.
Δεν είναι μόνο σημαντική η ενεργειακή επάρκεια της χώρας μας αλλά, επίσης, το ενεργειακό κόστος – τόσο για τα νοικοκυριά που υποφέρουν από την κατακόρυφη άνοδο του πληθωρισμού, χωρίς να συνοδεύεται από την αύξηση των εισοδημάτων τους, όσο και για τις επιχειρήσεις, ιδίως για τη βιομηχανία. Ειδικά όσον αφορά τους μισθούς, το γεγονός ότι στο πρώτο εξάμηνο αυξήθηκαν στην Ελλάδα μόλις κατά 0,8%, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 4,1%, τεκμηριώνει πως οι Έλληνες επιβαρύνονται δυσανάλογα από τον πληθωρισμό που έχει ξεπεράσει το 12% – για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα το 25%, όπως διαπιστώνει κανείς από τις τιμές των τροφίμων και από τις υπέρογκες αυξήσεις των ενοικίων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ιδιωτικό μας χρέος αυξήθηκε κατά 70 δις € από το 2017, ενώ το κόκκινο, το μη εξυπηρετούμενο δηλαδή, κατά 36 δις € – γεγονότα που θα προκαλέσουν επί πλέον προβλήματα στον τραπεζικό μας τομέα που δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, το σχέδιο νόμου είναι προαπαιτούμενο του Ταμείου Ανάκαμψης, έχοντας το τεκμηριώσει στην επιτροπή – όπως άλλωστε τα περισσότερα που καταθέτει τελευταία η κυβέρνηση των συνεχών και απίστευτων σκανδάλων διαφθοράς.
Πρόκειται για την ενσωμάτωση της οδηγίας 944/2019 – όπου όμως ο Ν 4001/2011 που τροποποιεί, με την ονομασία «Λειτουργία ενεργειακών αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου», είναι των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από το 2011.
Αποτελεί λοιπόν ένα κλασσικό παράδειγμα του ότι, το κράτος έχει συνέχεια – με την έννοια πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλληλοσυμπληρώνονται, εξυπηρετώντας μόνο τους ξένους.
Συνεχίζοντας, τοποθετήθηκε στη διαβούλευση με 59 άρθρα, λαμβάνοντας μόνο 27 σχόλια, επειδή στα περισσότερα δεν επιτρεπόταν ο σχολιασμός – ενώ κατατέθηκε προς ψήφιση με επί πλέον δώδεκα άρθρα τροπολογιών.
Ρωτήσαμε την αιτία, αλλά δεν πήραμε καμία απάντηση – όπως άλλωστε σχεδόν σε κανένα από τα πάρα πολλά ερωτήματα μας.
Πώς είναι αλήθεια δυνατόν να ζητάει η κυβέρνηση τη στήριξη μας, χωρίς να δίνει απαντήσεις; Δεν είναι εντελώς απαράδεκτο;
Στους σκοπούς του νομοσχεδίου τώρα, περιλαμβάνονται τα εξής:
Το πρώτο και δεύτερο μέρος είναι εισαγωγικά – ενώ στο δεύτερο και στο άρθρο 5, υπάρχουν 13 σελίδες με ορισμούς.
Ορισμένοι από αυτούς οφείλονται στην αλλαγή δεδομένων της αγοράς – όπως για παράδειγμα στο 3ιδ), όπου ο ΕΔΔΗΕ ορίζεται πως είναι πλέον μέρος του ΔΕΔΔΗΕ, ενώ ανήκε στη ΔΕΗ.
Το τρίτο μέρος αφορά την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας και τις περαιτέρω αρμοδιότητες της ΡΑΕ – παρά το ότι η μέχρι σήμερα λειτουργία της ΡΑΕ, με τις αρμοδιότητες που είχε ήδη, είναι εντελώς αποτυχημένη.
Στο τέταρτο μέρος αναφέρονται διατάξεις για την προστασία των καταναλωτών – όπως η πληροφόρηση, οι έξυπνοι μετρητές κλπ.
Εδώ ρωτήσαμε ποιος έχει έξυπνο μετρητή και ποιος τον πληρώνει, ενώ εάν επιβαρύνει τον πελάτη, πόσο είναι το κόστος – χωρίς καμία απάντηση.
