.
Η Ελλάδα είναι μια σημαντική και μεγάλη χώρα που θα μπορούσε εύκολα να ηγηθεί οικονομικά και πολιτισμικά στα Βαλκάνια, εκτοπίζοντας από παντού την Τουρκία – αλλά με απελπιστικά νάνους ηγέτες που είναι πάντοτε πολύ κατώτεροι των δυνατοτήτων, της ιστορίας και του πολιτισμού της.
.
Κοινοβουλευτική εργασία
Τα τρία μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας, με τα οποία θα έπρεπε να ασχολούμαστε νυχθημερόν και όχι με το ένα νομοσχέδιο πίσω από το άλλο, με σχέδια επί χάρτου δηλαδή, είναι (1) η Οικονομία μας που απλά έχει κάπως σταθεροποιηθεί στο ναδίρ, ενώ θα εκραγεί το αργότερο όταν ξεσπάσει η παγκόσμια κρίση, (2) το μεταναστευτικό που κλιμακώνεται συνεχώς, απειλώντας να καταστρέψει τον κοινωνικό μας ιστό και (3) τα εθνικά, με την Τουρκία να απειλεί πολύ σοβαρά την εδαφική μας ακεραιότητα – μεταξύ άλλων επειδή καμία από τις κυβερνήσεις μας δεν είχε το θάρρος να ανακηρύξει ΑΟΖ, ενώ μόνο η Ελληνική Λύση κατέθεσε ήδη ανάλογη πρόταση νόμου.
Ειδικά όσον αφορά την Οικονομία, εάν δεν επιλυθεί σύντομα το πρόβλημα του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους μας, καθώς επίσης του μοναδικού στην ιστορία, θηριώδους κόκκινου ιδιωτικού, δεν πρόκειται να έχουμε μέλλον – ενώ στα υπόλοιπα θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Δυστυχώς όμως και αυτή η κυβέρνηση έχει σκύψει το κεφάλι, οπότε δεν ελπίζουμε σε κάτι θετικό – ευχόμενοι να κάνουμε λάθος. Στον εκλογικό νόμο τώρα τα εξής:
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου η διεθνής οικονομική ελίτ που ηγείται της Παγκοσμιοποίησης στοχεύει στη διάλυση των εθνικών κρατών και στη δημιουργία μιας ενιαίας πολυπολιτισμικής αγοράς, επιβάλλεται να προστατευθούν οι Πολίτες. Οι πολιτισμοί τους, οι ιστορίες τους, ο πλούτος τους και η αυτονομία τους – με στόχο μία παγκόσμια συνεργασία των Πολιτών και όχι των οικονομικών και των πολιτικών ελίτ. Για να συμβεί όμως, θα πρέπει να διατηρηθεί η αυτονομία των εθνικών κρατών – κάτι που προϋποθέτει ισχυρές κυβερνήσεις, μη ελεγχόμενες και μη εκβιάσιμες από τις εγχώριες και διεθνείς ελίτ.
Στα πλαίσια αυτά, καμία κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή, εάν δεν στηρίζεται στους Πολίτες της – στη γνήσια εκλογική πλειοψηφία, έτσι ώστε να μην υποκύπτει στις πιέσεις των εγχώριων ή/και των διεθνών οικονομικών ελίτ.
Δυστυχώς το Σύνταγμα της Ελλάδας, μίας από τις ελάχιστες χώρες που δεν διαθέτει Συνταγματικό Δικαστήριο, δεν εξασφαλίζει στους Έλληνες τίποτα από όλα αυτά – εγκαταλείποντας τις τύχες τους σε μειοψηφικές κυβερνήσεις που εκλέγουν αφενός μεν τα διατεταγμένα ΜΜΕ και οι ελεγχόμενες εταιρείες δημοσκόπησης με στόχο τη χειραγώγηση των Πολιτών, αφετέρου οι εκλογικοί νόμοι. Εκλογικοί νόμοι οι οποίοι, μέσω μαθηματικών αλγορίθμων, μετατρέπουν τις μειοψηφίες σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.
