.
Σε μία Ελλάδα που είναι βυθισμένη στην κρίση, δεν μπορεί η Πολιτεία να επιδοτεί τους μετανάστες – αφού κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί ως ρατσισμός εναντίον των δικών της Πολιτών. Οφείλουμε δε να σημειώσουμε εδώ πως όταν οι Έλληνες πήγαν στην Αμερική ή στη Γερμανία, δεν τους δόθηκαν επιδόματα και δωρεάν σπίτια – ούτε βέβαια τους υποσχέθηκαν πολυπολιτισμικό υπόβαθρο αλλά, αντίθετα, απαίτησαν αφομοίωση στις κοινωνίες τους και σκληρή δουλειά. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό πως οι μεταναστευτικές ροές είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση. Ειδικότερα, η διακίνηση ανθρώπων είναι μια δραστηριότητα που αποφέρει τεράστια έσοδα και κέρδη – ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπερβαίνει αυτήν από τα ναρκωτικά, συνδεόμενη με υποθέσεις εκβιασμών και εξαναγκασμού. Θεωρείται δε πως μόνο το 2015 απέφερε 1 δις δολάρια στους διακινητές – ενώ μεταξύ των ετών 2000 και 2014 περί τα 14 δις €
.
Εισήγηση
Δυστυχώς στη Βουλή δεν σου δίνεται πάντα ο χρόνος για να αναλύσεις σωστά ένα θέμα – από την οικονομική του πλευρά, όπως οφείλει κανείς από τη δική του οπτική γωνία, ενδιαφερόμενος πριν από όλα για τη χώρα του, όπως άλλωστε όλοι οι άλλοι λαοί. Ευτυχώς όμως υπάρχει πάντοτε ο γραπτός λόγος, με τον οποίο μπορεί να ενημερώσει κανείς αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται – τονίζοντας πως η Ελλάδα ευρίσκεται μεν σε μία απελπιστική θέση, από τα εγκλήματα των κυβερνήσεων της, αλλά μπορεί να τα καταφέρει. Αρκεί βέβαια (α) να συνειδητοποιήσει την πραγματική της κατάσταση και τα προβλήματα της, καθώς επίσης (β) να καταλάβει πως δεν θα τη βοηθήσει κανένας, εάν δεν βοηθήσει η ίδια τον εαυτό της.
Στα πλαίσια αυτά, γνωρίζοντας πως οι παράνομοι μετανάστες δεν είναι απλά φτωχοί άνθρωποι που αναζητούν μία καλύτερη μοίρα, αλλά θύματα δουλεμπόρων που τους χρησιμοποιούν για τους σκοπούς αυτών που υπηρετούν, ενώ δεν έχουν καμία διάθεση να αφομοιωθούν από τις χώρες υποδοχής τους αλλά, αντίθετα, να τις αφομοιώσουν, αδιαφορώντας για τους νόμους, τα ήθη και τα έθιμα αυτών που τους φιλοξενούν, τα εξής:
Εισαγωγικά, πρόκειται για ένα ακόμη νομοσχέδιο που κατατίθεται στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος – συνολικά 446 σελίδες, από τις οποίες οι 204 αποτελούν προϊόν διαβούλευσης. Συγκεντρώθηκαν δε μόλις εντός έξι ημερών (15-21 Οκτωβρίου), γεγονός που υποδηλώνει το μεγάλο ενδιαφέρον της κοινωνίας – ενώ θα ήταν περισσότερες από 204, εάν μεσολαβούσε πιο πολύ χρόνος ως όφειλε.
Το νομοσχέδιο αυτό ακολουθεί την έκθεση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), από το Σεπτέμβριο του 2019 – η οποία ενσωματώνει τους αιτούντες άσυλο, καθώς επίσης την πρόσβαση στη στέγαση, στην απασχόληση, στην εκπαίδευση και στην υγεία, ενώ θα έπρεπε να διαβαστεί από όλους (πηγή ΕΕΔΑ). Αυτά άλλωστε είναι τα θέματα που προσπαθεί να ρυθμίσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πηγή) – υπό την πίεση όμως της ραγδαίας αύξησης των μεταναστευτικών ροών που φαίνεται να μην είχε προβλέψει η κυβέρνηση.