Θυμίσαμε πάντως πως ο ΔΕΔΔΗΕ, πριν τον ξεπουλήσει ο κ. Χατζηδάκης, θα εγκαθιστούσε 7 εκ. μετρητές με δικό του κόστος – ενώ τώρα έχει προκηρυχτεί διαγωνισμός 7,3 εκ. μετρητών, προϋπολογισμού 850 εκ. €.
Ελπίζουμε πάντως πως θα πληρωθούν από τον ΔΕΔΔΗΕ – καθώς επίσης πως θα κατασκευαστούν με ελληνική συμμετοχή.
Στο πέμπτο μέρος ακολουθούν κάποιες επιμέρους τροπολογίες για τον ΔΕΔΔΗΕ και τον ΑΔΜΗΕ – όπως για τη σύνδεση ΑΠΕ, με νέα προσθήκη τα κλειστά δίκτυα διανομής.
Τέλος, στο έκτο μέρος υπάρχουν τροπολογίες για χωροταξικά, πολεοδομικά και δασικά θέματα – επίσης ορισμένα άλλα άρθρα, με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο.
Για παράδειγμα, για τον αγωγό πετρελαίου στο άρθρο 70, για το στάδιο Καραϊσκάκη στο 60, για τουριστικές κατασκηνώσεις στο 66, για νομιμοποίηση ΑΠΕ σε δασικές εκτάσεις χωρίς τη σχετική άδεια στο 68, (αν είναι δυνατόν) και για ακύρωση αναδασώσεων στο 65 – καθώς επίσης για μία εθνική στρατηγική για το περπάτημα, στο άρθρο 69.
Μάλιστα – έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα και χρειαζόμαστε μόνο μία εθνική στρατηγική για το περπάτημα.
Ως συνήθως πάντως, το ΓΛΚ δεν αναφέρει κανένα κόστος – αλλά μόνο την ενίσχυση των ρητινεργατών που ασφαλώς θα στηρίξουμε.
Συνεχίζοντας, θα περίμενε κανείς σε ένα σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ειδικά σε κάποιο που αφορά την αγορά ενέργειας, να δει ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους Πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας που μαστίζονται από την ενεργειακή ακρίβεια – που κυριολεκτικά τρέμουν, όταν αντικρύζουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και των καυσίμων.
Για μία κατάσταση που αποτελεί τη βασική αιτία γενικότερα της ακρίβειας – για την οποία η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει την ευθύνη, μεταθέτοντας την στον Πούτιν και τον πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ η αύξηση του κόστους ενέργειας είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν.
Όσον αφορά δε τις αιτίες της ανόδου της τιμής του ρεύματος ή γενικότερα της ενέργειας, δεν δίνεται δυστυχώς η απαιτούμενη σημασία στην κερδοσκοπία – όπου στο παράδειγμα του Diesel, όταν κόστιζε το βαρέλι πρόσφατα στις ΗΠΑ 200 $, το κέρδος των διυλιστηρίων είχε αυξηθεί από 15,7 $ στο βαρέλι προηγουμένως, στα 86,5 $.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση μας απογοήτευσε για μία ακόμη φορά – αφού αυτά που αναφέρονται στο σχέδιο νόμου, δεν ελαφρύνουν τους Πολίτες.
Μεταξύ άλλων, παρέχονται ακόμη μεγαλύτερα προνόμια και ελευθερίες στον ΔΕΔΔΗΕ, λίγους μήνες μετά το ξεπούλημά του – υπενθυμίζοντας πως ξεπουλήθηκε με 800 εκ. € λιγότερα από την κατατεθείσα προσφορά, μετά από ένα απαράδεκτο λογιστικό τρικ εις βάρος του δημοσίου και των Ελλήνων, το οποίο αναδείξαμε στην επιτροπή.
Εν προκειμένω, το αντάλλαγμα ήταν εξευτελιστικό για μία εταιρεία με εγγυημένη απόδοση σχεδόν 7% – όταν όλοι οι άλλοι διαχειριστές της ΕΕ περιορίζονται σε αποδόσεις της τάξης του 2,5%.
Περαιτέρω, διακρίναμε μία εμμονή στις αντιπαραγωγικές ΑΠΕ που θεωρούνται βιώσιμες, απλά και μόνο επειδή επιδοτούνται – πάντοτε προς όφελος του ενεργειακού καρτέλ και εις βάρος των Πολιτών.
