.
Το Σύνταγμα δεν ήταν θύμα της κρίσης, αλλά το ίδιο συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία της κρίσης – ενώ στη συνέχεια δεν θα μπορέσει να συμβάλει στη διάσωση της χώρας μας. Για παράδειγμα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παραβίαζε το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και έκανε το ΟΧΙ των Πολιτών ΝΑΙ για τους δανειστές, που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει αυτήν την ενέργεια και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους; Που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει τα μνημόνια και την υποδούλωση της χώρας για έναν αιώνα, τιμωρώντας τους υπεύθυνους; Που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών και να τιμωρήσει τους υπευθύνους; Που είναι η δυνατότητα των Πολιτών να προκαλέσουν δημοψήφισμα για να βάλουν τάξη στη χώρα; Που είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη δύναμη της εκλογής από τους Πολίτες, για να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση; Που είναι λοιπόν το Σύνταγμα που θα τα προέβλεπε όλα αυτά; Επομένως, ας μην ασχολούμαστε εδώ με άρθρα που δεν πρόκειται να αλλάξουν απολύτως τίποτα, όπως αυτά που προτείνονται. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει, εάν θέλουμε να είμαστε αντάξιοι των Ελλήνων και της ιστορίας τους. Ας πάψουμε να τους κοροϊδεύουμε με προσχηματικές αλλαγές. Ας κάνουμε κάτι που θα ωφελήσει πραγματικά την πατρίδα μας, η οποία βιώνει μία μοναδική στην παγκόσμια ιστορία κρίση.
.
Ομιλία για τη συνταγματική αναθεώρηση
Στην πρώτη ομιλία μας αναφέραμε πως η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι προσχηματική, για τα μάτια του κόσμου – αφού η μοναδική ουσιαστική αλλαγή είναι η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού, η οποία δεν καταλαβαίνουμε γιατί έχει αργήσει τόσο πολύ.
Πόσο μάλλον σε μία εποχή που η Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από χρεοκοπημένη, υπό την επιτήρηση των πιστωτών της τουλάχιστον έως το 2100 και με κυβερνήσεις που θα ξεπουλήσουν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές – τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία.
Δεν έχουν διστάσει καν να υποθηκεύσουν ότι έχουμε και δεν έχουμε με το εγκληματικό PSI, παρανόμησαν ως προς το Σύνταγμα αντιστρέφοντας το δημοψήφισμα, ξεπούλησαν το όνομα της Μακεδονίας και εγκατέλειψαν ανοχύρωτα τα σύνορα μας – με αποτέλεσμα τα νησιά μας να βουλιάζουν από τους παράνομους μετανάστες, με τον εποικισμό της πατρίδας μας στο ζενίθ από ανθρώπους που ασφαλώς δεν θέλουν να αφομοιωθούν όπως πιστεύει ο υπουργός ασφάλειας του Πολίτη, αλλά να μας αφομοιώσουν.
Τα Συντάγματα πάντως των Ελλήνων, σύμφωνα με γνωστό νομικό, γεννήθηκαν μέσα στις φλόγες της ελληνικής επανάστασης – αφού προηγουμένως εκκολάφθηκαν από τα οράματα του ελληνικού διαφωτισμού.
Ειδικότερα, από το ξεκίνημα του αγώνα της ανεξαρτησίας, οι Έλληνες έσπευσαν με συγκλονιστικό τρόπο να εκδηλώσουν τη βούληση τους για μία πραγματικά δημοκρατική διακυβέρνηση. Έτσι, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, θέσπισαν τρία δημοκρατικά Συντάγματα – όπου όμως δυστυχώς αναγκάσθηκαν να τα εγκαταλείψουν, χάριν της επιβίωσης.
