινωνικής ασφάλισης). Οι αιτίες εδώ είναι οι παρακάτω:
1.Η σταθερή ονομαστική ανάπτυξη – δηλαδή η πραγματική ανάπτυξη συν τον πληθωρισμό. Αυτός όμως ο λόγος, η ακρίβεια στην ουσία αφού δεν πρόκειται για πραγματικό πληθωρισμό που είναι το αποτέλεσμα της ανόδου τιμών και μισθών (ανάλυση), επειδή οι μισθοί παραμένουν πολύ χαμηλοί όπως θα τεκμηριώσουμε στη συνέχεια, είναι μεν προς όφελος του δείκτη χρέος/ΑΕΠ, αλλά εις βάρος των Πολιτών – αφού εξαϋλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Επομένως οι ίδιοι τροφοδοτούν τη μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ – με την έννοια πως μεταφέρονται τα εισοδήματα τους στο κράτος (επίσης στις τράπεζες).
2. Η υπερεκτέλεση του προϋπολογισμού – δηλαδή τα αυξημένα έσοδα του δημοσίου, από τους υψηλότερους φόρους. Εδώ πρόκειται για την υπερφορολόγηση των Πολιτών, από τον ονομαζόμενο «φόρο πληθωρισμού» – ο οποίος οφείλεται στη διατήρηση των ίδιων φορολογικών συντελεστών, στις αυξημένες τιμές. Εν προκειμένω, έχουμε ήδη γράψει τα εξής:
«Ο φόρος εισοδήματος στα φυσικά πρόσωπα έχει αυξηθεί από 10,92 δις € το 2019 στα 13,31 δις € το 2024, οπότε κατά περίπου 20% – ενώ ο ΦΠΑ αυξήθηκε από 17,67 δις € το 2019 στα 24,38 δις € το 2024 ή κατά 38%. Όλα αυτά, έναντι ανόδου του πραγματικού ΑΕΠ περί το 8% και του ονομαστικού κατά 27% – γεγονός που τεκμηριώνει τη φορολογική ληστεία των Ελλήνων.
Εκτός αυτού ο ΦΠΑ που επιβαρύνει τις ασθενέστερες εισοδηματικές τάξεις, από 34,5% των συνολικών φορολογικών εσόδων το 2019, αυξάνεται στο 38,7% το 2024 – σημειώνοντας πως τα έσοδα από τη φορολογία ιδιωτών, από 48% του φόρου εισοδήματος το 2000, αυξήθηκαν στο 61% το 2024 (γράφημα), ενώ των επιχειρήσεων από 44% έχουν μειωθεί στο 30,9% (πηγή)».
3. Η ευνοϊκή δομή της εξυπηρέτησης του χρέους – δηλαδή, οι χαμηλές δόσεις αποπληρωμής του. Η αιτία εδώ είναι αφενός μεν το PSI, με το οποίο υποθηκεύθηκε η Ελλάδα για 99 χρόνια, καθώς επίσης η ρύθμιση του δανείου των 96 δις € προς τον EFSF το 2018, για μετά το 2032 – με πιθανότερο αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια. Επομένως, ξανά εις βάρος των Πολιτών με τα μνημόνια που ακολούθησαν και με τον περιορισμό της εθνικής τους κυριαρχίας.
(β) Οι περιορισμένοι πολιτικοί κίνδυνοι, λόγω της δεύτερης εκλογής της κυβέρνησης – οπότε ενός σταθερού πολιτικού πλαισίου στη χώρα. Εδώ επιβραβεύεται από την Fitch η μη ύπαρξη ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπότε της επικράτησης ενός είδους κοινοβουλευτικής δικτατορίας που ένα άτομο αποφασίζει για τα πάντα – καθώς επίσης η αδιαμαρτύρητη αποδοχή των Πολιτών σε όλα τα μέτρα που τους επιβάλλονται, όπως ο φόρος πληθωρισμού και η «κεφαλική» φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματικών, με τεκμήρια κερδοφορίας.
Με δεδομένο δε το ότι, η Ελλάδα έχει μία κυβέρνηση πρόθυμη να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία, να πλειστηριάσει την ιδιωτική, να υπηρετεί τα καρτέλ και την Ολιγαρχία, να παρέχει βάσεις στις ΗΠΑ χωρίς ανταλλάγματα, να προβεί στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους κλπ., δεν υπάρχει κανένας λόγος αρνητικής αξιολόγησης – η οποία θα δημιουργούσε πολιτικό πρόβλημα.
(γ) Η δημοσιονομική σύνεση – δηλαδή, η ληστεία των Πολιτών μέσω της υπερφορολόγησης τους (ανάλυση).