Εκτός αυτού, υπάρχουν προβλέψεις για την απεριόριστη πρόσβαση στην αγορά ενέργειας, χωρίς ξεκάθαρους περιορισμούς σύνδεσης νέων εγκαταστάσεων – προς εξυπηρέτηση ξανά του ενεργειακού καρτέλ.
Το γεγονός πάντως της άναρχης ανάπτυξης των ΑΠΕ, ακόμη και σε εύφορη γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, μετακυλίει αναμφίβολα το σχετικό κόστος στους πολίτες – οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να καλύπτουν τις επενδύσεις σε ΑΠΕ, όπως με το ΕΤΜΕΑΡ, όταν την ίδια στιγμή μένει ανεκμετάλλευτος ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας.
Όπως τονίσαμε στην επιτροπή, δεν είναι μόνο σημαντική η ενεργειακή επάρκεια της χώρας μας αλλά, επίσης, το ενεργειακό κόστος – τόσο για τα νοικοκυριά που υποφέρουν από την κατακόρυφη άνοδο του πληθωρισμού, χωρίς να συνοδεύεται από την αύξηση των εισοδημάτων τους, όσο και για τις επιχειρήσεις, ιδίως για τη βιομηχανία.
Ειδικά όσον αφορά τους μισθούς, το γεγονός ότι στο πρώτο εξάμηνο αυξήθηκαν στην Ελλάδα μόλις κατά 0,8%, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 4,1%, τεκμηριώνει πως οι Έλληνες επιβαρύνονται δυσανάλογα από τον πληθωρισμό που έχει ξεπεράσει το 12% – για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα το 25%, όπως διαπιστώνει κανείς από τις τιμές των τροφίμων και από τις υπέρογκες αυξήσεις των ενοικίων.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ιδιωτικό μας χρέος αυξήθηκε κατά 70 δις € από το 2017, ενώ το κόκκινο, το μη εξυπηρετούμενο δηλαδή, κατά 36 δις € – γεγονότα που θα προκαλέσουν επί πλέον προβλήματα στον τραπεζικό μας τομέα που δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση.
Ρευστότητα βέβαια διαθέτουν οι τράπεζες, πάνω από 40 δις €, έχοντας δανεισθεί από την ΕΚΤ – αλλά το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους αποτελείται από τους αναβαλλόμενους φόρους, οπότε από αέρα.
Ακόμη χειρότερα, παρά το ότι έχουν δανεισθεί με αρνητικά επιτόκια, χορηγούν ενυπόθηκα δάνεια με επιτόκια άνω του 5% και λοιπά με άνω του 8,50% – ενώ προσφέρουν μόλις 0,10% έως 0,20% επιτόκιο στους καταθέτες.
Πολύ χαμηλότερα δηλαδή από όλες τις άλλες τράπεζες της ΕΕ – ενώ χρεώνουν επί πλέον τις μακράν υψηλότερες προμήθειες.
Δεν πρόκειται εδώ για καθαρή ληστεία, με τον πληθωρισμό στο 12%; Δεν χάνουν έτσι οι Έλληνες περί τα 17 δις € ετησίως από τις αποταμιεύσεις τους;
Εκτός τώρα από την ενεργειακή μας επάρκεια και τις τιμές, είναι επίσης σημαντική η ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας μας – η οποία χάθηκε με το κλείσιμο των λιγνιτικών μας μονάδων, με την αδυναμία των ορυχείων λιγνίτη να ανταπεξέλθουν επειδή δεν δόθηκε η απαιτούμενη προσοχή από την Πολιτεία, με τη μη εξόρυξη των ενεργειακών μας αποθεμάτων κοκ.
Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να εξαρτόμαστε από το δικτατορικό καθεστώς του Αζερμπαϊτζάν που έχει εισβάλει στην Αρμενία και από την Τουρκία.
Επί πλέον, από το πανάκριβο LNG που είναι επιβαρυντικό για το περιβάλλον – τόσο όσον αφορά την εξόρυξη, όσο και τη μεταφορά του.
