.
Εάν η ηγεσία της Κίνας, το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποφασίσει πως ο κίνδυνος απώλειας της νομιμότητας στο εσωτερικό της χώρας είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο σύγκρουσης που ενδεχομένως συμπεριλαμβάνει τις Η.Π.Α., η πιθανότητα να διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ταιβάν αυξάνεται δραματικά – ενώ κάτι σχετικά ανάλογο συμβαίνει και με τις Η.Π.Α., οι οποίες αφενός μεν θεωρούν την Κίνα ως τη μοναδική απειλή για την παγκόσμια ηγεμονία τους, αφετέρου έχουν πολύ μεγάλα προβλήματα στο εσωτερικό τους. Προφανώς δεν πρόκειται για μία πρόβλεψη, αφού κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει το μέλλον, αλλά είναι δεδομένο πως οι πόλεμοι έχουν ξεκινήσει με πολύ λιγότερες αιτίες – ενώ το απόλυτα σίγουρο είναι το ότι, διανύουμε μία εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο, από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Δεν πρέπει δε να υποτιμούμε την υπόγεια συνεργασία της Γερμανίας με τη Ρωσία που ευρίσκεται στην πλευρά της Κίνας – όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τον Nord Stream II που θα την καταστήσει ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης, αυξάνοντας κατά πολύ την ήδη μεγάλη οικονομική της κυριαρχία στην ήπειρο μας.
.
Ανάλυση
Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει τίποτα που να λειτουργεί σήμερα σωστά, όσον αφορά την παγκόσμια οικονομία και όχι μόνο – υπερχρεωμένα κράτη, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, ρεκόρ μη ισορροπημένης αναδιανομής εισοδημάτων, ενεργειακή κρίση τεραστίων διαστάσεων (ανάλυση), χρηματοπιστωτικές φούσκες εκρηκτικού μεγέθους παντού, πληθωριστική άνοδος των τιμών και επισιτιστική κρίση (πηγή), υπερδιογκωμένοι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών, κατακόρυφη πτώση της αγοραστικής δύναμης των Πολιτών, προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, τοπικές και παγκόσμιες γεωπολιτικές εντάσεις, καθώς επίσης φόβοι σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα – κυρίως επειδή και οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικό τους, για τα οποία συνήθως στην ιστορία τα κράτη επιλέγουν την εξωτερίκευση τους, μέσω πολέμων.
Λιγότερες επιστροφές από τη ΝΔ, από ότι επί ΣΥΡΙΖΑ – κατά πολύ περισσότερες αποδοχές αιτήσεων ασύλου. Μονιμοποίηση στην Ελλάδα 34.325 παράνομων μεταναστών μόνο το 2020.
Από την άλλη πλευρά, είναι δεδομένο πως η επισιτιστική κρίση στις φτωχές χώρες, καθώς επίσης οι τοπικοί πόλεμοι, θα εντείνουν τις μεταναστευτικές εισροές στη Δύση – ενώ θα αυξήσουν την εγκληματικότητα και τις αντιδράσεις των Πολιτών. Ελάχιστες χώρες άλλωστε ανέχονται τον εποικισμό τους, όπως η Ελλάδα (γράφημα) – κατασκευάζοντας επί πλέον μεταναστευτικές δομές που δεν παρέχουν ούτε στους δικούς τους Πολίτες.
Την ίδια στιγμή, αρκετοί θέλουν να πιστεύουμε πως η οικονομική κατάρρευση της Evergrande στην Κίνα, η ατομική βόμβα μεγέθους 300 δις $, είναι υπό έλεγχο – πως οι υπεύθυνοι έχουν λάβει τα μέτρα τους για να αποφευχθεί μία «στιγμή Lehman», όσον αφορά τις κινεζικές χρηματαγορές, συμπαρασύροντας ολόκληρο τον πλανήτη. Μοναδική ίσως εξαίρεση η Wall Street Journal – η οποία περιληπτικά, σε ελεύθερη μετάφραση, γράφει τα εξής:
“Οι κινεζικές αρχές ζητούν από τις τοπικές κυβερνήσεις να προετοιμαστούν για την πιθανή κατάρρευση της China Evergrande Group, σύμφωνα με αξιωματούχους που είναι εξοικειωμένοι με τις συζητήσεις – σηματοδοτώντας μια απροθυμία να διασώσουν τον κατασκευαστή ακινήτων που έχει υπερχρεωθεί, ενώ προετοιμάζονται για οποιαδήποτε οικονομική και κοινωνική συνέπεια από τις ζημίες της εταιρείας…
Οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν λάβει εντολή να συγκεντρώσουν ομάδες λογιστών και νομικών ως εμπειρογνώμονες, για να εξετάσουν τα οικονομικά γύρω από τις δραστηριότητες της Evergrande στις αντίστοιχες περιοχές τους – να συνομιλήσουν με τοπικούς δημόσιους και ιδιωτικούς κατασκευαστές ακινήτων, με στόχο να προετοιμαστούν για να αναλάβουν τοπικά έργα ακινήτων. Επίσης για να συστήσουν ομάδες επιβολής του νόμου που να παρακολουθούν την οργή του κοινού … έναν ευφημισμό για τις διαδηλώσεις” (πηγή).
Συνεχίζοντας, το παραπάνω σχέδιο διαχείρισης της κρίσης εκ μέρους της Κίνας είναι το χειρότερο δυνατόν, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν μελετήσει τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, με την κατάρρευση τότε της Lehman Brothers – επειδή η οποιαδήποτε «απάντηση» σε μία τέτοια κρίση πρέπει να έχει κεντρική κατεύθυνση, έτσι ώστε οι αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο χρήσης περιορισμένων πόρων, να ληφθούν γρήγορα.
Εν προκειμένω, είναι σαφές πως ορισμένοι δανειστές της Evergrande που αποτελούν εγχώριο συστημικό κίνδυνο πρέπει να διασωθούν, άλλοι οφείλουν να αφεθούν στη μοίρα τους, κάποιοι να στηριχθούν έμμεσα και οι ξένοι επενδυτές ή/και πιστωτές της σε δολάρια, να μη ληφθούν καθόλου υπ’ όψιν – αφού είναι ευθύνη των χωρών καταγωγής τους (θυμίζουμε εδώ πως κατά την ελληνική κρίση, έγιναν ακριβώς τα αντίθετα – είτε από άγνοια, είτε από ενδοτισμό των κυβερνήσεων μας).
Προφανώς αυτοί οι τύποι αποφάσεων δεν μπορούν και δεν πρέπει να ληφθούν από τις «τοπικές κυβερνήσεις», όπως προτείνεται από τις κινεζικές αρχές – οπότε το κυβερνητικό σχέδιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μία σοβαρή προσπάθεια καταπολέμησης μίας οικονομικής κρίσης του συγκεκριμένου μεγέθους. Φαίνεται δε πως έχει σχεδιασθεί με βασικό στόχο να καταστείλει τις κοινωνικές αναταραχές που διαπιστώνονται σε πολλές περιοχές της χώρας – από ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματα τους.
Άλλωστε το ολοκληρωτικό κομμουνιστικό κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ), δεν ενδιαφέρεται για το εάν χάνουν χρήματα οι εγχώριοι Ολιγάρχες ή οι διεθνείς επενδυτές – ενώ οι ρυθμιστικές αρχές της χώρας έχουν την εσφαλμένη εντύπωση πως διαθέτουν τους πόρους για να διασώσουν ή για να αναδιαρθρώσουν την Evergrande, δρομολογώντας κάποια «κουρέματα» των οφειλών προς τους πιστωτές της. Το ΚΚΚ ενδιαφέρεται περισσότερο για την κοινωνική ειρήνη, η οποία κινδυνεύει από τις διαμαρτυρίες των επενδυτών της Evergrande στις τράπεζες – αφού έμαθαν πως τα δάνεια τους στην εταιρία δεν θα εξοφληθούν, θα παγώσουν δηλαδή για δύο χρόνια.
Το πιθανότερο είναι βέβαια να μην εισπράξουν τίποτα στο τέλος, αφού μάλλον θα χρεοκοπήσει η Evergrande πολύ πριν – ενώ οι δικοί τους πιστωτές πιέζουν για την εξόφληση τους, έχοντας την ίδια άποψη με εμάς περί της χρεοκοπίας της εταιρίας. Έτσι κινδυνεύουν και αυτοί να πτωχεύσουν, εντείνοντας την κρίση στην Κίνα – με τις κινεζικές ρυθμιστικές αρχές να είναι τόσο απελπισμένες, ώστε να προσπαθούν να πληρώσουν τους επενδυτές της Evergrande εις είδος, με πράξεις σε ακίνητα της που όμως κανένας δεν θέλει. Δυστυχώς οι αρχές της χώρας έχουν επικεντρωθεί μόνο σε αυτά που συμβαίνουν μέσα στην εταιρία – αδυνατώντας να καταλάβουν πως ολόκληρο το στεγαστικό και χρηματοπιστωτικό της σύστημα, ευρίσκεται στα πρόθυρα μίας ιστορικής κατάρρευσης.