Πλήθος δημοσκοπήσεων τώρα τεκμηριώνουν πως ενώ οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους είναι θετικοί ως προς τη στήριξη των προσφύγων, είναι επιφυλακτικοί ή ακόμη και εχθρικοί όσον αφορά τους παράνομους μετανάστες – με το 82% να τοποθετείται εναντίον (γράφημα, πηγή). Οφείλει πάντως να σημειωθεί εδώ πως οι κοινοτικές οδηγίες που θέλει να ενσωματώσει το νομοσχέδιο προϋπήρχαν από το 2011 και το 2013 – χωρίς όμως να καταφέρουν να αποτρέψουν τις μεγάλες μεταναστευτικές του 2015. Η Γερμανία δε άρχισε ήδη να απελαύνει αιτούντες άσυλο, αρκετοί από τους οποίους παραπονούνται για τη γραφειοκρατία! (πηγή).
Συνεχίζοντας, τα άρθρα 86-87 καθορίζουν εάν μία χώρα είναι ασφαλής, με βασικό κριτήριο ουσιαστικά τη Δημοκρατία – όπου εάν δεν είναι ασφαλής, τότε υποθέτουμε πως οι Πολίτες της δικαιούνται άσυλο από άλλα κράτη. Εν προκειμένω προκύπτουν πολλά ερωτήματα, όπως τα εξής: Σε πόσες χώρες υπάρχει εύρυθμη δημοκρατία; Ακόμα και όσες ισχυρίζονται πως είναι δημοκρατικές, είναι και ασφαλείς; Μπορεί να είναι ασφαλείς, χωρίς να είναι δημοκρατικές;
Εάν λοιπόν το Πακιστάν, για παράδειγμα, είναι αντιδημοκρατικό σε σχέση με την Ελλάδα, τότε ίσως μεγάλο μέρος του πληθυσμού του θελήσει να διαφύγει στη χώρα μας. Ο πληθυσμός όμως του Πακιστάν είναι 200 εκ., ενώ ο πληθυσμός της Ελλάδας λιγότερος από 11 εκ. Ως εκ τούτου, εάν αφεθούν ελεύθερες οι μεταναστευτικές ροές, σύντομα η Ελλάδα θα πλημμυρίσει με Πολίτες τους Πακιστάν, του Μπαγκλαντές (165 εκ.), του Αφγανιστάν (35 εκ.) ή της Νιγηρίας (200 εκ.) – κάτι που φυσικά δεν επιθυμεί κανένας Έλληνας και κανένας Ευρωπαίος.
Στη δημόσια διαβούλευση πάντως επισημάνθηκε κάτι πολύ σημαντικό – ότι θα πρέπει να προβλέπεται η δυνατότητα ορισμού ενός πλαφόν (=ανώτατο όριο), στην χορήγηση προστασίας και ασύλου. Για παράδειγμα, στις Η.Π.Α. των 330 εκ. κατοίκων, το πλαφόν μειώθηκε από τις 110.000 την περίοδο του προέδρου Obama στις 45.000 το 2018 και στις 30.000 το 2019 – ενώ το 2020 θα περιορισθεί στις 18.000. Κατ’ αναλογία με τις Η.Π.Α., η Ελλάδα των 10 εκ. θα έπρεπε να έχει πλαφόν 900 άτομα το χρόνο – ή έστω, με κριτήριο τα 110.000 της περιόδου Obama, 3.300 άτομα.
Με ένα τέτοιο πλαφόν που θεωρούμε άκρως απαραίτητο για όλα τα κράτη υποδοχής, διευκολύνεται επί πλέον ο προγραμματισμός των πόρων για τη διαχείριση της μετανάστευσης εκ μέρους της Πολιτείας – ενώ χωρίς πλαφόν μετατρέπεται μία χώρα σε πόλο έλξης μεταναστών. Στο παρόν νομοσχέδιο βέβαια, δεν έχουν κοστολογηθεί τα δικαιώματα που δίνονται απλόχερα στους μετανάστες – γεγονός που αποτελεί κλασσική τακτική όλων όσων αποφεύγουν να συζητούν για θέματα ουσίας.