Συνεχίζοντας στο νομοσχέδιο, είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι, οι κανονισμοί που διέπουν την αγορά ενέργειας, καθορίζονται από τους ίδιους τους διαχειριστές συστημάτων ενέργειας – όπως επίσης ο κανονισμός λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Ενέργειας από το ίδιο το Χρηματιστήριο Ενέργειας.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς πού είναι το κράτος, πώς ακριβώς ασκεί εποπτεία και πώς ρυθμίζει την αγορά. Μέσω της δήθεν ανεξάρτητης ΡΑΕ που δεν μπορεί να βρει ακόμη εάν υπάρχουν υπερκέρδη των παρόχων για να τα φορολογήσει;
Δεν μπορούμε να μην κατακρίνουμε βέβαια το ίδιο το Χρηματιστήριο Ενέργειας – το οποίο ψήφισε μεν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εφάρμοσε η ΝΔ με τον κ. Χατζηδάκη, υποσχόμενη φθηνότερες τιμές στους Έλληνες.
Όπως έχουμε πει πολλές φορές, πρέπει να καταργηθεί άμεσα – αφού δεν είναι δυνατόν οι τιμές της ενέργειας να καθορίζονται από έναν κερδοσκοπικό μηχανισμό που εξυπηρετεί τους ιδιώτες.
Είναι αυτονόητο άλλωστε πως οι βασικές υποδομές μίας χώρας, πρέπει να ευρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο – πόσο μάλλον η ενέργεια και τα νερά.
Με δεδομένο λοιπόν το ότι, δεν υπάρχει εδώ καμία απολύτως θετική ρύθμιση προς όφελος των Ελλήνων που υποφέρουν από την ενεργειακή ακρίβεια και που προβληματίζονται σχετικά με το εάν καταφέρουν να επιβιώσουν το χειμώνα, αλλά μόνο για το καρτέλ των ΑΠΕ και της ενέργειας, δεν μπορούμε να στηρίξουμε το νομοσχέδιο – όχι μόνο για όσα περιλαμβάνονται στις διατάξεις του, αλλά και για όλα όσα δυστυχώς λείπουν.
Επί ορισμένων μόνο άρθρων τώρα, σημειώνοντας πως η οδηγία σε πολλά σημεία της έχει μεταφερθεί εντελώς διαφορετικά, στο 34 ο ΑΔΜΗΕ εκπονεί το 10ετες πλάνο και η ΡΑΕ το εγκρίνει, αλλά η οδηγία αναφέρει επίσης πως ερωτάται και η εθνική αρχή – τουλάχιστον ως προς τη συμμόρφωση με το ΕΣΕΚ.
Έτσι όπως μεταφέρθηκε λοιπόν το άρθρο, είναι ενδεικτικό της απώλειας της εθνικής μας ανεξαρτησίας – αφού θα πρέπει ασφαλώς η χώρα μας να παρεμβαίνει για την κατάρτιση, με βάση τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της οικονομίας της.
Σε κάθε περίπτωση, είναι απαράδεκτο να αποφασίζει μια εταιρία που εν μέρει ελέγχεται από τρίτη χώρα – πόσο μάλλον μια αποτυχημένη ανεξάρτητη αρχή γραφειοκρατών.
Για παράδειγμα, ποιος και γιατί έδωσε την έγκριση για τη νέα γραμμή με τη Βουλγαρία, όσον αφορά την προμήθεια ηλεκτρικού από το πυρηνικό εργοστάσιο του βουλγαρικού Κοζλοντούι, αντί την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής;
Ποιος έδωσε την έγκριση για τη σύνδεση με την Κρήτη, για να εξυπηρετήσει τα εκεί ιδιωτικά αιολικά και με τι κόστος για τους λοιπούς καταναλωτές;
Πρόκειται για μια επένδυση της τάξης του 1 δις €, με δάνεια από την ΕΤΕπ με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, από τη Eurobank, ενδεχομένως από κινεζικές τράπεζες, όπως και από τα ΕΣΠΑ της Ελλάδας – οπότε στερεί χρήματα από αλλού. Αυτές είναι οι επενδύσεις με τα ΕΣΠΑ της Ελλάδας; Όπως της Fraport;
Εκτός αυτού, δεν έχει τοποθετηθεί ούτε καν όρος για τα τέλη χρήσης ή για την τιμή που θα πουλούν αυτά τα ΑΠΕ της Κρήτης – με δεδομένο το ότι, η σύνδεση χρηματοδοτείται εν μέρει από το δημόσιο και όχι από τους ίδιους τους ιδιώτες.