Το μόνο πολιτικό σύστημα τώρα που στηρίζεται στη γνήσια πλειοψηφία, είναι το προεδρικό σύστημα. Εμείς όμως έχουμε το κοινοβουλευτικό σύστημα, στο οποίο δύο μόνο πράγματα μπορούν να συμβούν: (1) Μέσω των εκλογικών νόμων οι μειοψηφίες να μετατρέπονται σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και (2) να υπάρχει κοινοβουλευτική παράδοση κομματικών συνεργασιών.
Δυστυχώς στη χώρα μας υπερισχύει το πρώτο, όπου οι μειοψηφίες μετατρέπονται σε πλειοψηφίες – αφού δεν υπάρχει κοινοβουλευτική παράδοση κομματικών συνεργασιών, ενώ όποτε υπήρξαν κυβερνήσεις συνεργασίας, προκάλεσαν χαοτικές καταστάσεις. Το κοινοβουλευτικό μας πολιτικό σύστημα λοιπόν δεν στηρίζεται επαρκώς σε αντίστοιχες κοινωνικές δυνάμεις – με αποτέλεσμα η κατάσταση να έχει ξεφύγει και να γίνονται σχεδόν αποκλειστικά ανίερα πολιτικά παιχνίδια, προσωπικής πολιτικής επιβίωσης.
Στα πλαίσια αυτά, με δεδομένη τη μη ύπαρξη προεδρικού συστήματος στην Ελλάδα, η μοναδική εξασφάλιση των Πολιτών είναι η απλή αναλογική – με όριο εισόδου στη Βουλή το 3% για να αποκλείονται εθνικά επιζήμιες μειοψηφίες και με κατεύθυνση την άμεση δημοκρατία.
Εν προκειμένω, το πρώτο βασικό επιχείρημα αυτών που υποστηρίζουν την κατ’ επίφαση ενισχυμένη αναλογική, κατ’ επίφαση επειδή στην ουσία πρόκειται για μία αποδυναμωμένη αναλογική, είναι πως η Ελλάδα χρειάζεται γενικότερα ισχυρές κυβερνήσεις – κάτι που όμως καταρρίπτεται εύκολα, αφού οι ισχυρές κυβερνήσεις είναι αυτές που διέφθειραν τους Πολίτες, υπερχρέωσαν και χρεοκόπησαν τη χώρα μας. Αυτές που τελικά τη μετέτρεψαν σε άβουλο υποχείριο των δυνάμεων κατοχής της – των Γερμανών από οικονομικής πλευράς και των Αμερικανών από στρατιωτικής.
Το δεύτερο βασικό επιχείρημα είναι πως το πολιτικό μας σύστημα και οι Πολίτες δεν είναι ώριμοι – κάτι που δεν ισχύει, αφού το πολιτικό σύστημα ωριμάζει τα κόμματα και τους Πολίτες. Όχι το αντίθετο.
Το ερώτημα όμως που προκύπτει εδώ είναι εάν έχουμε στην κατάσταση που βρισκόμαστε το χρόνο ωρίμανσης που απαιτείται – με δεδομένη την κυλιόμενη χρεοκοπία του δημοσίου και του ιδιωτικού μας τομέα, την κοινωνική διάλυση, τη μαζική φυγή των νέων μας στο εξωτερικό και την εισβολή παράνομων μεταναστών. Μεταξύ άλλων με στόχο τον εποικισμό της πατρίδας μας από την Τουρκία, στα πλαίσια του μεταναστευτικού-υβριδικού πολέμου που διεξάγει εναντίον μας.