Περαιτέρω, η νομοθεσία του ασύλου χρησιμοποιείται από τους διακινητές για τη διασπορά φημών που υπόσχονται μία καλύτερη ζωή στους δύστυχους μετανάστες – με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι εισροές. Για να μην αναφερόμαστε σε άλλους λαούς, αυτή τη στιγμή διασπείρονται φήμες σε ευκολόπιστους ή δυστυχείς συμπατριώτες μας που έχουν μεταβεί στις Η.Π.Α., σύμφωνα με τις οποίες μπορούν να υποβάλλουν αίτηση επικαλούμενοι κάποιες διατάξεις περί ασύλου! Φυσικά γρήγορα επαναφέρονται στην πραγματικότητα από τους ειδικούς – ενώ δεν γνωρίζουμε εάν η αύξηση των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, έχει σχέση με την διακοπή του γραφείου της υπηρεσίας μετανάστευσης που υπάρχει στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα (πηγή).
Ένα ακόμη σημαντικότερο κίνητρο είναι ασφαλώς τα επιδόματα. Τα 400 ευρώ το μήνα (πηγή) μπορεί μεν να μη θεωρούνται αρκετά από τους Έλληνες, αλλά είναι πάρα πολλά για τους Πολίτες των χωρών του τρίτου κόσμου. Για παράδειγμα ενώ έως το 2013, σύμφωνα με μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ, οι εισροές από το Πακιστάν είχαν σταματήσει λόγω της σχετικής απογοήτευσης τους από τις συνθήκες στην Ελλάδα, αυξήθηκαν μετά την υιοθέτηση των επιδομάτων! (The vicious circle of irregular migration from Pakistan to Greece and back to Pakistan – Ο φαύλος κύκλος της παράτυπης μετανάστευσης από το Πακιστάν προς την Ελλάδα και πίσω στο Πακιστάν, Kleopatra Yousef, ELIAMEP, 2013).
Από την άλλη πλευρά σε μία Ελλάδα που είναι βυθισμένη στην κρίση, δεν μπορεί η Πολιτεία να επιδοτεί τους μετανάστες – αφού κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί ως ρατσισμός εναντίον των δικών της Πολιτών. Οφείλουμε δε να σημειώσουμε εδώ πως όταν οι Έλληνες πήγαν στην Αμερική ή στη Γερμανία, δεν τους δόθηκαν επιδόματα και δωρεάν σπίτια – ούτε βέβαια τους υποσχέθηκαν πολυπολιτισμικό υπόβαθρο αλλά, αντίθετα, απαίτησαν αφομοίωση στις κοινωνίες τους και σκληρή δουλειά. Την ίδια στιγμή δε που εμείς υποστηρίζουμε τα επιδόματα, στην Αυστραλία υπάρχουν εξαπατημένοι συμπατριώτες μας που πήγαν στα πρώτα χρόνια της κρίσης, δεν βρήκαν δουλειά, αυτοπαγιδεύθηκαν και σήμερα είναι άστεγοι (πηγή).
Τα παράνομα κυκλώματα
Συνεχίζοντας, είναι γνωστό πως οι μεταναστευτικές ροές είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση που υποστηρίζεται από πολλούς επαγγελματίες – αρκετοί δε από αυτούς είναι υπεράνω υποψίας. Ειδικότερα, η διακίνηση ανθρώπων είναι μια δραστηριότητα που αποφέρει τεράστια έσοδα και κέρδη – ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπερβαίνει αυτήν από τα ναρκωτικά, συνδεόμενη με υποθέσεις εκβιασμών και εξαναγκασμού. Θεωρείται δε πως μόνο το 2015 μόνο απέφερε 1 δις δολάρια στους διακινητές (πηγή) – ενώ μεταξύ των ετών 2000 και 2014 περί τα 14 δις € (πηγή). Επομένως απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή – κυρίως όσον αφορά την Ελλάδα που αποτελεί σήμερα τη βασική πύλη εισόδου στην Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά, πώς θα δίνουμε a priori το καθεστώς του ασύλου και του πρόσφυγα, όταν υπάρχουν εξειδικευμένα γραφεία δικηγόρων για να βρίσκουν παράθυρα στους νόμους; Πώς θα δίνουμε a priori το καθεστώς του ασύλου και του πρόσφυγα, όταν έχει διαπιστωθεί πολλές φορές ότι, επίορκοι γιατροί δίνουν γνωματεύσεις, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν οι αιτούντες τέτοια παραθυράκια; Ας μην ξεχνάμε πως οι μετανάστες ρισκάρουν τα πάντα – ενώ διαθέτουν άλλα αντανακλαστικά και ανοχές, εκτός βέβαια από διαφορετική κουλτούρα.