Στο άρθρο 38 η οδηγία προβλέπει ότι, σε περίπτωση που ο έλεγχος του διαχειριστή της μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, του ΑΔΜΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ εδώ, έχει αποκτηθεί από τρίτες χώρες, τότε θα πρέπει να κοινοποιηθεί στην ΕΕ έκθεση της ΡΑΕ – όπου θα αναφέρεται εάν κινδυνεύει η ασφάλεια της ΕΕ από το γεγονός αυτό.
Εύλογα ρωτήσαμε λοιπόν εάν έχει εκπονηθεί η σχετική μελέτη από τη ΡΑΕ για την ΕΕ, σχετικά με την ασφάλεια από τη συμμετοχή της κινεζικής State Grid, επίσης της αυστραλιανής Macquarie στους ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ – χωρίς να πάρουμε καμία απάντηση.
Κατά την άποψη μας πάντως, αν μη τι άλλο, δεν θα έπρεπε για λόγους εθνικής ασφαλείας τόσο ο ΑΔΜΗΕ όσο και ο ΔΕΔΔΗΕ, να έχουν στην ιδιοκτησία τους το εθνικό δίκτυο – αλλά να είναι απλοί διαχειριστές των ΕΣΜΗΕ και ΕΔΔΗΕ αντίστοιχα, όπως ήταν ο αρχικός προγραμματισμός τουλάχιστον για τον ΔΕΔΔΗΕ.
Το άρθρο 57 τώρα, αναφέρεται σε πλεονεκτήματα τιμολόγησης όσων έχουν έξυπνους μετρητές – χωρίς όμως να διευκρινίζεται τι σημαίνει ανταγωνιστικό κόστος τοποθέτησης.
Τονίσαμε εδώ πως ακόμη και όταν οι καταναλωτές δεν έχουν έξυπνους μετρητές, θα πρέπει να τους παρέχονται αξιόπιστες πληροφορίες τιμολόγησης – βασιζόμενες στην πραγματική κατανάλωση και όχι στην υποθετική, όταν δεν έχει προηγηθεί μέτρηση.
Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό, στην εποχή μας που το κόστος είναι πολύ υψηλό – ενώ θα πρέπει να τεθεί ένας φραγμός στα αναδρομικά, έτσι ώστε να μην υπερβαίνουν το +/-5%.
Δεν μπορεί άλλωστε να αποτελεί μόνο ευθύνη του πελάτη η μη μέτρηση – αλλά, κυρίως, των διαχειριστών του δικτύου.
Στο άρθρο 66 ρωτήσαμε πώς είναι δυνατόν να ανεγείρονται τουριστικές εγκαταστάσεις σε ακίνητα δασικού χαρακτήρα του Ελληνικού Δημοσίου ή του ΕΟΤ, χωρίς να απαιτείται η έκδοση βεβαίωσης από τον οικείο δασάρχη ή η γνωμοδότηση του για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των εν λόγω έργων και δραστηριοτήτων, ενώ τώρα να παρέχεται ανοχή με την αναστολή έως το 2025 της αποβολής και κατεδάφισης.
Στο άρθρο 67, είπαμε πως είναι απαράδεκτη η καθυστέρηση στην καταβολή των ενισχύσεων – ενώ ειδικά για τη Βόρεια Εύβοια πρέπει να υπάρχει συνεχής στήριξη, έτσι ώστε να παραμείνουν όλοι και να βοηθήσουν στην αναγέννηση του δάσους και της περιοχής.
Τέλος, στο άρθρο 68 αναφέραμε πως είναι απαράδεκτη η εγκατάσταση ΑΠΕ χωρίς δασική άδεια – ενώ πλέον μπορεί ο ΔΕΔΔΗΕ να τις συνδέει, νόμιμα, χωρίς δασική άδεια. Δεν είναι ντροπή;
Δευτερολογία
Για το νομοσχέδιο έχουμε ήδη μιλήσει τόσο σήμερα, όσο και στις επιτροπές – οπότε θα αναφερθούμε μόνο στην τροπολογία 1448.