Πόσο μάλλον όταν η Τουρκία έχει αντικαταστήσει πλέον τις στρατιωτικές προκλήσεις της με μία διεκδικητική επεκτατική επιθετικότητα, λόγω της πολιτικής του κατευνασμού των κυβερνήσεων μας – μίας πολιτικής αντίστοιχης με το σκύψιμο του κεφαλιού τους στους δανειστές με την υπογραφή των μνημονίων και του εγκληματικού PSI, καθώς επίσης με τη μη διεκδίκηση αυτών που μας οφείλουν οι Γερμανοί, όπως είναι οι πολεμικές επανορθώσεις και οι αποζημιώσεις για το σκάνδαλο ρύπων: για το Diesel Gate της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Επειδή λοιπόν εμείς δεν είμαστε δογματικοί αλλά ρεαλιστές με κοινή λογική, με την έννοια πως συνδέουμε αυτά που πιστεύουμε με την εκάστοτε χρονική στιγμή και με τις συνθήκες που επικρατούν, θα ψηφίσουμε τον εκλογικό νόμο που προτείνει υπό την παρούσα συγκυρία η κυβέρνηση, έτσι όπως το αναλύσαμε παραπάνω – όπως πρόσφατα με την εκλογή της νέας προέδρου όπου την καταψηφίσαμε, κυρίως επειδή είμαστε υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας των τριών εξουσιών: της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας, χωρίς καμία διαπλοκή μεταξύ τους και χωρίς απολύτως καμία κυλιόμενη πόρτα. Κατά την άποψη μας, ο δικαστικός δεν πρέπει να γίνεται πολιτικός, αφού τότε τα κίνητρα σωστής άσκησης του λειτουργήματος του θα μπορούσαν να μην είναι τα καλύτερα κοκ.
Εκτός αυτού, σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς της κατ’ επίφαση ενισχυμένης αναλογικής, ο εκλογικός νόμος που προτείνει σήμερα η κυβέρνηση είναι ένα βήμα προς τα εμπρός – πολύ μικρό μεν, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εμείς ανέκαθεν τασσόμαστε υπέρ – αν και πολλές φορές η ατολμία της, η δειλία της καλύτερα να δρομολογήσει κάτι ολοκληρωμένο, είναι εξοργιστική.
Για παράδειγμα, φέρνει συνεχώς ελλιπή νομοσχέδια, πολύ συχνά με κρυμμένες, εμβόλιμες φωτογραφικές ρυθμίσεις που, αν και εμπεριέχουν κάποια θετικά στοιχεία, αναγκαζόμαστε να τα καταψηφίσουμε – θεωρώντας προφανώς πως όλα τα άλλα κόμματα είναι ανόητα και δεν θα το καταλάβουν ή απλά ιδιοτελή και θα το παραβλέψουν.
Η στήριξη του νέου εκλογικού νόμου δεν σημαίνει βέβαια πως αγνοούμε ότι, το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα και οι κατ’ επίφαση ενισχυμένες αναλογικές, μας οδήγησαν στη σημερινή, άθλια κατάσταση – συμπεριλαμβανομένης της προδοσίας της Μακεδονίας.
Σε μία κατάσταση που κινδυνεύουμε να χάσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, με μία κυβέρνηση πρόθυμη να ξεπουλήσει τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές – κατάσχοντας και πλειστηριάζοντας επί πλέον τα σπίτια των Πολιτών που δυστυχώς δεν γνωρίζουν πως θα μείνουν χρεωμένοι με το υπόλοιπο των δανείων τους, για να τα τοποθετήσει ως καυσόξυλα στο βωμό του χρέους.
Επίσης στο βωμό των τραπεζών που όχι μόνο η κυβέρνηση στηρίζει για πολλοστή φορά, κυριολεκτικά με το αίμα των Ελλήνων αλλά, επί πλέον, που τους επιτρέπει να χρεώνουν με υπέρογκες προμήθειες τους Έλληνες, θησαυρίζοντας – κερδίζοντας δηλαδή 1,5 δις € μόνο εντός του 2019.
Σε μία κατάσταση που κινδυνεύει ακόμη και η εδαφική μας ακεραιότητα από τους Τούρκους, 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση μας – επειδή οι ανεύθυνες κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος, δεν εξαίρεσαν καν τις αμυντικές μας δαπάνες από τα μνημόνια, όπως η Τουρκία όταν χρεοκόπησε το 2001. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκρούσει με επιτυχία την Τουρκία, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος της αποδυνάμωσης της – η οποία αποθράσυνε τους κακούς μας γείτονες.