Ανοίγουμε δε και άλλες διόδους, μέσω της εργασίας σε ΜΚΟ και φοίτησης, με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή (Τροποποίηση του ν. 4251/2014 (Α’ 80) για την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία ΕΕ 2016/801 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Μαΐου 2016 σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών με σκοπό την έρευνα, τις σπουδές, την πρακτική άσκηση, την εθελοντική υπηρεσία, τις ανταλλαγές μαθητών ή τα εκπαιδευτικά προγράμματα και την απασχόληση των εσωτερικών άμισθων βοηθών – πηγή). Μάλιστα στο άρθρο 153 του νομοσχεδίου που αφορά το υπουργείο παιδείας, προβλέπεται αναγνώριση των πτυχίων των αιτούντων άσυλο! Δεν υποδαυλίζεται και δεν υποστηρίζεται έτσι το έργο των κυκλωμάτων που οδηγεί σε θανάτους όπως πρόσφατα με το φορτηγό στο Εσεξ ή με τα ναυάγια στην Μεσόγειο;
Το κόστος
Περαιτέρω, μεταξύ των ετών 2015 και 2019 έχουν διατεθεί στην Ελλάδα 2,2 δις € για τις μεταναστευτικές ροές – από τα οποία 969,5 εκ. € προς το Κράτος και τα υπόλοιπα σε διεθνείς ΜΚΟ (πηγή). Έως τον Οκτώβριο του 2018 τα ποσά ήταν 1,6 δις € – από τα οποία οι ελληνικές Αρχές είχαν εισπράξει 794 εκ. €, ενώ τα υπόλοιπα προωθούνταν στις ΜΚΟ (πηγή). Εν τούτοις, κανένας δεν γνωρίζει επακριβώς σε ποιούς έχουν δοθεί τα χρήματα της ευρωπαϊκής προσφυγικής βοήθειας.
Όσον αφορά δε το καινούργιο νομοσχέδιο για το άσυλο, για μία ακόμη φορά το Γ.Λ.Κ. και η νομοπαρασκευαστική διαδικασία εν γένει δεν παρέχουν προϋπολογισμό – αλλά μόνο μία περιγραφή και μία ασαφή αναφορά στο ότι, το κόστος εξαρτάται από το μέγεθος του φαινομένου! Ειδικότερα, στις συνημμένες στο Σχέδιο Νόμου εκθέσεις του Άρθρου 71 παράγραφος 1 και 3 του Συντάγματος αναφέρονται (εν συντομία για να μην τις επαναλαμβάνουμε) δαπάνες για τα κλιμάκια και τις επιτροπές των υπηρεσιών ασύλου (άρθρα 39, 116, 117 και 119), δωρεάν παροχής νομικής βοήθειας (άρθρο 71), καθώς επίσης για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (άρθρα 28 και 51).