Σε γενικές γραμμές, συνεχίζεται εδώ η πληθώρα των ευνοϊκών ρυθμίσεων για το καρτέλ των ΑΠΕ – χωρίς να υπάρχει κάτι ανάλογο για τους Πολίτες και της επιχειρήσεις της χώρας.
Πόσο μάλλον όταν η δαπάνη των νοικοκυριών για ρεύμα και φυσικό αέριο στη χώρα μας είναι η τρίτη υψηλότερη στην Ευρώπη, για το πρώτο ενιάμηνο του 2022, σε σχέση με το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών – σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας της Ευρώπης.
Ακόμη χειρότερα, παρά τα δις ευρώ των επιδοτήσεων που προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τους ίδιους τους Έλληνες, όσον αφορά αυτές που χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό – ενώ κατευθύνονται στις εταιρείες του κλάδου της ενέργειας, χρηματοδοτώντας στην πραγματικότητα την αισχροκέρδεια.
Οφείλει δε να σημειωθεί πως η Eurostat ανέφερε ότι, εάν εξαιρεθούν οι φόροι και οι επιδοτήσεις, η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση, με μέση τιμή τα 0,3118/MWH – καταθέτοντας και για τα δύο, άρθρα στα πρακτικά.
Στο άρθρο 1 τώρα της τροπολογίας, θεωρούμε πως δεν υπάρχει λογική για τη χορήγηση άδειας τμηματικής εγκατάστασης στις περιπτώσεις που αναφέρονται – οπότε θα έπρεπε να εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις περί αδειών εγκατάστασης.
Στο άρθρο 2, οι χρεώσεις ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ επιβαρύνουν σημαντικά τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας – ενώ ο τρόπος υπολογισμού τους είναι ασαφής και δυσνόητος.
Ειδικά για τις χρεώσεις ΥΚΩ που μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω, δεν είμαστε καν βέβαιοι πως αξιοποιούνται για το σκοπό που εισπράττονται – δηλαδή για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στους κατοίκους των μη διασυνδεδεμένων νησιών, στις ίδιες τιμές με αυτές των κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας.
Όπως επίσης σε πολύτεκνες οικογένειες και σε ευάλωτους καταναλωτές που εντάσσονται στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο – οπότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε επιφυλακτικοί.
Συγκεκριμένα, διαπιστώνουμε την παροχή υπερεξουσιών στον Υπουργό, χωρίς καν να τοποθετούνται κάποια όρια. Οι χρεώσεις των ΥΚΩ θα αναμορφωθούν προς τα πάνω ή προς τα κάτω; Πόσο θα επιβαρύνει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας μας ο μηχανισμός αντιστάθμισης κινδύνου από ενεργειακές κρίσεις;
Στο άρθρο 3 δεν ορίζεται πουθενά ότι, η συγκεκριμένη εισφορά δεν θα επιβαρύνει άμεσα ή έμμεσα τους καταναλωτές – ενώ, εκτός αυτού, η εισφορά θα κατευθύνεται σε επενδύσεις σε φιλικές προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας, καθώς επίσης σε συστήματα και δίκτυα φυσικού αερίου.
Επομένως θα ενισχύονται ουσιαστικά οι μεγάλοι της αγοράς ενέργειας – όπως συμβαίνει με το ΕΤΜΕΑΡ.
Το ίδιο συμβαίνει έμμεσα με την πρόβλεψη για υποστήριξη των καταναλωτών – αφού η κυβέρνηση επιδοτεί άμεσα τις εταιρίες και δεν μειώνει το κόστος.
Με το άρθρο 4, ουσιαστικά προστίθεται η δυνατότητα χορήγησης έγκρισης επέμβασης και περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων Α.Π.Ε. που αναπτύσσονται εντός Πυρήνων Ζ.ΑΠ – παρά την ύπαρξη σε ισχύ άλλης έγκρισης επέμβασης ή απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων ή αυτοτελών διοικητικών πράξεων ή άλλων δραστηριοτήτων εντός των Πυρήνων Ζ.ΑΠ., για τις ίδιες ή γειτνιάζουσες θέσεις.
ΑΠΕ δηλαδή παντού και ανεξέλεγκτα, στις ζώνες απολιγνιτοποίησης – οπότε το έγκλημα συνεχίζεται, με την αντικατάσταση τω λιγνιτικών μας μονάδων από μη αντίστοιχα παραγωγικές και κοστοβόρες ΑΠΕ.
