.
Θα μας έκανε εντύπωση, εάν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ή οι αρχές της εναντιώνονταν στην ΕΕ. Αλήθεια, θα μπορούσαμε να αρνηθούμε την παροχή στοιχείων στην περίπτωση των λιγνιτικών της ΔΕΗ, στην οποία πρόσφατα επιβλήθηκε να χορηγεί ρεύμα σε ανταγωνιστές; Θα μπορούσαμε θεωρητικά να αρνηθούμε την παροχή στοιχείων, στην περίπτωση των μονοπωλίων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της Aegean, έτσι ώστε να προστατευτούν από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής επιτροπής για την κατάτμηση τους;
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Συνεχίζοντας επί των άρθρων, στο 14 ποιος είναι ο λόγος; Θέλει να αγοράσει ακίνητα η ΕΑ; Δεν της φτάνουν τα δύο κτίρια που χρησιμοποιεί ήδη; Μία ανάλογη πρόβλεψη ιδιοκτησίας διαπιστώνεται και σε άλλες ανεξάρτητες αρχές. Γιατί δεν τους παραχωρείται στέγη από τα ακίνητα του δημοσίου;
Από την άλλη πλευρά, γιατί η μίσθωση μπορεί να γίνει κατ’ εξαίρεση, χωρίς διαγωνισμό; Εκτός αυτού, γιατί να ανατεθούν σε μελετητικά γραφεία οι μελέτες παρεμβάσεων κλπ.; Δεν έχει μηχανικούς το δημόσιο;
Με βάση τώρα την έκθεση πεπραγμένων της ΕΑ του 2020 και τα έσοδα-έξοδα της που θα καταθέσουμε στα πρακτικά, είχε πλεόνασμα και απέδωσε μέρισμα στον κρατικό προϋπολογισμό, ύψους 1.860.603 €.
Στον προϋπολογισμό όμως του 2021 (σελ. 150-151), είχε έσοδα 6,62 εκ. και έξοδα 7,52 εκ. – οπότε σχεδόν 1 εκ. € έλλειμμα. Πού οφείλεται; Λογικά τώρα στο μέλλον, με τις παρούσες ρυθμίσεις, τα έξοδα της θα αυξηθούν, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό – κάτι που δεν θεωρούμε σωστό.
Στο 15, νομοθετείται ρητά η διάταξη του ακαταδίωκτου, χωρίς όμως να γίνεται διάκριση για περιπτώσεις δόλου – κάτι που θεωρούμε απαράδεκτο.
Σχετικά με το άρθρο 17 που αναφέρεται στην οργάνωση, θα καταθέσουμε στα πρακτικά μερικά πληροφοριακά στοιχεία για να μη μακρηγορούμε – ενώ, σύμφωνα με την παρ. 3, ο συνολικός αριθμός θέσεων προσωπικού ορίζεται στις 200, έχοντας τη δυνατότητα να αυξηθεί στις 250.
Εν προκειμένω, είναι ίσως απαραίτητο για να αντιμετωπισθούν τα ισχυρά καρτέλ, αλλά θα πρέπει να αιτιολογηθεί η χρησιμότητα τους, καθώς επίσης η επιβάρυνση του προϋπολογισμού – σημειώνοντας πως στην παρ. 2 προβλέπεται ότι, ο Γενικός Διευθυντής δεν απαιτείται να προέρχεται από το προσωπικό της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού.
Στην περίπτωση όμως που είναι εκτός του προσωπικού, η θητεία του δεν μπορεί να ανανεωθεί για άλλα 4 χρόνια, αλλά μόνο για 2. Γιατί αλήθεια; Αποτελεί εξυπηρέτηση;
Στις παρ. 5 και 6 διαπιστώνουμε ότι, καταργείται η δυνατότητα διενέργειας αποσπάσεων στην ΕΑ – ενώ οι μετατάξεις συνεχίζουν να επιτρέπονται, αλλά με βάση τις διατάξεις του Ν. 4440/2016 και όχι κατά παρέκκλιση, όπως προβλεπόταν.