Στη συνέχεια, διαδοχικές εξεγέρσεις οδήγησαν στη θέσπιση πέντε Συνταγμάτων – τα έτη 1844, 1864, 1911, 1925 και 1927. Έτσι η χώρα μας οδηγήθηκε σταδιακά στην Α’ Ελληνική Δημοκρατία, με τα Συντάγματα του 1925 και 1927. Εν τούτοις, μόλις 8 έτη μετά το Σύνταγμα του 1927, η μοναρχία επανέκαμψε εκ νέου – ενώ ο πόλεμος, η γερμανική κατοχή και ο εμφύλιος οδήγησαν την Ελλάδα πίσω στην παλινόρθωση του αυταρχισμού, με το Σύνταγμα του 1952 και με τη δικτατορία του 1967.
Μετά την πτώση της δικτατορίας τώρα, η Ελλάδα είχε τη μεγάλη ευκαιρία για μία πραγματική δημοκρατική μεταρρύθμιση, καθώς επίσης για μία ριζική ανανέωση της πολιτικής ζωής – χωρίς όμως να τα καταφέρει, αφού επανήλθαν στην εξουσία οι ίδιες οικογένειες με την πολιτική βοήθεια της γενιάς του Πολυτεχνείου, μαζί με το παλαιό Σύνταγμα του 1952 κατά το μεγαλύτερο μέρος του.
Ακολούθησε το αναχρονιστικό Σύνταγμα του 1975 που έγινε ακόμη χειρότερο με τις μετέπειτα αναθεωρήσεις του – ένα Σύνταγμα που επέτρεψε τη δημιουργία του τέρατος της μεταπολίτευσης, το οποίο έζησε και ζει παρασιτικά, κατασπαράζοντας το δημόσιο πλούτο.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί η Ελλάδα στην υπερχρέωση του 2009, στη χρεοκοπία του 2012 και στην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο – ενώ το μέλλον που διαγράφεται μπροστά μας είναι πολύ πιο σκοτεινό, από ότι φανταζόμαστε, αν και υπάρχουν πολλές λύσεις στη διάθεση μας. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία μας έχει τεκμηριώσει πως τα Συντάγματα αλλάζουν μόνο με επαναστάσεις – ποτέ από αυτούς που τα χρησιμοποιούν για να απομυζούν όλους τους υπόλοιπους.
Ας ελπίσουμε βέβαια πως δεν θα χρειαστεί να συμβεί ξανά κάτι ανάλογο, μία επανάσταση δηλαδή, αφού όλοι θα έπρεπε να έχουν διδαχθεί από τις εμπειρίες τους – κάτι που μέλει να αποδειχθεί στην πράξη.
Περαιτέρω, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως το πολιτικό σύστημα αποτελείται από δύο πράγματα: από τους θεσμούς και από τα πολιτικά πρόσωπα που λειτουργούν με βάση αυτούς τους θεσμούς. Από τη στιγμή που οι θεσμοί είναι χαλαροί και δεν υπάρχουν θεσμικές δικλείδες ασφαλείας, τότε οι πολιτικοί, οι οποίοι είναι άνθρωποι με ελαττώματα όπως όλοι μας, ξεφεύγουν εύκολα από το καθήκον που επιβάλει την προάσπιση του εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος.
Ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε θεσμικές δικλείδες ασφαλείας – έτσι ώστε τα πολιτικά πρόσωπα να λειτουργούν αποκλειστικά με γνώμονα το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Τέτοιες θεσμικές δικλείδες όμως δεν έχει η Ελλάδα, όπως για παράδειγμα τα εξής:
(1) Δεν διαθέτουμε Συνταγματικό Δικαστήριο για γρήγορη και καθολική ακύρωση ενός αντισυνταγματικού νόμου. Επομένως, η εκάστοτε κυβέρνηση είναι εύκολο να θεσπίσει αντισυνταγματικούς νόμους, εξυπηρετώντας διάφορα συμφέροντα.
(2) Δεν έχουμε δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των Πολιτών, έτσι ώστε η εκάστοτε κυβέρνηση να φοβάται πως μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με τους Πολίτες, εάν λειτουργήσει εναντίον τους.