Σε αυτές θα έπρεπε να προσθέσει κανείς δαπάνες για τη στέγαση και για την απασχόληση ατόμων στις απαραίτητες κρατικές δομές, όπως είναι η αστυνόμευση λόγω της αυξημένης εγκληματικότητας – στο βαθμό που αυτές δεν καλύπτονται από κεφάλαια των ΕΕ/ΟΗΕ ή δωρητών. Έτσι εμείς καταλήξαμε στον κατωτέρω υπολογισμό που φυσικά επιδέχεται διορθώσεις, αφού πρόκειται για εκτιμήσεις:
| Είδος Δαπάνης | Δαπάνη ανά άτομο | Ετήσιο Κόστος (σε εκ. €) |
| Παιδεία | € 3.057 | 61 |
| Υγεία | € 1.356 | 271 |
| Ενσωμάτωση (στέγαση, σεμινάρια κ.α.) | € 4.224 | 845 |
| Μαθήματα γλωσσών | € 1.144 | 229 |
| Πρώτες διαδικασίες υποδοχής | € 595 | 119 |
| Επιδόματα | € 300 | 60 |
| Αστυνόμευση (αύξηση δαπανών) | 5% | 190 |
| Συνολική Δυνητική Δαπάνη | 1.775 | |
| Υποθέσεις: | ||
| Αριθμός «εισερχομένων» | 200.000 | |
| Εξ αυτών παιδιά | 10% | 20.000 |
| Σημειώσεις/Επεξηγήσεις/Παραδοχές: |
|
Μαθήματα γλωσσών και πρώτες διαδικασίες υποδοχής βασίζονται στο 60% των αντίστοιχων δαπανών στην Γερμανία ύψους 2,64 δις (2017) και 2 δις (2015) ευρώ αντίστοιχα για 1,4 εκ. και 2 εκ. αφίξεων αντιστοίχως. Το ποσό για την ενσωμάτωση λήφθηκε ως το 50% της αντίστοιχής στην Γερμανία (43,25 δις ευρώ το 2015-2017 για 5 εκ. αφίξεων η οποία αντιστοιχεί σε 700 ευρώ περίπου ανά μήνα). Τα μισθώματα που δίνει η Ύπατη Αρμοστεία στους ιδιοκτήτες των σπιτιών του προγράμματος ESTIA σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής (6382/19/2019, ΦΕΚ-853/Β/12.3.2019) κυμαίνονται από 150€ για ένα άτομο έως 550 € για επταμελή και άνω οικογένεια σε σπίτι και 190 € ως 330 € αντίστοιχα σε ΚΥΤ συνεπώς η υπόθεσή μας αντιστοιχεί σε επίδομα 3μελούς οικογένειας (ενδεχομένως στο Γερμανικό ποσό να συμπεριλαμβάνονται και άλλα έξοδα πχ υπηρεσίες κοινής ωφελείας ή άλλα βοηθήματα και υπηρεσίες – οπότε δεν θεωρήσαμε ευθεία αναλογία με τα μισθώματα αλλά μια προσαύξηση σε σχέση με αυτά. Στα στοιχεία έχουν παρθεί από το δημοσίευμα του περιοδικού Focus (πηγή). Για το κόστος υγείας (περίθαλψης και φαρμάκων) να σημειωθεί ότι σύμφωνα με ερώτημα της των Ευρωβουλευτών Κύρτσου και Βοζενμπεργκ της 6 Ιουλίου 2016 η ΕΕ πληροφόρησε ότι η Ελλάδα έχει λάβει κονδύλια του Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ), τα οποία ανέρχονται περίπου σε 509 εκ. ευρώ για την περίοδο 2014-2020 (πηγή). Ως κόστος των επιδομάτων λήφθηκε ένα μέσο ΚΕΑ 300 € (200 € για μονομελή και 400 € για 4μελή οικογένεια). Στην Γερμανία δίνεται το επίδομα HARTZ IV το οποίο χωρίς να είμαστε σίγουροι μπορεί να φτάσει και τα 1.500 € για οικογένειες. Πάντως με βάση τα ποσά που δίνονται για επιδόματα στην Γερμανία 3,7 δις στους αιτούντες άσυλο και ένα σωρευτικό αριθμό 2,5 δις από όσους έμειναν μετά τις αποχωρήσεις (περίπου 2,3 εκ/ την περίοδο 2015-17) προκύπτει 1.600 € περίπου ανά άτομο κατά μέσο όρο αλλά φυσικά όλα αυτά τα νούμερα είναι προς εξακρίβωση. Το ποσό του μέσου κόστους εκπαίδευσης και υγείας ανά άτομο (πηγή) βασίζεται σε στοιχεία Eurostat για το 2017 όπως και το συνολικό κόστος αστυνόμευσης στην Ελλάδα στα €3,8 δις € (πηγή). Η αύξηση της αστυνόμευσης βασίζεται στην αύξηση της εγκληματικότητας στην Γερμανία κατά 4% το 2015 (πηγή), όταν εισήλθαν 2 εκ. αιτούντες άσυλο (όσο το 2.5% του πληθυσμού δηλαδή). Αναλογικά το νούμερο αυτό στην Ελλάδα σημαίνει περίπου 250.000 άτομα. |
