.
Για τις Η.Π.Α. ο μεγάλος ανταγωνιστής δεν είναι βέβαια η Ρωσία αλλά η Κίνα, ενώ γνωρίζουν τα πλεονεκτήματα της εάν αργήσουν να κερδίσουν το χρηματοπιστωτικό πόλεμο, όπως είναι ο δρόμος του μεταξιού – οπότε δεν είναι απίθανο να κλιμακώσουν τις στρατιωτικές πιέσεις τους στη Θάλασσα της Ν. Κίνας ή στη Β. Κορέα, παράλληλα με την προσπάθεια οικονομικού στραγγαλισμού της.
.
(Το άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Ανάλυση
Εισαγωγικά η νέα εποχή ή καλύτερα η αλλαγή παραδείγματος ξεκίνησε το 2008, όπου φάνηκαν τα αποτελέσματα των ανισορροπιών στα εμπορικά ισοζύγια των κρατών που προκάλεσαν μη βιώσιμα εθνικά χρέη – ενώ διαπιστώθηκε η οικονομική αδυναμία των Η.Π.Α. για πρώτη φορά, η οποία επιλύθηκε με την εξαγωγή των προβλημάτων τους μέσω της Lehman Brothers στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Γερμανία (της κόστισε ένα θηριώδες ποσόν που στη συνέχεια κατάφερε να το καλύψει με τη βοήθεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και των «εταίρων» της, κλιμακώνοντας όμως τις ανισορροπίες εντός της Ευρωζώνης).
Φάνηκε επί πλέον πως η πανίσχυρη στρατιωτική τους μηχανή, με διεθνή παρουσία, χρηματοδοτείται από το δολάριο (ανάλυση) – το οποίο τυπώνουν χωρίς αντίκρισμα, μετά το 1973 και τη μονομερή έξοδο από τον κανόνα του χρυσού. Εκτός αυτού από το σύστημα του χρέους που έχουν εγκαταστήσει στον πλανήτη από το 1945, καθώς επίσης από το πετροδολάριο που δρομολόγησαν μετά το 1973, για να στηρίξουν το νόμισμα τους που βρισκόταν τότε σε ελεύθερη πτώση – με θεμέλιο λίθο του τη Σαουδική Αραβία, στην οποία διεξάγεται μία μεγάλη μάχη που δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να χάσουν (ανάλυση).
Σε δεύτερο στάδιο ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση, όπου έπαψαν ξαφνικά οι αγορές να δανείζουν χρήματα – με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν στα ύψη η ανεργία, καθώς επίσης τα χρέη των κρατών για να διασώσουν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις τους. Στο τρίτο στάδιο επενέβησαν οι κεντρικές τράπεζες διασώζοντας τα κράτη, ενώ ξεκίνησε ο νομισματικός πόλεμος με στόχο την εξισορρόπηση των ισοζυγίων των κρατών – με τέταρτο στάδιο τον εμπορικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο, με κυρώσεις εναντίον κρατών, με πρόστιμα στις μεγάλες ξένες τράπεζες που δραστηριοποιούνται εντός των Η.Π.Α. ενώ καμία δεν μπορεί να επιβιώσει εάν της απαγορευθούν οι συναλλαγές σε δολάρια, με την επιβολή δασμών κοκ.
Τελευταίο στάδιο τέτοιων εξελίξεων ήταν μέχρι σήμερα ο παγκόσμιος πόλεμος – με τελικό νικητή τις Η.Π.Α. που δημιούργησαν μία παγκόσμια αυτοκρατορία μετά το 1945, η οποία φαίνεται πως θα διαρκέσει έως το 2049 εάν ευοδωθούν να σχέδια της Κίνας (τότε κλείνει το 100ο έτος του το κομμουνιστικό κόμμα που μπορεί μεν να έχει υιοθετήσει τη φιλελεύθερη αγορά δυτικού τύπου ως αναπόφευκτη, αλλά όχι το δυτικό σύστημα στα υπόλοιπα στοιχεία του).
Οι αντίπαλοι
Επίσης εισαγωγικά, στον πλανήτη υπάρχουν τέσσερις ισχυρές δυνάμεις – μεταξύ των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, σε αντίθεση με τις άλλες, δεν αποτελεί ένα αμιγές κράτος. Ιδρύθηκε φυσικά με σκοπό να μετατραπεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, με κοινό νόμισμα, κοινή κεντρική τράπεζα και κοινή δημοσιονομική πολιτική – αφού όλες εκείνες οι χώρες που δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει στο ευρώ είναι ουσιαστικά υποχρεωμένες να το κάνουν. Επίσης με την ιδιαιτερότητα να διευρύνει συνεχώς τα σύνορά της, συμπεριλαμβάνοντας και άλλα κράτη – υπό την αιγίδα ουσιαστικά των Η.Π.Α. (σενάριο), για τις οποίες η ΕΕ αντιμετωπιζόταν ως προτεκτοράτο, χωρίς στρατιωτική ισχύ.
Από τις τέσσερις αυτές ισχυρές δυνάμεις, οι Η.Π.Α. έχουν το υψηλότερο ΑΕΠ (19,39 τρις $), με ελλείμματα όμως στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τους – η ΕΕ έρχεται δεύτερη με 17,27 τρις $ και πλεονάσματα, η Κίνα τρίτη με 12,2 τρις $ και επίσης με πλεονάσματα, ενώ η Ρωσία έχει ΑΕΠ μόλις 1,58 τρις $, αλλά είναι και αυτή πλεονασματική. Σε όρους αγοραστικής αξίας (ΡΡΡ) το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Η.Π.Α. είναι 54.225 $, της ΕΕ 36.593 $, της Ρωσίας 24.765 $ και της Κίνας μόλις 15.308 $ (γράφημα – αριστερά το ΑΕΠ σε κανονικούς όρους, στη μέση κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής αξίας και δεξιά τα ισοζύγια).
