Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε εθνικής σημασίας αποφάσεις χωρίς πρωτύτερη διαβούλευση με όλα τα κόμματα. Μέσω μιας διαβούλευσης, θα δήλωνε ουσιαστικά δημόσια πως σέβεται όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Όσον αφορά την τελευταία άνευ διαβούλευσης απόφαση να δεχτεί σε ομιλία στη βουλή τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, η κίνηση αυτή έφερε σε αμηχανία τα υπόλοιπα κόμματα. Στη πράξη, εκμεταλλεύεται τον πόλεμο (άρα και τα θύματα) για να κερδίσει ποσοστά.
Μπορεί κανείς να μην συμπαθεί τον κ. Ζελένσκι για οποιονδήποτε λόγο, όμως δεν παύει να αποτελεί τον εκλεγμένο αντιπρόσωπο των Ουκρανών πολιτών, που αυτή τη στιγμή πονάνε και βιώνουν τη φρίκη ενός πολέμου. Ως άνθρωποι πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση και να μην τιμωρούμε την Ουκρανία για ένα λάθος που έκανε η ΝΔ.
Κατά την ανάγνωση των διαφόρων μέσων, εγχωρίων και «δυτικών», σωστά κανείς πρέπει να είναι σε επιφυλακή και να διασταυρώνει τις ειδήσεις και τα στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο, σιγά σιγά, παραμερίζει αυτά (και αυτούς) που ψεύδονται ξεκάθαρα. Σημαντικό είναι επίσης να ελέγχει κανείς τα συμφέροντα πίσω από αυτά. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ορισμένες ιστοσελίδες που έχουν έδρα την Κύπρο, προβάλλουν συστηματικά αναλήθειες. Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να μας ξαφνιάζει.
Σε έναν πόλεμο ή όταν υπάρχει ανταγωνισμός άμεσος (επιθετικός) μεταξύ κρατών, ο καθένας μας θα πρέπει να είναι ακόμη πιο προσεκτικός. Στη περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει κάθε λόγο να επιθυμεί να αποκρύψει, να διαψεύσει καθώς και να σπείρει τη διχόνοια, στα πλαίσια του στρατηγικού δόγματος «διαίρει και βασίλευε».
Προς μεγάλη μου έκπληξη, υπάρχουν αρκετοί Έλληνες (είμαι σίγουρος πως συμβαίνει και στις λοιπές «Δυτικές» χώρες) που δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη σε Ρωσικά ή φιλο-ρωσικά μέσα, από ότι σε Δυτικά. Και αμφισβητούν ακόμη και τα οφθαλμοφανή γεγονότα, αντιτάσσοντας «απίθανα» αντεπιχειρήματα.
Πρέπει να κατανοήσουμε επιτέλους πως πόλεμος «καθαρός» δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, οι οβίδες που πέφτουν στη Μαριούπολη, δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε μαχητές, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Και πως δεν υπάρχει στρατιώτης υπόδειγμα, ειδικά όταν αρχίζει να «βρέχει σφαίρες». Και πως μισθοφόρος, δηλαδή επί πληρωμής εκτελεστής, με ηθικά διλήμματά αποτελεί φαντασίωση.
Στα πλαίσια αυτά, οι ακρότητες στη περιοχή Bucha, δεν θα έπρεπε να μας δημιουργούν τάσεις προς αμφισβήτηση. Γιατί και να μην αρκούν οι φωτογραφίες, να μην μας φτάνει η παρουσία πολλών ξένων δικτύων στη περιοχή (όχι μόνο Ουκρανικών συμφερόντων), να μην μας πείθει επίσης το σχετικό βίντεο που τράβηξε πολίτης, η απλή και μόνο λογική που περιγράψαμε παραπάνω θα έπρεπε είναι αρκετή: Τέτοιες φρικαλεότητες συμβαίνουν σε κάθε πόλεμο και η Ουκρανία δεν είναι η μοναδική στην ιστορία εξαίρεση.
Δηλαδή και ορισμένες σκηνές να ήταν πράγματι «φτιαχτές», τα πτώματα είναι πραγματικά, όπως και οι μαζικοί τάφοι. Άλλωστε πως ακριβώς θα μπορούσαν να προλάβαιναν οι Ρώσοι στρατιώτες να μαζέψουν όλα τα πτώματα, που αριθμούν τις εκατοντάδες, όταν τα στρατιωτικά καμιόνια έπρεπε να μεταφέρουν τους ίδιους στα πλαίσια της υποχώρησης.