Εκτός αυτού, η πρόσληψη του ειδικού επιστημονικού προσωπικού δεν θα γίνεται κατ’ εξαίρεση, με Υπουργική απόφαση. Αποσκοπεί αλήθεια στο να περιοριστούν οι παρεμβάσεις από την κυβέρνηση και να δημιουργείται μια πιο συνεκτική ομάδα προσωπικού;
Τέλος, στην παρ. 8 βλέπουμε ότι, αυξάνεται κατά δέκα άτομα σε 20 ο αριθμός των νέων επιστημόνων που μπορούν να απασχολούνται αμισθί στην Επιτροπή Ανταγωνισμού – ενώ παράλληλα αυξάνεται και το διάστημα απασχόλησής τους κατά τρεις μήνες, σε 9.
Καταλαβαίνουμε πως είναι χρήσιμη ως προϋπηρεσία, αλλά μήπως θα πρέπει να υπάρχει κάποια συμβατική αμοιβή έστω ως ανταμοιβή; Επίσης για να εξασφαλισθεί ότι, θα απασχολούνται όσοι έχουν τις κατάλληλες ικανότητες και όχι όσοι δεν έχουν βιοποριστικές ανάγκες;
Από την άλλη πλευρά, μήπως η αύξηση του αριθμού γίνεται προς όφελος, προς ελάφρυνση δηλαδή των μονίμων υπαλλήλων, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία που υπάρχει στους νέους, όπου είμαστε θλιβεροί πρωταθλητές στην Ευρώπη;
Με την τροποποίηση θ) παρ. 12 δε, προστίθενται οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Επικοινωνίας, της Διεύθυνσης Συντονισμού και Γραμματείας Προέδρου, καθώς επίσης του Γραφείου Εσωτερικού Ελέγχου, στους δικαιούχους λήψης ειδικής πρόσθετης αμοιβής. Γιατί αλήθεια; Είναι τόσο σημαντική η δουλειά τους;
Τέλος, με την παρ. 16 προβλέπεται η δυνατότητα της ΕΑ να απαλλάσσει των καθηκόντων τους προϊσταμένους της Επιτροπής, πριν από τη λήξη της θητείας τους – για λόγους που ανάγονται σε πλημμελή άσκηση των καθηκόντων τους και αναφέρονται ενδεικτικά περιπτώσεις. Είναι εύλογα όλα αυτά, αλλά σχετικά αόριστα – όσον αφορά το πως θα ερμηνεύονται και θα εφαρμόζονται.
Στο άρθρο 18, γιατί χρειάζονται όλοι αυτοί οι εξωτερικοί προϊστάμενοι; Καταλάβαμε σωστά πως το 35 έως 50% των μορίων για την πλήρωση των συγκεκριμένων θέσεων προκύπτει από τη δομημένη συνέντευξη, οπότε πως υπάρχει μεγάλο περιθώριο ερμηνειών και «παρεμβάσεων»;
Στο άρθρο 19, με την τροποποίηση β) στην παρ.1, κακώς καταργείται η αίτηση του Υπουργού Οικονομικών, ως εφαλτήριο διεξαγωγής έρευνας από την ΕΑ. Μήπως έτσι ο Υπουργός θα ισχυρίζεται ότι, δεν μπορεί να κάνει κάτι για το καρτέλ τραπεζών;
Από την άλλη πλευρά, είναι θετική η διεύρυνση των περιπτώσεων, στις οποίες μπορεί να επιβάλει πρόστιμο η ΕΑ – αρκεί να εφαρμοσθεί σωστά βέβαια.
Στο 20 πρέπει να προβλέπονται εκτός από ανώτατα και κατώτατα όρια στα πρόστιμα, για να μη διευκολύνονται οι παραβάτες – ενώ στο 22 και στην παρ. 3, η έως και διετής ισχύς των ασφαλιστικών μέτρων είναι υπερβολική.
Εκτός αυτού, θα πρέπει και ο τυχόν καταγγέλλων να μπορεί να ζητάει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων από την ΕΑ – καθώς επίσης να έχει δικαίωμα προσφυγής, σε περίπτωση που η Επιτροπή αποφανθεί ότι, δεν συντρέχει λόγος λήψης μέτρων προσωρινής προστασίας.