Επόμενες είναι οι περιφερειακές βιομηχανικές χώρες, οι οποίες ουσιαστικά στηρίζουν τις Η.Π.Α. – όπως ο Καναδάς με ΑΕΠ 1,65 τρις $ αλλά με μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών του, η Ιαπωνία με ΑΕΠ 4,87 τρις $ αλλά με πλεονάσματα, παρά το ότι είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη (δεύτερη η Ελλάδα) και η Αυστραλία – με ΑΕΠ μόλις 1,3 τρις $ (όσο περίπου της Ισπανίας) και επίσης με μεγάλα ελλείμματα, παρά το ότι μαζί με τον Καναδά έχουν τεράστιο υπόγειο πλούτο (γράφημα). Η Ν. Κορέα, με ΑΕΠ 1,53 τρις $ και με μεγάλα πλεονάσματα (5,6% του ΑΕΠ) ανήκει επίσης στις βιομηχανικές χώρες και συμμάχους των Η.Π.Α.
Τέλος έχουμε τις περιφερειακές αναπτυσσόμενες χώρες που ουσιαστικά στηρίζουν τη Ρωσία και την Κίνα μέσω των BRICS (γράφημα) – όπως η Βραζιλία με ΑΕΠ 2,05 τρις $ και με ελλείμματα, η Ν. Αφρική με μόλις 249 δις $ και επίσης με ελλείμματα, το Ιράν με 439 δις $ αλλά με πλεονάσματα και η ελλειμματική Ινδία με ΑΕΠ 2,6 τρις $. Η Ινδονησία (ΑΕΠ 1,01 τρις $, έλλειμμα 1,7% του ΑΕΠ), η Νιγηρία (ΑΕΠ 375,7 δις $, πλεόνασμα) και η Τουρκία (ΑΕΠ 851 δις $, έλλειμμα 5,5% του ΑΕΠ) θα μπορούσαν επίσης να καταταχθούν εδώ – όπου για την τελευταία δεν είναι κανείς σίγουρος πού θα καταλήξει τελικά, ενώ το ΑΕΠ της σε όρους δολαρίου θα καταρρεύσει, όπως άλλωστε της Νιγηρίας, της Ρωσίας κοκ.
Όλα αυτά τα κράτη δέχονται πρόσφατα την επίθεση των Η.Π.Α., μέσω κυρίως της ανατίμησης του δολαρίου ή των κυρώσεων (Ιράν), ως τα πλέον αδύναμα της συμμαχίας – με κοινό γνώρισμα των περισσότερων την εισβολή και λεηλασία τους στο παρελθόν από το ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να εξισορροπήσουν τα ελλείμματα τους και να είναι εκτεθειμένα σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό (συνήθως σε δολάρια), οπότε να αποτελούν εύκολα θύματα νομισματικών επιθέσεων.
Οι Η.Π.Α και η Ρωσία
Περαιτέρω, οι Η.Π.Α. είναι μακράν κυρίαρχες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αφού το ελέγχουν οι ίδιες, με Αχίλλειο πτέρνα τους το πετροδολάριο – ενώ διαθέτουν τη νούμερο ένα στρατιωτική ισχύ, η οποία όμως εξαρτάται από το δολάριο, με βασικό τους ελάττωμα τα δίδυμα ελλείμματα, καθώς επίσης τα υπέρογκα δημόσια και ιδιωτικά τους χρέη. Διαθέτουν δε ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά όχι τέτοια που να μπορούν να προμηθεύουν άλλες χώρες ελέγχοντας τες – ενώ την παράγουν κυρίως με την μέθοδο της εξαγωγής ενέργειας από σχιστόλιθο που αφενός μεν καταστρέφει τη χώρα τους απειλώντας την με φονικούς σεισμούς, αφετέρου το φυσικό τους αέριο μεταφέρεται μόνο σε υγροποιημένη μορφή και είναι πανάκριβο (στο υγροποιημένο τις ανταγωνίζεται πρόσφατα η Ρωσία).
Η Ρωσία με τη σειρά της αποτελεί τη νούμερο δύο στρατιωτική δύναμη στον πλανήτη, με μικρές όμως οικονομικές δυνατότητες για να μπορεί να τη διατηρεί – ενώ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ενέργειας παγκοσμίως (η Κίνα ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ενέργειας, η Βενεζουέλα η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο που έχει πλέον χρεοκοπήσει και η Σαουδική Αραβία ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στην υφήλιο).
Υποφέρει δε μετά το 2014 από τις συντριπτικές κυρώσεις των Η.Π.Α. σε μεγάλο βαθμό, οι οποίες δεν εξαρτώνται από τον πρόεδρο Trump – αλλά από το Κογκρέσο που υπηρετεί το βαθύ αμερικανικό κράτος, θεωρώντας εχθρό του τη Ρωσία. Έτσι φθείρεται σταδιακά η οικονομία της, μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών της και κινδυνεύει με κοινωνικές εξεγέρσεις – οι οποίες είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν σε μία τόσο αχανή γεωγραφικά χώρα, ενώ μπορεί να προκληθούν από τις γνωστές ΜΚΟ. Στη μάχη πάντως της Σαουδικής Αραβίας πρέπει να έχει μεσολαβήσει ανακωχή μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ρωσίας – γεγονός που θα επεξηγούσε την αναβολή της εισόδου της Aramco στο χρηματιστήριο.