(3) Δεν έχουμε εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους Πολίτες, έτσι ώστε να μπορεί να σταθεί εμπόδιο απέναντι σε σκόπιμα ή μη λανθασμένες επιλογές μιας κυβέρνησης. Πρόσφατο παράδειγμα εν προκειμένω ο πρόεδρος της Ισλανδίας που τη διέσωσε από μία ανάλογη με την Ελλάδα μοίρα.
(4) Δεν έχουμε διάκριση μεταξύ εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας. Όλες οι εξουσίες είναι υπερσυγκεντρωμένες στα χέρια ενός παντοδύναμου πρωθυπουργού – κυριολεκτικά ενός αιρετού μονάρχη, κάτι που αποτελεί ντροπή για όλους μας.
(5) Η Βουλή, δηλαδή η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία, εξακολουθεί να είναι αποκλειστικά αρμόδια για τα εγκλήματα των υπουργών και πρωθυπουργών – όχι η τακτική δικαιοσύνη.
(6) Εξακολουθεί να αφαιρείται αμέσως από τα χέρια της δικαιοσύνης η οποιαδήποτε διερεύνηση εγκλήματος, μόλις αναφερθεί το όνομα κάποιου υπουργού. Δεν αντέχει το πολιτικό σύστημα, έστω να ολοκληρωθεί η ανάκριση. Με λίγα λόγια, το άρθρο 86 εξακολουθεί να λειτουργεί για τη συγκάλυψη των εγκλημάτων των υπουργών – τίποτα δεν αλλάζει με αυτά που προτείνονται.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά άλλα, αλλά θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος που δεν έχουμε. Θα θέλαμε μόνο να προσθέσουμε πως ακούγοντας το συνάδελφο μας από τον ΣΥΡΙΖΑ να ισχυρίζεται πως δεν φταίει το Σύνταγμα για την κρίση στη χώρα, αλλά ότι είναι και αυτό θύμα της κρίσης, καθώς επίσης πως με την κρίση δημιουργήθηκε ένα παρασύνταγμα, με τα μνημόνια κλπ. δίπλα στο Σύνταγμα, ειλικρινά απογοητευθήκαμε.
Απλούστατα, με κριτήριο όσα αναφέραμε προηγουμένως, το Σύνταγμα δεν ήταν θύμα της κρίσης, αλλά το ίδιο συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία της κρίσης – ενώ στη συνέχεια δεν θα μπορέσει να συμβάλει στη διάσωση της χώρας μας.
Για παράδειγμα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παραβίαζε το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και έκανε το ΟΧΙ των Πολιτών ΝΑΙ για τους δανειστές, που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει αυτήν την ενέργεια και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους;
Που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει τα μνημόνια και την υποδούλωση της χώρας για έναν αιώνα, τιμωρώντας τους υπεύθυνους; Που ήταν το Σύνταγμα για να ακυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών και να τιμωρήσει τους υπευθύνους;
Που είναι η δυνατότητα των Πολιτών να προκαλέσουν δημοψήφισμα για να βάλουν τάξη στη χώρα; Που είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη δύναμη της εκλογής από τους Πολίτες, για να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση; Που είναι λοιπόν το Σύνταγμα που θα τα προέβλεπε όλα αυτά;
Επομένως, ας μην ασχολούμαστε εδώ με άρθρα που δεν πρόκειται να αλλάξουν απολύτως τίποτα, όπως αυτά που προτείνονται. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει, εάν θέλουμε να είμαστε αντάξιοι των Ελλήνων και της ιστορίας τους. Ας πάψουμε να τους κοροϊδεύουμε με προσχηματικές αλλαγές. Ας κάνουμε κάτι που θα ωφελήσει πραγματικά την πατρίδα μας, η οποία βιώνει μία μοναδική στην παγκόσμια ιστορία κρίση. Ακολουθεί το βίντεο από την προηγούμενη ομιλία μου:
