.
Ο Τούρκος πρόεδρος θα χρησιμοποιήσει όλα του τα διαπραγματευτικά χαρτιά, ζητώντας όχι μόνο χρηματικά ανταλλάγματα από τη Γερμανία – κατά την άποψη μας επί πλέον ανταλλάγματα στο θέμα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, θεωρώντας πως έτσι, μεταξύ άλλων, θα αποφύγει τη χρεοκοπία της χώρας του που είναι προ των πυλών. Πόσο μάλλον όταν η δημοτικότητα του ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση – ενώ θα κινδυνεύσει να ανατραπεί εάν δεν βρει γρήγορα λύσεις που θα ικανοποιούν το λαό του. Στα πλαίσια αυτά δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πως η ηγεμονική χώρα της ΕΕ, η Γερμανία, δεν θα διστάσει να του προσφέρει αυτά που θα της ζητήσει – έχοντας προ πολλού μετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο της, αφού προηγουμένως τη χρεοκόπησε με τη βοήθεια των εθνοκτόνων ελληνικών κυβερνήσεων. Εάν λοιπόν η Ελλάδα δεν πάρει αμέσως τα μέτρα της, για να προστατευθεί από το συγκεκριμένο θανατηφόρο κίνδυνο, θα υποστεί μία ακόμη τεράστια ήττα – η οποία θα ήταν τότε οριστική και αμετάκλητη. Η εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ πάντως είναι πρόθυμη να παραδώσει τα πάντα για να αποφύγει τη σύγκρουση με την Τουρκία ή με τη Γερμανία – όπως άλλωστε τεκμηριώθηκε από τη στήριξη των μνημονίων εκ μέρους της, παρά τη μνημειώδη καταστροφή που γνώριζε πως θα υποστεί η Ελλάδα.
.
Άποψη
Έχουμε εισέλθει σε ένα πολύ δύσκολο, δίσεκτο έτος. Τα βλέμματα όλων μας έχουν στραφεί στον υβριδικό-μεταναστευτικό πόλεμο που μας έχει κηρύξει πια ανοιχτά η Τουρκία, μετά το βίαιο εποικισμό των νησιών μας που είχε προηγηθεί (ανάλυση) – χωρίς δυστυχώς την έγκαιρη λήψη των μέτρων που είχαμε προτείνει (άρθρο) και που τελικά υιοθετήθηκαν, αν και με έναν δισταχτικό, περιορισμένης χρονικής διάρκειας τρόπο. Εύλογα, αφού ο υβριδικός πόλεμος έχει εξελιχθεί σε μία οργανωμένη επίθεση στα σύνορα μας στον Έβρο, με όπλο αιχμής τους παράνομους μετανάστες – μέσα στους οποίους κρύβονται ισλαμιστές τρομοκράτες, μισθοφόροι και πράκτορες της Τουρκίας.
Μπορεί δε η ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει πως δεν θα κουραστεί να φυλάει τα σύνορα μας, στα οποία επιτίθεται ο τουρκικός στρατός με καπνογόνα, με τεθωρακισμένα που έχουν χρηματοδοτηθεί με ευρωπαϊκά κονδύλια κατά 75% και με ηλεκτρικά πριόνια για την κοπή των συρματοπλεγμάτων, αλλά όλα θα κριθούν από την αντοχή των μεν και των δε – ειδικά εάν πρόκειται πράγματι για έναν αντιπερισπασμό της Τουρκίας, με βασικό της στόχο τα ελληνικά νησιά και ειδικά το Καστελόριζο.
Περαιτέρω, η επίθεση της Τουρκίας ήταν το αποτέλεσμα των απωλειών της στο IDLIB από τους Ρώσους – αφού αμέσως μετά υιοθέτησε την πυρηνική επιλογή, πιέζοντας στις 27 Φεβρουαρίου το κουμπί, με την έννοια πως επέτρεψε στα εκατομμύρια των μεταναστών που φιλοξενεί να ταξιδέψουν προς τις πύλες της Ευρώπης. Γιατί το αποφάσισε; Παραδόξως για να τιμωρήσει την ΕΕ επειδή είχε εξοργισθεί με τη Ρωσία – με την οποία δεν έχει την επιλογή της ανοιχτής αντιπαράθεσης, υπενθυμίζοντας πως μετά τις κυρώσεις που επέβαλλε η Ρωσία στην Τουρκία για να την τιμωρήσει για την κατάρριψη του πολεμικού της αεροπλάνου, ο Τούρκος πρόεδρος έπεσε κυριολεκτικά στα γόνατα ζητώντας συγνώμη από το Ρώσο (πηγή).