Το παραπάνω ποσό των 1,775 δις € που υπολογίσαμε ως συνολικό κόστος ετήσια (σχεδόν 1% του ΑΕΠ, υψηλότερο δηλαδή από τα μέτρα ελάφρυνσης των Ελλήνων στον προϋπολογισμό, ύψους 1,2 δις €), είναι μια ένδειξη για τη συνολική δυνητική δαπάνη – με βάση όσες δαπάνες έχουμε λάβει υπ’ όψιν, ανεξαρτήτως της πηγής χρηματοδότησης (αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, το ESTIA πρέπει να καλύπτεται από διεθνείς πόρους). Έχει τη δυνατότητα αλήθεια η χρεοκοπημένη Ελλάδα να δαπανά το λιγότερο 1,8 δις € ετήσια για το μεταναστευτικό;
Ήδη στον Προϋπολογισμό παρατηρούμε μια αύξηση στις Δαπάνες τους κράτους στο κονδύλιο «Μεταβιβάσεις» – όπου συμπεριλαμβάνονται οι αποδόσεις σε υποτομείς της Γενικής Κυβέρνησης, όπως ΟΤΑ, ΟΚΑ, νοσοκομεία και ΠΦΥ, καθώς επίσης σε φορείς εκτός Γενικής Κυβέρνησης. Αυξήθηκαν από 4,562 δις € σε 4,825 δις €, χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία – ενώ όλες οι άλλες δαπάνες δεν ξεφεύγουν αν δεν υστερούν των προβλέψεων. Εύλογα υποθέτουμε πάντως πως κάπου θα πρέπει να υπάρχει μία επιβάρυνση λόγω του μεταναστευτικού. Για παράδειγμα, η ΕΕΔΑ στην έκθεσή της συνιστά την ύπαρξη διερμηνέων στα νοσοκομεία. Μήπως αυτοί εντάσσονται μαζί με άλλες δαπάνες στο «Τμήμα Διαπολιτισμικής Φροντίδας» που συμπεριλήφθηκε στο πρόσφατο Νομοσχέδιο του ΕΟΔΥ;
Εκτός αυτού, δεν είναι σαφές το τι θα συμβεί με το πρόγραμμα ESTIA, μετά την λήξη του στις 31.12.2019 – παρά τη διαδοχή του από το ΗΛΙΟΣ 2 (Hellenic Integration System), που φαίνεται να καλύπτει τη φιλοξενία και την υποστήριξη 5.000 μόνο αναγνωρισμένων προσφύγων για 18 μήνες (ξανά με βάση την έκθεση της ΕΕΔΑ). Κάτι ανάλογο ισχύει με το επίδομα για τις γεννήσεις – όπου δεν είναι σαφές ποιός θα το δικαιούται.
Κάτι αναφέρεται βέβαια για μετανάστες που διαμένουν μεγάλο διάστημα στην χώρα, χωρίς όμως να διευκρινίζεται το καθεστώς τους. Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε εδώ πως άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Δανία, ελέγχουν τόσο την περιουσιακή κατάσταση των εισερχομένων στις χώρες προέλευσης τους, όσο και τα τιμαλφή που έχουν μαζί τους – συχνά κατάσχοντας τα έναντι των επιδομάτων.
Παράπλευρες επιδράσεις
Περαιτέρω, είναι φανερό πως οι εγγυημένες μισθώσεις ακινήτων για τη φιλοξενία των μεταναστών θα αυξήσουν τις τιμές τους – οπότε θα προσφέρουν μεγάλες υπεραξίες στους επενδυτές της χρυσής βίζας και του AirBnb. Θα στηρίξουν επί πλέον τα χαρτοφυλάκια των αφελληνισμένων τραπεζών – καθώς επίσης των κερδοσκόπων που αγοράζουν φθηνά τα σπίτια των κόκκινων δανείων είτε μέσω πλειστηριασμών, είτε από το πακέτο Ηρακλής που θα εγγυηθεί το δημόσιο.
Σημειώνεται εδώ πως τα μισθώματα σε ΜΚΟ απαλλάσσονται από το χαρτόσημο 3,6% (πηγή) – ενώ τα ιδιόκτητα ακίνητα από ΜΚΟ ίσως και από τον ΕΝΦΙΑ. Στη Γερμανία πάντως η άνοδος των μεταναστευτικών εισροών οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση των τιμών των ακινήτων – αν και δεν ήταν η μοναδική αιτία.