Bucha, Μάρτιος-Απρίλιος 2022 – Μαζικός τάφος αμάχων Ουκρανών πολιτών
Έχει επίσης ποτέ υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία μέχρι σήμερα ηγέτης που εισβάλει σε άλλη χώρα, να παραδέχεται δημόσια πως «ναι, πράγματι, έχουμε σκοτώσει αμάχους»; Είναι δηλαδή ο πρόεδρος της Ρωσίας ο μοναδικός μέχρι τώρα ηγέτης, που δεν έχει πράξει κάτι ανάλογο; Και πως ερωτηθείς θα ήταν απόλυτα ειλικρινής; Αυτή η αντίληψη αποτελεί συνειδητή αφέλεια ή καθαρό δόλο.
Η πολιτική εκμετάλλευση του πολέμου
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε εθνικής σημασίας αποφάσεις χωρίς πρωτύτερη διαβούλευση με όλα τα κόμματα. Μέσω μιας διαβούλευσης, θα δήλωνε ουσιαστικά δημόσια πως σέβεται όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως και πως δεν συμπεριφέρεται όπως ο πρόεδρος της Ρωσίας: Δηλαδή αυταρχικά, σαν να μην είναι απλά αντιπρόσωπος, αλλά ιδιοκτήτης της χώρας και των ανθρώπων.
Όσον αφορά τη τελευταία άνευ διαβούλευσης απόφαση να δεχτεί σε ομιλία στη βουλή τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, η κίνηση αυτή έφερε σε αμηχανία τα υπόλοιπα κόμματα. Και αυτό γιατί στη περίπτωση που «ακολουθήσουν» χωρίς αντιδράσεις, θα φαίνονται σαν έμμεσοι συνεργάτες-δορυφόροι. Οπότε και όλοι οι εκλογικοί «πόντοι» από κάθε ανακοίνωση του εκάστοτε κόμματος, θα προστεθούν στη Νέα Δημοκρατία. Στόχος επετεύχθη.
Στη πράξη δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύεται τον πόλεμο (άρα και τα θύματα) για να κερδίσει ποσοστά, τη στιγμή που οι πυρκαγιές σε Σάμο/Ρόδο (εν μέσω Απριλίου), το hack των ΕΛΤΑ, οι κρυφές συμφωνίες με Τουρκία (άνευ διαβούλευσης και πάλι), η αρνητική πρωτιά στους θανάτους από κορονοϊό, κλπ. «κατατρώνε» την εκλογική της βάση.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ και στο πρόβλημα της ακρίβειας, που συστηματικά προβάλλεται ως περίπτωση αναπάντεχη (λόγω πολέμου), όταν στην πραγματικότητα οι τιμές ενέργειας (και όχι μόνο), είχαν ήδη αρχίσει να αυξάνονται αρκετά νωρίτερα (βλέπε παρακάτω διάγραμμα) ως αποτέλεσμα της χαμηλής απόδοσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των χαμηλών αποθεμάτων σε φυσικό αέριο της Ευρώπης (που δεν προέβλεψε εγκαίρως) και των Lockdown – που μείωσαν απότομα τη ζήτηση σε ενέργεια, οπότε και έκλεισαν μονάδες παραγωγής και μέχρι να επανέλθουν οι τιμές επηρεάστηκαν.
Ο παραπάνω δείκτης παρουσιάζει την εξέλιξη της τιμής του φυσικού αερίου στην Ευρώπη (δεν είναι ο Henry Hub, που είναι ο δείκτης στις ΗΠΑ, που όμως έχει δική της εγχώρια παραγωγή και τον Καναδά παραδίπλα). Όπως φαίνεται στα τέλη το 2021, η τιμή είχε ήδη εκτιναχθεί και μόλις εξισορρόπησε (σε τιμές 3 φορές πάνω σε σχέση με προηγούμενα έτη, ~75), εκτινάχθηκε εκ νέου λόγω του πολέμου.
Η Ρωσία απλά εκμεταλλεύτηκε τις συγκλίνουσες ιδανικές συγκυρίες, ανάμεσά τους και τα εκλογικά αποτελέσματα σε ΗΠΑ και Γερμανία, όπου επικράτησαν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις που ως συνήθως δεν διαθέτουν πολεμικό σθένος και στρατηγική κουλτούρα (ασχολούνται κυρίως με εσωτερικά κοινωνικά ζητήματα). Και έτσι οι τιμές ανέβηκαν ακόμη πιο πολύ, με τις περιβόητες «ρήτρες» στους λογαριασμούς των «ελεύθερων εταιρειών ενέργειας» να χρεώνουν χωρίς να φανερώνουν το κόστος χρέωσης ανά κιλοβατώρα.