Δεν θα κριθούν όμως όλα μόνο από την αντοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας αλλά, επί πλέον, από τις διαπραγματεύσεις των δύο αντιμαχομένων με την ΕΕ – όπου ο Τούρκος πρόεδρος θα την επισκεφθεί, έχοντας ήδη δώσει εντολή «εκεχειρίας» στο μεταναστευτικό θέμα, κυρίως μετά τη λήψη της χρηματικής ενίσχυσης από την ΕΕ. Εν προκειμένω ευρίσκεται σε πλεονεκτική θέση συγκριτικά με την Ελλάδα, ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία – στην οποία διαμένουν σχεδόν 4 εκ. Τούρκοι δίνοντας του μεγάλη πολιτική επιρροή και λειτουργούν πολλές χιλιάδες γερμανό-τουρκικές επιχειρήσεις. Εκτός αυτού οι εμπορικές συναλλαγές της Τουρκίας με τη Γερμανία είναι της τάξης των 40 δις €, ενώ οι επενδύσεις της Γερμανίας στην Τουρκία είναι πολύ μεγάλες – επί πλέον στο γεγονός ότι, οι δύο αυτές βάρβαρες χώρες ήταν ανέκαθεν σύμμαχοι.
Είναι δεδομένο λοιπόν πως ο Τούρκος θα χρησιμοποιήσει όλα του τα διαπραγματευτικά χαρτιά, ζητώντας όχι μόνο χρηματικά ανταλλάγματα από τη Γερμανία – κατά την άποψη μας ανταλλάγματα στο θέμα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, θεωρώντας πως έτσι, μεταξύ άλλων, θα αποφύγει τη χρεοκοπία της χώρας του που είναι προ των πυλών. Πόσο μάλλον όταν η δημοτικότητα του ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση – ενώ θα κινδυνεύσει να ανατραπεί εάν δεν βρει γρήγορα λύσεις που θα ικανοποιούν το λαό του.
Στα πλαίσια αυτά δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πως η ηγεμονική χώρα της ΕΕ, η Γερμανία, δεν θα διστάσει να του προσφέρει αυτά που θα της ζητήσει – έχοντας προ πολλού μετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο της, αφού προηγουμένως τη χρεοκόπησε με τη βοήθεια των εθνοκτόνων ελληνικών κυβερνήσεων. Για την ίδια άλλωστε η Ελλάδα χρησιμεύει στο μεταναστευτικό μόνο ως ανάχωμα – ενώ έχει την πρόθεση να μας μετατρέψει σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης των μεταναστών και σε μία εύκολα ελεγχόμενη, πολυπολιτισμική κοινωνία.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα, ευρισκόμενη σε τρισχειρότερη οικονομική θέση συγκριτικά με το 2010, χρεοκοπημένη όσο καμία άλλη χώρα στην παγκόσμια ιστορία και με πολλά νέα προβλήματα στον ορίζοντα της (μεταναστευτικό, μείωση της ανάπτυξης στο 1% το τέταρτο τρίμηνο του 2019, BREXIT, χρεοκοπία της Thomas Cook, συνέπειες του κορώνα-ιού στον τουρισμό και στη ναυτιλία, ευρωπαϊκή ύφεση κλπ.), δεν είναι σε θέση να διαπραγματευθεί τίποτα – πόσο μάλλον με την οικονομία της να κρέμεται σε μία λεπτή κλωστή και με τη δαμόκλειο σπάθη των δίδυμων χρεών της να αιωρείται απειλητική επάνω από το κεφάλι της.
Επομένως, μπορεί να είναι αισιόδοξοι οι Έλληνες σήμερα και να επικροτούν τις ενέργειες της κυβέρνησης, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα θα τους απογοητεύσει σύντομα – τεκμηριώνοντας πως η δική μας άποψη, σύμφωνα με την οποία δεν πρέπει να εμπιστευθούμε τη διαφύλαξη των συνόρων και της εθνικής μας ακεραιότητας στις χώρες που μας χρεοκόπησαν («το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»), είναι μάλλον πιο ρεαλιστική.
Σε κάθε περίπτωση, ποτέ η πρώτη μάχη δεν κρίνει την έκβαση ενός πολέμου – ειδικά εάν η επίθεση εναντίον μας, με όπλο τους μετανάστες, ήταν σκηνοθετημένη από τη Τουρκία για να δείξει στην ΕΕ τι θα μπορούσε να συμβεί, εάν δεν συμφωνήσει με τα ανταλλάγματα που θα απαιτήσει. Στα πλαίσια αυτά, εάν η Ελλάδα δεν πάρει αμέσως τα μέτρα της, για να προστατευθεί από το συγκεκριμένο θανατηφόρο κίνδυνο, θα υποστεί μία ακόμη τεράστια ήττα – η οποία θα ήταν τότε οριστική και αμετάκλητη. Η εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ πάντως είναι πρόθυμη να παραδώσει τα πάντα για να αποφύγει τη σύγκρουση με την Τουρκία ή με τη Γερμανία – όπως άλλωστε τεκμηριώθηκε από τη στήριξη των μνημονίων εκ μέρους της, παρά τη μνημειώδη καταστροφή που γνώριζε πως θα υποστεί η Ελλάδα.