Στο 23, καταργήθηκε η παρ. 2 που προέβλεπε αυτεπάγγελτο έλεγχο, σε περίπτωση που μια εταιρία το αρνούνταν. Γιατί αλήθεια;
Συνεχίζοντας με το 25, μας προβληματίζει η παράγραφος 5 – δηλαδή, η δυνατότητα της ελληνικής ΕΑ να μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων προς διερεύνηση από ξένη αρχή, εάν δεν πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις του συγκεκριμένου άρθρου, ή εάν η επίδοση αυτή «είναι αντίθετη προς τη δημόσια τάξη». Επειδή μας φαίνεται ασαφές, τι περιλαμβάνει η δημόσια τάξη;
Θα μας έκανε εντύπωση βέβαια, εάν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ή οι αρχές της εναντιώνονταν στην ΕΕ. Αλήθεια, θα μπορούσαμε να αρνηθούμε την παροχή στοιχείων στην περίπτωση των λιγνιτικών της ΔΕΗ, στην οποία πρόσφατα επιβλήθηκε να χορηγεί ρεύμα σε ανταγωνιστές;
Θα μπορούσαμε θεωρητικά να αρνηθούμε την παροχή στοιχείων, στην περίπτωση των μονοπωλίων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της Aegean, έτσι ώστε να προστατευτούν από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής επιτροπής για την κατάτμηση τους;
Στο άρθρο 29, εντοπίζουμε κάποια προβλήματα στις παρούσες διατάξεις διευθέτησης διαφορών, όπως τα εξής:
(1) Δεν αναφέρεται πουθενά ποιοι θα είναι αυτοί οι όροι, τους οποίους θα πρέπει να πληροί μια επιχείρηση που έχει παρανομήσει – για να τεθεί σε διαδικασία διευθέτησης της διαφοράς.
(2) Με ποια λογική θα προβαίνει μια ανεξάρτητη αρχή σε διευθετήσεις μόνη της; Δεν πρέπει να συμμετέχει η Πολιτεία;
(3) Η διευθέτηση προϋποθέτει την παραδοχή της παράβασης – όπου, εάν δεν επιτευχθεί, τότε αναιρείται και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο. Δεν ακούγεται παράλογο; Δεν μπορεί να οδηγήσει, μεταξύ άλλων, σε συνειδητή κωλυσιεργία εκ μέρους της εξεταζόμενης εταιρίας;
(4) Πώς είναι δυνατόν η ΕΑ να μπορεί, χωρίς διακριτά καθορισμένο λόγο και αιτία, να μειώνει έως και κατά 15% το ποσό του προστίμου;
Στο άρθρο 30, με απλά λόγια η ΕΑ θα αποφασίζει σχετικά με το ποιος θα αθωώνεται για μία παράβαση – ανεξάρτητα από το εάν είναι σοβαρή, ή όχι, επειδή έτσι κρίνει η ίδια. Είναι δυνατόν να ψηφίσει κανείς ένα τέτοιο άρθρο;
Στο άρθρο 31, ως συμπληρωματικό του προηγουμένου, προβλέπονται οι προϋποθέσεις για την επιεική μεταχείριση των εν λόγω νομικών ή φυσικών προσώπων – δηλαδή η εξής μία: το να είναι πλήρως και επιμελώς συνεργάσιμο με την Επιτροπή. Είναι θετικό βέβαια, αλλά αρκεί; Δεν δημιουργεί υποψίες;
Το 32 είναι παρόμοιο με το 31 – όπως το 33 και το 34 που είναι εξίσου αόριστα.
Συνεχίζοντας με το 39, το πρόβλημα που εντοπίζεται είναι το ότι, δίνεται στον Πρόεδρο της Επιτροπής εξουσία έκδοσης διαπιστωτικής πράξης, ως προς τη μη ανάληψη δράσης – χωρίς να διευκρινίζονται τα κριτήρια της εισήγησης.