Με απλά λόγια, δεν βλέπουν το πραγματικό πρόβλημα, τη μεγάλη εικόνα – το ότι δηλαδή η ζημία δεν θα περιορισθεί στην Evergrande, αλλά θα εξαπλωθεί γρήγορα στους «αντισυμβαλλόμενους» της, συμπεριλαμβανομένων άλλων κατασκευαστικών εταιριών, επιχειρήσεων ακίνητης περιουσίας και τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εμφανισθεί ως κρίση λίγους μήνες αργότερα στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη – κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο, αφού οι οικονομίες πολλών δυτικών χωρών ευρίσκονται ήδη κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού.
Το ελλαττωματικό κινεζικό μοντέλο ανάπτυξης
Περαιτέρω, έχουμε αναφέρει πολλές φορές πως η κινεζική οικονομία στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, αποτελώντας στην ουσία μία πυραμίδα που βασίζεται στο χρέος – ένα σχήμα Ponzi, όπως περιγράφεται από την οικονομική επιστήμη. Ότι πρόκειται για μία ωρολογιακή βόμβα (ανάλυση), με το μισό σχεδόν των επενδύσεων που έχουν διενεργηθεί να είναι άχρηστο – χαμένα χρήματα. Πως παράγει θέσεις εργασίας εισάγοντας μαζικά τσιμέντο, χάλυβα, χαλκό και γυαλί, χωρίς να ενδιαφέρεται για το τελικό προϊόν τους – αφού είτε πρόκειται για την κατασκευή πόλεων, είτε σιδηροδρομικών σταθμών και αθλητικών εγκαταστάσεων, το μεγαλύτερο μέρος τους παραμένει τελικά αχρησιμοποίητο.
Έτσι η Κίνα έχει γεμίσει με ακατοίκητα κτίρια, με πόλεις φαντάσματα κοκ. που προέκυψαν από τη σπατάλη πόρων με δανεικά και από λανθασμένες επενδύσεις – ενώ γενικότερα πρόκειται για ένα ελαττωματικό μοντέλο ανάπτυξης που δεν οδηγεί πουθενά, οπότε αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Η αιτία βέβαια που συνέβη είναι κυρίως το ότι, η οικονομία της Κίνας δεν αφορά μόνο την παροχή θέσεων εργασίας, καθώς επίσης την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών – αλλά εξυπηρετεί κυρίως την επιβίωση του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος που θα αντιμετωπίσει μία υπαρξιακή κρίση, εάν δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στις ανάγκες των Πολιτών της χώρας.
Πρόκειται για ένα απολυταρχικό καθεστώς που μπορεί τότε μόνο να παραμένει στην εξουσία, όταν παρέχει επαρκείς θέσεις εργασίας και βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού – ενώ η νούμερο ένα φροντίδα της ηγεσίας του, η πιο επιτακτική, είναι η αποφυγή των κοινωνικών αναταραχών. Εάν λοιπόν η κατάρρευση της Evergrande εμποδίσει τη λειτουργία της μηχανής παραγωγής θέσεων εργασίας της Κίνας, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η ηγεσία του ΚΚΚ φοβάται πως θα ξεσπάσουν κοινωνικές αναταραχές, πολύ μεγαλύτερες από αυτές του 1989 – με αποτέλεσμα ο πρόεδρος της χώρας να χάσει την «ουράνια εντολή» του, έναν όρο που περιγράφει την άυλη καλή θέληση και τη λαϊκή υποστήριξη που χρειάζονταν οι αυτοκράτορες της Κίνας τα τελευταία 3.000 χρόνια για να κυβερνήσουν.
Συνεχίζοντας, η Κίνα είναι σε τέτοιο βαθμό υπερχρεωμένη (γράφημα), ώστε έχει φτάσει σε σημείο που το περισσότερο χρέος δεν δημιουργεί ανάπτυξη – με την έννοια πως η προσθήκη επί πλέον χρέους, αφενός μεν επιβραδύνει το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας της, αφετέρου θέτει υπό αμφισβήτηση τη δυνατότητα της να εξυπηρετήσει το υφιστάμενο χρέος της. Φυσικά η ηγεσία της το γνωρίζει, αλλά ήταν υποχρεωμένη να διατηρήσει το ρυθμό ανάπτυξης της υψηλό, έτσι ώστε να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τα εκατομμύρια εσωτερικούς μετανάστες από τις επαρχίες της στις πόλεις – καθώς επίσης για να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας αυτών που ευρίσκονταν ήδη στις πόλεις.