Ένας άλλος τομέας που θα επηρεαστεί είναι οι μισθοί των εργαζομένων και η ανεργία, λόγω της αύξησης της προσφοράς στην αγορά εργασίας. Εν προκειμένω, στο άρθρο 33 και 34, σύμφωνα και με την εισηγητική έκθεση, καθορίζονται οι όροι για την ενσωμάτωση των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες, με κριτήριο τις τοπικές συνθήκες. Μοιάζει βέβαια ειρωνικό, αφού οι συγκεκριμένοι μετανάστες δεν θέλουν να ενσωματωθούν σε καμία χώρα της Ευρώπης – ενώ είναι γνωστές οι οδυνηρές εμπειρίες της Σουηδίας, του Βελγίου, της Γαλλίας ή της Γερμανίας.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, πώς θα μπορέσουν να ενσωματωθούν αλήθεια έστω στην αγορά εργασίας, όταν η επίσημη ανεργία ευρίσκεται στο 18% ή σχεδόν 1 εκ. άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν δουλειά, ενώ οι νέοι εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα; Δεν θα έπρεπε η Πολιτεία να φροντίσει καλύτερα να επιστρέψουν οι 500.000 Έλληνες του brain-drain, για να προσφέρουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας μας που έχει ανάγκη από άτομα υψηλής μόρφωσης; Εάν προσθέσουμε δε τους μετανάστες στους ανέργους, δεν θα υπερβούν το 1,5 εκ.; Είναι σε θέση η υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία, με το δημόσιο και με το ιδιωτικό χρέος στη στρατόσφαιρα, να δημιουργήσει τόσες θέσεις εργασίας και τι είδους; Έως πότε και με τι χρηματοδότηση; Δεν θα πρέπει να διεκδικηθεί δημοσιονομικός χώρος ή επενδύσεις από την ΕΕ;
Από την άλλη πλευρά, αναφέρεται πως στους μετανάστες θα πρέπει να αναγνωριστούν οι τίτλοι ισότιμης πρόσβασης στην εργασία και στα εκπαιδευτικά προγράμματα (άρθρα 153 και 152) – κάτι που δεν συμβαίνει ούτε στις Η.Π.Α. Στη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, για να δοθεί άδεια εργασίας ακόμα και σε νόμιμα εισερχόμενους, χρειάζεται να στοιχειοθετηθεί ανάγκη – ενώ φυσικά οι νόμιμα εισερχόμενοι δεν έχουν πρόσβαση σε επιδόματα και σε στέγαση.
Τέλος σημειώνουμε πως οι δαπάνες για τις μεταναστευτικές εισροές δεν συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% σύμφωνα με τις προβλέψεις της ενισχυμένης εποπτείας – όπως φαίνεται στο μεσοπρόθεσμο, αλλά και το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2020. Τα ποσά για τις μεταναστευτικές ροές που είχε προβλεφθεί να αφαιρεθούν ήταν 137 εκ. € – 142 εκ. € το 2019 και 139 εκ. € το 2020. Αμελητέα ποσά λοιπόν, οπότε οι δαπάνες που υπολογίσαμε παραπάνω, στον πίνακα μας, θα επιβαρύνουν περισσότερο τις δημοσιονομικές ανάγκες και το πλεόνασμα! Μήπως θα κληθούν τελικά οι Έλληνες να πληρώσουν για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού που θα προκύψει; Πρόκειται ασφαλώς για ένα ρητορικό ερώτημα, αφού η απάντηση είναι αυτονόητη.
Επίλογος
Ανθρωπιστές είμαστε όλοι μας – ειδικά εμείς οι Έλληνες. Δεν φτάνει όμως να θέλεις, αλλά πρέπει και να μπορείς – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει, όταν μεταναστεύουν μαζικά τα παιδιά μας στο εξωτερικό, όταν το κόκκινο ιδιωτικό χρέος είναι στη στρατόσφαιρα, το δημόσιο χρέος στο ζενίθ, το ασφαλιστικό σύστημα διαλυμένο, το σύστημα υγείας πνέει τα λοίσθια, ξεπουλάμε τα πάντα, μαζί με τα ενεργειακά μας αποθέματα που έχουν μεταφερθεί στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ κοκ. Ευχόμαστε βέβαια να κάνουμε λάθος.