Στο άρθρο 7, στις επίμαχες διατάξεις του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η εξαίρεση των αμοιβών των Διευθυνόντων Συμβούλων, Αναπληρωτών Διευθυνόντων Συμβούλων, Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών του ΑΔΜΗΕ και των συνδεόμενων με αυτόν εταιριών, από τα ανώτατα όρια – αναλογικά με όσα ισχύουν στη ΔΕΗ.
Γενικά δε για τις προσλήψεις στον ΑΔΜΗΕ και στις συνδεόμενες με αυτόν εταιρίες, ισχύουν σχετικά αδιαφανείς όροι, όπως για τη ΔΕΗ – ιδίως για τα στελέχη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη συγκεκριμένη διάταξη.
Ειδικά με την τροποποίηση του άρθρου, καταργείται στην ουσία το πλαφόν του 20% για την κάλυψη των θέσεων Βοηθών Διευθυντών και Διευθυντών Κλάδων – με μία κατ’ εξαίρεση διαδικασία. Δεν είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μία φωτογραφική ρύθμιση;
Στο άρθρο 8, με την πρώτη διάταξη είχαν προβλεφθεί, κατ’ εξαίρεση, 20 θέσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου που υποτίθεται πως έληγαν στις 30/6/2010 – όμως έκτοτε παρατείνονται διαρκώς.
Αντίστοιχα, με τη δεύτερη διάταξη είχαν προβλεφθεί κατά παρέκκλιση κάθε γενικής και ειδικής διάταξης 35 προσλήψεις με συμβάσεις έργου ή εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, με ημερομηνία λήξης στις 30-6-2020 – όμως επίσης έκτοτε παρατείνονται.
Εν προκειμένω, δεν είναι δυνατόν έκτακτες και κατ’ εξαίρεση προσλήψεις να παρατείνονται διαρκώς, ακόμη και επί δεκατρία ολόκληρα χρόνια – είναι απαράδεκτο.
Με την παρ. 4 τώρα, παρατείνεται για ένα έτος η θητεία των μελών των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής – επίσης των Συμβουλίων Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων Α και Β.
Ποιος είναι ο ουσιαστικός σκοπός της παράτασης; Δεν προλαβαίνουν τόσο καιρό, έστω και το επερχόμενο τελευταίο δίμηνο του έτους, να οριστούν νέα μέλη;
Με την παρ. 5 προβλέπεται η παράταση του χρόνου παράδοσης του Πολεοδομικού Σχεδίου Εφαρμογής για περιοχές της Ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου 2018 – έως το τέλος του Ιουνίου του 2023.
Η αρχική προθεσμία ήταν στο τέλος Ιουνίου του 2021 και παρατάθηκε για ένα έτος – ενώ τώρα παρατείνεται και μάλιστα αναδρομικά, για ένα ακόμη έτος.
Είναι φανερό λοιπόν πως πρόκειται για μία απαράδεκτη καθυστέρηση, που δεν δικαιολογείται από την πανδημία – αφού αναφερόμαστε σε ένα Πολεοδομικό Σχέδιο Εφαρμογής.
Παράλληλα, καθυστερούν και οι αναγκαίες παρεμβάσεις που δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς το Σχέδιο – οπότε πρόκειται για πέντε χρόνια αδικαιολόγητης αδράνειας.
Στο άρθρο 9, έχουμε απαράδεκτα υπέρμετρες νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις – κατά την αντιδημοκρατική συνήθεια της κυβέρνησης.
Θα έπρεπε τουλάχιστον να προβλέπεται από διατάξεις τυπικού νόμου το βασικό πλαίσιο – όπως το κόστος του προγράμματος, οι δικαιούχοι, το που και το πως θα γίνονται οι εγκαταστάσεις.
Ειδικά για την αναφορά στον πρωτογενή τομέα, θα συνεχίσουν να τοποθετούνται φωτοβολταϊκά και σε αγροτικές εκτάσεις, όπως απαράδεκτα συνέβη στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί σημαντικό κομμάτι της πρωτογενούς μας παραγωγής; Θα εγκαθίστανται ακόμα και σε γη υψηλής αποδοτικότητας;