Με δεδομένες τώρα τις δασμολογικές και άλλες κυρώσεις που της επιβάλλονται από την ΕΕ και τις Η.Π.Α., το καθεστώς της δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει παράνομες μεθόδους διακίνησης λαθραίων εμπορευμάτων – όπως με τη χρήση του λιμανιού της Νάπολης και του Πειραιά από την Cosco, από τα οποία περνάει Container χωρίς να τα δηλώνει (βίντεο), σύμφωνα με έρευνες Ιταλών.
Περαιτέρω, υπάρχουν δύο μόνο τρόποι μείωσης των χρεών, εάν εξαιρέσουμε τη χρηματοπιστωτική καταστολή (ανάλυση) που στην περίπτωση της Κίνας δεν είναι εφικτή: (α) ο αποπληθωρισμός που οδηγεί σε διαγραφές, σε χρεοκοπίες και σε ανεργία, όπως αυτός που βιώσαμε στην Ελλάδα με τα μνημόνια, χωρίς τελικά κανένα θετικό αποτέλεσμα και (β) ο πληθωρισμός που προκαλεί την κλοπή της αγοραστικής δύναμης των ανθρώπων, όπως ακριβώς οι αυξήσεις φόρων.
Οι δύο αυτές εναλλακτικές λύσεις όμως δεν είναι αποδεκτές από το ΚΚΚ – επειδή δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να αντέξει ούτε την ανεργία, ούτε βέβαια τον πληθωρισμό. Ειδικότερα, είτε η μία, είτε η άλλη πολιτική, θα προκαλούσε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, θα απελευθέρωνε επαναστατικό δυναμικό και θα οδηγούσε στην πτώση του καθεστώτος – κάτι που προφανώς δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συμβεί.
Τιμές σπιτιών σε διάφορες πόλεις, σε σχέση με το μέσο ετήσιο εισόδημα – τεράστιες διαφορές στην Κίνα.
Επομένως, το μόνο που απομένει στο ΚΚΚ είναι η αναζήτηση ενός εξωτερικού εχθρού, με στόχο να αποσπάσει την προσοχή του πληθυσμού από την Evergrande και να ενώσει τους Κινέζους – όπως στην περίπτωση της Τουρκίας, το απολυταρχικό καθεστώς της οποίας έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο του την Ελλάδα, λόγω της τεράστιας οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα.
Εν προκειμένω, ο ιδανικός στόχος είναι η Ταιβάν, ενδεχομένως με αφορμή την AUKUS – τη συμφωνία Η.Π.Α., Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας εναντίον της, όπου απορούμε πώς θα αντικαταστήσει η τελευταία την Κίνα ως πελάτη του ορυκτού πλούτου της. Δεν είναι απίθανο λοιπόν να κινηθεί επιθετικά εναντίον της Ταιβάν, παρά το ότι δεν φαίνεται να επιθυμεί πόλεμο – αφού αυτός είναι ο τρόπος, τον οποίο ανέκαθεν χρησιμοποιούν οι ηγέτες για να ενώσουν τους ανθρώπους τους, σε περιόδους αβεβαιότητας.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, εάν η ηγεσία της Κίνας, το ΚΚΚ, αποφασίσει πως ο κίνδυνος απώλειας της νομιμότητας στο εσωτερικό της χώρας είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο σύγκρουσης που ενδεχομένως συμπεριλαμβάνει τις Η.Π.Α., η πιθανότητα να διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ταιβάν αυξάνεται δραματικά – ενώ κάτι σχετικά ανάλογο συμβαίνει και με τις Η.Π.Α., οι οποίες αφενός μεν θεωρούν την Κίνα ως τη μοναδική απειλή για την παγκόσμια ηγεμονία τους, αφετέρου έχουν πολύ μεγάλα προβλήματα στο εσωτερικό τους.
Προφανώς δεν πρόκειται για μία πρόβλεψη, αφού κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει το μέλλον, αλλά είναι δεδομένο πως οι πόλεμοι έχουν ξεκινήσει με πολύ λιγότερες αιτίες – ενώ το απόλυτα σίγουρο είναι το ότι, διανύουμε μία εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο, από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Δεν πρέπει δε να υποτιμούμε την υπόγεια συνεργασία της Γερμανίας με τη Ρωσία που ευρίσκεται στην πλευρά της Κίνας – όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τον Nord Stream II που θα την καταστήσει ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης, αυξάνοντας κατά πολύ την ήδη μεγάλη οικονομική της κυριαρχία στην ήπειρο μας.
(πηγή πληροφοριών)