Οι υπερβολικές τιμές ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουμε είναι λοιπόν αποτέλεσμα (α) της κακής διαχείρισης των αποθεμάτων από μεριάς της ΕΕ και της κυβέρνησης και (β) της πρόωρης απολιγνιτοποίησης, όπου άποψή μας είναι πως μια χώρα στο μέγεθος της Ελλάδας και όντας καταχρεωμένη, δεν θα έπρεπε να αναλάβει μια τέτοια υποχρέωση πριν από χώρες πλούσιες και σημαντικού μεγέθους, όπως είναι η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Γερμανία κλπ. Απλό και λογικό. Ούτε επιβαρύνουμε σημαντικά το κλίμα λόγω μεγέθους και από-βιομηχανοποίησης, ούτε και διαθέτουμε την οικονομική δυνατότητα να επενδύσουμε σε εναλλακτικές πηγές – τουλάχιστον ας περιμέναμε μέχρι να ολοκληρωθεί η ηλεκτρική διασύνδεση με την Αίγυπτο.
Ο συμβολισμός της αποχής
Επιστρέφοντας στο ζήτημα της διαβούλευσης και του βήματος που θα δοθεί στον πρόεδρο της Ουκρανίας (Πέμπτη 7 Απριλίου, 12:00), θα πρέπει να συμπληρώσουμε τα εξής:
Μπορεί κανείς να μην συμπαθεί τον κ. Ζελένσκι για οποιονδήποτε λόγο, όμως δεν παύει να αποτελεί τον εκλεγμένο αντιπρόσωπο των Ουκρανών πολιτών, που αυτή τη στιγμή πονάνε και βιώνουν τη φρίκη ενός πολέμου. Όταν ένα κόμμα δεν κάνει την υπέρβαση, ως άνθρωποι, για έναν αντιπρόσωπο σε κατάσταση πολέμου, τότε στην ουσία δεν δίνει και τον λόγο στους πολίτες που αντιπροσωπεύει.
Στο κάτω κάτω, η απαράδεκτη παράκαμψη της υποχρεωτικής από το νόμο διαβούλευσης, δεν αφορά τον Ζελένσκι και τους Ουκρανούς αλλά την Νέα Δημοκρατία, οπότε και τιμωρεί κανείς τους Ουκρανούς για κάτι που έπραξε η κυβέρνηση. Είναι λάθος.
Η αποχή είναι συμβολικής σημασίας. Όταν κανείς απέχει από μια ψηφοφορία στη βουλή, μια καταδίκη στα Ηνωμένα Έθνη κλπ., στέλνει ένα μήνυμα. Στα πλαίσια αυτά, το να αποφασίζει ένα κόμμα να μην παρευρεθεί στην ομιλία του Ουκρανού ηγέτη στην βουλή, είναι σαν να στηρίζει την εισβολή ή το λιγότερο, να αδιαφορεί για τα σχετικά γεγονότα. Και να μην σκέφτεται έτσι ένα κόμμα, αυτός είναι ο συμβολισμός. Και συνήθως η αποχή επιλέγεται για να μην χρειαστεί κανείς να έρθει αντιμέτωπος με την δημόσια κατακραυγή.
Η ίδια αυτή κίνηση, προτρέπει τις ξένες δυνάμεις να μην μας στηρίξουν στη περίπτωση που μας επιτεθεί πχ. η Τουρκία. Άλλωστε, οι διατάξεις του ΝΑΤΟ δεν προβλέπουν ξεκάθαρα ποια θα έπρεπε να είναι η «απάντηση» στη περίπτωση που δυο μέλη εμπλακούν στρατιωτικά. Όταν δεν στηρίζεις, μη ζητάς βοήθεια. Και μολονότι η Ουκρανία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η Δύση και τα μέλη της στηρίζουν τη χώρα.
Πιο σημαντικό όμως είναι το ότι ως χώρα, είμαστε ο προμαχώνας της δημοκρατίας. Κυριολεκτικά οι ιδρυτές της. Και εάν θέλουμε να μπορούμε να σηκώνουμε περήφανα τη σημαίας μας, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε και ανάλογα των όσων αντιπροσωπεύουμε. Άλλωστε η Μαριούπολη ήταν ουσιαστικά Ελληνική και ως εκ τούτου προδίδουμε εμάς τους ίδιους και τους Έλληνες της διασποράς.
Μαριούπολη, Μάρτιος 2022
Είναι σωστό κανείς να ξεπερνάει την πολιτική, όταν αυτό επιτάσσει μια συγκυρία. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για χάρη των όσων πεθαίνουν και ξενιτεύονται. Mια κίνηση από μια χώρα με παρόμοια βιώματα και παρελθόν. Αυτό θα έδινε και το σωστό παράδειγμα στους Έλληνες και τους ξένους, πως δηλαδή η συμπόνια, η συμπαράσταση και η ανθρωπιά είναι αρετές, που κάθε πολιτικός πρέπει να διαθέτει, αφού στην ουσία ο ρόλος του είναι να προσέχει και εκείνος/-η όσους αντιπροσωπεύει. Και πως οι αρετές αυτές είναι βαθιά ριζωμένες στο αίμα του κάθε Έλληνα. Τέτοιοι άνθρωποι είμαστε.