Εκτός αυτού, προκαλεί ανασφάλεια στις επιχειρήσεις – επειδή ενδέχεται να μεταβληθεί η απόφαση αφού δεν είναι δεσμευτική, ενώ μπορεί στην πορεία, κατά την κρίση του προέδρου, να έχουν μεταβληθεί τα δεδομένα.
Στο 41, δίνεται στα μέλη της επιτροπής ιδιαίτερα αυξημένη εξουσία και μάλιστα εξουσία ανακριτή, όσον αφορά την αναζήτηση στοιχείων – επίσης, την επιβολή προστίμων για μη συνεργασία. Ως εκ τούτου είμαστε επιφυλακτικοί – επειδή θεωρούμε πως δεν έχουν τη συγκεκριμένη θεσμική ιδιότητα.
Συνεχίζοντας, η ΕΑ με τις εξουσίες που τις παρέχει το άρθρο 42, μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλα τα αρχεία και δεδομένα της επιχείρησης που ελέγχεται. Πρόκειται για πολύ εκτεταμένα στοιχεία και είναι επικίνδυνο για τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που εμπεριέχονται σε αυτά – ενώ εγκυμονεί τον κίνδυνο καταστρατήγησης του επαγγελματικού απορρήτου.
Αλήθεια, έχει πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία της Google η ΕΕ, όταν κινεί διαδικασίες όσο αφορά τον ανταγωνισμό, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά; Είναι σωστό να παρέχεται εξουσία εισαγγελέα στην Επιτροπή;
Στο άρθρο 43, είμαστε επιφυλακτικοί σχετικά με το εάν θα σεβαστούν τη χρήση των στοιχείων, με δεδομένο το ότι, υπάρχει ελαφρότητα έως τώρα από το Δημόσιο, όπως στο παράδειγμα της palantir και της cisco – ενώ δίνονται δικαιώματα συνεργασίας φορέων με το Ν4624/2019 και εκτεταμένα όρια χρήσης των στοιχείων που έχουμε σημειώσει και άλλες φορές πως μπορεί να είναι ασαφή.
Στο 44, προστίθεται η εξέταση μεθόδων διαμόρφωσης εμπορικής συμπεριφοράς – συμπεριλαμβανομένων αλγοριθμικών μεθόδων. Δηλαδή όπως η Google και οι εταιρίες e-commerce; Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εφαρμοσθεί και εάν υπάρχουν οι ελεγκτικές δυνατότητες.
Είναι επίσης ενδιαφέρον το ότι, επιτρέπεται ο έλεγχος σε συγκεκριμένους κλάδους ή και τύπους συμφωνιών. Τι μπορεί να αφορά όμως κλάδους; Δηλαδή, μπορεί η ΕΑ να επιτηρεί συνολικά τις επιβατικές μεταφορές και να θεωρεί τις αεροπορικές κλάδο, οπότε να μην εξετάζει μονοπωλιακές καταστάσεις σε αυτόν;
Με το άρθρο 51, παρέχονται υπερεξουσίες στην ΕΑ να βεβαιώνει πρόστιμα ως δημόσια έσοδα – χωρίς όμως να προκύπτει από τη διάταξη ο οποιοσδήποτε έλεγχος νομιμότητας για την ορθότητα της βεβαίωσης των εν λόγω προστίμων. Πρόκειται αναμφίβολα για μία ύποπτη διάταξη.
Τέλος, με το άρθρο 52 προβλέπεται ότι, για τις εκκρεμείς υποθέσεις, για τις οποίες έχει ήδη κοινοποιηθεί εισήγηση στα μέρη, εφαρμόζονται κατά παρέκκλιση οι διατάξεις του παρόντος. Γιατί αλήθεια;
Επιπλέον, απαλλάσσονται τα ήδη υπηρετούντα μέλη της ΕΑ, από την υποχρέωση να υποβάλλουν κατ’ έτος στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τη δήλωση περιουσιακής κατάστασης που προβλέπεται από το N. 3213/2003. Για ποιο λόγο; Δεν είναι ύποπτο;