Τέλος, σε μία κατάσταση που έδωσε τη δυνατότητα στην ανέκαθεν εχθρό της πατρίδας μας, στη Γερμανία, να μη μας καλέσει καν στη διεθνή συνάντηση του Βερολίνου, παρά το ότι μας αφορούσε άμεσα – τεκμηριώνοντας με το χειρότερο δυνατόν τρόπο πως μας θεωρεί άβουλο προτεκτοράτο της. Ποιός; Η χώρα που αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια, ενώ σήμερα αρνείται να τιμήσει την υπόσχεση της από το 1953 – σύμφωνα με την οποία θα μας πλήρωνε αυτά που μας οφείλει, τα περίπου 300 δις €, όταν ενωθεί ξανά.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, θαύματα δεν γίνονται και δεν υπάρχει κανένα οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Ειδικότερα, το πρώτο δήθεν οικονομικό της θαύμα οφειλόταν στη διαγραφή άνω του 50% του δημοσίου χρέους της, στην αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα εξαγωγών, στην αναβολή της πληρωμής των πολεμικών επανορθώσεων για μετά την ένωση της, στα χρήματα που είχαν κλέψει οι ναζί από τις ευρωπαϊκές χώρες φυγαδεύοντας τα σε ασφαλείς προορισμούς και επέτρεψαν στη χώρα, καθώς επίσης στη στήριξη των Η.Π.Α., ειδικά όσον αφορά το ξέπλυμα των χρημάτων των ναζί.
Το δεύτερο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας οφειλόταν στην ύπουλη χρησιμοποίηση του ευρώ αμέσως μετά την υιοθέτηση του, ως όπλο για τη ληστεία των εταίρων της, με την εφαρμογή της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα και του μισθολογικού dumping – σε συνδυασμό βέβαια με τα έσοδα από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος άλλων χωρών, με τη διαφθορά των εταιρειών της τύπου Siemens, με τις απάτες όπως το σκάνδαλο ρύπων της αυτοκινητοβιομηχανίας της κοκ.
Το τρίτο και τελευταίο οφειλόταν στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης που η ίδια πυροδότησε μέσω της Ελλάδας – με αποτέλεσμα την εκτόξευση των πλεονασμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, την κατακόρυφη πτώση των επιτοκίων δανεισμού της και την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού της. Η κρίση αυτή της επέτρεψε τη ληστεία χωρών όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, με το μανδύα της Τρόικα – ουσιαστικά με τους οικονομικούς πολέμους που διεξήγαγε αντί των στρατιωτικών των ναζί, με θύματα τις αδύναμες οικονομίες του νότου και της ανατολικής Ευρώπης.
Τα δήθεν θαύματα όμως τελειώνουν, το αργότερο όταν οι άλλοι παύουν να ανέχονται την εκμετάλλευση τους και δεν σε στηρίζουν – όπως η Βρετανία που επέλεξε το BREXIT αρνούμενη να απομυζείται από τη γερμανική Ευρώπη ή/και οι Η.Π.Α. που επέλεξαν τον οικονομικό προστατευτισμό, επιβάλλοντας δασμούς σε όσους εκμεταλλεύονται ασύστολα την εσωτερική αγορά τους.
Στην Ελλάδα τώρα και στο σημερινό εκλογικό νόμο, η στήριξη μας δεν σημαίνει βέβαια πως αγνοούμε πού μας έχει οδηγήσει το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα και οι κατ’ επίφαση ενισχυμένες αναλογικές. Αντίθετα, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, αλλά για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω δεν έχουμε σήμερα άλλη επιλογή.
Κλείνοντας, ελπίζουμε να αλλάξουν οι εποχές γρήγορα, έτσι ώστε η Ελλάδα να είναι σε θέση να κάνει ένα σοβαρό βήμα προς το μέλλον, υιοθετώντας την άμεση δημοκρατία. Το μοναδικό πολίτευμα που ωριμάζει πραγματικά τους Πολίτες, απελευθερώνοντας όλες τους τις κρυμμένες δυνάμεις. Το μοναδικό πολίτευμα που μπορεί να δώσει στην Ελλάδα τη θέση που πραγματικά της αξίζει.