(δ) Η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή, η παράλληλη ληστεία των Πολιτών από τις τράπεζες – μέσω της τεράστιας ψαλίδας μεταξύ καταθέσεων και χορηγήσεων που είναι μακράν η υψηλότερη στην ΕΕ, της μείωσης της αγοραστικής αξίας των καταθέσεων λόγω της ανόδου των τιμών, των απίστευτα υψηλών προμηθειών που χρεώνουν κοκ. Εν προκειμένω, τα καθαρά κέρδη των τραπεζών ήταν στα 3,2 δις € το 2022, ενώ το 2023 θα φτάσουν στα 4 δις € – χωρίς να πληρώνουν βέβαια φόρους, αφού τις έχουμε προικοδοτήσει με τα 20 δις € του αναβαλλόμενου φόρου.
Η μισθολογική ληστεία
Συνεχίζοντας στους μισθούς, όπου έχουμε καταντήσει ξανά οι τελευταίοι στην ΕΕ, το πραγματικό τους ύψος είναι το ονομαστικό, αφαιρουμένου του πληθωρισμού – ενώ υπολογίζεται ως ο λόγος του δείκτη μισθολογικού κόστους, με τον αντίστοιχο δείκτη τιμών. Εν προκειμένω, με βάση τους πίνακες τριμηνιαίου δείκτη μισθολογικού κόστους της ΕΛΣΤΑΤ (πηγή), εποχιακά διορθωμένου, του μέσου όρου των αντιστοίχων τριμήνων του εθνικού ΔΤΚ και του δείκτη τιμών των τροφίμων, με σημείο αναφοράς το πρώτο τρίμηνο του 2021 (=100), προκύπτουν τα εξής (γράφημα):
Οι ονομαστικοί μισθοί αυξήθηκαν από το 100 στο 106,9 – οπότε κατά 6,9%. Στην ίδια χρονική περίοδο ο πληθωρισμός, ο γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή καλύτερα, έφτασε στο 116,1 – γεγονός που σημαίνει πως η μέση άνοδος των τιμών ήταν 16,1% και άρα υπερδιπλάσια της μέσης αύξησης των μισθών. Επομένως η αγοραστική τους αξία μειώθηκε κατά 106,9 δια 116,1 – οπότε κατά 8%. Αυτός που ο ονομαστικός μισθός του λοιπόν αυξήθηκε από τα 1.000 € στα 1069 €, στην ουσία αμείβεται με 920 € περίπου – οπότε δεν κέρδισε 69 € παραπάνω, αλλά έχασε 80 €.
Εδώ πρόκειται για μία ακόμη ληστεία των Πολιτών, εκτός από την υπερφορολόγηση – ενώ, εάν θεωρήσουμε πως ο μισθός δαπανάται μόνο στα τρόφιμα, με δεδομένο το ότι ο δείκτης τους αυξήθηκε στο 125,5%, η μείωση της αγοραστικής αξίας του είναι 106,9% δια 125,5% και άρα 14,9%. Στο ίδιο παραπάνω παράδειγμα, αυτός που ο ονομαστικός του μισθός αυξήθηκε από τα 1000 € στα 1069 €, στην ουσία αμείβεται με 851 € περίπου – οπότε η ληστεία του είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, όταν πηγαίνει κανείς στο Σούπερ Μάρκετ διαπιστώνει πόσο μεγάλη είναι η ακρίβεια – συχνά πολύ υψηλότερη από τα παραπάνω παραδείγματα, αφού οι μέσοι όροι είναι πολλές φορές παραπλανητικοί.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, στην ουσία έχει επιβληθεί στην Ελλάδα ένα ακόμη μνημόνιο, όπως άλλωστε είχαμε προβλέψει – αφού στις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ ο ΦΠΑ έχει μειωθεί, άλλοι φόροι επίσης, οι αυξήσεις μισθών είναι υψηλότερες του πληθωρισμού κλπ.
Δηλαδή, όπως ακριβώς με τα προηγούμενα μνημόνια, μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων, επιδόματα ελεημοσύνης και στήριξη των τραπεζών – αυτή τη φορά μέσω του πληθωρισμού και των πραγματικών αμοιβών, αντί των ονομαστικών.
Επειδή δε οι Πολίτες δεν φαίνεται να αντιδρούν και δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση να χάσει την εξουσία, δρομολογούνται επόμενοι φόροι – με αφετηρία τους ελεύθερους επαγγελματίες και με σκοπό τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης που συστήνει ανέκαθεν το ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή, έχει ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός – με την έννοια πως οι μισθωτοί στρέφονται εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών με τη βοήθεια των κυβερνητικών ΜΜΕ, δήθεν για απόδοση φορολογικής δικαιοσύνης.
Για τις τράπεζες που «κλέβουν» ασύστολα και για τις ελίτ που φοροαποφεύγουν, ισχύουν βέβαια άλλα μέτρα και σταθμά – αφού η ίδια η κυβέρνηση τους τοποθετεί στο απυρόβλητο, χρησιμοποιώντας διάφορες «σοφιστείες».
